ദാഷാകവീിത
അഥവാ
൨ ച്ചസ ചി
വ) ്
. സ്ഥ; ത്താ
വിദ്വാ൯, ടി, എം. ചമമാര്‍
ഭാഷാകവിത
ആഥവാ
പല്യസാഹിത്യം
എഥ൧7മ്്‌ 0) നം 7 3൦0 ഥന 6/0. ന ധധ 7൯ ഗന്ധി ലക്ക ടമ നമ്മ റിമ്മി വലം
ഗ്രന്ഥകത്താ വിദ്വാ൯, ടി. എം. ലമ്മാര്‍
[7 വില 1-38-00
൧0൦062 ൭൧00൩ 12:71/07-
തതി
തൃച്ചേലടിപ്പൊടി തങ്ങും നിലത്താക്കി താക്ക താദ്ചചേത്തെ൯തലയേ തോരാതകണ്സ്സിരൊഴ്ു ക്കിലൊഴ്ചക്കുക തീരെ ഞാ൯തേടുമഹംകൃതിയേ?
ഗീതാഞ്ചമി
10്സ്ധറി പ ന്ധി വി സട, വയം, 11-11
വിഷയാനുക്രമണ്!ക
ത്ത
അവതാരിക പ്രസ്താവന ഒന്നാംപതിപ്പിനെപ്പററി അദ്ധ്യായം. 1 പ്രാചീനകാലം
അകായയത്ട ഉല്യത്തി- 1 പ്രരംതറ്ൃതികഥം- രാമ
ചരിത്മം - 7 മു മണിപ്രവാള കാവ്ൃങ്ങെ
ഉണ്ണുനീഥീസന്ദേശം-13 ജതിവ്ൃത്തസംഗാം 10 ക്ഷലത്തെശാറിച്ചുട്ള അപ്പാ വ കുത്തൃത്വത്തെച്ഛറിവജ പരമ്ജന്നേര്മാം 33 കടത്തല്‍ ആശാസ്യമാജി തോന്ന ന്നി
ചായം 300
ചന്ദമോത്സവം-!2 ഇതിവുത്തം-1 കാരയം കരവിഷും-3$ പ്രചാര വിനു കാരണം മുത
ലായവ.- 35
3 ചമ്പകം
പ്രധാനചന്ുകദേട! 8 ഗ്രഥകത്താക്കന്മാര്‍ -- ി പൂനത്തിനൊ കാം--20 ധാഷാചമ്പുക്ക്ടുടെ മല്യ ഭിക്കള്ള ഫേതനിസസംബഡിച്ച അ മിപ്പായ മേടഷ്മാം-. കാവ്യരം 9-9 വഴ്സ്ുനക്വം- 00
ഓാഷാച്പയോഗം മുതലായവ-03
4 പാട്ടുകഠം
രാമകഥ കറ്സ്ടുരതികം-00 ഉമ ഗ്രാഥ. കാലം കര്രൃതം മുതലായവ -- 73 ഗാഥ
പ
ഇ
[ പുറങ്ങള്‍. 1-1
19-47
48-07
69-99
നഴ
യുടെ മാഹ ആയം 79 മാഗ്സുംകളിപ്പാടട്‌-.87 ക ലയ ടുകഠം.!?2 േണ്ണാവിപ്പാട്ടകാം മുതലാ യവ
5 തൃഞ്ചത്തെഴുത്ത വന്‍ 100--115 നമേധേയം- 100 ജയടമിയും ജീവിതകാലം 101 ഉതികാം- 103 കാവൃതവെശിച്യം- 105
൫ മറവ ദാഷാകൃതികറം 120--180 വത്തീകിരാമായനം. പ്രചാരക്കറവിനുള്ള കാര അങ്ങ, 16 വണ്റ്റന-117 ശീരിജാകലൃണേം നിരുപം 118 ശിവചുരാണംതൂടങ്ിയുത്ള കി ഭിപ്പാടടകാം- 121 പഎന്മാനംഉൃത്ികാം_ [21 ൭൭ ദ്്സുപാതിരി മൃതികാം.. 124, പുത്തന്‍പാന പററിങ്ജാ എന്നിലുടെ വീമശം [26
7 കഞ്ചന്‍നസ്ധ്യാര്‍ 131141 ലീചിതകാലം തടമി. 13 കൃതികക- 134 യ മകം അവുടെ മാധാരധയം. [36
8 ദശൃപ്വസ്ഥാനം 149-164 ആടുക്ഷഥകി -142 മലത്തി; കൊടടാരക്കത്ത സുരന്‍. 144 പ്രധനരതികം. 46 ആദ കളിലെ ഓക അലങ്കാരം മുതലയേവ. [47 ണ്ണാ ജിവദ്ലേര്‍ 150 അരധിഷഷതയി 153 കഥകളി തട സാമാസ്ത്സ്വാവം മുതലായവ. 194 ചവിട്ടുനാടാംം ഉദപത്തി.. [57 കഥകളിയും ചവിട്ുനാടകവും- 16 വഗ്ലുനകാം-102
9 പലചതരംകൃതികറം 165--173 കുചേലറൃത്തം വ്തിപ്പാട്‌ -165 കൈകൊടിക്കു മിപ്പഷ്സ്‌- 167 പ്പുറം പൂരന്തോട്ടം തൂടങ്ങി വരുടെ ഭറഥദ്യ്ാകങ്ങം- 160
10 ംകേരമവമ്മ വലിയകോയിത്തന്പുരാന്‍ 114--199 കൃതികാം- 174 കിതയിച്ചു ചിലതമടെ ആ
11
12,
13
14
15
ച്‌
ക്ഷേപങ്ങാം - 17 നാടകുതറ്മ.1 70 പരലപാതത്തിനജ കാരണങ്ടം -176 ഭവതി യാക്ഷനപ്പാസം 170 മറു തഗമകാം മുതലാ യവ 181
മഹാകാവ്യം 153197 മഹാകാറ്യകത്താക്കാം- 183 കുഴക്കയവും കൊച ഗ്്രിത്തവ്പരാനം. ഒരു താരതമ്യം | 54. ിത്രയോ ൧൦187 മമാകോരദം ഒരു നിരൂപണം - [88 വേദവിഫാരം 104
വെഞ്മണിപ്പസ്ഥാനം 199..റ്റെ൭ ആെബയണി ശീവൊട്കി നവം മൃടങ്ങിവള്‍ 198 കഞ്ഞികന്‍ തസ്യാ 202
വെബ്മേന്നിക്കാലത്തെ 2൨൨ കവികഠം 5008-54 ഭട്ട്‌ -206 വദൃശീസു മാപ്രിദം കൃതിക - 200 സാഷിര്ചയസ്ധാവധ്ചം 200 പൃഭമരം 211 പന്തം 215 ബനരപ്പ്തികാം 21% മലയര്‍ 221
അല്യാ ചീനരായ പില പ്രസിദ്ധ കലികഠം
955989 ബാലമൃന്നച്ചനി ഭാം വിശ്വരപംം വിലാപം ടങ്ങിയ കൃതികം-225 കേ. പി. പീറ 228 കേ. പിം കടുപ്പം കൃതിക 220 പച്ചമലയാള കരവിങ്ക, അഭില്‍ കഡ്യരിനജ സ്ഥാനം 242 കുഴ മത്ത്‌ 230 പി, വി. ദൃഷ്്വായ്യ*-237 പി.ജി. രാമയ-238 വി, കെ. ജോസഫ്‌ മാപ്പിദ-238
കുമാരനാശാന്‍ 940-989 ചണ്ഡകാവ്യരുറ്റഭട ഉനചത്തിക്ക്‌' അന്ക്ൂരലമാ യ പരിതഃസ്ഥിതികാം. 210 ആശാ കൃതി കം പ്തിപാദ്യവി ൭൦243 വിണു തട ഒടി കൂതികദടടെ നിരൂപണം -247 ശിവിത ത ത്വവിമഗം 237 കില സ്സ്ലന്തകുമം- 02
ി
16 പടഭത്തോഭും മകൂളരും 964--991 പ്ളത്തോശം കൃതികാം-204 കുഠ്യേവശി ക-205 ഉള്ളൂര്‍. കൃതികര-279 കുവിതാഗു ബങ്ങം- 2140 കവിത്രയം ഒരു താരതമ്യം--289
17 ചില ആധുനിക കവികഥം 999353
1 ണാലപ്പാടേഷം കുഷ്ണുനിര്‍ത്തജിം ഒരു വിമശം-292 കുഥിപ്പുറം -290 കേ. ശം പണിക്കര്‍ - 208 പ അത്തു രാമഷ-301 മേലങ്ങള്‍ 301 ഏം. ആ, കൃശ്ലൂവാരയര്‍൪-300 ഏം ൃല്‍ം കുമോയ൯സ്സ്‌* -307 കോജിപ്പരജി പ്രതികര -308 മാണി ്തനാര്‍ 300 1
ജീ. കരാപ്പി. സാഫിത്യക്കനതുകം തടങ്ങിയ തികം, ഒരു വിമമം- 310 ചെം ഭക, രാന ബാഷ്്രര്ജറി മത്ഥായ ഗൃതികാം 3106 വെണ്ണ ക-319 ചവസുഴ- 820 ആധുനിക യുവകവി കം 322
18 കവിതാലോകത്തിരല വനിതാരത്നങ്ങം
394--344
പ്ാചിനകവഷിരികാം.324 അവ്വംചീനര്‍.325 മേരിജോത്തോദം-ര്‍ 20% ബാലാമദ്ധിഷ്മ-33 ലഭിതാബിക ഭന്തേ “നം-1290 കരത്താടകളിം മേരിശോണ്‍ തുടങ്ങിയവ -344
19 പിദനാദകവനപ്പസ്ഥാനം _ 8345-35
20 പ്രത്വചലോകനം 955-360
അവതാരിക
[ന്നത്്തി
വിദ്വാന്‍; ററി. എം. ലൃമ്മാര്‍ രചിച്ച 4്ദാഷാകവിത്‌” എന്ന ഭാഷാപദ്യസാഹിത്യൃ ചരിത്രഗന്ഥത്തിന്‍െറ രണ്ടാംപതിപ്പ്യാണു സഹൃദയസമക്ഷം ഇപ്പ്യോറം അവതീല്ല്യുമാക ന്നതു്‌. ഒന്നാംപതിപ്പില്‍ തഠംപ്പുടത്തുവാ൯ സാധിക്കാതെപ്പേയേ ധി വിംഷയങ്ങംക്രടി ഗ്രന്ഥകാരന്൯ മതില്‍ ഭചച്ഭകയും, ഗ്രന്ഥത്തി ന് ആക്മ്റ്ാടെ ഒരു ക്രമീകരണം വരുത്തുക യും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്‌. പഠരാവാരംപ്പോലെ പര കിടക്കുന്ന ഭാഫചേദ്യസ്വാഹിരൃത്തിന്‍െറ എല്ലാമുഖങ്ങളേയും ലിച്ചരിക്കുന്നതിനു മി, ചു മ്മാര്‍ ത്രമിച്ചിട്ടില്ലെധില്‍, അവശ്യം വക്ത പൃങ്ങളായ അംശങളില്‍ ഒന്നും ഒഴിപ്പിട്ടുമി ല്ല. രാമചരിതകാര൯മുതല്‍ ചങ്ങമ്പുഴ കൃഷ്ണ പിക വരെയുളള കേരമിയകവി കുളെപ്റുററി യെല്ലാം പ്രസ്ത്തഗന്ഥത്തില്‍ പ്രതിപാദി ച്ചിരിക്കുന്നു.
പരദ്യയസാഹിത്ൃത്തെപ്പററി സ്വുലമായും എന്നാല്‍ അനുസ്യൂതമായും തളള. ഒരു ജ്ഞാ
ന്ധ
നം അനുവാചകന്മാക്മ്‌ ഇതില്‍നിന്ന്‌ അനാ യാസേന ലപ്ലമാകന്നതാണ്ട്‌, അതില്‍ കൂടു തലായി ഗുന്ഥകാരനു വിപക്ഷയുമില്ല. ചില പ്രസ്താവനകളെപ്പുററി പില വായനക്കാര് അഭിപ്രായഭേദമുണ്ടാകാം; അത്ത്‌ ഇത്തരത്തി ലുള്ള. പുസ്തകങ്ങളുടെ വിഷയത്തില്‍ സ്റ്റു സാധാരണവുമാണ്‌, ചുരുക്കത്തില്‍ പറയുക യാണെങ്കില്‍ ശ്രീമതി ലഭ്ിതാംബിക അന്മ ജ്ജനം പ്രസ്താവിച്ചിട്ടക്ളതൂപോലെ, “കേരള കുവിതാസമ്ലുയത്തിനെറ സാരസദ്സ്വം പി ഴിഞ്ഞരിച്ചു്‌ ഒരു കൈക്കുമ്പിള്ലിലാഥടിത്തരു സ്വോഠം അതെങ്ങനെയാസ്വഭിച്ചു രസിക്കാ തെയിരിക്കും? ശ്ൃരതിന്‍െറ സമ്പാദകനെ അഭിനന്ദി പ്പു അനുഗ്ുഹിക്കാതെയിരിക്കും? എന്നു” മാരോ ഭാഷാളിമാനിയും ഇതു വായി ഭദമ്പോറം തെറ ഫ്ൃദയത്തോട ചോദിക്കാ തെയ്മിരിക്കുകയില്ല. ഇയമാതിരി ഒരു പുസ്ത ക പ്രസിഘീകരിക്കുവാന്‍ എത്രമാത്രം പ്രയാ സമുണ്ടെന്നുള്ളതുു” ആ കാന്മാരത്തില്‍മ്രടി സഞ്ചരിച്ചിട്ടുള്ള വക്കേ അറിഞ്ഞുക്രട്ട.
ഏതുനിലയ്ത, നോഥടിയാലും ഏററവും ൂംഘനീയമായ ഇര സദചൃവസധായത്തില്‍ തു
1 ത്തിപ്പുമാനനായ ഈ യുവാവിനു ഞാന്‍ മ ഴിഞ്ഞു” ആശീദ്യാദം ൭ പയ്തുകൊഷുന്നു. മകര ളീയക്ഴ്‌” ആഷമാനും ആനദ്മപ്രദമായിത്ലീരു വാന്‍ അഫ്ഥതയുമ്ള “*രാഷാകലിതി"യയ” ഇ ണിയും അനേ പതിപ്പുക൦ം രണ്ടാകത്മതി
൩൦, രാരോ തിപ്പം അതി നാമന്‍പ്ള തിനെ അതിശയിക്കുന്ന
ിന്നം ഇടവരട്ടെ ന്നന്നുമ്മ. പറൃുദയംഗമമായ ഫ്രത്തജ ടി തവക്കാ ലം വിരമിക്കുന്നു.
തിരുവവന്തപുറം, എ ര്‍ ന്ന ന.
പ്രസ്താവന
ഈ വുസ്തംത്തിസെറ ജന്നാപേതിപ്പിനനെപ്പററി പ്ഞാ൯ ചെ ശ്ലിരുന്ന വ്സ്മാചന മധ തന്നെ ജന പരതിപ്പിഷം ബാധകമാകയാല്‍ അതിചികള അര൮൨ നിയിച്ചുമെക്ളത്ടെ.
കമുലയാകൂത്തിെ മണിപ്രചാമ മചിരു' എന്നു നാമധേയ ത്തില്‍ ഒരു ലേഖനപരമ്പര ചമരാജയണ എന്ന വത്രത്തില്‍ ഞാന്‍ പ്രസിദ്ധപ്പെടത്തിപന്ിരുന്നു. പല കാരണങ്ങളെ ക്കൊണ്ടും അന്നതു മഥപനാ പാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. ഇപ്പോ അതു പൂത്തിയാ ക്കി കാച്ചൊരു തുപദേദത്തോടും സമാഭേദത്തോടുംകുടി പുസ്തകുരു പത്തില്‍ പ്രസിചിംംിക്ക്ാര്‍്‌ ജത തി. ജദുശമായ ഒരു സാഫി വൃഗനഥം പ്രസിഫപ്പെടത്തുചുനുമ്ള ഷോഷ്യരം എനിക്കു ്ടെന്്‌ ധര വവര്‍പശം അഭിമാനിക്കന്നിള്ള; കേരളിയമഫാ മവികളില്‍ പരു മൃതിമ.൦ പാരായണംചൈയ്ല അലസ രര്ങളില്‍; അവയി ചിനഭാശദം അമി ആനസ്വാഭ്യത്ങ ഭായി എനി യോനിഹിരുനും പ്രസ്തൂതഭാഗക്ങെ വെഭിച്െ ത്മസമള്‌, സ്ധഫി വ്യക നുടെ പരമോട്ടേ.്യത്തെ സാധിരപ്രം യമാക്കുവാ൯ തആആ്യതമധിലും സഹായിക്കുന്നര്വായിരിക്കമെന്ന്‌ ആ ആഖസരധദളില്‍ ഞാന്‍ വിചാരിക്ബതിരുന്നിലു. ആ ഒരു വിചഃ ത്തിന്‍റെ ഫവമായിടാണു' ഇപ്പോ “ഭാഷാമവിതറ ആവിഭ വിക്കുന്നത്‌.
കപ്ര്തന്മാരുടെ കൃതിമമെപ്പററി ചിന്തിക്കുന്ന മുദ്ധന്മാരാ ഞ്‌ നിത്പികന്മര്‍" എന്ന്‌ കാര്‍പൈല്‍ എന്ന പണ്ഡിതന്‍ പ്ര സ്ലാപിച്ചിടുദ്ളത്വായി മേടിടുണ്ടു്‌. അത്ത്‌ ഘറക്ടറെ പരമാത്ഥമായി രിക്കാം, ഏന്നാല്‍, ഓാധ്യവാരായണാവസരത്തില്‍ ഒരു ഭാവുക൯ ഏതാരു ധികാരരത്തെ പ്രാപിച്ചുപോം, അതിനെ പരോപകാരാത്ഥം പ്രമാശിപ്ിക്കചാനപേണ്ടി പിമ്മത്സരബുദധ്യാ കാവ്യത്തെ വിമശി ക്കുന്നത്‌ അത്രതന്നെ മുഡാവമാണൈന്ത രേന്നേണില്ല. സേരേമറി ക്ട്‌, സാഹിര്യത്തിനെറ പരമപ്രയോജനത്തെ വര്‍ധിപ്പിക്കാന്‍
[
അത്മ: അപ്പമെനിലും ഉപകരികകാതിരിമടയില്ലെന്തേതന്നെയാദന്‌* അസ്താഭശന്മാരുടെ വിനി വമായ അടിപ്പയം. പ്രവൃത്തി, ഒരു സ്വഹിര്യപ്രസ്ധാനചിവവും കൂടിയാണെന്നു പേരരൊണ്ടുരങണ്െ ലൃക്ത്മോദുന്നും്യ്യെ. ഭഷാപദ്യസാഹിര്യത്തി ! രോ പ്പ സധന്നത്തേയും മാപറ്വപ; അനുസരിച്ച പ്രദിപാദിക്ചോരു ജതിന്‍ കഴിയുന്നത്ര പത്തിച്ചിടട ജ്‌, പ്രതിപാവമസതമി വ്യ ധാനമാഷി പരിഗണിക്കുമയാരി ഇപ്പറഞ്ഞയിനു' ചിപേടത്‌ അല്പും വിഡ വ്യതിയാന വ്ചോസിടില്ലെ നാമിപ്യ. ധരോ പ്രസ്ഥാനത്തേദുംഘറഠി വിചി മിട സ്ഥ കങളില്‍ ചി കവിക കശേയും കൃതിമംകേയുംിച്ച്‌' വയും ലൃസ്ധാവി്ടെ വദയിട്ടണ്ട യിദിക്കം; ചി പ്രസ്ധാസഅചേിക്ച്‌ ഒട പിപരിരേണ്ടെ താഴിടടഗണ്ടാപിരികം.. ഭനുന്നിസ്ുത അന്നമാരും അപ്പ കാരം ചെയാരിരുനീഴുര്‍ധ റ്‌, & ൭ ധിയാിരിക്കന സ്ധിതിക്ക്‌ ഇഴത്ിസയത്തില്‍ 'അഭിപ്യായ തയും ഞ്ജ പാടില്ലാ്യയില്ല ലം [8 റ കാത്തി ്
ന്നോ പ്പി ശ്യ ി കിഴി 1] ൃതിഴിചും ഈയ പതിപ്പിനു സാരമായ ലവി മാററം വരത്തിഷിച്ചസ സഹ്ൃദ ഖന്മാഷ്ം കൂടടയല്‍ സമാ മിരി മെന്നാഴര്‌ പുന പ്രരിക്ഷം കഥിഞ്ഞ പരിപ്പില്‍ ചേര പോഫിരുനന ചുരാനും ചിവ ധിഷ പങ്ങഗകൂടി പതിലുധംദ്ലടത്തേരയും, ഗ്രന്തിയ്‌ മ്മടെ ഒരു ക്രമികണേവ്യം വിഷയവിടേവം വരുത്തുമദും ചവിട്ടു താണ്‌ ഈ ദേദഗരി, ഷാസാരിരൃത്തിലെ സമം വമായ ങ്ങ മെയ്യും വികെപി പ്രിവാിച്ചു രിക വേന്ന്‌ ലോ അഴിമാനിക്കന്ിച. എനാല്‍ ഭാരരംധിവ ഴി ഓോ ശേഖ ളിചും പ്രസ്വാനകളിലാള്ള നേരാനും രിയ, ഏന്ിട്ട കില്‍ ക്കുന്ന കാരയഖളെക്ി സമശ്ുമായ മരു ജനനം നതി കുന്നതിന്‌' പ്രതില്‍ ശ്രമി ച്ലിടണ്ട്‌. സകുജിചിരുകൃത്യഷയക്കം. ഒരു 4സമമാനഴിതസെ പേമ ലവിിമാമ്പ ഉ;്നതത്തെ പോത്തിന്‌ നിണ വിപണ ഡ്രസംഗത്മ്മും അരോചകു
മായിട്ടാണല്ലൊ അനുഭവപ്പെടന്നതു്‌. ആ സംഗതിയിലും ഗ്രന്ഥ കാരേ൯ ൭ പതിപ്പില്‍ ശ്രഷിച്ചിടടുണ്ടെന്ന ജാവൃകന്മാക്ക കാണാ വുന്നതാണ്‌.
അര പൂതിയ പരിപ്പിന്ന സമുചിതമായ ഒരവതാരിക ഏത്ര ഒുവേഗം ഏഴ്രിത്തന്ന്‌ , ഗ്രന്ഥത്തേഴും ഗ്രന്ഥകാരനേയും ഫ്ൃരഭയ പൂദ്വം അനുഗഥ്രവിച്ചിടു്ള സാക്ഷാല്‍ കേരളസാഘിര്ൃസാവ്വഭ്യ മ൯, മററാകവി മമ്്ൂര്‍ എസ്‌ . പരമേശ്വരൻ എം. ഘം ബി. ഏല്‍. അവര്‍കളുടെ സരമനസ്വത്തിനും കാരുണ്യത്തിനും കൃതഭ്ഞര പ്ര കാശിപ്പിക്കചാന്‍ ഈ ഗ്രന്ഥമാരന്‍ ശക്തനനാകുന്നില്ലു. അരശ്ശൂതം ബ്ദൂത്തിപധികം കുലേമായി അനുസ്തൂതമായി കൈരളിയുടെ സ്വ) ര്ോമുഖമായ അഭിവ്ൃഭ്ധിക്കായി സവ്യത്മേനാ യത്ിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കു അണ ഈ മരാപുരുഷമ൯ര മ്ഥമനത്തതയ്യ വിനി തമായ എന്‍െറ ശൂപ്യുകൈമാത്രുമേ പ്രതിപന്ദിയായി അഫ്റിക്ുചാനുള്ളം അഷാചരി വ്രവിഷയ കോയ മാമിയുടെ ചില അഭിപ്രയത്ളോട ഗ്രന്ഥ കാരന്‍ വിയോജിച്ചിടുകണ്ടെകിലും, ആ വിഷയത്തില്‍ മഹാനായ അദ്ദേഹം ചെയ്തുതമാണ്ടിരിക്കുന്ന വിപുപമ്മയ ഗപേഷണങ്ങളും സേവനം ഉയ ഗ്രന്ഥചനയില്‍ ഏനിക്ക്‌" അത്യധികം ഉപ്പ കരിച്ചിടുണ്ടെന്നുള്ള വസ്ത്ത കലര്യജ്തതാപുരസ്സരരം ഇവിടെ പ്രസ്പാ ലിച്ഛുക്കൊള്ളടെ.
ആദ്യപരിപ്പ്റിന്‌ അവതാരിക, ആമഖം, അഭിപ്രയം മുതലാ യവ എഴതി, എന്നേയും, ഏതന്‍റ കതിയെയും അനുഗഹിക്ചിടുക്ക പണ്ഡിതചയ്യ്മാരെ ഞാ൯ ഈ അവസരത്തിലും അദരപൂദ്വം അനുസ്തരിക്കുകതന്നെ ചെയ്യുന്നു. ആ മഹാന്മഭാവന്മാരുടെ പ്രസ്തം ചനമളില്‍ ചില ഭാഗങ്ങള്‍ കൃത്യത തയോടുക്രടി ഈ പതിപ്പില്‍, എടത്തുചേത്രിട്ടുണ്ട്‌. സപ്രസിദ്ധസാഫിത്യകാരന്മരോയ എ നെറ ചില മാസ്സഹത്തുക്ുടെ ഗണ്ബമായ സാഹായ്യം ജതി ൯െറ പനാപ്രകാശനത്തില്‍ എനിക്കു ലഭിച്ചിട്ടണ്ടെന്നുള്ള വസ്റ്റത യും വിസ്തുരത്ിയമല്. ആ ഗരണാംദികളോടട്‌ എനിക്കുള്ള കുട പ്പാട്‌ അവാച്ചയമ൭ത്ര.
ഈ ഗ്രനറത്തിനെറ മുദ്രണം സംബന്ധിച്ച സ൭ല പുമതല കളും തല്യാലത്തേയ്ക്, വി ച്ഛിടുള്ള തേവര ചെറുപുഴ്ട്ുമു്രാലയ അരവാഫികളു ടെ ഒനദാദ്ര്ത്തിനു' ഈ ഗ്രന്ഥകാരന് അതിച കൃത ജസനാമണെന്നമ്ള സംഗതി വിടെ രേഖപ്പെടുത്തി കൊള്ളുന്നു.
“ഭാഷാകവിതിയുഭെ ഈയ പനമ്യദണത്തിന്്‌ ഇര ചേഗത്തില്‍ എന്നെ പ്രേരിപ്പിചചിടുങ്ങത്‌, ന്നാപേരിപ്പില്‍ ഉദാരമതികളായ സഹ്ുൂദയന്മാര്‍ എനിക്കു നല്‍കിഷ പ്രോത്സാഹനമാദ്ന്‌, മദി രാശിസല്വകലാശാലക്കാര്‍ പിദ്വല്‍ പരിക്ഷ ഇതെരേ പായു സ്തൃകമ്മയി അംഗീകരിച്ചതും മറെരാരുപ്പിധത്തില്‍ പ്രേരകുമാകാ തിരുന്നിട്ടില്ല: മഹാമനസ്യയരായ മേലപ്രറഞ്ഞ ഏല്ലവരോടും എനി കള്ള അമൈതവമായ വഡ്പിയെ ഇവിടെ പ്രമാശിപ്പിക്ുകയും, മേലിലും ഇദാരമായ പ്രോത്സാഹനങ്ങള്‍: ഭണ്മാമണമെന്ന്‌ അഭയ ഭമിക്കുകഠും ചെയ്ത്കൊണ്ട്‌ | അഭജാമദധിരയു ടെ ഈ പുതിയ പ രില്പ്‌ സപ്രശ്രയം സഞ്ജാനസമക്ഷം സമ്പ കൂകൊ്ളുന്നു.
ഗ്രന്ഥകത്താ
18-൦൦ പേജ്‌ 10൦൦ വഭിമില്‍, കന്ത രാമവാരൃരുടെ ഗി ഭിജാകല്യാന്നം എന്നതു്‌ മൂ്നായിവായ്യരുടെ ശിരിജാകല്യാസം പുന്ന 306-പേജ്‌' 10-൦ 17-ം വരികളില്‍ ജഗന്നാഥപണ്ഡിതതടെ മതം എന്നതു വാമനപന്ധിതകന്‍റ മതം ഡയന്നും തിരുത്തിവായിമാറകേണം.
ഒന്നാംപപതിപ്പിനെപ്പുററി:-
ശ്രീമാന്‍ ടി. എം. വുമാർ അവര്‍മഭൂടെ *പദയസാഹിത്ൃം" എന്ന ഈ പുസ്തകം പലവിധത്തിലും പ്രകൃഷ്ടുമായ പ്രയോജനത്തി നും പ്രശംസാല്ലും പാത്രമായ ഒരു ക്ൃതിയാണെന്നുള്ളനില്‍ സംശ യമില്ലം മലയാളപദ്യസാഫിരൃത്തിന്‍െറ ആദിതൊട്ട നാളതുവരരെ യുള്ള ഒരു മചെവചരിതരവും, ലഘ്യനിരുപണവുമാണ്‌' ഗ്രന്ഥത്തിലെ ച്രിഷയം, വമ വിഭജ്ടിച്ച്‌, തം തിരിച്ച്‌, ാദ്യ്യം പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന തില്‍ ഗ്രന്ഥമത്താവുയ ക്രണിച്ചിരിക്കുന്ന പരിശ്മശിലവും പ്രഖ സ്ധപരിചയവും ജന്നത്തെ യൂധസാഹിതയകരന്മാരില്‍ പലക്ം ഒരു മാതൃകയായിറികേണ്ടതന്‌. വറഷേണ്ടതു വിടാവെയും, ്ലിഷ്ഠ തക്രടാമരയും ശ്യം പനല്ഷനയില്‍ പ്രതിപാദിച്ഛിരിക്കുന്നതു മാദ്നമ്പോഗ്‌ പൃതരതാരു സഫ്ഡദയന്ം തല കദ്യക്കതിരിക്കുമയില്ലു; മാത്രമല്ല, മയ ദുഖസാവിയ്യമാെറ ഓവിസാഫിത്യളിചിതം ഭാസ്രമാണെന സ്മ്മരികു ഷ്യം അരിന്മ്‌ ആശിസ്സു നല്‍കുകയും ചെയ്യാതിരിക്കുകയുമില്ല.
അമ്മാമന്തമ്പരാന്‍ തിരുമനസ്സുകൊണ്ട്‌.
ജയ പദ്യസാഫ്ധിര്യ, ചരിതത്തില്‍ തല്‍ കത്താവ്യ മണ്ണില്‍ ക ണ്ജതൊ്പാം വാരിവപിക്ചിടിടടില്ല; അഭിപ്രായപ്പകടനമെന്ന നാഭ്യ ത്തില്‍ വായില്‍ പന്നതൌല്ലാം മാരിച്ലെരിഞ്ഞിടുമില്ലയ കഴിയുന്ന തൂ കാലനി്സ്റുയചെയ്മ്‌, കവികളേയും അവരുടെ കാവ്വ്യങ്ങളേ യുകറിച്ച്‌; അടുക്കി ദതുകി എഴനിട്ടുകള ഈ വുസ്പകം ശ്രീമാ൯ ചുമ്മാരവ൪മമുടെ പാണ്ഡിത്ൃതത്തെയും ശിക്ഷാസാമത്വത്തെയും സവിശേഷം പ്രമാശിപ്പിക്കുനരണ്ടന്ന്‌ ഞാന്‍ ലസക്രടി ആവത്തി ്ലൂപറയുന്നു,
സാഹിതൃകശലന്‍, ടി. കെ. ഏൃദ്ട്നുമേനോന്‍.
ന്ന
പരദ്ദയസാഹിത്യത്തിന്െറ ക്രമപ്രവൃദ്ധമായ വള കുയെ കാണി കുത്തകയും, ഇതുപോലെ, “ഭാഷാകലിതയെ സമഗ്രമായി നി രപണംചെയ്യുന്ന പരു ഗ്രന്ഥം ഇതുവരെ ഭാഷയ്യ്യ പഭിച്ചിടില. ഇ തു പഭ്ചയസാഹിത ഭണ്ധദഗാരത്തിചേയ്ക്കു വായനക്കാരുടെ ശ്രദ്ധയെ ണയിക്കുകയും, അരുില്‍ നിക്ഷിപ്യമായിരിക്കുന്ന പിജ്ഞാനനിധി കു. രസ്ധമാക്കുന്നതിനും, മദനസികരസം രേസ്വഥിക്കുന്നതിനും അല രെ പ്ലേരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. തന്നിമിത്തം ഈ കൃതി സാഹിര്യ
പിദ്യാത്ഥികള്‍ക്കു പ്ര്വേകിച്ചും പ്രയോജന ല്്ദമാട്‌. മോണ്‍സിഞ്ഞോര്‍ നടുവത്തുശേരി.
്ഭാഷാകുവിര അഥവാ പട്ട,സ്ധഹിത്യം' ഏസ്‌ സാഹിത്യച ഭിരൂപരമായ നിത്രപണഴ്രമ്പതതിഒന്‍റ അധിടാവം കാലോചി തമായിട്ുണ്ടു്‌, വിദ്വന്‍ം, ടി. പും. മൃമ്മാരവര്‍കളുടെ അധ്യക്ഷത യില്‍ രാമഥരിരകുത്മാവുമുത ല്‍; ഇന്നത്തേ പ്രശസ്ധ സാഹിതയ രന്മാര്‍വരെയുള്ളവാര്വ്ലാം വഴിക്കപഴിയെവന്ന്‌, തങ്ങളുടെ ക തികുക്ിലെ എത്രന്നും വരികളെജിലും ചൊല്ലികേഗപ്പിക്ൃകൊണ്ടി രിക്കുന്ന ഉയ ലാദ്ടസാഹിദ സമ്മേമരറ ത്അില്‍ പൊരു ഭാഷാഭിമാ നിയും സംബന്ധികേണ്ടരാണൈന്നു ഞാ൯ സസന്തോഷം അഭിപ്രഃ
യടപ്പടുന്നു. മഹാകവി വള്ള ത്തോം.
നിങ്ങളുടെ ഉദ്യമം എത്രയും സ്ൃത്യറ്റംതന്നെ, ഇങ്ങനെ ഒരു ഗ്രന്ഥം അത്യന്തപേക്ഷിതമാടന്‌ , ഇത്തരത്തിലുള്ള ഗ്രമ്പങ്ങഗ നട്ടില്‍ പ്രചരിക്കുന്നതുമൂലം കാവ ഗ്രന്ധങ്ങഗക്ക്‌ ആകപ്പാടെ ള്ള വില്പന പദ്ധിക്കുന്നത്രായിരിക്കും,
ഡോക്ടര്‍, പി. ജെ. തോമസ്സ്‌.
നി്ങളൂ.ടെ നിസ്പലമായ േഷാഭിമാനം കൈരളിയ്ക്റ്‌ അത്യ ന്താപേക്ഷിതമായ ചരിത്രശാഖയിലേയ്ക്ക രിരിഞ്ഞരില്‍ സാഹിര്യ
ന്
ഭക്തക്ട്‌ അതിയായ ക്ൃതജതുണ്ടട്‌, കഥയാവടടെം കായ്യ്യമാവ തട്ടം ആപാദമധ്യരമായ കാപ്യമകരന്ദംതതന്നയവട്ടെ, ചെറിയ തോതിലല്ലെടില്‍ തചിക്കയോ, ദഹിക്യോ ചെയ്യാത്ത ഇക്കാല ത്ത്‌, കേരളകവിരാസമകരഡത്തിറെറ സാരസമ്സ്വവും പിഴി ഞ്ഞരിച്ച്‌ പരു കൈയ്ക്കുമ്മിളിപൊതുകിത്തതുന്പോഗം അതെങ്ങി നെയാസ്ധവടിച്ഛു രസികാരിരികും? ജത്‌ അരിന്‍റ സമ്പാദക. നെ അഭിനന്ദിച്ച്‌ അനുഗ്രഹിയ്ക്കാതെയിരിക്കും?
എന്‍. ലളിതാംബിക അന്തജ്ജനം.
മി. ചുമ്മാരിനെറ “ജഷാകവിത അഥവ പദ്ദയസാഹിത്യം" എന്ന പുസ്തകം സാഫിറ്യ ചരിത്രത്തിനും റിരപണത്തിനെറ യൂം അംശങ്ങള്‍: കലന്ര:ണ്. മ യാളപ്പദ്ൂന്ധാഥിര്യ ത്തിനെ അന്നമുരല്‍ ഇന്നുവരെയുള്ള ഒരു ചരിത്രം സക്ിപൃമായും സം. എടിതമാകിയും ഇതില്‍ പ്രസ്ലാവിചിരിക്കുന്നു. ചരിത്രഭാഗം ലി ഭ്രത്ഥികഗ-കു പ്രത്യേകം ൨ ൭ഥികങ്ങകലണ്ണും പിഭജിച്ചും വിശ ടികരിച്ചും ഒഴണിക്കിട്ടണ്ട ... പട്ട സാഫിര്യയത്തേച്ചററി സമഗ്രമാ യി പഠിക്കുന്നതിനു വിദ്യത്ഥികളെ ഇര ഗ്രന്ഥം പ്രന്യേകം സഹാ യിക്ഷസോരാണു്‌. സരസോജ്വവമായ ഒരു ഭ്രാഷഡാണു്‌” ഈ പുസ്തക. ത്തില്‍ ഉള്ളത്‌, മുഷിയാതെ വായിക്കുവാന്‍ അത്ര സഹായിക്കുന്ന ണ്ട്‌. മലയാളഭാഷ്യ്റു്‌ ഒരു നേട്ടമായിടൂതണ്നെ ഗണിക്കാവുസ ഇയ പുസ്തകത്തിനു പ്രമയരപ്ര.ചാരം ആശംസിച്ചുമൊള്ളുന്നു.
മാതൃഭൂമി.
ഭാഷാകവിത
അദ്ധ്യായം 1
പ്രാചീനകാലം ഭാഷയുടെ ഉല്പത്തി, പശി നി
മലയാളം തമിഴില്‍നിന്ന ഭിന്നിച്ചു” ഒരു പ്ര ത്യേകദാഷ എന്ന (ബിയെ, ,അഘാിച്ചുതുടങ്ങിയതു്‌ കൊല്ലവഷാരംഭത്തോടുടക്രടി മാത്രമാണ്ട്‌. അതിനാല്‍ അതിനുമുമ്പുള്ള കേരമസാഹിത്യൃത്തെറ്റൂററി ഇലിടെ ചിന്മിക്കേണ്ട ആവശ്യരില്ലല്ലൊ. എന്നാല്‍ കേരളീ യര്‍ അക്കാലവേരെ റൃത്ജനെയാണ്ട്‌ സാഹിത്യസേവ നം ചെയ്തിരുന്നതെന്ന്‌', ഇവിടെ സ്തനയമായി മരു ചോ ഭം ഉൃണ്ടാകാവുന്നതാണ്ട്‌. “കേരളത്തിലും അതിന്‍െറ കിഴകനെപ്രദേശങ്ങളിലും പ്ൃ്യകാലങ്ങളില്‍ ഒരു ഭാഷ യേ നടപ്ല്യണ്ടായി രുന്നു. വെന്നും, ഞു ഭാഷ തമിഴാ യിരുന്നുവെന്നും? ഓക്ന്നേ ഭാഷാപചണ്ഡി തന്മാരോടട്‌ ; അ ന്നത്തെ പൊതുഭാഷയായിരുന്ന തമിഴില്‍തന്നെയാണ്ട്‌ കേരളീയരും ഗ്രന്ഥനിമ്മാണം ചെയ്തവന്നിരുന്നതെന്നു പ്രത്യേകിച്ചു പറയേണ്ടതായിട്ടില്ല. “പതിററിപ്പത്തു “ചിലപ്പതികാരം?” മുതലായ തമിഴ്‌ കൃതികഠം, കപിലര്‍, ഇളമയോവടികരം തുടങ്ങിയ കേരളീയരില്‍നിന്നും ഇ
2...
ങ്ങനെ ഉണ്ടായിട്ടുമ്ള സാഫിത്യസമ്പത്തുകളാമണന്നാ ണാ വിചാരിപച്ചുപോരുന്നള്ള്‌. പ്രസ്ത്രകതികഠം ഇന്നു തമിഠംസാഫിത്ൃത്തില്‍ മുറംപ്പെടുപോയിട്ടുണ്ടെമിലും, അവ കേരള സാംസ്ത്്ാരത്തിനെറ ആട്യയത്തെറ്റുടിയെ ചി ത്രീകരിക്കുന്ന കൃതികളാണെന്നുമ്മ തിനു സംശയമില്ല.
കരിസ്തൂുവപ്മാരംഭത്തിനു വരെ മുന്ൃതന്നെ ആജ്യന്മാ രായ നമ്പൃതിിമാ൪ കേരളത്തില്‍ കുടിയേറിപ്പാത്തുതുട ങ്ങിയിരുന്നു; തന്നെയുമല്ല, ക്രിസ്തരലഫ്മാരംഭത്തോടടുത്തു്‌' അവര്‍ കേരളത്തിലെ പ്രബലന്മാരും ദരണാധികാരിക ഭൂമായിത്തിരുകയും ചെയ്തു. പെരുമാറംഭരണത്തിനു മുമ്പു വരെ തളിയാതിരിമാരാണു്‌” കേരളഭരണം നടത്തിയി രന്നതെന്നുഭ്ള സംഗതി ചരിതുൂപ്രസിദ്ധമാണല്ലെൊ. തു കവര്‍, പന്നിയൂര്‍ മുതലായ ഗ്രാമക്കാര്‍ തിരുനാവാ മണ ദ്ൂറത്തു യോഗം ചേസ്‌, **പെരുതാളുകളെബ്‌ ഭരിക്കു വാ൯---പെരുമാഠം വേണമൊരുത്തനുത്തമന്‍"" എന്നു തീ രുമാനി ച്ൃതും മറവം കേരള ചരിത്രത്തിലെ അതിപ്രധാ നമായ ചില ലസ്ത്ൂതകളാണ്ട്‌'. എന്നാല്‍ കേരളത്തിലെ ഭ്രാവിഡരുമായി സമുദായബന്ധം തീരെയില്ലാതെ ഒരു പ്രത്യേകജനവിഭാഗം എന്ന നിലയില്‍ത്തന്നെയായിരി ക്കണം നന്ൂരിമാര്‍ ഇക്കാലമത്രയും വത്നി ച്ചിരുന്നത്‌. അതിനാല്‍ അവരുടെ അന്നത്തെ സാഫിതീസമുദ്യയമങ്ങം ആയ്യദാഷയായ സുസ്ലൃതത്തില്‍തന്നെയായിരുന്നുവെന്നു വേണും വിചാരിക്കുവാന്‍. സാസ്ലൃതഭാഷാസമ്പന്നന്മാരാ യ ദ്രാവിഡന്നാരും ആ ഭാഷയില്‍തന്നെ സാഹിത്യല്യവ സായം ചെയ്കിരുന്നതായി ചെളി പ്പടന്നുണ്ട്‌. കൊല്ലവ
തും
ഷാരംഭത്തിനുമുന്യ തിരുവഞ്ചിക്കുളത്തു വാണരുളിയിരു ന്ന കലശേഖര ചക്രവത്നിയുടെ മുന്ദമാല, തപതീസം വരണം, ധനഞ്ജയം മുതലായ ശൃതികം ഈവിധം ൭ അവി ്ചിട്ടുഭമചയായി അനുമാനിക്കാമെന്നു തോന്നുന്നു. ഇങ്ങനെ കൊല്ലവഷാരംഭത്തോടടത്തു അഥവാ, മലയാ ഉം ഒരു പ്രത്യേകദാഷ എന്ന നിലയെ പ്രാപിച്ചുതുട ങ്ങിയ കാലത്തു്‌ --- കേരളത്തില്‍ രണ്ടുതരം സാഹിത്ചമാ ണു പ്രചരിച്ചിരുന്നതെന്ന മിക്കവാവം പ്ൃൃക്തുമാകുന്നു. ഒന്നു തനിത്തമിധ; മറേറയ്കക്‌ ശുദധസംസ്യൃതവും,
കൊല്ലവവ്ത്തിന്‍െറ തല്‍പത്തി, കേരളത്തില്‍ വലു തായ ഒരു പരിവത്തഘട്ടത്തെയാണുട പ്രതൃക്ഷീകരി ക്കുന്നതു". “ആച്വാദ്മവേദാന്മവാരിധിയായിടും--ആചാ ഖശമംരനസ്തൂനശലര൯" അവതരിച്ചതും, ബുദ്ധമത ത്തെ തുരത്തി ഫൈന്ദവമതം പുനുസ്ഥാപി ചുതും ഈയ ഘേട്ടത്തിലായിരുന്നല്ലൊ. അത്ുതന്നെയുമല്പ, മുവരശരു ടെ കലങ്ങറം ക്ഷയി പ്ലൂതുടശടിയതും, 2൨൨ പലസാഫ ചയ്യങ്ങഥം ഒത്തുക്രടി കേരളീയര്‍ ഒരു പ്രത്യേകജനത യായിത്തീരുവാ൯ ആരംഭി കതം ഈ ഘ്ട്ടംമുതല്പതുതന്നെ യാണ്ട്‌: പ്രത്യേകജനപിഭാഗം എന്ന നിലയില്‍, ഗാമ ത്വം, ദേശീയത്വം എന്നില കൂടിക്കൂടി കേരളീയരുടെ ഭാഷയും പ്രത്യേകതയെ പ്രാപിക്കുവാന്‍ മുടങ്ങി, നമ്പ രിമാ൪ കേരളത്തിലെ നായന്മാരുമായി ക്രടുതല്‍ ബന്ധം ഉററ്റ്റിക്കുവാ൯ പുറപ്പെട്ടതും ഈ ഘട്ടംമുതല്ലയതന്നെയാ യിരിക്കാം. അതോടക്രടി നമ്പ്രിമാരും ദകരളീയരുമായു മള. സമ്പക്വയം വധി ച്യവന്നിരിക്കാന്‍ ഇടയുണ്ടല്ലൊ.
ടം
ഇവയുടെയെല്ലാം ഫവമായി, അന്നാഠംവരെ, അനേകം കൊടുന്തമിഴുകളില്‍ ഒന്നുമാതൂമായിരുന്ന മലനാട്ടതമിഠം അതായതു കേരലഭാഷ--അതിനെറ പ്പാഗ്ൂപത്തില്‍ നിന്നു വളരെ വ്ൃത്യ്ാസപ്പെട്ട ഒരു സ്വരുന്ത്രഭാഷയായി ത്തീരുന്നതിന്‌ ഇടയായി.
പ്രാരംഭകൂരികു്‌.
മനുഷ്യയക്കെന്നപ്പോലെ ഭാഷകംക്കും ബാല്യം, മക മാരം എറന്ന തുടങ്ങിയ ചില വികാസദശകഷറം മുമ്ളതാ യി ഭാഷാശാസ്സ്രകാര്മാര്‍ നിദ്്റയി ച്ചിട്ടുണ്ട്‌. കൊല്ലേവ വ്ദാരംദംമുതല്‍ ഏകദേശം അടത്തൂവവഷത്തോളം മല യാളഭാഷ ശൈശവാവസ്ഥയില്‍ത്തന്നെ കഴിക്ഞുകൂടി. ഈ കാലഘട്ടത്തിനിടയ്കു' ഒട്ടുവളരെ ഗാനങ്ങം ഭാഷ യില്‍ തൂത്ഭവിക്കുകയുണ്ടായി, പ്രായേണ എല്പാദാഷക ളിലും ഗാനസാഹിത്ചമാണ്ട്‌ തആഭ്യമുണ്ടായിട്ടുള്ള തെന്നു ചരിത്രവേദികഠം അഭിപ്രയേപ്പെടുന്നു. ഗ്രീക്കുകാരുടെ “ഇലിയഡ്ും"” “രഡീഡി?"ഡ്യം,, ഇംഗ്ലീഷ്‌ കാരുടെ “ബെ യോഫും", ഇന്‍ഡ്യ മാരുടെ ടജുക്പേദാ"ദിഗ്രന്ഥങ്ങളും മറവം ഈ അദിപ്പായത്മിന്‌ തുപോല്‍ബലകങ്ങളായി രിക്കുന്നുണ്ടുതാനും.
എന്മായാലും നമ്മുടെ ഭാഷയെ സംബന്ധിച്ചിട ത്തോളവും സാഫിത്ൃത്തിന്‍െറ പ്രഥമപ്രരോഫം മേല്‍ പ്രകാരംതന്നെയാണ്ട്‌; പലതരം ചാട്ടുകുളാണു നമ്മുടെ സാഫിത്ൃത്തിന്‍െറ ആദിമദശയിലണ്ടായിട്ടുമ്ളതു്‌. ദേ ശപരദേവതകളഠയി കുടികൊട്ളന്ന ദദ്രകാളി, അയ്യ പ്പ മുതലായ ദേവഖതക മെ ക്ടറിച്ചുടമ. സ്കോയയങ്ങാം, വീ
ട്ടം
രപപരുഷാന്മാരുടെ അപദാനങ്ങളെ വള്്്റിക്കുന്ന ഗാന അറം, ചിലജാതിക്കാരുടെ കുറത്തി നടത്തുന്നതില്‍ ഉപയോഗിക്കുന്നതിനുതകന്ന ഗീതങ്ങം, വിനോദങ്ങഥം ക്ഷമാത്തമായിട്ടുളള ഗാനം, എന്നിങ്ങനെ വിപിധങ്ങ ഉയ ആവശ്യങ്ങളെ പരസ്തരിച്ചിട്ടുള്ള. ഒട്ടുവളരെ ഗീത ്ങറം മലയാളത്തില്‍ മണ്ടായിട്ടുണ്ടു്‌. ഭദ്രകാളിപ്പാട്ട്‌ തോ ററംപാട്ട്‌, മാവാരതംപാട്ട്‌ം ശാസ്സ്രാമപ്ലാട്ടു്‌ം നില്‍ക്കു തആപാട്ട്‌, സപ്ല്ുംപാട്ട്‌; ശാസ്താംപാട്ട്‌, തിയ്യൂട്ടുപാട്ട്‌ം പു ളു പര്‍പാട്ട്‌, മണ്ണാര്‍പാട്ട്‌; പാഠണേര്‍പാട്ട്‌, കൃഷിപ്പാട്ടു തമ്പുരാന്‍പാട്ട്‌ വടശനെപാട്ട്‌, പടപ്പാട്ട്‌ മാലപ്പാട്ട്‌ ഇങ്ങനെ ലിലിധനാമ്ഥ്ധയങ്ജമിലായി അവ ഇന്ന്‌” അറി യപ്പെട്ടുവരുന്നു. ദേവപ്രീതിക്കായി ഒദദകാളിക്ഷേത്രങ്ങ ളില്‍ പുരാതനകാലംമുതല്‍ പാടിവരുന്ന ഒരുതരം പാട്ടാ ണു ഭദ്രകാളിപ്പാട്ട്‌. ദാരികവധമാണ്‌' ഇതിലെ കഥ. ഈ ഗാനത്തി നതന്നെ തോററംപാട്ട്‌” എന്നുമുള, നാമധേ യവൃയമുണ്ട്‌. വണ്ണാന്‍ എന്ന ജാതിക്കാര്‍ പാടിവരുന്നതു കൊണ്ടു ഖണ്ണാന്‍പാട്ട്‌ എന്നു പേരും പറഞ്ഞുവരുന്നു. ചില സ്ഥലങ്ങളില്‍ കറസ്ലുന്മാര്‍ എന്ന ഒരു ഖശ്ലുക്കാരും ഇതു പാടാവണ്ട്‌ . മറ൨ പാട്ടുകളും ചിലതു്‌ ഇതുപോലെ തന്നെ പല പേരുകളില്‍ വ്യവഹരി ച്ലൂപോരുന്നുണ്ടു', മാ തൃകയ്യ്യായി മേല്‍പ്രസ്ലാവി ച്ച ഗാനദ്ളിലെ ചില ലരി കഠം താഴെ ലൃദ്ധരിക്കാം:---
പൂര തിരുനതനങ്ങം വിളങ്ങും പൂരമതാംചൊയ്കരാരെന്മകാഠം കാളീ നിടെ ചരി തമ്രപ്പാനിപ്പേ- മെന്നു വചനമിത്ത്ം പേരോ
൫...
അാശ്ിക്കനിം അന്ധ പരിക്കും ത് ധീരത കാളി വിളിച്ചിടുന്നു ഭാരികവി രാ പോഴിന്നു വാടാ. പ്വരായമുറഷാ പൂന്ുകിടക്കെ മുര വന്ത വിഭിന്ന ആമദിപൂരാനോ ംഡ്ലയ്ചൂരാംനാ?* (ദകാഭിപ്പാഴ്ച) ത്രലമുടിയും വിരിച്ചു കന്തിതേറി മക്കളെ മ്ലൂടിയിരു്ിരിക്കാന്നരം വന്ന വീഴന്തിയിഷ പൊരികളെല്ലം ക്ഷയ ഒപ്പാഴിയയന്നു പൃമിയിഷല്‍, അഴപ്രാഠം തീഷടിച്ചു കെടുത്തു പീമഷ മാതാവിനെച്ചെന്നു തൊഴതുനിു (മാവാതതപ്പൊഴ്ച്‌ )
മൂലംപോയ്‌ മൂലംദപായ്‌' മൂലമയ്ോയവ്വയേ
മൂലക്കിഴങ്ങിന്ന മുന്നല്ലേം വള്ളി
ന്നാധവള്ളികു മ്ലലഭമാന്നല്ലോം
കോുപടനാണ്ട ഴം പടം (വ്ജോന്‍പട്ട്‌ )
ആകി പൂടുമിശനാനയായി* വേഷം പൂന.
മ്മടനുമയാഠം താനുമന്നിലംപിടിയമായി
ആദരാന്‍ വനം പുക്കു കരീഡിച്ചു നടന്ന കാലം
അമമ്പാടു പിഠന്ത പിള്ളയഴകകഴം വിനായകന്‍ താന്‍. (ശാസ്റ്രാച്പട്ട്‌ -- തുക്കി)
ഒന്നാനാം കുന്നിന്മേന്‍ ഒരടിക്ുന്നിന്മേല്‍
ന്നെച്പോ മാര്‍ പാല നട്ട
പാല്വഷ്ണിലവന്നും എവന്ന കാവന്നു
പ്രാലധ്ല്ല പാത്കൊടു പാ്ൃതിയേ
ഞാനല്ല പ്പരിളി, താമരകകപ്പ്ിളി
ഞാനിരുന്നാടന്ന പൊന്നുയല്‍ കിച്ച
ശുണ്ടുകറുപ്പനും തുവവചുവപ്പനും
മഞ്ഞച്ചിറക്കിജി കടറിഞ്ഞു.? (മണപ്പാട്‌ ഞ്ഞാല്‍)
ഇരമാതിരി ഗാന്ളാണു്‌. കൈരളിയുടെ മൂലസ്വത്ത്‌
ഞു ഇവ പരമ്പരയാ വായ്ക്ാഠമായി ചൊല്പി പഠി ചൂപോന്നി ട്ുമമവയാകയാല്‍ മിക്കവയും പ്രാശു, പത്തില്‍നിന്നു വ
തരെ അന്തരം വന്നുപോയിട്ടുണ്ടെന്നുമ്മതിനു യാതൊരു സംശയവുമില്ല.
രമേചരിതം.
കൈരളിയുടെ ശൈശവഘട്ടത്തിന്‍െറ അവസാന ത്തിലുണ്ടായിട്ടു്ള. രാമചരിതമത്രേ ഇന്നുവരെ നമക്കു ല ഭിച്ചിട്ടുമ പ്രാചീനഗാനങ്ങളില്‍ പ്രഥമഗണനീയമാ യിട്ടുള്ളത്‌. പ്രസ്ത്തകൃതി 4 ചീരാമന്‍"" എന്നൊരു കവി യാല്‍ നിമ്മിതമാകുന്നു.
ആരിതേവനിലമിഴ്‌ ന്ത മനകാമ്പ്ടയ ചി!--
ഭാമനന്‍പിഭബോടിയറിന തമിഴ്‌ക്കവി വല്ലോ എന്നുമ്മ. പ്രയോഗം അതിലേസ്, വക്ഷ്യയമാണ്‌. പീരാ മന്‍ എന്നതു ശ്രീരാമ൯ എന്നതിന്‍െറ തതടവമത്തെ. തന്‍െറ പേരിനോടു ചേത “ത്രീ” എന്ന പദം പ്രയോ ഗിച്ചിരിക്കയാലും, തന്‍െറ കുലദൈവം അനന്മശയന നായ ശ്രീപത്മനാഭനാണെന്ന്‌, “പോകി പോകചയനാ! കുവിയെനക്കരു ചെയ്യേ”. “ പോകിപോകചയന൯ ച രണതാരണവരോ?” “പല്പനാപന്‍ നല്‍വിമാനവരമേറിയ രളിപ്പാല്പംടല്യയമെല്ലെ നിന്‍െറഴുന്നമമ ത്തുടങ്ടിനാന്‍' എ, ന്നിങ്ങനെയുള്ള. പ്രസ്താവങ്ങളാല്‍ പ്രത്ക്ഷമായിരിക്കയാ ലും, തിരുവിതാംക്ര൪ ഭരിച്ചിരുന്ന ഒരു ത്രീരാമവമ്മാവാ ഞ്ഞ്‌ പ്രസ്ത്രകൃതിയുടെ കത്താവെന്നു ഗവേഷകമുദ്ധസ്ത നായ മഹാകവി തുകളൂര്‍ പ്പസ്താവിക്കുന്നു. കൊല്ലവഷം
പേട:
നാലാം ന്ൂററാണ്ടിന്‍െറ അവസാനത്തിലാണു മണിക ണ്ലബിരുദാലംകൃതനായ പ്രസ്ത്ത ശ്രീചിരരാമവമ്മാവ്‌ ഭരിച്ചിരുന്നത്‌ എന്നുകൂടി അദ്ദേഹം അഭിപ്പായപ്പെട ന്നുണ്ട്‌.
“പ്രാപീനമലയാളമാതൃകകഠം? എന്ന പേരില്‍ ഈ കൃതിയുടെ 80 പരടലങ്ങഠം ആഭ്യ്യമായി പ്രസിദ്ധപ്പെ ടുത്തിയതു്‌, മഹാകവി പരമേശ്വരയ്യര്‍ അവര്‍കഠംതന്നെ യാണു്‌. പിന്നീട്‌, “ശ്മീചിംതരാദയമഞ്ജരിഭാഷാഗന്ഥാ ഖലി"യില്‍ കൂംപ്പെടുത്തി ആകെയുമമ 104. വൃത്ത ഭൂം തിരുവിതാംകൂര്‍ ഗവമ്മെണ്ടില്‍നിന്നും പ്രസിദ്ധ പ്പെടുത്തുകയുണ്ടായിട്ടുട്ടട്‌. മിക്കവാവം പതിനൊന്നു പാ ട്ടുകഠം കഴിയുന്നതോഴുക്രടി | ഓരോ വൃത്തവും അവ സാനിക്കുന്നു. അതനസരി ച്യാണ്ട പ്രടലുരമന്നും, വൃത്ത മെന്നും ഓര പ്രസാധകുന്മാര്‍ പേള്‍ കൊടുത്തിട്ടു തെ ന്നുശ്രടി ഇവിടെ പറഞ്ഞുകൊമുളഒടടെ.
രാമചരിതം ഒരു തമിഠംകൃതിയാണ്നെന്ന ചില പ ണ്ഡിതന്മാക്ക്‌ അഭിപ്പായമില്പാതെയുമില്ല. മലയാളം ത മിഴില്‍നിന്നു ക്രമേണ ഭേടിച്ചുണ്ടായ ഒരു ഭാഷയാന്നെ ന്ന്‌ ആരംഭത്തില്‍ സൂചിപ്പി ്പിട്ടുണ്ടല്ലെ. മലയാളത്തി നെറ പ്പാഗുപം കൊടന്മമിഴാണെന്നു കേരജപാണിനീ യത്തില്‍ പറഞ്ഞിട്ടു തു നോക്കുക. പുരാതനകാലത്തു കേരളത്തില്‍ സഥ്യത്ര ല്യാപി ച്ചിരുന്ന ഈ തമിഴ്‌, അനു നാസികാതിപ്പസരാദിനയത്താല്‍ ഒരു പ്രത്യേകരാഷ യായി പരിണമി വിടുക താകുന്നു, ഇപ്പോഴത്തെ മലയാ ഭമെന്ന്‌ ദാഷാശാസ്റ്രനിഷ്ണാതന്മാര്‍ തിരുമാനിച്ചുകഴി
൫.
ഞ്ഞിട്ടുക്ള താണ്‌. രാമചരിതം അങ്ങനെയുള്ള. ഒരു പരി ണാമഘട്ടത്തില്‍ -_ നാലാംന്മുററാണ്ടിന്‍െറ അവസാന ത്തില്‍--- സംഭൂതമായിട്ടു്ള ഒരു കൃതിയായിരിക്കണമെ ന്ന്‌” അതിലെ പല പ്രയോഗങ്ങളും തെളിവു നല്‍കുന്നു മുണ്ട്‌:
അയഞ്ഞ മാനതകാമ്പൊട്ട്‌ " ഇതില്‍ “ഞു' എന്ന അക്ഷരം, “അനുനാസികുമാദേശം -- പിന്ദപ്രത്യയഖരത്തിന്മ്‌" എന്ന നിയമ പ്രകാരം “ഞ്ഞ എന്നായി തിന്നിരിക്കുന്നതു നോക്ക. അാതരപോ ലെതന്നെ “൫” എന്ന തമിഴക്ഷരം “ഒ്ദ'യാഡയം, “സറ” “ന്ന'യായ്യം പലേടത്തും തപാന്തരപ്പെടിടടണ്ടട്‌
*തളപിരിഞ്ഞിള കിസ കടല്‍" എണതില്‍, “പിരിയ്‌ ന്തു" എന്ന പ്രയോഗം താലപ്യാദേശത്താല്‍ 'പിരിത്ചു' ഏന്നും, പിന്നീട്ട്‌ അന്ദ നാസികാതിപ്രസരത്താല്‍ “പിരിഞ്ഞു” എന്നം ആയിത്തിനിട്ടക്ളതു തമിഥക്ക്‌ ഈകൃതിഷികുള്ള വാവ്വശശേമത്ത നിഷേധിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ.
“അരുക്ംമഞ്ടലം അത്ിനേര്‍തുടകുനെല്ലുവന്നു' “മുടിന്തഭി ചിത പിഴ്‌ ത്തു” ഏനിവയില്‍ ചെന്ത്മിദ്ധഭാഷാനിയമത്തിനു പിരു ലമായി പുരുഷപ്രത്യയം കൂടാതെ പൂട്സ്്രിയാപഭങ്ങഗം പ്രയോ ഗിച്ചിരിക്കുന്നു. “ഉണ്ടായിതൊടെട്ടൊരു പിണക്മവര്‍തക്കില്‍", 'മ ണവര്‍പിരാനൊടട വഥക്കിനു മുതിന്വയ്‌; * പോര്‍ില്ലുമായരിയ പോക്കളരി പുക്കാ൯', “കോയില്‍ കൊഗ്കയിനിയെന്നുമേ” എന്നിങ്ങ നെ തമിശ്ഭാഷയില്‍ പ്രയോഗമില്ലാത്ത ഒട്ടനേകം പ്രയോഗങ്ങ ഭും ഇതില്‍ കാണാവുന്നതാണ്‌. ഇങ്ങതന പല രീതികളും അധ്യവ സ്ഥിതമായി രാമചരിതത്തില്‍, കാണുന്നതുകൊണ്ട്‌ ഇത്‌ ഒരു തമിശ കരതിയ്ലെന്നും, മലയാളം തമിഴില്‍റിന്നു ഭിന്തിച്ചുതുടങ്ങിയ കാ ചത്തുണ്ടായ ഒരു പ്രാചിനമലയാകൂകൂയിയാണെന്നും തിത്മാനികും വൂന്നതാടന്‌.
വെയ്യപായനമാ, മാതുരിയം വാചി, തനി വിയതി താപി
മ
പം...
നാശ എന്നുതുടങ്ങി സംസ്‌ ക്രതികൂതവും സംസ്‌ കൃതമയവുമദയേ പ്രയോഗങ്ങളും, 'മലര്‍ില്ലിയെല്പനമനെ" എന്നിക്ങനെ പിശേ ഷണവിശേ്യങ്ങശക്ക സംസ്‌ ക്ത ഭാഷാ നിയമനുസരിച്ചുള്ള വി ഭക്കിപ്പെരുത്തത്മളു.ം, 'തയനനം പടിവുള്ളനേഖഭിവ്‌" “പെപ്പെടുന്ന രച൯' ഏന്നിങ്ങനെനുള്ള സംസ്‌ കൃതസന്ധികളും പ്രസ്തതകൂതി യില്‍ ച്ചില സ്മവങ്ങളില്‍ കാണാം. അന്തരാ, വിയതി, പാചി, വഃ ചാ, ആമരണാന്തം, ചരണേ, ശേകിനാം എന്നുതുടത്കി അനേകം ശരുദ്ധസംസ്‌ മൃതപദങ്ങളും അധിടവിടെയായി ജതില്‍ സ്ഥമ്വം പിടിച്ചിടുണ്ട്‌. ആ സ്ഥിരിക്ക്‌ ഇത്ത്‌ ഭാഷയിലെ ഒരു മണിപ്രവാള കൃതിയായി സമ്കപ്പിക്കാമോ എന്നു സംശയികേണ്ടിപരുന്നു,
എന്നാല്‍ മേല്‍പ്രസ്ലായിച്ച, രീതിയിലുമ്ള. പ്രയോ ഗങ്ങറം രാമചരിതത്തില്‍ വമുരെ വിരളുമായിട്ടേ കാണു വാന്‍ സാധിക്കയുട്ളു., ബഹാഭ്ൂരിദാഗവ്വം തീരെ സംസ്ക തസമ്പക്കമില്ലാത്തതും തമിറംരൂപഭൂ യിഷ്ഠവുമായ ഭാഷ യാണ്‌, ആകയാല്‍ മേല്‍പ്രകാരമുള്ളു ഒരു ചിന്തയ്യൂ്‌ ഈ കൃതിയില്‍ ലേശവും അവകാശം സിദ്ധിക്കുന്നില്ലെ ന്൯ പറയേട്തതില്പല്പൊ.
പ്രടയുതട തിചപ്പിനോടും പരവകധയതിചയിക്കും
നടതകം തേരിനേടേം നലംകിളരിലതകമന്നന്‍ അടതുടകന്തരിമലത്തെയെയകകഷ്ണ വിസ
കൊടുമചേറ പുക്കിരിവന്‍൯ കുവടടത്രെടുതത്തെറിന്താ൯ം 205.
ഈദ്ദശമായ രീതിയാണ്‌ പ്രസ്ത്തൂതിയില്‍ സാവ്യത്രി കമായിട്ടുള്ളതക്‌. എന്നുതന്നെയുമല്ല, മലയാഭദാഷയുടെ പ്രഥമവയാകരണമായ ലീലാതിലകത്തില്‍ മണിപ്രവാള കാവ്യയലക്ഷണം നിറിചി ച്ിട്ടു്ളതിനോടു രാമചരിത
ചം 11...
ത്തിനു യാതെൊരടുപ്പുവം കുണ്ന്നുമില്ല.
“ഭാഷാസംസ്ലതയോഗേോ മണിപ്രവാളം" മണിപ്ര വാള്മെന്നാല്‍, മണിസ്ഥാനിയങ്ങളായ കേരളഭാഷാപദ ഒരും, പ്രവാശസ്ഥാനീയ കായ സംസ്ലൃതഭാഷാപരങ്ങ ആം സമ്മേളിപ്പി ലു വസന്ധതിലകാദിവൃത്തങ്ങളില്‍ വി രചി പട്ടു കവിത എന്നുത്‌മാണ്ട്‌ ലീലാതിലകത്തില്‍ വിവരിച്ചിടടു യ്ക്‌. ഈ ലക്ഷത്നം രാമ ചരിതത്തില്‍ തീരെ അസംഗതമാന്നപ്പൊ. “ദരവിഡ്ധ സംഘാതാക്ഷര നിബദമേതുകാമോനറ്യത്തവിരേഷയക്തം പാട്ട്‌ "രാ പിഡ്ദാഷയില്‍ മള അക്ഷരക്കംമാതം ചേന്നതും, ഏതുക-- ദ്വിതീദ്മക്ഷരപ്പാസം-മോനം-- ഘടകപ്പാ സം എന്നിവയോടുച്ചടിയതും,'ഭരാവിഡവ്ൃത്തങ്ങളില്‍ എ ഴൃതപ്പെട്ടല്ലമായ കൃതികഠംക്കു പാട്ട്‌" എന്ന നാമകരണം പ്രസ്ലൃതഗന്ഥത്തില്‍ ചെയ്തുകാണ്ടന്നുമുസ്ട്‌.
തേരതലന്താവഭത്മോ വിഭന്മ പൊന്നൻ തനകടചന്താ! വരുന്താക 4ബാലഘത്്െ കരരമഴിന്താ പൊയന്താനവാന്മാരടേ കരരക്രിന്താ പുരാ മുരാരീകണാ ഒരുവന്താ പടന്നാകമേ ന് കനി.
തൂരക ചായി! പിദികപ്പവന അവേഴ്്യം ചരതരന്താവം പ്രണ ന്നേ താെംന്നെ- ത്തിരുവനന്താ പൂരന്തങ്കമാനന്തരന*
എന്നീ മട്ടില്‍ ഏത്രക, മോനം മുതലായ ലക്ഷണങ്ങറം സാമാസ്ത്രമായി രാമചരിരുത്തില്‍ യോജിക്കുന്നതിനാല്‍ ഈ മൃതി പാട്ടിന്‍െറ ഗന്നത്തില്‍മാതും തഠംപ്പെടുന്നതു മാണ്ട്‌,
പം:
രാമചരിതം വാത്മീകിരാമായണത്തെ അനുകരി ക്ട്‌ എഴുതിയിട്ടുള്ള ഒരു കാവ്യൃമാകുന്നു. എങ്കിലും കലി സ്വാതന്ത്ര്യം ഇതില്‍ പലേടത്തും പ്രതൃക്ഷമായി കാ ണാം. ശബ്ദാത്വ്ങളിലുമ്ള. നിഷ്ടൃഷയും അതുപോലെത ന്നെ. ഒരചിത്യം, രസം മുതലായ വിഷയങ്ങളിലും കവി, കായ്യമായിത്തന്നെ ശരൂദ്ധിച്ചിട്ടണ്ട'. സീതാവിരഹത്താല്‍ നിരീഫനും നിസ്റീര്യനാമായിത്തീന്റ രാമനെ ചൊടിപ്പി ക്രപോന്‍ സുഗ്ീപന്‍ ചെയ്യുന്ന ൭പക്രമം നോക്കുക:---
അരചര്‍കോനനേ! മേന്മേലരും യര്‍ പിടിത്തിവണ്ണും
പൂഴികഴലാകളെ ന്്റി പോക്കമതല്ല കാലം
ഇരുപസ് കയമാം തത്മിലരവനെയൊരിക്കാല്‍
കരുതുക; കളകചോകം, കരക്ഷാക കോപമിപ്പോഥം. 2-12 പചിഭീഷണന്‍, സീതയെ തിരിയെരക്കാടുത്തു യുദ്ധംക്രടാ തെ കഴിക്കുവാന്‍ വേണ്ടി രാലണനോഴ പ്രസംഗിക്കുന്നി ടത്തു രാമനെപ്പുററി പ്രസ്ലാപിക്കുന്ന ഭാഗം ത്തദ്ധേയമാ ഞ്‌:
വേന്തര്‍കോ൯റ നഘനംകിവിഗ്ണുവക്കതായുള്ളില്‍...
ല്ലാന്തിചേര്‍ മുനിവര്‍തേടും തനിമറക്ഷാതലാകിി പലുന്തൈക്ഷധലാഠം ചീത പൂ്സരണി മുലച്ചയപ്പണ്‍പാ- അര്‍ര്‍തന്തഴ്സിമരക്കര്‍ നഞ്ചായ വന്വതരിത്തതമ്ലാ! 7-73
ഇങ്ങനെ രമണീയങ്ങളായ പല പട്ടങ്ങളും രാമചരിത ത്തിലുണ്ടു്‌.
അദ്ധ്യായം 2
മണിപ്രപാളകാവ്യയങ്ങം ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശം. വിം
ലീലാതിലകം എന്ന ല്യറകരണഗ്രന്ഥത്തിലെ വിധി കളെ ആദരി ച്യാലോചിക്കുന്വോഠം ചില സംഗതികാഠം ഖൃക്തമാകാതിരിക്കുന്നില്ല. മലയാള ഭാഷയിലെ ആദി മസാഫിത്ചം മണിപ്രവാളമെന്മം, പാട്ടെന്നും മുള്ള. ര ണ്ടു ശാഖകിളായിട്ടാണ്‌ ആരംഭം മുതല്ലേച പറപ്പെടിട്ട മതു. ഇവയില്‍ കൂടുതല്‍ പഴക്കം പാട്ടുകഠംക്കുതന്നെ യാണു, മലയാളം തമിഴദില്‍നിന്നു പിരിഞ്ഞു” ഒരു പ്പ ത്യ്േകദാഷയായിത്തീരുവാന്‍ തുടങ്ങിയ ആ തആരംഭഘ ട്ടം മുതല്ലേംം സാസ്ത്ൃതത്തിന്‍െറ ചാ ല്യയും ചേച്യയും അ തിനു സിദ്ധിച്ചുതുട്ിയെന്ന്‌' ഇതിനുമുമ്പ സുചിപ്പിച്ചി ടമ്മ. താണല്ലെൊ. ഭാഷയിലെ മണിപ്രവാളപ്രസ്ഥാനത്തി നെറ ആവിദാവവും ആ വഴിക്കുതന്നെയാണ്ഞ്‌, “ഇന്ദ യിലെ നാട്ടുഭാഷകഠംകെമെപ്പാം സംസ്ലൃതവുമായി ഒരോ പിധം മുലബന്ധങ്ങളും, തന്നിമിത്തം പല ശ്രേയസ്സുക ഭൂം സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന കാണാം. എന്നാല്‍ ആ ഭാഷ കളില്‍ ഒന്നിലും “ആണ്ടായിട്ടില്ലാത്തതും, തണ്ടാഷവാന്‍ പാടില്ലാത്തതും, മലയാളഭാഷയ്യച പ്രത്യ്യേകം സിദ്ധി ച്ചി ഭരിക്കുന്നതും ആകുന്നു പ്രശസ്തമായ മണിപ്രവാളരീതി. റി
സാഫിത്യമജ്ജുഫിക 2-൦ ഭാഗം
_.14--
ഈ പ്രസ്ഥാനത്തില്‍ ആദിമദശയില്‍ ഉണ്ടായിട്ടുള്ള കൃ തികഠം ഏതെല്ലാമെന്നു പറയത്തക്ക തെളിവുകളൊന്നും നമുക്കിതേവരെ ലഭിപ്പുകഴിഞ്ഞിട്ടില്ല; എന്നുവരികിലും ലീലാതിലകത്തില്‍ ഒററദ്ര്രോകങ്ങളായും ഗ്രന്ഥഭാഗങ്ങ ളയും അനേകം മണിപ്പവാളപട്യങ്ങം കൃദ്ധരിച്ചുകാ അന്നതില്‍നിന്ന്‌', “തിലക'ത്തിന്‍െറ പുറപ്പാടിനുമുമ്പയ തന്നെ പലവിധ മന്നിപ്പവാളുകവിതകഠം ഭാഷയില്‍ ഉ ണ്ടായിക്കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്ന തീരുമാനിക്കാവുന്നതാണ്ട്‌. ടക്ണണനീലീസന്ദേശം"” ഏന്ന കൃതി അത്തരത്തില്‍ ഉം പ്പെടതും, പാട്ടുരാഖയില്‍ രാമചരിതം എന്നപോലെ; ഇന്നേവരെ നമുക്കു ലഭിച്ചുകഴിഞ്ഞിട്ടുള്മ. മണിപ്രവാള കൃതികളില്‍ കവിത്വംകൊണ്ടും, പ്രാചീനത്വംകൊണ്ടും പ്രഥമസ്ഥാനം അഡാിക്കുന്നതുമത്രെ.
തിലകത്തിന്‍െറ രചന മിക്വൊരം ആറാം ൬ രറാണ്ടില്‍ ആയിരിക്കണമെന്നാണട്‌' പല പണ്ഡിതന്മാ ടേയും അഭിപ്രായം. ആ കാലത്തിനു വളരെമുമ്വേത ന്നെ മലയാമത്തില്‍ മണിപ്രവാളകവിതമ്തയ ധാരാളം പ്രചാരം സിദ്ധി പ്പിരുന്നുവെന്ന്‌ ശു കൃതി ല്ൃക്തമാക്കു ന്നുണ്ട്‌. എന്നാല്‍ നാം ഇന്നു ഗ്രഹിക്കുന്ന മണ്ടിപ്രവാള ത്തിനും, ലീലാതിലകകാലത്തെ മണിപ്രവാളത്തിനും ത മ്മില്‍ വലുതായ അന്തരമുണ്ടെന്നു ള്ള തും ഇവിടെ ഖിസ്കു രിച്ചുക്രടാത്തതാണ്‌. പാട്ടപ്ാത്ത ഭാഷാസംസ്ലൃതയോഗ ത്തെയാണല്ലെറ മന്നിപ്രലാളമെന്നു ലീലാതിലകത്തില്‍ നിദ്ദേശി പിട്ടമഭതള്‌. പിദക്ത്യൃന്തങ്ങളായ സംസ്ലൃതപദ അം അന്നത്തെ -- തിലകുകാലത്തെ -- മണിപ്രവാള
ടിം
ത്തില്‍ ആവശ്യമായിരുന്നു. ഉണ്ണനീലീസന്ദേശം മുതലാ യവയില്‍ വിശേഷണവിശേഷ്യയങ്ങളായ മലയാളശബ്ദ അങംക്കുപോലും വിദക്തിപ്പ്യൊരുത്തം വരുത്തിക്കാണ്ട ന്നുണ്ടു :.....
മണ്ടംമാനേര്‍മിഴികാംമദനാ മന്ധഥരോതിതതന്നെ
തമൊല്ലത്തിടന്നാരുതിലകമ തിര .ചൂടപിരാഭന
കാക്കൂ പിന്നെക്ഷമലവനിതക്കിസമവം നില്‍വിയഭമ്ം-
താളം കാളിപിത്തയം മമെതിരിച്ഴേതമംഗലൃകീത്തേ.?
കണ്ടം വത്ജി൯നിഠമുടയൊജന കെഴംനീ രോ തിരം--
ആന്ടം ചാത്തം പരനെ വരമാതിന്ന മെയ്‌ പാഠതിയേനേ
മന്ദം മനേല്ലയരന ജരഭനകടമ്ചിപാമ്പാക്കിനോനെ-
ക്കേ പോവ തരമവിടെനി! കു്ഭിയ്യുര്‍തമ്പിരമനെം?
എന്നീചക പ്രയോഗങ്ങറം നോക്കുക, “സന്ദമേ സംസ്‌ ൭ തീകൃതാച' എന്ന 'തിലകസുതപ്പകാരം ദ്ാവിഡപ്പ കൃതികളില്‍ സംസ്‌ മൃതപ്രത്യയാംശങ്ങളും വകാരങ്ങളും കരടി അക്കാലത്തു പ്രയോഗിച്ചുലന്നിരുന്നു:-.
ആറവയകനീിലിവിരഷവിധുരോ മാഴിരത്ചന്തകാമി മാത്തൂര്‍ജാധതാ മദന വിവശയ്ലുക്തവാന്നുണ്ചറംക്ചയ എന്നും,
എന്ന്ൂയി പരിമള ട്ടതാമാരുതേനാന്മയാതോ മുന്നെക്കാണാമിതവിയ വടക്ഷാരു നി പിന്നിടേശാഃ
എന്നുംമറവമുള്ള സന്ദേശപദ്യണ്ടറം ഇതിനുദാഹരണങ്ങ ളകോന്നു.
ഉണ്ണനീലീസന്ദേശത്തിനെറ കാലം ഏതെന്നൊ, കത്താവു്‌ ആരെന്നൊ ഇതേവരെ ഖണ്ഡിതമായി നിഴ്സ്സു
-16-
യിച്ചുകഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. പ്രാമാണികന്മാരായ പണ്ഡിതന്മാ രില്‍ പലരുടെയും അഭിപ്രായങ്ങം ഈ വിഷയത്തില്‍ അത്യന്തം ഭിന്നങ്ങളാണു്‌. അവരില്‍ ചിലരുടെ അഭി പ്രായങ്ങളുടെ സാജാത്യവൈജാത്യങ്ങളേക്കുറി ഷൂ [ടി ഞ്ഞൊന്നു പയ്യയാലോചിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു, എന്നാല്‍ അതിനുമുമ്പായി പ്രസ്ത്തകാല്യൃത്തിന്‍െറ ഇതിവൃത്തം ഇവിടെ സഗ്രഹിക്കുന്നതു്‌ ഉ ചിതമായിരിക്കുമെന്നു വി ശ്വസിക്കുന്നു.
ഇതിവൃത്തം.
വടക്കാക്രര്‍രാജ്യത്തിനെറ തലസ്ഥാനനഗരമായ 4പടമധുര? എന്ന കടുത്തുരുത്തിദേശത്തു വീരമാണിക്കമെ ന്നക്ൂടി പേര്‍പറതഞ്ഞുവരുന്ന മുണ്ടയ്യയല്‍ഭപനത്തിലെ ഉൃണ്ണനീലിക്ക്‌, അവളുടെ പ്രിയതമന്‍ ഒരു സന്ദേശമയ ്ല്ന്നതാണു്‌ ഇതിലെ പ്രതിപാദ്യവിഷയം. സന്ദേശകാ പൃങ്ങംക്കെല്ലാം പൃദ്യവത്തിയും മാഗ്ല്രദീപറുമായിട്ടുള്ള. തു മേഘസന്ദേശമോ, അല്ലെയില്‍ രാമായണത്തിലെ ഫന്തൃമല്‍സന്ദേശംതന്നെയോ എന്നുള്ള വാദം എങ്ങനെ യും കിടന്നുകൊള്ളട്ടെ. ഒരു കായം തിച്ചതന്നെ. എല്ലാ സന്ദേശകാവ്യ്യങ്ങളിലും ഒരു സാമാസ്ത്നിയമവിധേയത കാനുന്നുണ്ടെന്നുമമു തില്‍ രണ്ടുപക്ഷമില്ല. നായി കാനായ കന്മാരുടെ വിരഹാവസ്ഥവഴി വിപ്രലംദശ്ൃംഗാരരസപ്ര തിപാദനമാണല്ലൊ, സന്ദേശകാവ്യങ്ങലളുടെ വപരമോദ്ദേ ശ്യം. അതില്‍ ഈ കാമിനികാമുകന്മാരുടെ ലിരഹാവ സ്ഥയില്‍, കാമുകന്‍ അഥവാ നായകന്‍ സന്ദേശഹാരി യെ കണ്ടുപിടിക്കുക, അനന്തരം സന്ദേശഹരന്നു നായി
(ടി
കാഗ്രഹത്തില്‍ ചെന്നു ചേരുന്നതുവരെയുള്ള. മാഗ്ലും നി ദ്രേശിക്കുക, ഇത്രയും പൂഠ്വഭാഗമായും; നായികാപുരിച ഭല്്ന, പ്രാണപ്പേയസിയുടെ ദയനീയസ്ഥിതിപന്ത്ലന, സ ന്ദേശവാഷ്യധ എന്നിത്രയും മു.ത്തരഭാഗമറയും ഫത്തുമല്‍ സന്ദേശകാലംമുതല്‍ അഥവാ മേഘസന്ദേശകാവ്യയകാലം മുതല്‍ ഇന്നുവരെ ഗതാനഗതികത്വേന സഥ്വസന്ദേശകാ വ്യൃങ്ങളിലും നിബന്ധിച്ചുകാണുന്നുണ്ട്‌. പ്രസ്തൂതസന്ദേശ ത്തിലും ഈ നിയമവിധേയത്വം സ്തൃഷ്ടമായി കാണാ മെന്നു. തു താഴെ പ്രതിപാദിക്കുന്ന കഥാലസ്തരപില്‍നി ന്നും വ്ൃൃക്തമാകുന്നതാണട്‌.
സന്ദേശത്തിലെ നായികാഗൃഫമായ മുണ്ടയ്തുല്‍ദ പനത്തില്‍, ഒരു രാത്രി നായികാനായകന്മാര്‍ കിടന്നുറ ആമ്പോഠം കാമാതുരയയേ മരു യക്ഷി, നായകനെ എടു ത്തുകൊണ്ടു്‌ ആകാശദശംവഴി തെകേെട്ട പായുന്നു. ഏ കദേശം തിരുവനന്മപുരത്തായലപ്പ്യോഠം നായകന്‍ ണരു നനു. മണ്ണനീലിയില്‍നിന്നു വിരഹിതനായ നായകന്‍, നാ രസിംഹമന്ത്രം ജപിക്കുകയും, ഭീതയായ യക്ഷി, ക്ഷണ ത്തില്‍ നായകനെ വിട്ട്‌" ഓടിപ്പ്ോോകകയും ചെയ്യുന്നു. വാ യുവിന്‍െറ സഹായത്താല്‍ “എല്ലിനു വലിയ കേടൊന്നും പററാതെ"" നായകന്‍, ധ്ീപത്മനാദഭസ്വാമിക്ഷേത്രത്തി നു സമീപം വന്നുവിഴുന്നു. സമയം സുപ്രഭാതം. മോഹാ ലസ്യ്യമെല്ലാം തീന്ന, “അമ്മേ, ദേശംപുനരിപിടമേതേതു നാടെ൯വമെല്ലറം" അറിവാന്‍ കഴിയാതെ പരിഭൂമിക്കു ബോം, ക്ഷേതത്തിലെ പ്രഭാതസ്ത്രതി കേട്ട്‌, ഭിങ്‌മോ ഫം നീങ്ങി, പ്രസ്തുത ക്ഷേത്രത്തിലെ വാതില്‍ മാടത്തില്‍
ക പി
നം
കയറിയിരിക്കുന്നു. വസന്മത്തിന്‍െറ ആവിഭാവം വിര ഫിയെ വല്ലാതെ പീഡിപ്പിച്ചുതുടങ്ങി. ഈ ഘട്ടത്തിലാ ണു യമ്യല്ലുയാ അവിടെ വന്നെത്തിയ ആൃപ്പാപ്പൂര്‍ മൂപ്പ്‌ ആടിതൃവമ്മയെ കണ്ടുമുട്ടുന്നത്‌. കശലപ്രശ്‌നാനന്മരം നായകന്‍ തന്‍െറ ദയനിയറ്ഥിതിയെ വിവരിച്ചു രാ ജാവിനെ ഗ്രഫിപ്പിക്കയും അദ്ദേഹംവഴി നായികയയ് സ ദ്ദേശം കൊടുത്തയയ്ക്യാന്‍൯ തീരുമാനിക്കും ചെയ്യുന്നു. മാ്ല്രനിദ്ദേശമാണ്ട്‌ അടുത്തപടി.
തിരുവനന്തപുരംമുതല്‍ വടമധരലരെയാണു” ഇ തിലെ മാഗ്ലും പണ്ണിക്കുന്നത്‌. ആലൃദ്്യം അവിടെയുമ്ക. ക്ഷേത്രങ്ങളിലെ ദേവന്മാരെയെല്ലാം വന്ദിച്ച്‌, പടിഞ്ഞാ റെ ഗോപുരത്തുടെ പുറപ്പടന്നു. അംബുരാശിയുടെ ഉദാ രമായ തീരവഴിക്കാണു്‌ യാത്ര. മ ച്യയോടുക്രടി തൃപ്പാ
൪ എന്ത്ുന്ന. അമൃതേത്തു മുതലായവ കഴിഞ്ഞു” അ പിടെ നിന്നു പുറപ്പെട്ട മുതലപ്പൊഴി കടന്ന്‌, പുത്തിട ത്തങ്ങാടിയില്‍ക്രടി പോകുന്നു. വഴിക്കു പക്ലൈ പ്രതി ഷ്യുള്ള. “നന്ദഗോപസ്തസ്യന"വിനെ വന്മിച്ചു സന്ദേശ ഫരനന്‍െറ കലപ്പരിയായ കൊല്ലംരാജധാനിയില്‍ എ, ത്തുന്നു. കൊല്ലത്ത്‌ അന്നു രാജ്യദാരം ചെയ്യുന്നതു സന്ദേ ശഫ്ഫരനെറ ജ്യേഷ്യനായ രപിവമ്മരാജാലാണട്‌. ജ്ലേഷ്മ നായ രാജാവിനെ അദ്ദേഹത്തിനെറ മന്ത്രിചഴി സന്ദേ ശവിവരം അറിയി ചിട്ട്‌, സന്ദേശഹരന്‍ അവിടെ നി ന്ന്‌ അന്നുതന്നെ പറപ്പെടന്നു. “മുചന്തിക്കല്‍ ചുഴലമരു വും വാണിയിവും കണ്ടു സന്തുഷ്ലനായി സന്ധ്യയോടുക്രടി കരിപ്പൂക്കളത്തു ചെന്നുചേന്തുന്നു.
ആ...
പിദറേറടിവസം രാവിലെ ഏഴന്നേറ൨ കൊല്ലംരാ ജൃത്തിന്‍െറ വടക്കെ അതിത്തിയിലങ്ള പടയറ എന്ന സ്ഥലത്തുകൂടി ഓടനാടില്‍ പ്രവേശിച്ചു” കായംകുളത്ത ങ്ങാടിയി ല്‍ക്രടിപ്പോയി, മററവ്യം കടന്നു കണ്ടിയ്യരെത്തു അ. അവിടെനിന്നു മടങ്ങിവന്നു അന്നത്തെ ഓടനാട്ടു രാജാവായ രവിവമ്മയെ കാണുന്നു. അദ്ദേഫത്തിന്‍െറ ആതിഷ്യമേറവ്‌ അന്നത്തെ നിശ അവിടെത്തന്നെയാ ഞ്ഞ: കഴിക്കുന്നത്‌. വഴിക്കു പൃഠ്പ്രരി ചയമുഭ്ള അനേ കരം കടിലാളകമാരെ സന്ദേശഹരന്‍൯ കണ്ടുപോകുന്നുണ്ടെ ന്നുള്ള കഥയും ഇവിടെ സ്തൂരണിയമാണ്ട്‌.
മൂന്നാംദിവസം, പ്രദാതത്തില്‍, യാതു തുടന്നു വീ ണ്ടും കണ്ടിയൂക്ഷതന്നെ ഖരുന്നു,
(പിറേദന്നാരധാടെതിതമറിമാള്‍കണ്ണിമാര്‍മാരനം നീ! മററാപിണിട്ടിനിയപുഴയും കണ്ട്‌ ഷധര വവരേണ്ടും."
പിന്നീട്‌, ചെന്നിത്തല, നാമ; തിക്മറണ്ടി, പനയന്നാർ കാരു മുതലായ സ്ഥലങ്ങറം കടന്നു, ചിറവായ്‌ സ്വരൂപ ത്തിന്‍െറ പാസസ്ഥാനമായ തെന്തുരുത്തിയില്‍ എത്തി *പഴ്ചാറെന്‍൨ ചൊല്ലും ചടങ്ങം നടത്തി" വിണ്ടും പുറ
ടുകയായി. തിരുവല്ല, കരി യനാട്ട്‌, മുത്തുററം നാലു കൊടി, തിക്കൊടിത്താനം ഇവ കടന്നു തെക്കുംകൂര്‍ രാജ്യ ത്തില്‍ പ്രവേശിക്കുന്നു. രാജധാനിയില്‍ ഉണ്ടെങ്കില്‍, രാമവമ്മ എന്നുപേരുള്ള അന്നത്തെ തെഷമംശരര്‍രാജാ പിനെ കണ്ടുപോകാന്‍ പറയുന്നുണ്ട്‌ . പിന്നീടു “ത്ര ത്രേണീലിരചിതനുടപ്പുന്തലുടെ നടന്നു" തിരുവാഞ്ചപ്പൂഴ കടന്ന്‌,ത്രിരിഞ്ഞയ്യുടി ക്കേററമാന്ര്‍, എത്തുന്നു. കരണം
തേവാരവും അവിടെ നടത്തി വീണ്ടും പുറപ്പെട്ട കോത
൪ കുടന്ന ബിംബിലീപാലകന്മാരുടെ സിന്ധദ്വീ പില്‍ വന്നുചേരുന്നു. ഇതോടുകൂടി മാഗ്ലുയ്രമവും പുയ്യഭാ ഗവും അവസാനിക്കുന്നു.
തുത്തരമാഗത്തില്‍, വടക്കുംക്രര്‍രാജ്യത്തിന്‍െറ രാ
ജധാനിയായ ലടമധുരയെ സവിസ്തരം വമിക്കുന്നു. സ ന്ദേശഹരനോട്ട്‌ അന്ന്‌ അവിടെ രാജ്ദാരംചെയ്യുന്ന “മണികണ്ണാദ്യസാമന്തമെരലി"യെ ചെന്നുകാണുന്നതി നൂ പ്രത്യേകം ആവശ്യപ്പെടന്നുണ്ട്‌, പ്രസ്ത്തരാജധാനി യില്‍ത്തന്നെയുള്ള ചിരികണ്ടന്‍, കോതവമ്മന്‍, ഇരവി മണികണ്ഠന്‍, രാമവമ്മ൯ മുതലായവര്‍ സന്ദേശഫരനെ പ്രത്യേകം വന്നുകുണ്ടു കശലപ്രശ്‌നങ്ങഥം ചെയ്യാതി രിക്കുന്നില്ല. രാജധാനിക്കു സമീപമുള്ള “മലിചിറ? എ ന്ന പൊയ്ക്കയെ സവിശേഷം പ്ല്്റിക്കുന്നുണ്ട്‌ :--
4നീരാടിട൯വാര്‍ കി ചല പുഴ്സ്റുപത്രരിരാമം
വക്‌ തം മുക്ംപൊഴ്ത്ു മുന് ഷ്ര്യമാമ്പരി പ്രസ്മനം
കൂടിപ്ിന്നെത്തെമിവിനെട്ടേലേആവിങ്ങിച്ചിരിചി---
ഭാരോജാനാം പകലപി നിറക്കേടണച്ചിഴുഭവാന്‍റ്‌?
ഏതാദ്ൃശമായ മലിച്ചിറയുടെ “കിഴക്കിന്‍ചിറയ്യ പിന്‍വശത്തായിട്ടാണു്‌” വീരമണിക്കുമെന്നു പ്രസിഭ്ധമാ യ നായികാഗ്രഹം സ്ഥിതിചെയ്യുന്നതു്‌. പിന്നീട ഗൃഹ പണ്ണന തുടങ്ങന്നു:--
മല്‍ പ്രേയസ്യാല്സിതഗഥത്തയ ,കൈവിതര്‍്കക്കെവിരമച്ച-
തൃത്തേധദമോണ്ടുപരിര ഹിതം ന്ലരത്ധങ്ങതകൊണ്ട്‌
ചാണോല്‍, മുച്ചാബിടപടിലകംപ്യൂമടനഗ്രാശേ
കാണോംട ചൊല്ലുമ്വോഴതുടനിടത്തണ്ട സോപാനമമശ്സേം?
എന്നുതുടങ്ങിയ വണ്സ്ണനയ്യ്ഛ ശേഷം നായികയെ ആപാദ
_21--.
ചൃഡം വണ്ണ്ിക്കുകയും അവരുടെ വിരഹവ്ൃഥയെ പ്രദ ശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന. ഖിരഫത്തില്‍ തനിക്കു സ്ത്രായ മായി സമടപ്പെടാന്‍ അവകാശമുണ്ടെന്ന സന്ദേശഹര ന സ്വയം ബോദല്യമാകത്തക്കവെണ്ണം അതു്മ്ച ഹൃദയാ വജ്യകമായും സ്വാഭാവികമായുമാണ്‌ ഈ ഭാഗം വ ്ണിക്കുന്നതു്‌
നീലക്ഷനമം ചുറപുറയുമിംത്തമേ ഒമെത്തമേല. ലീലപ്പാത്തില്‍പരികെഴ്ചമിമത്തുയലാം തൂധകാജി ചാലത്താലുററുടനുടനരുന്തസ്ഥിരസ്ഥാനശയ്യോ തോലിത്താഴത്മവശപതിതാ മരാഥതിപ്പഠണനാഥാ? ....
"ദേവീം നിഭാമപഗതവതി ഛ്ലാമുവേറിരുന്നോ-- രെനനകോയിട്ടപഗതമഘനന്ദസധനദഷേവേശഗാല്‍ അദ്ധാദ്യൂ്കോ സരസമുാദ്ലാകലാ ശോകന്തികഡര പ്രണ്തില്‍ിക്ചാാം മുഗ്രകി മുറയിടങ്ങികവെ സംസ്ഥിതാ വാ?
ഇങ്ങനെ നായികയ്യടെ ദയനീയസ്ഥിതിയെ അഥ വാ വിപ്രവംഭതഗ്രോരത്തിന്‍െറ. ലിവിധഘട്ടങ്ങളെ മ ധുരമായി വശ്ല്റി ചുശേഷംയ സന്ദേശപിപരങ്ങളും “തേ ററ"ത്തിന്നായ്‌ അടയാളവാക്യട്ങളും നല്‍കുന്നു. ഒടുവില്‍ സന്ദേശലാഫഹകനെറ “പുനര്‍ദ്ടശനാനന്മലക്ഷ്ലി"യെ പ്രാ ത്ഥിച്ചുകൊണ്ട്‌ കാല്യ്യവും അവസാനിപ്പിക്കുന്നു.
കാലം എ.
സഹ്ൃദയഹ്ൃദയാഫ്‌ ഓടകമായ ഇര സന്ദേശകാ വയം, 1091-ലെ “രസികരഞ്ജിനി "വഴിക്കതെ കേരളീയ കഴ്‌ ആദ്യമായി പരിചയപ്പെട്ടത്‌ . ഇതിന്‍െറ നിമ്മാ അകാലം ക്രിസ്ത്വബ്ബം 119-ല്‍ ആയിരിക്കണമെന്നു ര സികരഞ്ജിനിപത്രാധിപര്‍ അഭിപ്പായപ്പെടുന്നു.
ആസ്ഥാലോകേ വിപൂഭമനസാമന്ൃസാമ്യേമദ്യേ
തൃത്ഥാനത്ഥോപമവിഗമ്മകത്ിത്ാചാത്ുരാനോം
സ്മ്മോേ്നചാ നിജഗുരുതയാ നേക്ഷതേ തദ്ധിശേഷം
സാനം അസ്ത്ന്നപി ച സഹജം ഭം൯്വമേതദ്ധയേക്ട്‌? എന്നു ശുകസന്ദേശത്തിലെ പല്ലം പ്പസ്ത്ുതകാഡ്ൃ ത്തില്‍,
ഇത്ഥം നാനോശശലമവനോടാപ്ിചൂദ്വം വിചാരി
ച്സ്ഥാലോദകേ നിപുലമനസാ?മെന്നു മുരിച്പടടകടി
പ്രാത്ത്ില്ലാ൯ തവകതമമവനെ പ്രാത്ധന്‌യാന്മമാവം
സ്വാത്ഥം പ്രത്ൃത്ലികട്‌ ലെവിടെക്ഷാമകാനാം വിവേകും? എന്നു പദ്യത്തില്‍ സുചിപ്പിച്ചുകാണുകയാല്‍, തുകസ ന്ദേശത്തിനുശേഷമായ്മിരിക്കത്നം ഇതിന്‍െറ മുത്ഭവമെ ന്നാണു അദ്ദേഹം മരഫിക്കുന്നത്കു്‌.
ല്്യാരദ്യശ (ഭരി ശഭിനഭ്വരരദഗ കുയോശ്മില്‍
പ്രേമ്‌ ണായയനോസ്സ്രമാനി യരതോപേശലാദി കരാഥി;
ഭവാരോസേഡ കുവനുഹതനിധേര്‍ദൂരനി ത്സ
രോന്തസ്ത്റപ്ലേ രൂക്മിത ഗിരം ദ്രവ്യ സന്ിദേശ" എന്നുകാണുന്ന ശ്രുകസന്മേശത്തിലെ പ്രഥമപട്യത്തില്‍ “ലക്ഷ്കച്ഛാരംഗേശരദി" ഫുന്നുമ്ള. ഭാഗം കലിദിന സം ഖ്ൃയയെ സ്ൃചിപ്പിക്കുന്നതാണെന്നും, ആ സ്ഥിതിക്കു ക്രിസ്തു 105-നിടയ്യ്യാണട്‌ അതിന്റെറ നിമ്മാണകാ ലമെന്നും അദ്ദേഹം നിണ്ണയിക്കുന്നു. അതുപോലെതന്നെ മൃണ്ണനീലിസന്ദേശത്മിലെ പ്രഗമപല്ലമായ,
അഗൃതകരകോടിസ്വ്മനീബദ്ധച്ചുഡം
തിരതമാളിതിരുനിവാമംശരംഗാദിരാമം
കരകിതകലാപം മംഗളം പിംഗജാകാര
മവമകഠം്ലപ്യണ്നേം ദൈവതം വെല്‍റൃതാകു?
എന്നമ്മ തിലെ /അംഗരാഗം? എന്ന ഭാഗം കലിദിന
. 93--
സാഖ്യ്യയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നതാണത്രെ. ഇതിനെ ആസ്സറദ മാക്കി നോക്കുയ്പോഠം, പ്രസ്തുത സന്ദേശത്തിന്‍െറ നി മ്മാണകാലം, ക്രിസ്തൂവഷം 119 നിടയ്്യാണെന്നു കാണാം. ഇര അഭിപ്രായത്തെ ആദരിക്കുന്നപക്ഷം, പ്രസ്തൂതകാ ല്യം ഏകദേശം 1900 വഫ്ത്തിലധികം പഴിക്കുക. ഒ. ര കൃതിയാണെന്നു വന്നക്ൂടുന്നതാണ്‌. ഇതു തീരെ തെ ററാണെന്നു പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ, മലയാളഭാഷ തമിഴില്‍, നിന്നു ഭിന്നിച്ചു ഒരു പ്രത്യേകദാഷ എന്ന നിലയെ അഹിച്ചുതുടങ്ങിയതുതന്നെ, കൊല്പവഷാരംഭത്തിനുശേ ഷമാണെന്നു ഭാഷാശാസ്ത്രകാരന്മാരില്‍ പലരും അഭി പ്രായപ്പെടുന്നു. അതിനുമുമ്പെം എന്നവ ല്വാല്‍, പത്തുപ തിനൊന്നു ന്൬ററാണ്ടുകഠംക്കുമുമ്പെ- ഇങ്ങനെ ഒരു കൃതി ഉത്ഭവിച്ചു എന്നുിക്കുന്നതു വളരെ സാഹസമായിരി ക്കും. ഉണ്ണനീലീസന്ദേശത്തേഠം മുമ്പെ ൃണ്ടായിട്ടു ളതെന്നു പല കാരണങ്ങളാലും നിങ്സ്്റയിക്കാവുന്ന രാമ ചരിതത്തിന്‍െറ ആവിദാവംപോലും, കൊല്പം നാവാം ശ തവഷത്തിലൊ, അതില്‍ പിന്നീടൊ ആയിരിക്കണമെ ന്നാണ്‌ ഭാഷാപണ്ഡിതന്മാരില്‍ പലരുടെയും അഭ്ൂഹം, ആ സ്ഥിതിക്ക്‌ സന്ദേശത്തിവെറ നിമ്മാണകാലം, രാമ ചരിതത്തിനു മുമ്പായിരിക്കാ൯ ഒരിക്കലും വഴികാണു ന്നില്ല. തുകസന്ദേശത്തിലേയും മണ്ണ്ണനീലീസന്മേശത്തി ലേയും മേല്യ്നാണി 2൮ ഗ്ര്രോകങ്ങളിലെ ചില പദങ്ങറം ഭീ; കലിദിനസംഖ്യ കണക്കാക്കി നോക്കുമ്പോഠം ലഭി ക്കുന്ന പരസ്സുരൈക്ഷത്തെമാതും ആസ്സദമാക്കി, ഇങ്ങനെ നിണ്ണണയി ച്ചുതുടങ്ങിയാല്‍ വരെ അബദ്ധങ്ങാക്കു ഫേതു പാകുകയേയുമ്ളു.. കലിദിനസംഖ്യെ പട്രൂപത്തിലാക്കി
_൭൮-.
ത്തീപ്റ്യാന്‍ കേരളകവികഠംയത്തം ചെയ്തുതുട്ങിട്ടുകളതു മേ ല്ലത്തൂരിനെറ കാലംമുതലുച്ാണെന്ന :ഭാരതഗാഥ'യുടെ പ്ര സാധകനായ ചിറയ്ക്കല്‍ കോവിലകത്തെ രാമവമ്മരാജാ വവര്‍കഠം പ്രസ്ലാവി ചിട്ടു്ള. സംഗതി, ഈ സന്ദര്‍ത്തില്‍ ഏററവും സ്കൂരണീയവ്യം ആൃദരണീയവുമായിതോന്നുന്നു. ആകയാല്‍ ലക്ഷ്്ാരംഥേശരദി" “അംഗരാഗം" എന്നീ പദങ്ങംക്ക്‌ 4കാകതാലീയസ്ത്ായേന' സിദ്ധി പുവ്യാപ രൈച്യം ആസ്സഭമാക്കി അവയുടെ കാലന്മി്ണ്ലുയം ചെയ്യാ മെന്നു തോന്നുന്നില്ല.
ഗവേഷകവി ചക്ഷണനായ മഫാകവി പരമേശ്വ രയ്യ്യര്‍ അവര്‍കഠം ഉണ്ണുനീലീസന്ദേശത്തിന്‍െറ നിമ്മാ ണകാലം കൊല്ലവഷം 5941-൯൦ 550-നും ഇടയ്ക്കാണെ ന്ന്‌ അനേക തെളിവുകഠം ഫാജരാക്കി അടിപ്രായപ്പെട നനു. :ഓാഷാപപോഷിണിയുടെ 1091-ലെ മേടം- ഇടവം ലക്കങ്ങളില്‍ അദ്ദേഹം ഈ സംഗതിയെ സന്ധിച്ചു സവിസ്തരം പ്രതിപാദിച്ചിട്ടണ്ട്‌. 1095-ലെ “ഭാഷാപോ ഷിണീ"ലക്കങ്ങളി ല്‍ നിരൂപകാഗഗബ്ലനായ പി, കെ. നാരായണപി മമ അവര്‍കള്ം പ്രസ്ത്തകൃതിയുടെ കാല നിള്സ്റയത്തില്‍ യുക്തിയുക്തമായ അഭിപ്പായങ്ങഥം പുറ പ്പെടപിച്ചിടുള്ള താണ്‌, സാധകബാധകങ്ങളായ അനേ ക യുക്തികളെ പ്രദശിപ്പി ച്ചു നിരൂപണംചെയ്യുന്ന മി, പി. കെ, ഒടുവില്‍ മി. പരമേശ്വരയ്യരുടെ അഭിപ്പായ ത്തോടു യോജിക്കുകയത്െ ചെയ്യുന്നതു്‌. അതിനാല്‍ സ ന്ദേശത്തിനന്‍െറ കാലനിട്സ്റ്റയവിഷയത്തില്‍ പരമേശ്വര യ്യ൪ അവര്‍കഠം പ്രകടിപ്പിച്ചിടുമ. യുക്തികളെത്തന്നെ
കം
നമുക്കിവിടെ മുഖ്യമായി പരിശോധിച്ചുനോക്കാം., അദ്ദേ ഫത്തിന്‍െറ അഭിപ്പായഗതി ഏതാണ്ടിപ്രകാരമാണു്‌:- ്ണനീലീസന്ദേശത്തിനെറ കാലം നിഞ്ണണയിക്കുന്ന തിനു വളരെ സയകയ്യയമുണ്ട്‌ . സാധാരണ സന്ദേശങ്ങളില്‍ തിത്ക്കുകഠം ദൌത്യ്യം വഹിക്കുന്നു. ഇവിടെ ഒരു രാജാ വാണു” ആ കൃത്യം നിവ്യഫിക്കുന്നതു്‌. ആ രാജാവു" ആ രെന്നം, എന്നു ജീപി ച്ചിരുന്നു എന്നും അറിഞ്ഞാല്‍ മതി, ആദിരൃപമ്മ എന്നുപേരുമ്മ. സന്ദേശഫരനായ രാജാ വിനു തൃപ്പാപ്പൂര്‍മപ്പം, സവ്വാംഗനാഥന്‍, സംഗ്രാമധീരന്‍ എന്നീ ബിര്മദങ്ങളൂം ൭ണ്ടായിരുന്നുവെന്നു പ്പസ്ത്തഗ ന്ഥത്തിലെ പലഭാഗ അറംകൊണ്ടും തെളിയുന്നുണ്ട്‌. ഇ ങ്അനെ സംഗ്മാമധീര, സഡ്യാഗഗനാഥ ബിരുദങ്ങം കൊണ്ടു” അജിതന്മാരായി തിരുവിതാംകൂറില്‍ രണ്ടു ത്ത ഭിതൃവമ്മമാര്‍ മാത്രമേ ഉണ്ടായിട്ടു. അവരില്‍ ഒരാഠം കൊല്ലവഷ്ദം 550 മുല്ല്യം, മററ ആം 686 മുതല്ലമാ ഞര രാജ്യം ഒരിച്ചിട്ടുമ്മ ത്. ഇവരില്‍ ആദ്യത്തെ സ വ്ാംഗനാഥന്‍ വടശേരി മൃഷ്ണ൯കോലിലില്‍ ഒന്നും, തിരു പമ്പാടിക്ഷേത്രത്തില്‍ രണ്ടും, ഇങ്ങനെ മുന്നു ശിലാശാസ നങ്ങറം സ്ഥാപി ച്ചിട്ടുണ്ട്‌. “സിംഹസ്ഥേ ച ബൃഫസ്സറതത സമകരോദബ്‌ ദേ ച ചോളപ്പിയേ'” എന്ന ലേഖനത്തി ലെ :ചോളുപ്പിയ' എന്നതു കാലമുദ്രയാകയാല്‍ അതിനു പരല്ലേരുപ്രകാരം ശകാബ്ദം 1598, അതായതു കൊല്ലം 549--550-ഠമാണ്ടു്‌ എന്നു സിദ്ധിക്കുന്നതാണ്ട്‌.
ശ്ദുമേതാസ്തചഥ ലകഷ്യ ണഗ്രരസ്സ്റാഫിത്യസംഗീതയോ- സ്‌മൃത്യത്ഥാത്മപുരാണശശാന്ത്രനി ഗമംഷ ജാനേ പ്രമാണോസ്കപി 4
26.
കി തരിംശത്ആവപപിഛോതിക്ു ശരമഗുടനധയ്ക്രാലേ കലാനാം കലാ.
ബ്ൃദ്യാസേ യുധി പതിവ വിജയ സമ്ഡാംഗനാഥോസ്തചൃത്ന എന്നുതുടങ്ങിയുമ്ള, ആദ്യത്തെ ശാസനത്തില്‍ പ്രതിപാ ദിച്ചിടടുമ്ള സ്വാംഗബിരുദയോഷ്കതയ സന്ദേശത്തിലെ സവ്യാംഗനാഥനായ ആടിതൃവമ്മയില്‍ പ്രകടമായി കാ ണുന്നുണ്ടെന്ന മി. പി. കെ. യുടെ ലേഖനത്തില്‍ തെളി യിച്ചിട്ടുമുണ്ട്‌.
4രജ്ലോനാമങ്ങിനിയപതിനെഴിന്നമി൯റായുധാനാം
വില്ലാനാശ്ചത്വമച്പിപെരുമാധം വിരസംഗാമധിരം
നാജിന്നുമ്മറവുപതിനുമിഷറഷലോക ലനം
ഗ്രമോണാങ്ത ദരിഷമനുദിസം വാഴ്‌ അവോരാപൃബ്ന്ധോം?”
ഇത്യാദി സന്ദേശത്തിലെ കശലപ്പശ്‌ നദാഗങ്ങറംതന്നെ മതിയായ ദ്ദഷ്കറന്തമാണ്ട്‌... ഇരദ്ദശസംധതികഠംകൊണ്ടു മേല്പറഞ്ഞ ആദിരൃവമ്മരാജാവാണ്ട്‌' സന്ദേശം വഹിക്കു ന്നതെന്നു സ്തൂഷ്ലമായി കാണാറുന്നതുമത്രെ. പ്രസ്തൂത ആടിത്യപമ്മരാജാവിനു മപ്പാപ്പം മുപ്പ കിട്ടിയതു്‌ 841 മുതല്ൃാണെന്നു പത്മ നാദസ്വാമിക്ഷേത്ര ത്തില്‍ ഗ്രന്ഥവരി കാണ്ടന്നുണട്‌. *വൃയോമകൊണ്ഴകിലുടിതാകോദം എന്ന ഗ്ര്രോകഠ സന്ദേശത്തില്‍ കാണുന്നതുകൊണ്ട്‌; സ ന്ദേശഫരനായ ആദിത്ൃവമ്മ തുലുക്കന്‍പടയോട പൊ രുതീട്ടു്ള തായി വിചാരിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ക്രിസ്തൂവ ഷം 1990-ന, കൊല്ലം 495-നിടയ്ക്യാണു്‌ തുലക്കന്‍പട മാലിക്കാഫവടെ നേതൃത്വത്തില്‍ ദക്ഷിണഭാഗത്തേയ്യക്ച വന്നിട്ടുമമ തക്‌. ഇതേവരെ പ്രസ്ലാി ച്ച എല്പാസംഗതി കളെയും ക്രോഡീകരിച്ചുനോക്കുമ്പോഠം, മേല്പറഞ്ഞ ആ ടിതൃപമ്മരാജാലിനു തൃപ്പാപ്പൂര്‍ മുപ്പൂകിട്ടിയ 941 -നുശേ
ഇ
ഷവവം, രാജ്യഭാരം സിദ്ധി പ്പ 550-നു മുമ്പയമായിരിക്ക ണം ഈ കൃതിയുടെ നിമ്മാണകാലം.”
4അ്യോറപക്കാ വരമിയ്കതുലോം വാരവും വീരകമരലേ
നാളം നന നഭിനവനിരുക്കിയനേ ഒന്ചിദലയച്‌
മേടം വേണാടരില്‍മകുടമേ രാശിയും വാഗധ്‌ശഷ
നാലാമേടത്തയമുപഗതോടതികാമാഖയയോഗ്ത? എന്ന പദ്യത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി, 549-കുഠടം 28-00 തീയതി മദയാല്‍പരം 13 നാഴികയും, അശ്വതിനക്ഷത വും പഞ്ചമിതിഥിയും, വ്യാഴവാരവും, മേടാരാശിയും, കക്കടകത്തില്‍വ്യയാഴിവും, യോജി പ്പുവന്ന മ്ത്നത്തിലാ ണ് നായകന്‍ സന്ദേശമയക്കുന്നതെന്നും കൃത്യമായിപ്പുറ യാം." ഭാഷാശൈലിയും പ്രസ്തുത കാലഘട്ടത്തെ കുറിക്കു ന്ന ഒരു പ്രത്യ്യേകുതെളിവായി മിസ്റ്റര്‍ പരമേശ്വരയ്യര്‍ പ്രസ്ലാവിക്കുന്നുണ്ട്‌ .
ഭാഷാരിമാനിയും നിരൂപനമമ്മവേദിയുമായ ആ ൭൮൪ മൃഷ്ണുപ്പിഷാരോടി അപര്‍കഠം മുട്ട രിന്‍െറമേല്‍ പ്രസ്താവിച്ച അഭിപ്രായങ്ങളില്‍ മിക്ഷവയോടും യോജി ക്കുന്നുണ്ടെമിലും, ചില സംഗതികളില്‍ ഭിന്നിച്ചു സ്വത ത്തൂമായേ മറെറാരഭിപ്രായം പുറപ്പെട്ടവിക്കുന്നു. അദ്ദേഹ ത്തിന്‍െറ അദിപ്പായേത്മില്‍ ഉണ്ണൂനീലീസന്ദേശത്തി ന്‍െറ നിമ്മാണകാലം 59॥ന൯ൂ മുമ്പ്‌, - അതായതു്‌ ഏ കദേശം 8500-ഠമാണ്ടിന സമീപിച്ചായിരിക്കണമെന്നാ ണര്‌. മുഖ്യമായി മുന്നു സംഗതികളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി യാണു” അദ്ദേഹം സ്വാഭിപ്രായം സ്ഥാപിക്കുന്നത്‌.
അതില്‍ ഒന്ന്‌ പട്ടേരി കരഷ്ുന്‍കോപിലിലും, തിരു വമ്പാടിക്ഷേതരത്തിലും ൭ലതായി മുമ്പ പറയപ്പെട്ട ശി
പം;
ലാലേഖനങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയത്തെ. അദ്ദേഫം പ റയുന്നതിനെറ കുരുക്കമിതാണു്‌:-__
*സവ്യാംഗനാഥഞ്ബിരുദമു്മ പരായി രണ്ടല്ല, മൂന്ന്‌" ആദിത്ൃവമ്മമാര്‍ തിരുവിതാംക്രറില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നതാ യി കാണാവുന്നതാണ്‌, ശിലാശാസനങ്ങറം മൂന്നും ഒ രാഠംതന്നെ സ്ഥാപി ച്ചതാണെന്നു തീരുമാനി ച്പുക്ൂടാ. ര ണ്ടുപേരുടേതായിരിക്കാനാണു” ഇടയുള്ള തു. ഇതില്‍ വ ടക്ശ്ശേരി മൃഷ്ണുന്‍കോവിലിലുമ്ള, ലേഖനത്തില്‍, സവ്യം ഗനാഥനെന്നു ബിരുദനാമമുള്ള ആദിതൃവമ്മയാണു്‌ അ തു സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്നതെന്ന സംഗതി, ല്യക്തമായി കാ ണിച്ചിരിക്കുന്നു. രണ്ടാമത്തേതായ തിരുവമ്പാടി ക്ഷേത ത്തിന്‍െറ വടക്കേഭിത്തിയിലുള്ള ലേഖനത്തില്‍, അതു സ്ഥാപി ല്പത്തു്‌ ഒരു സവ്യാംഗനാഥനാണെന്നമാത്രവും; മൂ ന്നാമത്തേതായ തെക്കേ കുട്ടിമത്തിലുള്ള ലേഖനത്തില്‍ ഒരു ആദിതൃവമ്മരാജാവു എന്നുമാതൂവും വിശദമാക്കി യിരിക്കുന്നു. ആദ്യത്തെ ലേഖനത്തില്‍ സറ്വംഗനാഥബി രദം കിട്ടാനുക്ക കാരണം വ്യകതമായി കാണിച്ചിരിക്കു ന്നതുകൊണ്ടു്‌ അതിലെ ആദിത്ൃപമ്മ പ്രാചീനനാണെ ന്നു വിചാരിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. തിരുലമ്ധാടിയിലേതു ര ണ്ടും, കുലക്രടസ്ഥനായ ആദിതൃപമ്മയുടെ പി൯ഗാമിയാ യ ഒരാഭൂ.ടേതായിരിക്കണം. കൊല്ലുവഷം 8505-ല്‍ തുപ്പും കൂമ്പില്‍ സ്ഥാനമുണ്ടായിരുന്ന ഒരാദിരൃവമ്മ, വയ്യയം ക്ഷേത്രത്തിലെ കണക്കുകഥം പരിശോധിച്ചിട്ടുള്ള തായി കരാണുന്നുണ്ടെന്നു മി. ശങ്കണ്ണിമേനേോന്‍റ ചരിതത്തില്‍ പറയുന്നു. പ്രസ്തുത ആദിത്ൃവമ്മ 50% മുതല്‍ 510 പരെ യാണത്രെ രാജ്യം ഭരിച്ചിരുന്നത്‌”. അതിനാല്‍ ചോള
പ്രിയ” എന ശകാബ്ദത്താല്‍ കിട്ടുന്ന കൊല്ലം 550-നി ടക്ക തപ്പാപ്പൂര്‍മുപ്പ ലാണ്ടിരുന്ന ആദിത്ൃപമ്മയല്ല ഇ ദ്ദേഹമെന്നും, ആദ്യത്തെ ലേഖനമറയ വടാഗ്തൂരി കോവി ചിലെ ലേഖനം സ്ഥാപിച്ച ആദിത്ൃയപഥ്ധതന്നെയാണ്മ്‌ സന്ദേശഫരന്‍൯ എന്നും തീരുമാനി ക്കേജിയിരിക്കുന്നു.
രണ്ടാമത്തെ സംഗതി രതലുക്നെപടയോ$ പൊരു തിയിട്ടുകള തായി പ്ൃസ്കാവി പിട ദാഗമാണ്ട്‌', മാലി കഴാഫൈവം സൈസ്തയത്രയം ദക്ഷിണ ഇന്ത്യയിലേയും ആ ദമായി വന്നതു ക്രിസ്തുവന്ദം 1810 1818-ന കൊല്ലം 485-488-ാമാണ്ടിടയ്ക്ാണെന്നു ദേശ ചരിത്രകാരന്മാര്‍ പ്രഡ്ലാവിക്കുന്നു, ആ സ്ഥിതിക്ക്‌ | കൊല്ലം, 500-മാണ്ടി നോടടുത്തു ീവിച്ചിരുന്ന ആദ്യത്തെ ആദിരൃയവമ. തുലു ക്കന്‍ പടഭയാടേ പെറരുതിയിടടുമതായി സന്ദേശത്തില്‍ പ്രഡ്ലാപി ചിട്ടതില്‍ യാതൊരു അസ്പാംഗത്യലോഷവും കൃണ്ടാകാനിടയില്ല.
മുന്നാമത്തെ വാദം, *അഞ്ചാംപക്കാം വരമിതുതു ലോം... ഭൂതികാമാര്യയോഗ എന്നു മേല്‍പ്രസ്ലാവി ച്ച ഗ്ര്രോകത്തെ അടിസ്ഥാന മാക്കിയാണു'. ഇതില്‍ 4നളി നവനിതയ്ക്കിമ്പനേ' ഫ്ലുന്നദാഗം സംബോധനയായി ടുത്തും നാമ്യംമുമ്പിലേത്ള്‌ എന്നന്വയിച്ചും, അശ്വതി നായം പഞ്ചമി തിഥിയുമെന്നു മി. പരമേശ്വരയ്യര്‍ വ്യാ ഖ്യാനിക്കുന്നതള്‌ അതു ശരിയായിരിക്കുന്നില്പ. “നാട്യം ന നേറനദിനലനിതയ്യിമ്പനേ മുന്പിലേതു”--- അതായതു്‌ വിയ്ുമദദവതമായേ തിരുഖോത്തത്തിനു മുമ്പിലേതായ
ചറ.
തത്രാടംനാഠം എന്നാണു്‌ അത്ഥം കല്പിക്കേണ്ടതള്‌. അത നുസരിച്ചു നോക്കുമ്പേറഥം, തൃത്രാടം നക്ഷത്രവും പഞ്ച മിതിഥിയും മേടം ദയരാശിയും കക്ടെകത്തില്‍ വ്യാഴ വും ആയിട്ടുളള സമയത്താണ്‌ സന്ദേശം അസ്മ്ുന്നതെന്നു വന്നുകൂടും. കക്ടെകവ്യാഴക്കാലങ്ങളിലെ മേടമാസത്തില്‍ തത്രാടവും പഞ്ചമിയും യോജിച്ചുവരുന്ന ദിവസം മേല്ല റഞ്ഞ കാലഘേടടത്തിനിടയ്ക, 490- മേടത്തില്‍ മാത്രമേ ശരിയായി കാണുന്നു. അതിനാല്‍ സന്ദേശമയയ്യ്ഛന്ന തായി സമജ്ലി പിട്ടുമമ തു കൊല്ലം 400-മേടം 80-ഠംനൂ- പുലധല്യസമയമാണെന്നു നി്്ണയിക്കാം',
മേല്പറഞ്ഞ അടിപ്പായദേദങ്ങളില്‍നിന്ന്‌' മണ്ണനീ ലീസന്മേശത്തിതന്‍റ രചനാകാലം, ഇനിയും അല്യയവ സ്ഥിതമായിത്തന്നെ. സ്ഥിതിചെയ്യുന്നുവെന്ന്‌ ഉഫിക്കേ ണ്ടിയിരിക്കുന്നു. എന്നാല്‍ ഏകദേശം 8-൦ തൃററാണ്ടി ൫൯൪െറ മുത്തരാദ്ാത്തിന്മമുമ്പു” ഇതിന്‍െറ നിമ്മാണം സം ഭപിച്ചിടുണ്ടെന്നു” അനുമാനിക്കുന്നതില്‍ വലിയ അപാ കുമൊന്നും വരുവാനിടയില്ലാത്തതാണ്ട്‌. ഭാഷാരീതി മുത ലായവയും ഏതല്‍ കാലഘട്ടത്തിന്‌” അനുഗുണമായിത്ത ന്നെ കാണുന്നു. “നാളും നന്േറ നഭിനലനിതമയ്ക്കിമ്പനേ മുമ്പിലേതു്‌. എന്നുമ്മ തിനു മഹാപണ്ഡിതന്മാര്‍ രണ്ടു പേരും ചെയ്തിട്ടുമ്മ വ്യയാഖ്യാനങ്ങറം ഓരോപ്പകാരത്തില്‍ ശരിയായിരിക്കുന്നുണ്ട്‌. അതനുസരിച്ചു ജ്യെയതിഷി കൂന്മാരെക്കൊണ്ടു ചെയ്യി പ്പിട്ടുഭഭ കാലനിസ്റ്റയങ്ങളില്‍ ഏതെമ്മിലും ശരിയാണെന്നോ, ഏതെങ്കിലും തെററാ ണെന്നോ പറവാന്‍ തരമില്ലാതെയാണിരിക്കുന്നതു്‌. ശി
--31--
ലാലേഖനങ്ങളെ സംബന്ധിച്ചു. അദിപ്രായങ്ങളു.ം, ഏ കേശം ഇത്ുപോലെതന്നെ. കൊല്ലം $50-നുമുമ്പു്‌ ഒ രാദിതയപമ്മ, ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്നും, അദ്ദേഫമായിരിക്കു ണം വടന്റ്നേരി കോവിലിലെ ശിലാശാസനം സ്ഥാപിച്ചി ടമ്മ തെന്നുമുദ്ള, സംഗതി, വൈക്കം ക്ഷേതുത്തില്‍ കാ അന്ന ഗ്രന്ഥവരിയെ ആധാരമാക്കിയാണല്ലൊ തീരുമാ നിപ്പിട്ടുമമ ത്. പ്രസ്തുതപിഷയത്തിലും പ്രാമാണികന്മാ രായ ചരിതതകാരന്മാര്‍തമ്മില്‍ ദിന്നിക്കുന്നുണ്ടു്‌. മി. “ശ ണ്ണിമേനോനും മി. നാഗമയ്യ്യായും 0%.-ംമാണ്ടിടയ്ക്്‌ ആടിത്യലമ്മരാജാവു വൈക്കത്തു മേല്ലേോയ്ക് സ്വീകരി ച്ചതായി പറയുന്നു. മി. കെ. പി. പത്മനാഭമേനോെറ കൊച്ചിരാജ്യചരിത്രമനുസരിച്ചു' 584-ോണ്ടിങ്ങനെ ന ടന്നതായി മി, മഹാദേവയ്യര്‍ പറയുന്നു." ഈ സ്ഥിതി ക്ക്‌ പ്രസ്തതരേഖയുടെ ലിശ്വാസയോഷ്കൃത നമുക്കെങ്ങ നെ നിഴ്ണ്ണയിക്കാന്‍ കഴിയും? എന്നാല്‍ ഒരു സംഗതി തീ രമാനിക്കുന്നതില്‍ വികല്പം തോന്നുന്നില്ല, സന്ദേശഹര നായ ആഭിരൃവമ2. ചിറവായ്‌ സ്വരൂപത്തിലെ ഒരു അംഗവും, കൊല്ലത്തു രാജ്യഭാരംചെയ്തിരുന്ന ഇരവലിവമ്മ െറ ഭാതാവുമാണെന്നുള്ളതു” സ്തരഷ്മാണ്മ്‌.
നാരീമദമലേ! മമ മലര്‍മകഷക്കഞ്ിരിപ്പാന്തിരിപ്രാ-
ക്ൂരെറില്ും ഭവരമ്കമിഭമാ൯കണ്്റി! വോണാടിലങ്കു്‌ താതാനാഥപ്പതിമവദകന! പേരുമാരി ച്ചവക്കന്‍
പാരേറിട്ടം പുകളിരവിവക്കുന്നുരണ്ടാമവന്‍ ഞോന്‍. കൂംസം 277
ഇതിലെ ഇരപിചമ്മ൯ പ്രസിദ്ധനായ ജയസിംഫ പുത്ു൯തന്നെ ആയിരിക്കണം. എന്തെന്നാല്‍
ചം ...ം. 4അത്ഥിശ്രേണ്നിക്കരിമതഫലം നതഷവാ൯ പാരിജാതം വവിദ്ധല്‍പത്മാകരദിനകയം വിശവലോതകകടിപം ഭൂഥിക്കുടും പെരിയപരചമ്രേഷു ചക്രാജമാണോം കൂരററക്കാര്‍മച്ചുരികഴലിമാര്‍മാരകനകകാണ്‍കു പിന്നെം ബേലപ്പെന്ണറിന്നഴക് പൊഴിയും കന്റ്റുമനപ്പോരില്‍മാററാര്‍ മൂലത്തിന്നേ മൂടിവിഭനാത മക്ഷണ്ണുനെവ്റുമ്തകിത്തേ
വേരികച്ചാല്ലാര്‍മനസിജ! കയല്‍ക്ഷറ്റ്ുതനടച്ചെസു നേര കോരികക്ഷള്‍ച്ചു*ഡിരവിവജാരയവേസോടര്‍കോനേം?
ചം സം 70 77 എന്നിങ്ങനെ സന്ദേശത്തില്‍ ചെയ്തിട്ടുമമ വണ്ണ,
പാരാള്ലം പാണ്ധ്യചോദേശചരര്‍ നിമുമകടിദാസ്്റിനം൯പ്പാദപിരം നീരാജിച്ിച്ചു കാ൯ത്താര്‍തൊഴിമമഠു ജഥാധ്വഞ്ജിതം കാജ്യിതന്നില്‍ പാരാവാരംബാരാലംകൃതധരതമഫി പരാജയം റാജയഷ്യി- താരാധി!ശാസ്ൃയാഖെത്തഴ്റകിന ജയസിംഫാത്മജഷ താവകിനന്‍ം എന്നു മഹാകവി മള്ളൂര്‍ മംഗളമഞ്ജരിയില്‍ വഎ്്ണിക്കു ന്ന പ്രസിദ്ധനായ ആ രവിവമ്മചക്രവത്തിയെ ഉദ്ദേശി ച്ുതന്നെയായിരിക്കണം. അങ്ങനെ സംഭവിക്കുന്നപക്ഷം അധികം ശംത്‌ അവകാശം സിദ്ധിക്കുന്നില്ല, എന്തെ ന്നാല്‍ പ്രസ്തരത രയസിംഫാത്മജന്‍ കൊല്ലം 400-നിട ലല കൊല്പംപട്ടണത്തെ രാജധാനിയാക്കി രാജ്യഭാരം ചെയ്തിരുന്നതായി ചരിത്രകാരന്മാര്‍ പ്രസ്ലാലിക്കുന്നു. അ തിനാല്‍ അനുജനായ ആദിത്യവമ്ലയുടെ കാലവും അതി രശ സമീപി ച്ചായിരിക്കുണമെന്നു' അനുമാനിക്കാവുന്നതാ ണല്ലൊ. ഈ അഭിപ്രായം ഗബ്ദമായിക്കുരുതാവുന്നുപ ക്ഷം, മിസ്റ്റര്‍ പിഷരോടിയുടെ കാലനിദ്്റയത്തിനു കരടു തല്‍ സാംഗത്യറും സാമഞ്ജസ്ത്യവും ഉള്ള തായി പിചാരി ക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.
ഭാഷാരീതിയെ അടിസ്ഥാനമാക്കി നോക്കുമ്പോഠം സന്ദേശം /രാമചരിത്‌ത്തിനു പിമ്പും, /ലീലാതിലകാദി" കൃതികഠംക്ക്‌' അടുത്തും രമ. ഒരു കാലഘട്ടത്തില്‍ തണ്ടാ യിട്ടു. ഒന്നാണെന്നുമാത്രം പറയാം, “യല്‍സത്ചം തല്‍ ഭവതു-' എന്ന സന്ദേശപട്യം ലീലാതിലകത്തില്‍ കാണു ന്നതുകൊണ്ടു്‌' ലീലാതിലകത്തിനു മുമ്പാണെന്നു പറവാന്‍ മടിക്കേണ്ടതില്ല, ലീലാതിലകത്തിമെറ കാലവും ഇരു പോലെതന്നെ വിലാദവിഷയമായിരിക്കയാല്‍ അതിനെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ഒരഭിപ്രായവും പുറപ്പെടുവി ച്ചൂക്രടാ ത്തതാണു്‌'. 400-നും 550 നും ഇടക്കു ദാഷാരീതികഥം ക്കു തമ്മില്‍ വലിയ അന്മരമമാന്നും ഉണ്ടാകാനിടയില്ലാ ത്തതിനാല്‍ ആ വഴിക്ക്‌ ആറ൮൪ പ്രഭുതികളില്‍ ആരു ടേയും അഭിപ്പായത്തോടടുക്കുവാന്‍ കൂഴിയാതെയുമിരി ക്കുന്നു.
ചുരുക്കിപ്പുറയുന്നതായാല്‍, വിശ്വാസയോധ്മായ ഇതരതെമിവുകഠം കിട്ടുന്നതുവരെ “യല്‍സത്യ്യം തല്‍ഭവതു പൂണര്‍താ" എന്നുളമ പദ്യയത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി, ലീ ലാതിലകത്തിനു മുമ്പും,-“ആസ്ഥാലോകേ വിപുലമന സാ." എന്നുമള. ത്തുകുസന്ദേശപദ്യത്തെ അടിസ്ഥാനമാ ക്കി, ശുകസന്ദേശത്തിനശേഷവും ആണ്ട്‌ ഈ സരസ കാവ്യൃത്തിന്‍െറ രചന ഫ്ന്നു നിണ്ണുയിക്കുന്നതിനേ ഇ പ്ലേോഠം നിധ്യാഹമുമ്.. കത്തൃത്വം.
പ്രസ്ത്തസന്ദേശത്തിന്‍െറ കത്തൃത്വത്തെ അധികരി ചുമ്മ അന്വേഷണം ഇതിനേക്കാഠം ദരൂഹമായിരിക്കുന്നു.
ട്‌
ലം
ഏതോ ഒരു ചാക്യാരാണു്‌” ഇതിന്‍െറ കത്താവെന്നു ചി ലര്‍ പാദിക്കുന്നു. ഈ വാദഭത്തിന്‍െറ അസാധുത്വത്തെ പ്രസ്തൂതഗ്രന്ഥത്തിന്‍െറ അവതാരികയില്‍ പിഷാരോടി അവര്‍കരം വൃത്തമായി സൂചിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്‌ ഭകരണ്ടോമല്ലോ തളിഷിലിരുവം കത്തു നാമകന്‍ഥാരിക്കാല്‍- തത്വംതകര്യാഖ്യൊരു തപത്തിയാര്‍ നബയാകരകന്നമനാക്കി ദ്യസേംഗാല്‍ കിമപി കഠുഷാപ്പകേതംകൊണ്ടേവാദില്‍ പ്രിന്നെക്ക്തിലണയവിവംശം വി്യയമങ്ങി൯റ നിന്നെ." മു; സം 94, എന്നമ്മ, നായകനെറ അടയാളവാച്ചശ്ട്രോകമാണു” ഇ പിടെ താങ്ങലായിട്ടുളതക്‌, ഇതില്‍ തപതിയുടെ വേഷം ധരിച്ച നങ്ങയാര്‍ എന്നെനോക്കിപ്പാകൃതഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞു എന്നതിന്ന്‌, തപതിയുടെ വക്കു നാടകുകഥാ നായകനായ സംവരണനെ മൃ ദദദശി ല്യാകയാല്‍, ആ നാട കവേഷം ധരിച്ച ചാഷ്യാരെ നോക്കി പറത്തു എന്നാ ണത്ഥമെന്നും, അവിടെ എന്നെനോക്കി? എന്നു പ്രയോ ഗിപ്പിരിക്കുന്നതുകൊണ്ടു സന്ദേശനായകന്‍ ആ ചാക്ക രാണെന്നു സിിക്കുന്നുവെന്നുമാണു” നായകനും കവിയും ച്വാഷ്യ്യാരാണെന്നുമ്മ, പക്ഷത്തിന്നടിസ്ഥാനം."
നാമന്നൊരിക്കല്‍ തളിയില്‍ ഇരവംക്രത്തു കണ്ടല്ല എന്നുമ്ളതിന്‌, സന്ദേശത്തിലെ നായികനോയമന്മാരായ ദമ്പതിമാര്‍ കണ്ടു എന്നാണല്ലെ? അത്‌. ആ സ്ഥിതിക്കു വേഷം കെട്ടിയ ചാക്ഠാരാണട്‌ നായകന്‍ എന്നു്‌” അനു മാനിക്കുന്നതിനെറ യുക്തി എന്തെന്നു മനുസ്സിലാകുന്നില്ല ഇരുവരും അടുത്തിരുന്നു ക്രത്തൂകണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കലെ മു. ണ്ടായ സംഭവത്തെ വിവരിക്കുന്നിടത്തു്‌ , അതില്‍ ഒരാഠം,
പട്ട.
അരങ്ങത്തു വേഷംകെട്ടിയിരുന്നു എന്നു സജമല്പിക്കുന്നതള്‌* പരമാബദ്ധമല്ലെ? “ഇരുവംകൂത്ത്്‌” എന്നുള്ളതിലെ ഇരു വ൦ഇരുവര്‍- എന്നു പദം ഷ്ൃത്തിന്‍െറ വിശേഷണമായി ഉപയോഗിക്കാതെ, നാം ഇരുവര്‍ തളിയില്‍ കൂത്തു കണ്ടുവല്ലെൊ എന്നു ചേത്൬ പറയുന്നതായാര്‍ ഇയ പാദത്തിന്‍െറ സാംഗത്ച്യരാഫിര്യം ഒന്നുക്രടി പ്രസ്തുടമാക കയും ചെയ്യും. അപ്പോം, “എന്നെ നോക്കി? എന്നുക്ളൂ. തിനു സദണ്ണില്‍ ഞാന്‍ ഇരിക്കുന്ന സ്ഥലത്തേക്കു നോക്കി എന്നുമമ അത്ഥം സൂ്യമായി കിട്ടുന്നതുമാണ്‌, അതോടു കരടി പാച്ചാര്‍ലാടത്തിന്‍െറ പ്രാബല്യയംതന്നെ നശിക്കു കയും ചെയ്യും.
ഇനി മറെറാരദിപ്പായമാണു്‌ ഇര വിഷയത്തില്‍ പ്രബലമായിട്ടുള്ളതളു്‌. പണ്ഡിതപജള്യനായ പരമേശ്വര യ്യുർ അവര്‍കളത്െ ഈ പക്ഷത്തിലെ പ്രാമാണികന്‍, അദ്ദേഹം പറയുന്നതിങ്ങനെയാണ്ട്‌ ;--
*സന്ദേശകാവ്യയങ്ങളിവെല്ലറം കവിയും നായകനും ഒ രാഥംതന്നെയായ്മിരിക്കുകയാണ്്‌ സാധാരണസസ്പ്യദായം. പ്രസ്ത്തകൃതിയും അതില്‍നിന്നു ലൃത്ൃസ്തമല്ല. ഇതിലെ നായകന്‍, അന്നത്തെ വടഷദംക്രര്‍ രാജഷേടന്മാരില്‍ ഒരാ മായിരിക്കണം.” ഇതിലേസ്ത് പല യുക്തികളും അദ്ദേഫം പറയുന്നുണ്ട്‌: സന്ദേശത്തിലെം ജനൂഷ്ഷീരാദിരംമാമടിതൊഴുത്ിരാം ... ൂമാതില്‍ നയനന്തേളംഗനളിനി.... വെള്ളിക്ക൯ിന്ന കും... എന്നീ പ്പസ്താവനാപല്ലങ്ങകൊണ്ട്‌' ഉണ്ണുനീലി വെണ്‍ പരലനാട്ടുരായാവിന്‍െറ പരം അഥവാ പ്രേയസിയാ
പത്യ,
ണെന്നും, മാരജ്വരപരവശനാകയാല്‍ നായകനായ കവി തന്നെ, തന്‍െറ പ്രേയസിക്കു സദ്ദേശമയക്കുന്നതാണെ ന്നും വെളിപാകുന്നണ്ട്‌. മണികണ്ടപദം തെക്കുംകൂര്‍ വട ക്ഷാഷ്ര൪ രാജാക്കന്മാരുടെ ബിരുദമായിരുന്നു. സന്ദേശഫ രനും താനും രാജ്യഭാരംചെയ്ക്കുന്ന രാജാക്കന്മാരല്പായ്ക്യാ ലും; കടടംബപ്പമാണി പ്രേയസീഗൃഹത്തിനു സമീപത്തുത ന്നെ മണ്ടാവുകയാലുമാണു്‌' അപിടെചെന്നു (വടക്കുംക്രറാ ളി൯൨) ആ സാമന്മമാജാവിനെചെന്നുകണ്ടു്‌ അനുവാ ദംവാങ്ങിക്കണമെന്ന്‌ പ്രത്യേകം മപദേശിക്കുന്നതു ... എല്ലാംകൊണ്ടും നായകന്‍ വടക്കുംക്രര്‍രാജവംശത്തില്‍ ഇളമുറക്കാരില്‍ ഒരാജായിരുന്നുവെന്നു തിച്ചപ്പെടുത്താം. “യല്‍സത്യ്യം തല്‍ഭപയ്തു' എന്ന പദ്യയംകൊണ്ട്‌ ഉണ്ണനി ലിയുടെ ഭത്താവ്വ്‌, പുണര്‍തംനാഠംതമ്പൂരാ൯ ആയി രുന്നു എന്നുകൂടി പറയാവുന്നതാണ്‌."
മി, പരമേശ്വരയുരുടെ മേല്‍പ്പറഞ്ഞ അഭിപ്രായ ത്തില്‍നിന്നു വളരെ ഭിന്നമായിട്ടാണു്‌ പി. കെ. പ്രസ്താ ിക്കുന്നതു്‌. അദ്ദേഹം അഭിപ്പായപ്പെടന്നതിക്ടനെയാ ണ്ട്‌:
“ചൃണ്ണനീലീസന്ദേശം കവി തെറ കള രൂത്തിനോ ടട പറയുന്നതായിട്ടാണു്‌ രചിച്ചിടടുമ്തു്‌." “ഇല്ലത്തിന്നു ന്നതിംതേ. ..സുൃക്തിരത്തംമദീയം'" എന്ന ഗ്ര്രോകാദ്ധം നോക്കുക. ഇവിടെ ഒണ്ണ്നീലി എന്നശബ്ദും സംബോധന യാണെന്നു ഭൂമിക്കുവാന്‍൯ അവകാശമില്ല. സംബുദ്ധിയാ ണെയില്‍ “പിതരതു' എന്നലോട്ട്‌ പ്രഥനമൈകവചന ക്രിയാപദം നിരാലംബമായിപ്പോകമെന്നൊരു ബുദ്ധിമുട്ടു നേരിടുന്നു, ദ്രീദേവിയെക്കൊണ്ടു വിളിപണി ഏടുപ്പിക്ക
0)
ത്തക്ക ഖ്യഠതിരീതിയുടമ വമാണ്‌ മണ്ണനീലി. അതുകൊ ട്ട്‌ നിനറെറ കലസവ്പത്തിന്നു സാക്ഷാല്‍ ലകഷ്ലിയേക്കാഠം കൃണ്ണനീലിയാണു' പ്രാത്ഥനീയ എന്നു കാവ്യയലിംഗാനു പ്രാണിതമായി കവി നായികാവന്ല്റനം ചെയ്യുന്നു. ഇതു കൊണ്ട്‌ ൃത്ണൂനീലി കവിയുടെ പരിഗ്രഹമല്ലെന്നു സ്തഷ്ട മാകുന്നു. പോരെങ്കില്‍, േ്യോര്‍മാതാന്ടേഴകുചാഴിയയം മിക്മുന്ടയ്യയുല്‍ മേവും വണ്ടാര്‍കോലക്കഴലികാം ശിലാമുണ്ണനിലീമുടരാം കൊണ്ടോടികചൊാ്മരുണമണിവം കൊണ്ടുമകണ്ടാത്തരാഗം പ്രന്നേപ്പോലേ പരമനു വം കോപി കാമി! ജഗാമ." എന്നു കവി, കാന്തയോടു പറയുന്ന അടുത്ത ശ്ലോകം കൊണ്ടു്‌ മണ്ണനീലി കവിയുടെ ഭാ്യല്ലെന്നു സ്റ്റടികം പോലെ സ്തൂടമകോന്നു.??
നായിക വെമ്പലനാട്ടുരാജാവായ പുണര്‍തംനാറം
മണികണ്ഠനന്‍െറ പത്തിയാണെന്നു മി. പരമേശ്വരയ്യര്‍ പറയുന്നതിലും തെല്ലു പ്രമാദം സംഭവി ച്ചുകാണുന്നു.
മാറാടിക്ീഴമരുവര്‍ പിണമൊണ്ടു നാം നരിച്ല്്റ
ചേറോടികും മന്ജവരകനക്ഷാടന്‍ക നീ! ചെന്‍റു പിന്നെ
രറാടികഷറാക്ഷയിരുമുടലൂനീമൊടുകം വടക്കി൯-
ശൂറാളിനേറാരിനിചമണികദ്യാക്യേ സാമന്തമംഹയിം? എന്നിങ്ങനെ തൃത്തരസന്ദേശത്തില്‍, സന്ദേശഹരന്‍ വട മധുരയില്‍ ചെന്നാല്‍ മണികണ്ഠന്നേയും മറ൨ രാജാക്ക ന്മാരേയും കണ്ടുപോകന്നമെന്നു പറയുന്നുണ്ടു്‌. തിരുവ നന്തപയരത്തിരിക്കുന്ന നായകനായ മത്തികണ്ഠരാജാവ്വ്‌ അവിടെ ഇല്ലാത്തസ്ഥിതിക്ക്‌ ഈ കൃത്യം സാധിക്കാന്‍ നിവിനിയില്പല്ലെ. സന്ദേശഹാരി വടമധുരയില്‍ചെ
ചട
ന്നു മണികണ്ഠനുമായി കണ്ടുമുട്ടി സംസാരിക്കുന്നുമുണ്ടു്‌. പുണര്‍തംനാഠം തമ്പുരാനായ നായകനെറ കാരണവരാ ണ് ഈ മണികന്ണന്‍ എന്നു സമല്ലിക്കുന്നപക്ഷവും,
മുന്ടയ്ക്രല്‍ച്ചഷറിനിയ വിര വ്ൃകലാളുണ്ണനീരീം
കടയിടിനേറ ഒയിതഗടിതം ബാനുണ്നത്രേണ്ുഭവാന്‍റ്റ്‌
മണ്ടിക്കുറം കസുമശരനോടാടിണങ്ങിത്തടുപ്പൊ
൯൮൭൬൭൯ കുയില്‍ കിമപി മുതസലീവനം മന്ത്രഖിജം? എന്നിങ്ങനെ സന്ദേശഫരനെകക്കൊണ്ട്‌” അദ്ദേഹത്തോട പറയിക്കുമെന്നു കരുതാവുന്നതുമല്ല. സന്ദേശഫരന്‍ കൊ ലത്തുചെല്ലമ്പോഠം ഈ സംഗതി അദ്ദേഹത്തിന്‍െറ ജ്യ ദ്യൂന്ായ 'ഇരവിവപമഥ്മാഖ്യവേണാടര്‍കോനെ? മന്ത്രിപ്രവ രനായ മാമ്പിമുളിയെമെൊണ്ടുമാതും അറിയി ച്യാല്‍ മതി എന്നു" മപദേശിക്കുന്ന മ പിതജ്ഞനായ കവി (നായ കന്‍) ഇവിടെ ആയച്ാരവിപരീതമായി പ്രപമ്തിച്ചുചെ ന്നു വരുന്നതുമല്ലല്പോ.
ട്പയമാതിന്‍നയനാന്ത?” ഇത്യാദി ദഗ്്രോകത്തിനു മ
ഫാലക്ഷ്യിയുടെ കുടാക്ഷവിചാസരംഗവ്യം, ഭൂമിക്കു പീയൂ ഷദീപവം, മണികണ്ദരാജാവിന്‌, അതായതു പവെമ്പല നാട്ടിന്‌ - ആഭരസ്സവും, കാമദേവന്‍െറ കലദേവതയും ആ യ ഉണ്ണുനീലി എന്നത്ഡ പറഞ്ഞാല്‍ മതിയാകുന്നതാ ഒര്‌. അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതാണു" യുക്തം? എന്നു മി. പി. കെ. നാരായണപിള്ള അഭിപ്പായപ്പെടുന്ന. ആറവരി നെറ അഭിപ്പായവ്വം ഇതില്‍നിന്ന്‌* അധികം ഭിന്നമല്ല.
കവി തനറെറ ദാദയുടെ നിബ്വന്ധപ്രകാരം മാര ആവരപരവശനായിട്ട്‌* ഫന്നുവെല്വാല്‍, ദായ്യ നിലഖ്ലന്ധി ക്കുന്നതിനെ മപേക്ഷിപ്പാന്‍ ശക്തി യില്പത്തേവനായിട്ട്‌,
പ്‌
കൃണ്ണനീവിയേയും ആ സ്ത്രീയുടെ ഭത്താവിനേയും നായി കാനായകന്മാരാക്കിക്കല്ലിച്ചു' ഒരു സന്ദേശകാവ്യം സ്വഭാ വ്യയോടു പറയുന്ന നിലയില്‍ നിമ്മിക്കയാണു ചെയ്തിട്ടു തെന്നാണ്‌” ആ പ്രസ്ലാവനാ്ക്രോകങ്ങളില്‍ ആകുപ്പ്ാ ടെ പന്നുകൂടന്നതു്‌. ദായ്യയോടു പറയുന്ന നിലയില്‍ ഓ രോ ഗ്രന്ഥങ്ങഠം ഓരോ കുവികഠം നിച്ചിച്ചിടടുള്ളതു ധാ രാളം പ്രസിദ്ധവുമാണ്‌. കവിയുടെ ദായ്യ, പക്ഷെ മണ്ണു നീലിയുടെ ഒരു തോഴിയോ മറെറാ ആയിരുന്നിരിക്കാം.
ഇങ്ങനെ ഈ പണ്ഡിതവയ്ുന്മാരുടെ അഭിപ്രായ ഭേദങ്ങളെ തോലനംചെയ്തനോക്ഷമ്പോഠം, പ്രസ്ത്തഗ ന്ഥത്തിലെ കവിയും നായകനും രഞ്ജാളാണെന്നുള്മ. പക്ഷ ത്തിനാണു യയക്തിയും സാരസ്യ്യവും അധികം മുള്ള തെന്നു കാണാവുന്നതാണ്ഞ്‌. എന്നാല്‍ ഈ കുവിയൊ നായക നൊ ആരെന്നുള്ള.തു സന്ദേശത്തിലെ ഒരു ഭാഗംകൊണ്ടും പൃക്തമാഷന്നില്ല.
തിരുവനന്തപൂരംമുതല്‍ കുടുത്തൂരുത്തിവരെ വഴി മേല്‍ കലഡ്്ര്രീഷലത്തില്‍ ഉൂപ്പെടുത്താന്‍ സശേയിക്കേ ണ്ട അനേകം സ്്രീജനങ്ങൂമായി അനാശാസ്ത്യമായി പ രിചയവപ്പെട്ട ഒരു മനുഷ്യനാണു” നായകന്‍. “എ ററീടും ഗുണസമുദയം ചേന്നിണങ്ങം കവമങ്മാട്ടുണ്ണി ലൃക്കിക്കടല്‍ ചനിതയാം മന്‍പ്രിയാപ്രേമബന്ധോ' ഇത്യാദി ജ്ല്രോക അറം നോക്കുക. വടക്കുംക്രര്‍ രാജാക്കന്മാരില്‍ ഒരാഠംക്ക്‌' ഇങ്ങനെ ഒരു പരി പയത്തിനു വകകാണുന്നില്ല. നായ കന്‍ നാടോടിയായ ഒരു കേരളബ്രാവമണനാണെന്നു വി ചാരിക്കുന്നതു കുറേക്്ടടി യക്തമായിരിക്കും' എന്നാണ്‌ ഈ സംഗതിയില്‍ പി. കെ. അഭദിപ്രായപ്പെടുന്നതു്‌.
40---.
ന്ഥത്തിനെറ പല ജാഗങ്ങമൂം ഈ അഭിപ്രായത്തിന്‍െറ സ്വാരസ്യൃയത്തിനു മാറവകൂട്ടുന്നതായിരിക്കുന്നുമുണ്ടു്‌ പെന്തതത്തേനന്‍തലിൊരുനാശ. .. പാബെനമുചൊഴ്ി??* (മ സം 95) 4ആടിക്കാലേ നിശി ചെറിയത്രാതോഴി...നിള്ൂതമെന്നഷി? (മ. സം 96) എന്നീ അടയാളവാക്ങ്ങളും മറവം അനുസ്തരിച്ചു' ആ ലോചിക്ഷുമ്പോഠം പി, കെ. യുടെ മേല്‍പ്പറഞ്ഞ അഭി പ്രായത്തിനു ശക്തിക്രടുന്നു. ലീലാതിലകം എന്ന ഗ്രനഥത്തില്‍ പല ദേശക്കാ രം പല തരക്കാരുമായ നായിക്രമാരെസംബന്ധിച്ചുട്മ. മണിപ്രവാള പല്ലങ്ങറം, ധരാളം മദ്ധരിച്ഛുകാണുന്ണ്ട്‌. കേരളത്തില്‍ അപിടപിടെയായി ചുററിനുടന്നിരുന്ന അ നേമം കവികഠം അക്കാലത്തുണ്ടായിരുന്നുപെന്നാണ്‌ ഇ തില്‍നിന്ന്‌' അനുമാനിക്കേണ്ടതായുള്ളത്ര്‌. അവര ഉണ്ണ നീലീസന്ദേശംപോലുള്ള. സന്ദേശകാവ്യ മൊ, ഒററ ഗ്ല്ോകദളൊ പലതും രപിച്ചിരിക്കാനുമിടയുണ്ട്‌. അ ത്തരത്തിലുള്ള ഒരു സഞ്ചാരകലിയായിരിക്കണം ഉണ്ണ നീലീസന്ദേശകാരന്‍ എന്നമൂഹിക്കുന്നത്തു്‌ അത്യന്തം സമീ ചീനമായിരിക്കുമെന്നു തോന്നുന്നു. കേരളീയസ്റ്്രീകഠംക്കു ചാരിതരശുദ്ധി തീരെ ആവശ്യമില്ലെന്നു തോന്നുമാവ്‌ ഇ തില്‍ അനവധി സ്്രീകമെ പ്രത്ക്ഷപ്പെടുത്തിയിരിക്കു ന്നതുകൊണ്ടുതന്നെ, ഇതിലെ കവിയൊ, നായകനൊ ഇ നൂലേഖയിലെ സൂരിനമ്പൃതിരിപ്പാടിനെറ വദ്രുത്തില്‍ പ്പെട്ട ഒരാളായിരിക്കണമെന്നു മിക്കവാറും തീരുമാനിക്കാ
വുന്നതുമാണ്ട്‌.
ച.
എന്നാല്‍, ഈ നമ്പൃതിരി തആരായിരിക്കാമെന്നുള്ള. അന്വേഷണവും മേല്‍പ്രകാരം നിഷ്ണുലോദയമായേവരൂ. ഒരുപക്ഷെ, ആറവ൮൪ മരഹിക്കുന്നതുപോലെ അക്കാല ത്തു രവിവമ്മചക്രവത്തിയുടെ സദസ്സില്‍ മുണ്ടായിരുന്ന കവികളില്‍ ഏതെമ്ധിലുമൊരാളായിരിക്കാം എന്നൊരു അനുമാനംചെയ്യ്കുന്നതിന്ും വിരോധം കാണുന്നില്ല. എ ത്തെന്നാല്‍:..
ല യദ്യകോംഗമസി വിക്ഷിതം ഗുരുചേ ചേതിസമസ്കാ൯ ഗുണാ കോലംബോജ്യമപേഫി ദക്ഷിണടി രസി മന്തരത്തം പൂരം
ആസ്ധേ യതമജേന കീത്തിശശിന കൂവും ലേനേഫ-
അഡ്ലിമള്ല്ലവരമഖലാം. യദൂപതി കല്പദ്ൂമോധംഗമ.? [ഗൂണാരിലാഷിയായ മന്യ, സമംഗുണത്തളും ഒന്നിച്ചുകാണാ൯ നി കാംക്ഷിക്കുന്നുവെങ്കില്‍, ദക്ഷിണദ!ക്കിനം സിമന്മരത്നമാജിരിക്ക
ന്ന കോലംബവൂരത്തോയ്ക്ക; പോയാലും. അവിട, ഇജപരാഗമത്താല്‍ കിത്തിചന്്രനെ പൂദ്യാദിയില്‍ തദവഫി ചുണ്ടു ജംഗമകല്ല ഭൂമമായും, അഴി കാഞ്തിയാല്‍ ചുററമപ്പു്ട വിപുലയായ ഭ്ഭൂമിക്ക സ ബാഥനായുമിരിക്കന യദുവശേരാജാവായ രധിഖമ്മഷലശേഖര പ്പെരുമാഗം ശോഭിക്കുന്നു. എന്നിങ്ങനെ പ്രഖ്യാതനായ ആ ജയസിംഹാത്മജനെ
&അത്ഥിമത്രേണിക്ചിമതഫലറ നൽകുവാൻ പാരിജാതം... വേലച്ചെണ്ണിന്നമകപൊഴിയം. ....? ഇത്യാദിപല്ലങ്ങളാല്‍ സന്ദേശത്തില്‍ സവിശേഷം വ ണ്സിച്ചിടടുമതു വിചാരിക്കുമ്പോഠം, പ്രസ്ത്തകവി, ആ ചക്രവത്തിയുടെ സദസ്കൃന്മാരായ കവികളില്‍ ഒരാളായി രിക്കണമെന്നു” മരഹിക്കുന്നതില്‍ അത്രതന്നെ അപാകം മൊന്നും കാണുന്നില്ല. ഇതരതെളിറുകം കിട്ടുന്നതുവരെ ി
ളു
ഇപ്പറഞ്ഞ അനുമാനത്തിന്്‌' അധികം ശൈഥില്യം വരു പാനിടയില്ലെന്നും തോന്നുന്നു,
ഇതിവൃത്തസംഗ്രഹത്തില്‍നിന്ന്‌' ഈ കാവ്യത്തിന്‍െറ പ്രതിപാദനഴീതിയുടെ വൈശിഷ്ടച്ൃം, കവിയുടെ കല്പനാ ശക്തി എന്നിവ സ്പഷ്ലമാകന്നതാകയാല്‍ ആ ഭാഗം ഇ ലിടെ ഇനിയും വിവരിക്കുവാന്‍ മജ്യമിക്കുന്നില്ല, ഈ ര സികകവിയുടെ ഭക്തിവിഷയകമായുക്ഷ വണ്റ്റനാചാതുരി യെ പ്രസ്ത്രടമാക്കുന്ന രണ്ടു മനോഹരപല്ലക്ങഠംമാത്രം മുദ്ധ രിച്ചുകൊണ്ട്‌ ഈ ഭാഗം അവസാനിപ്പിക്കാം. കാലിക്കാജില്‍ത്തടവിന പാടിച്ച രക്കാന്ദോത്ത ശോ പിലികകുസ്സാല്‍ക്ഷിതചികരം പീതകുനശേയവിതം
കോലും ദകോലക്കഴലൂമിലും ബലഗോപാലലി ലം, കോലം നിലന്തവനിയത്മവും കോയില്‍ കൊടകേകദ്ചേത പൂം 47
കന്ദസ്തേരാനനമതിമുദാ രശ ണ് കെകയിന്മേല്‍
നനിച്ചിടടം നരകമഥനം നന്ദഗോപസ്ൃസ്തുന്ും
മന്ദമന്ദം മധുരമധ്യരം വേണ്ടമാഷ്രഭയന്തം
വവിക്കേണം വര്യണനിഭധ! വല്‍കുഷലെത്തമിരുകം യൂം 97,
ചന്രോത്സവം,. യ തിനി
മുണ്ണൂനീലീസന്ദേശത്തിനുശേഷം, അതിനോട്‌ ഏ താണ്ടു തുല്യത വഹിക്കുന്നതായി, ആവിഭപി പ്പിട്ടുള്ള മ റേറാരു ചേതോഫരകൃതിയാണു “ പദവ്രാത്സവം."
ഒറി കിടി വവ കളാ മൃതം ഞാ അതിനടനമനോജ്കം നാസി കാഫ്‌ ചാിബാണം
താടടമളവിലക്‌ ഉം തേരുയസ്ധ്യാങ്‌ ഗനാനാം
സകുപടകരനംഗം വത വത്രുത്തക
_ 43. മധുരമധുരഭാാസാസ്തുതാസ്തോഡ്യസമ്മ-- ഭനസൂരദിലയാ 4 സ്ത കാവ്യവാണീ വിത്ത തെടിയക പരമിന്നം മേദിനീചന്ികാ തേ. പൊഴിയുമൊരു കലയന്‍ മാലകൊടന്ടെന്നപോലെം?
എന്നിങ്ങനെ ഭാഷാസംസ്ത്ൃതാസ്തോസ്ത്റസമ്മേളനമായ ഒരു സുന്ദരരീതിയാണ്‌ ഇതില്‍ ഡാധ്യത്രികമായി കാണ്ട ന്നത്തു്‌.
പ്രസ്ത്തമൂതിയിലെ കഥാവസ്തു, കേവലം കവികല്ലി തവും നിസ്സ്രാര്യമാകുന്ന. ഒരു നായിക ചന്ദ്രോത്സവം കൊ ണ്ടാടുന്നതു സംബന്ധി. ച്ചുള്ള ലത്ണനമാണു്‌ ഇതിലുള്ള തു്‌. അതിനാല്‍ പ്രസ്ത്തമൃതിക്കു ച്രന്ര്രോത്സവമെന്ന പേര് അന്വത്ഥം തന്നെ.
രു ഗന്ധഠ്വനും കിന്നരിയുംകൂഭി മധുവിധു" അ ശഭിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോം എന്നൊന്നില്ലാത്ത ഒരു പരിമളം അവിടെ പരക്കുന്നു. കിന്നരിയാകട്ടെ അതു്‌, ഏതോ ഒരു പുഷ്ടത്തില്‍നിന്നാന്നെന്നു ഭൂമിച്ചു തനെറ ഭത്താവിനോടട്‌ ഉടന്‍ പോയി ആ പുഷ്ണം കൊണ്ടുവരു വാനാവശ്യപ്പെടന്നു.
ഭപരളതഭമാഴി പാദതാലി ൦ പണ്ടാര നാഥന്‍ പ്രടപൊരുതു ജയിച്ചും ചെനതകൊന്തെന്നപോലെം? ഗന്ധധ്യന്‍ നുവസരരദ്യ്യാനുസാരിയായി അംബരമാ ദ്രോണ പോയിപ്പ്യോയി ഒടുവില്‍ ചിററിലപ്പഭമിനാട്ടി ന്‍െറ മുപരിഭാഗത്തെത്തുന്നു. അപ്പോഴാണു കായ്ത്ം മ സ്സിലാകുന്നതു്‌.
44.
4അദുതിയിലത പൂവലുതതം പള്ുചന്ദോ-- അവപരിമഭമത മേദിനി ചഡ്വികായാ?? ഈ വിവരം കിന്നരിയോട തിരിച്ചുചെന്നു പറയുന്ന തോടുക്രടി, താന്‍ കണ്ട ചന്രോത്സവാഷഘോഷവും ഗന്ധ ധ്യൂന്‍ തെറ പ്രേയസിക്കു ലളി ച്ചുകൊടുക്കുന്നു, ഇതാ അ ചന്ദ്രോത്സവത്തിലെ ഇതിവൃത്തം. ??
ഈ കാവ്യവിഷയത്തെ അഞ്ചുഭാഗമായി തിരിച്ചു പണ്ണിച്ചിരിക്കുന്നു. ഒന്നാംഭാഗത്തില്‍ നായികാമാതുവണ്സ് നമാണു മുഖ്യം. നായികയായ മേദിനീവെണ്ണിലാവിന്‍െറ ജനനം, ബാല്യം, യതവ്യന്ാരംഭം തടങ്ങിയ പിഷയങ്ങള ത്രെ രഞണ്ടാംഭാഗത്തില്‍, ലത്ണ്രിചിടടുടലത്ക്‌. ശ്രീമംഗല ഭവനം, സ്്രീസമാജം മുതലായ സംഗതികഥം മുന്നാംഭാഗ ത്തിലും, ശരതക്കാലം, സ്്രീപുരുഷന്മാരുടെ ചന്ദ്രോത്സ ത്തിനുള്ള വരവ്വ്‌, എന്നില നാലാംഭാഗത്തിലും ഖണ്സ്ണി ച്ചിരിക്കുന്നു. നാനാപ്രകാരേണയുക്മ സദസ്യര്‍, അവസാ നദിചസത്തെ സന്ധ്യ എന്നിപയുടെ വഗ്ല്ലുനമാണ്‌ അ ഞ്ചാംഭാഗത്തിലുമ്ളു തു്‌.
ഭൂാസിക്കുകവികഠംക്കു സഹജമായുള്ള കല്ലനാശക്തിം, വണ്ണുനാവൈഭവം, അവലോകനപാടവം മുതലായ പല തും പ്രസ്തതകൃതിയില്‍ പ്പശംസാഷ്ധമായവിധത്തില്‍ പ്ര ശോഭിക്കുന്നുണ്ട്‌. ഒന്നുരണ്ടുപദ്ങ്ങം മാത്രം ഇവിടെ ഉ ഭരിക്കാം.
സാഹിത്യ ചര്യ സംഗഹം
45.
ചരമശിലരിപീേ പാടലന്നാളികേരം
ദൂമണിവലടത്തുപം വെച്ചവികട്ലിണധാരം
ജഗതി കുരുതി തദപി ച്വീടിനം൯ ചടൊഴിച്ച നങ്ധിലളുവനാജാമന്തിയാം മന്ത്രവാടി. 5-55
തദനു തപനഞബ്ിംബം പാതി മങ്ങന്നനേരം
പരമപരസമുടേ വിദ്ദമാരം വിങ്ങി
കനകുകലശമിന്ദോരുത്തറേ സിക്ക ച്പയാ
ശപഫ്രുതമിവലഷ്യയ്യ മേദിനീചന്രികായ 3.56 അഞ്ചാംദിവസത്തെ സന്ധ്യയുടെ പള്്റനമാണിതു്‌. ത്സ പരീതിക്കനുയുക്തമറയ ഈ വര്‍ണ്ണന ഏത്രകണ്ട്‌ ആ സ്വാട്്യമാണെന്നു പറയേണ്ടതില്ലല്ലൊ.
ശബ്ദാത്ഥങ്ങളു.ടെ സമഞ്ജസമായ സമ്മേളനം മുത ലായ ഗുണവിശേഷങ്ങംകൊണ്ടു പദ്ദ്രോത്സവം, മദ്ല്ൃ ഘട്ടത്തിലെ മണിപ്പവാളകൃതികളില്‍ മേലെക്കിടയില്‍ സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന ഒന്നാണ്ട്‌. എന്നാല്‍ ഈ കൃതിക്ക്‌ അതദ്ഠിക്കുന്നിടത്തോളം പ്രാധാസ്ത്രവം പ്രചാരവും സി ദ്ധിച്ചിട്ടില്ലെന്നു സമ്മതിഭച്ചതീരൂ. “വേശാംഗനാവൃത്തി രിയം പിശീ൪ണ്ണാ വിരാജതേ സംപ്രതി കേരളേഷ്ു്‌? എ നനു പ്രസ്ത്ാവി ചിട്ടുഭള കവി, അത്തരം അനാശാസ്ത്യങ്ങളും അപഹാസ്യമായ വൃത്തികളെ ഇതില്‍ അധികമായി പ്രതിഫലിപ്പി ച്ചുകാണിക്കാന്‍ മ്ര്രമി ചതുതന്നെയായിരി ക്കാം ഇതി നെറ പ്രചാരക്കറവിനും, ആധ്യനികരുടെ അ നാസ്ഥയ്മൂ്ഛം മുഖ്യമായ കാരണമെന്നു കരുതേണ്ടിയിരി ക്കുന്നു.
കാലവും കവിയും, [പനി തിയി
ചന്ദ്രോത്സവത്തിനെറ കാലം, കത്തൃത്വം എന്നി
46
വയെപ്പുററി ക്.പ്യമായ തീരുമാനമൊന്നും ഇതേവരെ തൃണ്ടായിട്ടില്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. പുനം, ശമ.രന്‍ മുത ലായ കവികളുടെ ജീപിതകാലത്തിന്‍െറ അലസായനത്തി ലൊ, അഥവാ അവരുടെ മരണാനന്തരം ഏററവും അട്ട ത്തകാലത്തെറ, ആയിരിക്കാം ഈ കൃതിയുടെ നിമ്മാണം എന്നു വിചാരിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.
ഭമര്‍യതി പുനമിന്നു തരിരചക്രവാളം
ഇതില്‍ “ഇന്നും” എന്നു പ്രയോഗി ചിട്ടുമ്മ മ്‌, മുന്‍ഗാ മിയായിരുന്ന പുനം തന്‍െറ കാലത്തും, അഥവാ വയോ വൃദ്ധനായ പുനം ഇപ്പോഴും, സ്വകൃതികളെക്കൊണ്ടു ഭൂച ക്രവാളത്തെ മദിപ്പിക്കുന്ന എന്നുക്മതിനെയാണല്ലൊ വി ശ്രദമാക്കുന്നതു്‌. പനം, മദ്ദണ്ഡന്, ശമ,ര൯ മുതലായവര്‍ സമകാലീനന്മാരായിരുന്നുവെന്നുമ്മ തു”; അവരെ സംബ ന്ധിച്ച ഐതിഷ്യങ്ങള്‍ംകൊണ്ടെ പ്രസിഭ്ധവുമാണു'. ഏ ഗാം നൃററാണ്ടിലറണ പുനം ജീപിച്ചിരുന്നതെന്നു നിമ്സ്റ യിക്ഷവാന്‍ ചേന്നാസ്സിെറ തന്ത്രസമുച്ചയത്തിലെ കലി ഭിനസാംഖ്യ ത്തെളിവുനല്‍കുന്നുണ്ടല്ലൊ. ആ സ്ഥിതിക്കു പുനത്തിന്‍െറ ജീചിതകാലമായ ഫഴാം നററാണ്ടിന്‍െറ തത്തരാദ്ധത്തിലൊ, എട്ടാം നററാണ്ടിനെറ പൂല്യാദ്ധാത്തി ലൊ ആയിരിക്കാം ഈ കൃതിയുടെ രചന എന്നു കല്ലി ക്കുന്നതില്‍ വലിയ അപാകമുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നില്ല.
ഗ്രമ്ഥകാരനെവ്റുററിയുള്ള ഭാഗം ഇതിലും ദുരൂഹ മായിരിക്കുന്നു. “കവനോദയക്കാർ എഴുത്തച്ഛനിലാണ്‌ ഇതിന്‍െറ കുത്തൃത്വം സ്ഥാപിക്കുന്നത്‌. മേല്ലത്തുര്‍ ആ യിരിക്കണം ഇതിന്‍െറ പ്രണ്നേതാവെന്നു ഭാഷാചരിത്ര
47...
കത്താവു്‌, പി. കെ.., തുടളൂര്‍ മുതലായവര്‍ തുരഹിക്കുന്നു. വിഷയസ്വഭാവവും, വമ്്റ്നകളുടെ ഗതിയും ആലോചി ച്ചാല്‍ പരമഭാഗവതന്മാരായ എഴുത്തച്ഛുനും മേല്ത്തുരും ഈ മാതിരി കൃതികഠം ര.പിച്ചുവെന്നു വിശ്വാസിക്കാന്‍ സ്ത്രായമില്ല. ഒദ്ദണ്ഡപ്രദതികളുടെ സമകാലീനനും, അ രിയന്തൂര്‍ദേശക്കാരനുമായ ഒരു കേരമബ്രാഹ്മണനായി രിക്കണം ഇതിന്‍െറ കത്താവെന്നു പി, ശമംരന്‍നമ്ധ്യാര്‍ അവര്‍കുറം അദിപ്രായപ്പെടുന്നു. വിഷയം, പ്രതിപാദന സയ്്യദായം മുതലായവയെ അടിസ്ഥാനുപ്പെടുത്തി നോ ക്കുമ്പോഠം, ഒരു കേരളബ്രാവ്മ ണനായിരിക്കണമെന്നു കുള. അഭിപ്രായത്തിനു യാതൊരസാംഗത്യവം കാണുന്നി ല്ലെന്നു പറഭയണ്ടിയിരിക്കുന്നു.
അദ്ധ്യായം 3.
ചന്പൃക്കറം,
ലീലാതിലകത്തില്‍ വിധി ചിട്ട മണിപ്രവാളരീ
തി അതിന്‍െറ മുദധാസ്ത്ത്രയില്‍ എത്തിയതു മഭല്യകാലമ ലയാളത്തില്‍ ചനമ്പ്യകാരന്മാരുടെ ആവിഭാവത്തോടുക്ര ഭിയാണ്ട്‌.
തന്ത ്യവരകസ്താസന്നിഡേഴ പൂക്ഷ തോഴി.
പ്രടിഷന്മിലതിപ്പഭ്ധാകാപ്പി വാചിപ്രഗത്ാ
സഭസി മരുനുമേരോ ഉപരി നി നോക്കി.
ക്ഷഥിതമൃടലഫാസം വാചമൃചേ ഗരീരം്‌ എന്നും മറവമുമ്മ. പ്രയോഗങ്ങറം നോക്കുക. ചന്ദ്രോത്സ പത്തിലെ രീതിയും ഇവയില്‍നിന്ന്‌ അധികം ഭിന്നമ ല്ലല്ലോ.
നിശമവിടപിശാഖലേംഖിന്‌! സതഫലാസ്മയട
സുക്ടതികെ വിട്ടരസ്ഥാനപപി പ്രിണയന്മി!
അനവധിതരമ്ലുലാകാംക്കിതം കല്ചവല്ലീ
ഭിശതു ഫരികമാരി മനിരാവാസിനീനഃ
ചമ്പക്കളും ചന്ദ്രോത്സവവും ലീലാതിലകത്തിനു
ശേഷം, അഥവാ മദ്ധൃമലയാളകാലത്തു്‌, ത്ഭവിച്ചിട്ടു മള. കൃതികളാന്നെന്നു സൂചിപ്പിച്ചുവല്ലൊ. തിലകത്തിലെ വിധിപ്രകാരമുമ്മ. മണിപ്രവാളത്തിന്‍െറ സുവണ്ണുദശയും ഈ കാലഘട്ടംതന്നെ.
ചമ്പക്കളില്‍, രാമായണം. നൈഷധം, ഭാരതം, കാ മദഹനം, കൊടിവിരഹം, രാജരത്നാവലീയം, ബാണ
റ
യുദ്ധം, കംസവധം, കിരാതം, ചെല്ലൂര്‍നാഥോദയം, നാ രായണീയം, തെദൈ,ലനാഥോദയം എന്നിലയാണു' ഏ റവും മുഖ്യമായിട്ടുക്മ വ. ഇവയില്‍ നൈഷധം മഴ്മംഗ ചത്തു നമ്പൂരിയുടേതെന്നു പ്രസിദ്ധമാകുന്നു.
ലില്യാവല്ലട! ന്ലകഷ്ധസുകവേ! ചെല്ല രനാഥോഭയം
ചിതം പണ്ടക്തം., പുനശ്ചചരിതം നാരായണിയം ത്വയു,
അഭദ്യെവാര്താം ഗിരാ മമ ദറാ൯ തെമലനാഥോര്‍യ-
പ്രതൃഗ്രാമൃകലന്ന ബന്ധുത്ൃദണം ബന്ധും പ്രബദ്ധോത്തമം. എന്നു കാണുന്നതില്‍നിന്നു മേല്പറഞ്ഞ മൂന്നു കൃതികളും 1591 മുതല്‍ 1615 വരെ കൊല്പിയില്‍ വാണരുളിയിരു ന്ന വീരകേരളതമ്പരാ൯ തിരുമനസ്സിലെ ആത്രിതനായ നീലകണ്ഠകവിയാല്‍ ലിരചിതമായതെന്നു സ്തഷ്ഠമാണ്ട്‌, ബാക്കി മിക്കു പ്രബന്ധങ്ങളും സപ്പസിദ്ധനായ പുനത്തി നേറതെന്നുമാണ്‌ മഹി ല്ലൂപോരുന്നതള്‌. ഇതില്‍ ഭി ന്നാഭിപ്രായങ്ങളുമില്ലെന്നില്ല.
കൊച്ചിയില്‍ മണ്ടായിരുന്ന രാമവമ്മ എന്ന ഒരു രാജാവിനെ നായകനാക്കി അദ്ദേഹത്തിന്‍െറ അപദാന ങ്ങളെ പ്രകീത്റി പ്ലുകൊണ്ടു" എഴുതിയിട്ടു, ഒരു കൃതിയാ ണ് രാജംരത്നാവലീയ. ഈ കൃതി സാമൃതിരിപ്പാട്ടിലെ സദസ്ക്യനായ പുനാതി നന്‍േറതാകവാന്‍ തരമില്ലെന്നും, ൭. രപക്ഷെ മഴമംഗലത്തിനേറതായിരിക്കുവാനാണു്‌ ഇട യുമ്മ.തെന്നും പക്ഷാന്തരമുണ്ട്‌. രാമായണം, ഭാരതം, ബാണയും മുതലായ കൃതികളില്‍ പരസ്സരം കാന്അന്ന കായാസാല്ലമാണല്ലെ, അവയെല്ലാം ഒരാളൂടേ - പന ത്തിന്‍േറ - തായിരിക്കണമെന്നു്‌ മുരഹിക്കുവാന്‍ കാരണ മായിട്ടുക്കതക്‌. പനുത്തിനേറതെന്നു പ്രസിദ്ധമായിട്ടുള്ള.
ടം
4
_ 50 --
ബാണയുദ്ധം മുതലായ പന്പ്യക്കളിലെ ചില ച്സ്റന്കഠം ക്കും രാജരത്താവലീയത്തിലെ ചില വണ്ണ്ണനകഠംക്കും പര സ്റ്റരം കാണുന്ന അത്യൃന്മസാദ്ൃശ്ൃമത്രെ അതും പൃനത്തി നേറതായിരിക്കണമെന്നുള്ള. അഭ്ൂഫത്തിനു കാരണം. ഇര സംഗതി എങ്ങനെ തീരുമാനിക്കുന്നതായിരുന്നാലും ഭാഷയിലെ ചന്പുപ്രസ്ഥാനുത്തിന്‍െറ മുപത്ഞാതാവും, അതില്‍ അജയ്യമായ പുകളൊളിപരത്തിയിട്ടുക്ള ആളും പുനനമ്പൂരിയാണെന്നുമമു.തില്‍ പക്ഷാന്തരത്തിനുവകാ ശരമില്പാത്തതാണ്ട്‌.
മഭനസമരസമ്മട്ടാന്തരോ ദാന്തകാന്താ-
മണിതമധുരമാധുടെയ്യുകവം ച്ച;
മധ്മദകണമേ.ൂം പ്രല്ലഗമെല്ലരനേെക ഓദമതതി പുനമിസം ഭരി ചക്രവാകം:
മധുഭമാഴി! പുസഭമന്നാനല്‍ക്കവിഡോണ സാരം
സ്വതപരിമക മോടും പദ്യ ദൈരനേകൈഃ എന്നിങ്ങനെ ചദ്ടദ്രോത്സവകത്താരും,
അധികേരമമഗ്യൃശിര: കുറിയ
കുവവയന്തു വയത്തുനതാനച്പണമ:
പൂമ കാരഗമക്കാരിവച: ല്സ്രം
കനഛേവ പ്പൂ പൂവനാസ്ത്കരം ഇങ്ങനെ ഉദ്ദണ്ഡശാസ്്രികളും ഈര മഹാകവിയെ പ്രശം സിച്ചിടടുമ്ള തു്‌; ഗ്യപല്ലമയമായ ചമ്പയകാവ്യ്യങ്ങളുടെ അനിതരസാധാരണമായ മാഹാത്മ്യം കൊണ്ടുതന്നെയാ ണല്ലൊ.
എന്നാല്‍ ഈ മഫാകവിയുടെ ജീപിതകാലം ഇനി
യും വിലാദരഹിതം നിണ്ണ്യി ച്ലൂകഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. പുനം, കൂദ്ടണ്ഡന്‍, ശമ്കരകവി ചേന്നാസ്സനമ്പയരി എന്നിവരെ
51
അനുബന്ധിച്ചു” ഒട്ടവഒരെ ഐതിഫ്റങ്ങഥം സാഫിത്യൃയ ലോകത്തില്‍ പ്രസിദ്ധങ്ങായിട്ടു.ണ്ട്‌. പാരദേശികനായ ൂട്ടണ്ഡശാസ്സ്രികഠം, പ്രലായദ്ധ ദം പലായര്ധവം അരേ! ദുക്നിക്മരാ; വേദന്തേവനസ്ാരി ഫാനാത ഭണ്ഡകേസരീ! എന്നുമ്മ ഗജ്ജനത്തോടക്രടിയാനണല്ലൊ കേരളത്തിലേ യും കുടന്നവന്നതു്‌ . അദ്ദേഹത്തെ സാമൃതിരിപ്പാട്ടിലേയ്യൂ്ച്‌ ആദ്യമായി പരി പയപ്പെടത്തിയതു്‌ , പ്രഷീഡന്‍ കാത്തവീയ്കംജും സ്൪ജവിധ്ുദതാ- നക്താസ്ധകേോഅഅവാംരം- തംഭായാദോഗവുംപ്രേശമുപടവാ-- വ 3 ഗിരി തന്ധീര വ്താണ്ിടേരാത്തോോലുനി യ ഹിണ്ഡന്നോണ്ഡസറി- സ്ന്രോയം തേ റികമക്്യാവര സഭിമഗ്ത ടാതിയധുതേ ദേശം. എന്നുമ്ള പദ്യത്താല്‍. ചേന്നാസ്സനുമ്യരിപ്പാടാത്നതെ. മുത്തരക്ഷണത്തില്‍ത്തനനെ മദ്ുണ്ഡന്‍ സാമൃതിരിയെ പ്രശംസിച്ചു" ഒരു ഗ്ര്രോഷം നിമ്മി പ്ുചൊല്പി അടിയറ വയ്യ്ഛകയും, സാമുതിരി അസ്യന്തം സന്തുഷ്ലനായിത്തീരു കയും ചെയ്തു. ശാസ്ത്രി അടിയറവച്ച ഗ്്രോകം ഇതാണ്‌ :- ഉദ്ണ്ഡഴചരദന്ധരതവ! വ
ദൃതസുഘെതത്രിപേ ോത്ത; കേതുരതീത്യ സ്യസരങ്ിം
ഗച്ഛഛന്‍ നിരയുസ്മചയാ വോചേല്‍ തന്‍പടസമ്പടോദരഥി
എ൧043 ലമുദാഒറ താരം ശശിബിംബമപ്ൃതി ലാം
ത്വര നം മുഴ
- 52.
*മുദ്ദണ്ഡകേസരി "യുടെ ഇര ലോകത്തിന്‍െറ ആശയ സാരസ്്യത്താല്‍ അതിമാതരം സന്തുഷ്ണനായിത്തീന്റ സാ മൂതിരി അന്നുമുതല്‍ ശാസ്സ്രിയെ തനന്‍റെറ സദസ്്യനാ യി സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്തുപോല്‍, കേതുവിശേഷണ മായ ഉദൂണ്ഡശബ്ദും സദസ്യ്യക് വളരെ രസിക്കുകയാല്‍ ദട്ടരംഗനാഥപ്രിയനന്ദനനായ ശാസ്സ്രിക്ക്‌ അന്നുമുതല്‍, കൃദ്ടണ്ഡന്‍ എന്നുള്ള പേര് പ്രസിദ്ധമായിത്തീരുകയും ചെ യ്തൂവത്രെ. ഭാഷാകുവിതയേയും, ഭാഷാകവികളേയുംകറി ഷൂ വളരെ പ്ൃധ്ലമായിരുന്ന ഈ ശാസ്ത്രികഠം പരിഫാ സമായി ഒരിക്കല്‍.
ഓാകുവി നിലഫോഷം
ോകാകുരവദ്ധിരാതി ഉവനത്തല
പ്രായേണ റ്റുത്തഫീന്ന
സ്ൂജ്യാലോക നിരസ്മഗോപ്പസരഃ എന്ന ്ല്രോകം ““പതിയെട്ടരക്കവിയോഗ്‌"ത്തില്‍വെ തട്ടിപിട്ടു. ആ കവിസ്മാജത്തില്‍, ::അരക്കവി?? മാത്രമാ യിരുന്ന പുനുംനമ്പൂരി, ആ യോഗത്തില്‍വെച്ചുതന്നെ താഴെപ്പറയുന്ന ഗ്്രോകംചാല്ലി സാമൃതിരിപ്പാട്ടിലേയ്യുക് അടിയറവെയ്തുചചകയുണ്ടായി
താരിര്‍ത്തമ്ധികടസാഞ്ചലമധുപകലംരാമ! രാമാജനനോം. നീഭിക്ത്താര്‍ബാ്‌ വൈരാകരനികരതമോമണ്ഡല്‌ ചണ്ഡഭാനോ!
നേരത്താതേരു നിയ്ക്ാം തൊടുകറി കളയായ്യയെന്തമേഷാകളിച ന്നേരത്തിന്നിച്പുറം വിക്രമവൃവര! വരം ഫന്ത! കല്ലാന്തതോയേം
ഈ ഗ്ര്ലോകം കേട്ടകൊണ്ടിരുന്ന മദ്ദണ്ഡന്' അതിലെ *ഫന്ത' പദപ്രയോഗം ഏറെ രസിക്കുകയാല്‍ /അന്തഫ ന്തയ്ക്കിന്തപ്പൂട്ട്‌" എന്നുപറഞ്ഞു തനിക്ക്‌ അന്നു സദസ്റ്റില്‍ നിന്നു കിട്ടിയ മത്തരീയപ്പടും, പണക്കിഴിയും പുനത്തി
53
അ സമ്മാനമായി കൊടുക്കുകയും ചെയ്യവത്തെ. അതുത ന്നയുമല്ല--- “അധികേരജമഗ്യ്യശിര?” എന്നു മേലദ്ധ രിച്ച പഴ്ത്താല്‍ തൃദ്ദണ്ഡന്‍ പുനത്തെ അത്യധികം അ ഭിനന്ദിക്കുകയും ചെയ്തുവെന്നുമാണ്‌ പ്രസിദ്ധമായ ഒരൈ തിം. ഇങ്ങനെയുള്ള ഐതിഫ്ലങ്ങം ചേറെയും അ നേകമണ്ടു്‌ . ഇനദൃശഐതിഫ്യങ്ങളെ ആധാരമാക്കുന്ന പക്ഷം മേല്പറഞ്ഞവര്‍ ഏല്ലാവരും സമകാലികന്മാരും, പുനംനമ്പൂരി, 6॥0-മാണ്ടിനിടയ്ക ജീലി ച്ചിരുന്നയാമൂ.ം ആയിരുന്നുവെന്ന നിരാക്ഷേപം തീരുമാനിക്കാമെന്നു തോന്നുന്നു. എന്തെന്നാല്‍ തന്തൂസമുച്ചയകത്താവായ ചേ ന്നാസ്സനമ്പയരിയുടെ കാലം 614 0മാണ്ടാണെന്നു പ്രകൃത ഗ്രന്ഥംവഴി നിള്്റ്റയി പ്പിടു്ള തിനാല്‍, അദ്ദേഹത്തിന്‍െറ സമാലികനായിരുന്ന പുനത്തിന്‍െറ കാലവും, അതില്‍ നിന്ന്‌ അധികം ഭിന്നമായിരി ക്കാന്‍ ഇടയിപ്പല്പൊ. മഴ മംഗലം മിക്കവാവം പുനത്തിനന്‍െറ പിന്‍ഗാമിയായി ജീ പിച്ചിരിക്കുവാനേ വഴിയുള്ള .
ഷ്ടവേരേദവം പഴിസരയ്ും ശംബരര ബാലകൃഷ്ണ
ലോപാമുദാ സച്ചതിലകിതം ദി ദലം ഭഷയികൃന്‍
കോലാനേലാവനസുൂരടിലാ൯ യാഹി യത്ര പ്രഥന്തേ
വേലാതിതക്ചഥിതവചസ: ശനംരാദ്യഃ കവീ: എന്നിങ്ങനെ കോകിലസന്ദേശത്തിലും,
ര'ശദ്ഖരേണ വിദുഷാ കുവിസാദ്യുയമ-
അനേന്ദമന്ദഗത്‌നാ പൂരതോ ഗതേന
(ര്മനൂകന്ദമുരധി! മധുരസ്വരേണ
പരഴഖ്ലരവദ്യരഫി മതരന്വക്സ്്ച്ചമാനാ എന്നിങ്ങനെ ചന്ദ്രോത്സവത്തിലും ഗ്ത്രാഘിച്ചിരിക്കുന്ന ശ്രീകൃന്ണുപിനയകത്താവായ ശമംരകലി തന്നെയായിരി
_ 54
ക്രൈം, നൈഷധ പന്പയകത്വാവായ മഴിമംഗലം എന്നൊ രഭ്ൂഹം, കെ. ശമരമേനോന്‍ അവര്‍കറം ഭാഷാരാമായ അചനമ്പുവിന്‍െറ അവതാരികയില്‍ ചെയ്തിട്ടുള്ളത്‌ ഇര അവസരത്തില്‍ സ്കരണീയമാകുന്നു. ഇതു പ്രമാദരഹിത മെമ്മില്‍ നൈഷധ ചമ്പുവം 7 -ന്തൃററാണ്ടില്‍തന്നെ നി മ്മിപ്പതായി സങ്കല്പിക്കാറുന്നതാണ്ട്‌. പനംനമ്പുരി 9-0 തൂററാണ്ടിലാണു ജീവിച്ചിരുന്നത്‌ എന്നൊരഭിപ്രായം ഭാഷാചരിത്രകാരന്‍ പുറപ്പെടലിച്ചുകാണുന്നുണ്ട്‌, പുനം, രൃദ്ദണ്ഡന്‍, ചേന്നാസ്സ്‌ എന്നിവരെ സംബന്ധിച്ചുളള. ഐതിഹ്ൃത്തിനു സാരമായ ഇളക്കം തട്ടാതിരിക്കുന്നിട ത്തോളംകാലം ഭാഷാലരിതകാരനന്‍െറ അഭിപ്പായം ആ ഒരണീയമായി കരുതാവുന്നതല്ല, ഏത്തായാലും 600-മാ ണ്ടുമുതല്‍ 900-ഠമാണ്ടുചരെയുള്ള കാലഘട്ടത്തിനിടയില്‍ ഭാഷയിര! പല ചന്പയപ്പബന്ധങ്ങളും ഉൃണ്ടായിട്ടുണ്ടെന്നു ള.തു നിരാക്ഷേപമത്രെ. ആവക ഗ്രമ്ഥങ്ങറം ഏതെല്ലാ മെന്നും, അവയുടെ നിമ്മാതാക്കറം ആരെല്ലാമെന്നും, നി ലയിക്കുന്നതിനു ഭാഷാപ്പരണയികരടടെ അന്വേഷണശ കതി ഒന്നുമാത്രമേ ഇനിയും അവലംബ്ുമായിരിക്കുന്നുള്ള. അക്കഥ നില്‍ക്കട്ടെ.
ഭാഷാചമ്പയക്കളൂടെ തുല്ലത്തികാരണം ഇന്നും വാദ ഗ്രസ്ത്രമായിരിക്കുന്നു. പണ്ഡിതാഗേസരനായ കൊളത്തേ രി ശമരമേനോന്‍ അവര്‍കഠം ഈ വിഷയത്തെ പുര സ്ത്രി ച്ചു പുറപ്പെടവി ചവിട്ടു അഭിപ്രായം ശ്രദ്ധോയമാ കയാല്‍, അതിലെ ചില ഭാഗങ്ങറം ഇപിടെ കൃദ്ധരിച്ൂ കൊള്ളുന്ന,
4 ആടികാലംമുതല്ൃതതന്നെ കേരളത്തില്‍ പുരാണ
ല്‍
കഥകളെ വിസ്ത്രിച്ചുപറഞ്ഞു മന്സ്സിലാക്കുന്നതിന്ദായി പല ഏസ്റ്യാടുകളും ചെയ്തിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. അക്രടട്ടത്തില്‍ ക്രത്തി'നാണു പ്രാധാന്യം കല്ലിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നതു്‌. ക്ഷേയ്രങ്ങളില്‍വെച്പു പുരാണകഥകളെ ബഹുചമല്ലാര ത്തോടുകൂടി പള്ട്്റി ചു മനുഷ്യഹ്ൃദയത്തെ വികസിപ്പിക്കു ന്ന കായ്യത്തില്‍ ചാച്ചാന്മാർ അത്യം വിദശ്ധന്മാരാ യിരുന്നു...
രൂത്തുപറയുന്നതിന പാടവമുള്ള. ചാച്ലാന്മാര്‍ കറ വായും കേഠംക്കുവാനാഗ്രഫമുള്ള ജനങ്ങളുടെ സാഖ്ൃ വ ്ലിച്ചുമിരുന്ന മു൯കാലത്തതു നാദ്യ്യാന്മാരും കഥാപ്രസംഗ ത്തില്‍ പ്രവേശിക്കാതിരുന്നില്ല. കരത്തുപറയുന്നതുു ചാ ക്യഠാന്മാരുടെ കലധമ്മമാകയാലും, അതിനെ മറവള്ള.വ ക്ര” അനുകരിച്ചു നടത്തുവാന്‍ അന്നത്തെ സമുദായഘടന അനുവമദിക്കായ്ക്യാലം, നമ്പ്യഠന്മാര്‍ ചെയ്യുന്ന പുരാണ ക്ഥാപ്രസംഗത്തിനു “പഠഠകിമെന്നു പ്രസിദ്ധിയുണ്ടായി. കാലക്രമത്തില്‍ ബ്രാദ്മണരും, അമ്പലവാസികളും സമു ഭായത്തിന്‍െറ ആവശ്യമോ അപേക്ഷയൊ അനുസരിച്ചു പാഠാഠകം പറഞ്ഞുതുടങ്ങി...
ആദ്യകാലങ്ങളില്‍ ക്രത്തിനും, പഠഠകത്തിനും ഉപ യോഗപ്പെടുത്തിപന്നിരുന്ന ഗദ്യ്യപദ്യ്യങ്ങഥം മലയാളഭാഷ യില്‍ പ്രത്യേകം ഈ ആവശ്യൃത്തിലേയ്ക്രായി എഴുതിയു ണ്ടാക്കിയിട്ടുളള വതന്നെയായിരുന്നു. ചാക്കന്മാരും പാഠ കരക്കാരും ക്രത്തിനൊ പരാഠകുത്തിനൊ ആരംഭിക്കുന്ന സ മയം, മന്ത്രംപോലെ ആദ്യമായി മനസ്സുകൊണ്ടു ചൊല്ലാ മ്മ്‌, ഒരു ദാഷാഗ്ക്നോകമാണു്‌. അതു താഴെ ചേ ക്ടന്നു:--
..50--
ഫോരാണാം ഭാനവാനാം നിരുപമപ്ൃതനാഴാരാജിന്നാം വരിത്രീ... മോരോ ലീലാവതാരരരധകിനൊടു സമാശവാസയന്തം നിതാന്മം ക്ഷീതാംദോധാട ഇജംഗാധിപശയനത്ലേ യോഗനിഭാമുഭാരാം
നേരേ കൈക്കൊണ്ടു ലഷ്ികൂര്‍മം പൂണരും പട് മനാജം ജജേഥാ;
ശിലപരമായ കഥ പറയുവാനാണു ഭാവമെമ്മില്‍ താ
ഭെച്ചേക്ടന്ന ഗ്്രോകംക്രടി ഒ ലാല്ലിചരാവണ്ട്‌. ലോകാനാമേകനാഥം പദതളിരില്‍ വണങ്ജും ജനംസാമശേഷാ- മാകാം പൂരയന്തം നയനംഭിചിശിലാലിഡ്മചൃതായയത്രാഹം
ഏക്‌ രാവായ കുന്നി൯മകടളെ നിജശര്‌ രാദ്ധമായ്‌ ചേര്തപേത്യം ഷോേശോന്മേഷം വളക്ഷം വിബധപരി്പഡം ച്രു പയഡം ജേഥാം?
ഇതിനെറശേഷം ച്ചെയ്തുന്ന മപ്പസ്താസറ്യം ഭാഷയിലാ ഞര, ഇത്രയും അവതാരികയോഴഷ്ടി ഷ്ര്രോകാത്ഥവും പ ഒപ്രയോജനറ്യം പറാത്ത, പരമേശ്വരന്‍ അഥവാ വി ഷ്ലൂതന്നെ സേല്യ്യനെന്നു സാധിക്കുന്നു... .
ഇതിനന്‍െരശേഷം രാമായണം കഥയുടെ മാഹാ ആയം പറഞ്ഞു” ആ കഥയില്‍ പ്രവേശിക്കുന്ന, ഇങ്ങ നെയായിരുന്നു പൃഠ്യകാലങ്ങളില്‍ കഥാവതരണംചെയ്യി രുന്ന സമ്്വദായം. തദനന്മരം ദാഷാഗജ്ലപല്ലാത്മകുമായ പ്രബന്ധം ചൊല്ലി, ലിസ്തരിച്ചു്‌; അത്റാപറഞ്ഞു ത്രോ താക്കമളെ സന്തോഷിപ്പിച്ചിരുന്നു.
ഇങ്ങനെ നടന്നുവരുന്ന കാലത്താണു തിരുവങ്ചി ക്കുളത്തു വാണരുളിയിരുന്ന കലശേഖരവമ്മമഹാരാജാവ്യ ധനഞ്ജയം! മുതലായ നാടകങ്ങളു ണ്ടാക്കി ചാഷ്യ്യാന്മാരെ ക്കൊണ്ട്‌ അഭിനയിപ്പി ച്ചുതുടങ്ടിയതുള്‌. സംസ്തൃത്ഭാഷ യില്‍ അധികം പരിചയമില്ലാത്തവരായ ത്ത്ോതാക്കളുടെ ബോധത്തിനും വിനോദത്തിനുമായി വിദൂഷക൯, കഥാ
597.
പാത്തങ്ങഥം ചൊല്ലുന്ന പദ്യ ടേയും, പറയുന്ന ഗദ്യ ങ്ങളുടരയും ദാഷാന്മരങ്ജമയെക്രടി ദാഷറപട്യരൂം ത്തില്‍ ചൊല്ലുക പതിവായിരുന്നു. ഈ തആവശ്യത്തിലേസ്ത്ഛ വേ ണ്ട സകല പല്ലങ്ങളും (തോലന്‍ ' മണ്ടാക്കീട്ടുമ്മ തായിട്ടാ ണ് കേഠാവി. ഇനെ കലശേഖരവമ്മമഫാരാജാവി ന൯൫െഠ ആജ്ഞാനുസരണം അഭിനയിച്ചുപോന്ന നാടക ളില്‍ പണ്ഡിതന്മാരെ രമിപ്പിക്കുന്നതിനു സാംസ്കൃതഗ ഭ്പദ്യ്യങ്ങഥം ഉണ്ടായിരുന്നതുപോലെതന്നെ, പാമരന്മാ രെ രസിപ്പിക്കുന്നതിനു ഭാഷാപദ്ശ്കളും ധാരാളമായി തപയോഗപ്പെടുത്തി യിരുന്ന ..
ചാച്ലാന്മായം നമ്പ്യാരും ശരത്തിനും പഠാകുത്തി നം ഉുപയോഥ്റടത്തിവന്നിരുന്ന ഭഷാഗ്ര്രോകങ്ങളെ ല്ലാം കാലക്രമത്തില്‍ പ്രചറരലുപ്യമായിത്തീന്ന. മധ്യകാ ലത്തു വിദ്വാന്മാരായ നന്മയരിമാര്‍ പുരാണകഥകളെ ഭാ ഷാചമ്പ്യരൂപത്തില്‍ എഴുതിയതു ചാക്യയാന്മാരെക്കൊണ്ടും നമ്പ്യാന്മാരെഷെഴൊണ്ടും കശ ചറയിക്കുന്നതിന്നവേണ്ടി ബാണ്ട്‌."
പടക്കുംക്ര൪ രാജരാജവമ്മരാജാവവര്‍കളുടെ അഭി പ്രായവും ശ്ൂതാണ്ടു മേല്പറഞ്ഞവിധംതന്നെയാകുന്നു. ്സാഹിത്യമഞ്ജ്ൂഷികി? ഒന്നാംഭാഗത്തില്‍ അദ്ദേഹം ഇ അങനെ പ്രസ്താവി ച്ചിരിക്കുന്നു:--
ട്ശ്രത്തു പറയുന്നതിനു ചാക്ല്രാന്മാര ആട്യകാലത്തു രാമായണഭാരതാദിസംസ്തൃത ചമ്പയക്കളില്‍നിന്നും പഭ്് ്ങരം ഉപയോഗി ച്ലൂവന്നു, അവര്‍ സന്ദദാനുശ്രലമായി മറ൨ കൃതികളിന്‍നിന്നും ശ്ലോകം ൃദ്ധരിച്ഛു്‌ അത്ഥം
ര്‍
8.
പിരിക്കുക സാധാരണമാണ്‌. ഇതുകൊണ്ടൊന്നും ചാ ക്യാന്മോരുടെ മാഗ്ലത്തിനു സാപാല്യം ലഭിച്ചില്ല. അതിനു പ്രത്യേകം രസകരമായ ഒരു പ്രബന്ധപ്രസ്ഥാനം മണ്ടാ കേണ്ട ആവശ്യം നേരിട്ടുകൊണ്ടുതന്നേയിരുന്നു. ഈ സ ന്ദദത്തിലാണു ദാഷാചമ്പുക്കളടെ ആവിര്‍ാവം ...ക്രത്തി ന൯്' ഉപയോഗിക്കുന്നതിനു ചാക്യാന്മാക്ടവേണ്ടിയാണു ഭാഷയില്‍ ചന്പുക്കഠം മണ്ടായിട്ടമ. തക്‌." മറ൨ ജാതി ക്കാ പാഠകം പറയുന്നതിനായി ഭാഷാചന്മുക്കാം നി മ്മിച്ചുപെന്നു ആറ൮൪ കൃഷ്ണപ്പിഷാരടി അവര്‍കളും പ്ര സ്ക്രാവിക്കുന്നു.
എന്നാല്‍ . കൊളത്തേരിപ്രഭൂതികളുടെ മേല്‍പ്ര സ്ലാവിച്ച അഭിപ്പായം മുഴച൯ ശരിയാണോ എന്നു സം ശരയിക്കേണ്ടിവരുന്നു. ചാക്യാന്മാരുടേയും ചമ്പയക്കളുടേയും കഥാവതരന്രീതിയില്‍, കാണുന്ന സാദ്ദശ്യമാണത്തെ, പ്രബന്ധങ്ങം സംസ്കൃതഗല്ലപല്ലങ്ങളുടെ സ്ഥാനത്തു്‌ ൭ പയോഗിക്കുവാനായി എഴുതിയിട്ടു താണെന്ന്‌ ഫി ക്കുവാനുലല ഒരു പ്രധാനകാരണം. കഥാവതരണരീതി യില്‍ പരസ്സറരം കാണുന്ന ഈ സാദൃശ്യം ഘുണാക്ഷര സ്്യായേന സംഭവി ച്ചുക്ൂടെന്നില്ലല്പൊ. ചമ്പുക്കളിലെ ഴ്ര്്രോ കത്ങ0ം ചാക്യാന്മാര്‍ ചൊല്ലിചരാവണ്ടെന്നു പാടിക്കുന്ന പക്ഷം, ചമ്പൂുപ്രബന്ധടടല്ുടെ ഉല്ത്തിക്കുശേഷം, അവ ചാക്യരാന്മാര്‍ പ്രബന്ധങ്ങളില്‍നിന്നു സന്ദദ്നുസഥരേണ സ്വീകരിച്ചിട്ടുമ തുമാത്രമാണെന്നു കല്ലിക്കുന്നതാണ്ട സ്ത്ര യം. ആകയാല്‍ ക്രത്തിന്‍െറയൊ പാഠഠകത്തിന്‍െറയൊ ആവശ്യത്തെ പുരസ്ത്ൃരി ച്ചല്ല ഭാഷയില്‍ ചമ്പുക്കഠം ആ വിദവി പ്പിട്ടുു തെന്നു സമ്ലിക്കേണ്ടിയി രിക്കുന്നു, നേരെ
പം
മറിച്ചു്‌, സംസ്ത്ൃതത്തിലെ പ്രസ്ഥാനങ്ങളെ അനുകരിച്ചു ഭാഷയില്‍ പല പ്രസ്ഥാനങ്ങളും തത്ടപി പിട്ടള്ളതുപോ ലെ--- സന്ദേശം, മഹാകാപ്യയം മുതലായവ ആ സാഫി തൃത്തിലെ പ്രസ്ഥാനങ്ങമുടെ പ്രതിബിംബങ്ങളാണ ല്ലൊ---ഭോജന്‍, അനന്തഭട്ടന്‍ മുതലായവരുടെ പ്രബന്ധ രീതിയെ അനുകരിപ്പു്‌ ഭാഷയില്‍ ഉണ്ടായിട്ടുള്ള. ഒരു പ്രസ്ഥാനവിശേഷംമാത്രമാണു” ഇതെന്നു ക്ലിക്കുന്നതാ ണ് അധികം സമീചിനമായിരിക്കുന്നതു്‌. മഹാകവി മള്ളൂര്‍, കരനേഴത്തു പരമേശ്വരമേനോന്‍, അമ്മാമ൯ തമ്പുരാന്‍ എന്നുതുടങ്ങിയ സഹ്ൃദയപലര്യന്മാർ ഈ അഭിപ്പായത്തിനാണ്‌ കടതത സാമഞ്ജസ്യ്യം കല്ലിച്ചി ടടുമമ തെന്നുകൂടി ഈ അവസരത്തില്‍ പ്രസ്താവിച്ചുകൊ കട്ടെ.
ഭാഷാചമ്പ്യക്യടെ ൭ ല്‍പത്തിയെക്ഷറിച്ചുട്മ വാദം എന്തുതന്നെയായിരുന്നാലും മണിപ്രലാളപ്രസ്ഥാനത്തി ൭൯൩൪൯൨ പരമോല്‍ശൃഷ്ണദശ, ചനമ്പയ,പ്പബന്ധങ്ങദൂടെ ആ ഖിഭാവത്തോടക്ൂടിയാണു പ്രതൃക്ഷമായതെന്നുള്ള. പസ്ത ത നിരാക്ഷേപമാകുന്നു.
*സാധാരന്നചമ്പയക്കളെല്ലാം തുടങ്ങുന്നത്‌ ഒരു വ ്3നഗ്ല്ോകത്തോടക്രടിയായിരിക്കും. അതുകഴിഞ്ഞാല്‍പി ന്നെകഥാസുചനം, അ। ഥവാവസ്തൂനിദ്ദേശമായി. കവിത ന്‍െറ തോഴരോട കശലപ്പശ്‌ നോത്തരരൂപമായി എന്തെ ലിലും പ്രസ്ത്രാവിക്കയോ, ലോകസ്പ്റായത്തെ പ്രതിപാഭിക്കു യൊ ചെയ്ത്‌ അതിന്‌” ഉപമാനമായി ഒരു കഥയെ തുപ സ്ത്ൃസിക്കുക്‌"ഭയാണു ചെയ്യുന്നത്‌. രാമായ ബചമ്പുവില്‍
സാഫിത്യചരിതസംഥഫം
(00... രാവണോത്ഭവകഥയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നതു നോക്കുക:
വാരുന്നാസനാനരഷഗേ വിരവിഭിവിടെ വന്നിക്കനേ നക്മിതലത്തു-- ന്നേരം തോഴാ! വ'ഭങ്ങും മനസി മമ സമാക്ചിതേ വന്‍പ്രസാടം ഭലിരാദ് രാവാണേപഭവറിവശതയ ചന്ന നരേോയണോമതം
നേരേ കേഴക്കേംവധര പന്മമരപരചംദാമുള്ളിലുണ്ടോയപേോലെ
ഭാരതത്തില്‍ പാഞ്ചാലീസ്വയംവരത്തിലെ [്) നിദ്ദേശം ഇതാണ്ട്‌. ശരാഡമാനവസ്വത്രപം സരകസിജഷിവം കിന്യം മദ്ധൃനാഡ്‌! വാജജിമഭ്ഖ്യേ വമത്രേന്നധകതിനു നരനാണ്ടു നല്ലോരപാധം പാടേ പദ്മേയിഷാണോമുടരന്ാരുമ വഭരണാ തഥാ ചേതനയോം പ്ര്താനംം പാണ്ഡദ്ധനമമിതരുകി ഘാ പണ്ഠ പാഠയാലജായാംം
അടുത്തപടി കഥാകഥനമാണു്‌. അതിനിടയസ്ലയ, നഗരാ ഭല്ുഖശൈലാദികഠം കണ്ടുകിട്ടിയാല്‍ പള്്്റനയുടെ തിട്ട കൊണ്ടു കഥാകഥനംതന്നെ ഇപ്പാതാകം,
പമ്പുകളിലെ കഥാവസ്തു, എത്തന്നെ നിസ്്രാരമാ യിരുന്നാലും, പ്ല്്റനയുടെ ഗാംരീന്യംകൊണ്ട്‌ അതു സ്വ ലോകത്തേയും അതിശയിക്കുന്നതാണ്ട്‌. ഇതിവൃത്തം പു രാണോപാത്തമാകയാല്‍ കവിക്കു യാഥാത്വ്വത്തേയും ച രിത്രത്തേയും ഭയപ്പെടേണ്ട ആവശ്ചമില്പല്ലൊ, തന്നിമി ത്തമത്േേ ലണ്ണനകളില്‍ അതിരുകടന്ന അതിശയോക്തി മുതലായ അലമ്മാരങ്ങം ധാരാളമായി പ്രയോഗിക്കു വാന്‍ ചമ്പുകത്താക്കഠാക്കു സാധിച്ചിടടുത്ത്‌. പ്രതിദാ പ്രധാനമായ ലോകാവലോകനമാണു ചനമ്പുപ്രബന്ധങ്ങ ളില്‍ മഖ്യം ഗഭ്യചണ്ണനുകളില്‍ പലേടത്തും സമകാല സംഗതിക നമ്പൂരിമാരുടെ ഫ്ഥലിരുത്തോടുക്ൂടി പ്രതി
_.€1---
ഫലിപ്പി ചിട്ടമ്മ തു കാണാം, യഥാത്ഥജീവിതത്തിനെറ ചിത്രീകരണത്തില്‍ കേരളീയകവികഠംക്കുണ്ടായ ആലേ ശത്തിന്‍െറ ആദ്യപടികളായി ചമ്പുക്കമിലെ ഇദ്ദശ ഖമ്ല്ലനകുളെ ഗ്ിക്കാമെന്നു തോന്നുന്നു. സീത, പാഞ്ചാ ലി, ദമയന്തി എന്നീ നായികമാരുടെ ൩ വയംവരാഘോഷ
കഠം ഓരോന്നും അതരുപ്പബന്ധങ്ങം വായിച്ചു തന്നെ ഗ്രഹിക്കേണ്ടവയാണ്ട്‌. രാമായന്നത്തില്‍ സീതാ സ്വയംവരാരേലോഷഘട്ടത്തില്‍ ആയുസ്സിന്‍െറ അധികാ രികളായ വൈട്യന്മാരെ പിടിക്രടി' കണക്കിനു ശകാരി ക്ടന്ന ഒരുഭാഗം നോക്കുക:--
കരണ്ടമരുന്ന പറിച്ചുമിടിച്ചും കുടകടെയുള്തരണ്ട്‌ ലെന്നി- ടടിടയിലരച്ചും വാതഭ്േഷിണി ൭ പിര്തവിടരാധിനി കഫവിയംസിനി കല്യാണഘ്ൃക്കം ധന്നേത്തര എതു -- മായു ഭൃഡ്വത്രം മേഭസ്റ്റരഘ്ൃത- മജുരാതതെലം മൃക്യിരസ്ായന -- മരംശാനംശനമാത്രകയം വൃ്യൃകുഷായം ബ്വിദ്ധമിയഥം -- മരദുമോരാരേോം പേരുംചൊല്ലി-- ടൂരാന്താടി കുട പരുകചം - ലന്നി റപല്യേമൊഴിപ്പനിം. ഭാക്മമാരിക്കായമെങ്ളും പാതാ -- ലുമ്മകാ തവ ചല നല്മരുന്നകുട വിരയെ വരുത്തകടയന്നുപറമ്മളും -. സ്വാദു മറേറവക്ഷം സ്വാദുജത ബത! ത്ങാംക്കിരുറ -- മു൯പേ മയ്യ്യാദയയമായി കളി... ഭച്ചെളിതയാരു രാഗം കന്ടാലപ്പോ -- െല്യായിധുമലീതേയുള്ടതി- തൊന്നപറഞ്ഞും പേടച്പില്ലും - സഘിക്തുതാത കായം മുക്കി ഇസ്ൃറ്യമൊക്കെയകത്ത ചെലുത്തി -- സ്വസ്ഥന്മാതരയുമപശതകരുബം പ്യാധിത്തരാക്കി വലച്ചുനിതാന്തം -- ലസ്മിപിടികം പുക, മറിക്കജ.-. ഭൃക്രിക്കെന്നായിത്തമോയോ -- വ്യാപരം വിവാ ഭസുവും വസുവും കട മുടിക്കും - െവദ്യക്ദംബം ചഫചന ഗം
സീതയുടെ രംഗപ്രവേശമാണു താഴെ ചേഷ്കന്നതു്‌
മവിത്താത ജനടഘേ പരിമഭബ ഭാം ക്യിലാദായമലോറ മര ഗമന്ുസ്തിതമധ്ുയരമദി മംശലസ്സി! സമതാ
ള്‌ ല്‍
മന്ദം മന്ദം നയന്ത്‌ ഘനജഹനദരം പ്രാളതദയേമഗ്രേ മന്ദാഭയാലംകൃതംഷി! മനസിഭകഥികാ മൈഥിലി സാ നടന്നാമം മീം പഗപാലീനിവലനമധുരാം മാഥികാം കയ്‌ ത്തലേ ചേ-- ത്രാളീദത്താവലംബാ നിജരുന്നമഫസാ രംഗമുദദ്യോതധന്തീ ്രീഭവേശേന രാമഃനനമിടജിടയില്‍ കഴ്യനോക്കി പ്രമോട-- വൃൃലോലാ മല്ലെമൌല്ുന്നരിക്ലുപഗതം കോമദഭാല്ലാം പരാദ്യദം.
ഏതാദ്ൂശപല്യ ങളുടെ രസികുത അനുദവൈകവേദ്യ്യമെ ന്നേ പറയാവു. ചന്നുപ്രബന്ധങ്ങളുടെ ഗുണഗണങ്ങളില്‍ പ്രധാനമായിട്ടുള്ള, ഒന്നു നൃതനത്വം തോന്നിക്കുന്ന ഈ മാതിരി മനേോധമ്മങ്ങളുടെ സരരല്ലവ്ം സരലഭ്വും ത ന്നെ. പരതുരാമവിജയത്തില്‍; സ്വയംവരാനുന്മരം ദശ രഥപുതുരന്മാരുടെ അയോദ്യയയി ലേയ്മം്ള എഴുന്നള്ളത്തു പണ്ണിച്ചിരിക്കുന്നദാഗം, തിരുപനന്തപുരത്തും പ്പൂണി ത്തുറയിലും മറരും പണ്ടു നടന്നിരുന്ന ചില മഹോത്സവ ങ്ങളുടെ സ്കൂരണയെ ചദ്ദീപിപ്പിക്കുവാന്‍ തികച്ചും പയ്യാ പമാണ്‌. അയോഴ്യംപേരിയിലെ പട്ടാദിഷേകത്തെ വ ള്ക്കന്നിടതും മറമം കേരളത്തില്‍ അന്നു നടപ്പണ്ടാ യിരുന്ന ആഘോഷങ്ങളില്‍ ചിലതിമന്‍റ ചിത്രീകരണ മാണു ചെയ്തിട്ടുള്ള തെന്നു കാണുവാന്‍ യാതൊരു പ്രയാ സവൃമില്ല.
ഷുവാ നല്ല വിശേഷം കേ നീ...
നളൂടെ തഡ്രാഭനെന്തൊരു പാക്യം
എന്നിങ്ങനെ തന്മയത്വത്തിനും രസവദ്ധനവിനം വേ ണ്ടി കഥാപതരങ്ങംക്കനഗുണമായ ഭാഷാരീതി പ്രയോ ഗിക്കുന്നതിലും ചമ്പയകത്വാക്കം അതിചത്കുരന്മാരായിരു നു. ചന്വക്കളിലെ ഇദദ്ദശവമ്സ്റ്റനകടൂ.ടെ വികാസരൂപ
ത;
മാണ്ട്‌ നാം തുമമലുകളില്‍ കാണുന്നതെന്നുക്ൂടി ഇവിടെ പ്രസ്ലാവി ച്ചുകൊടകട്ടെ.
ചമ്പയക്കളൂടെ നിമ്മാണം ചാഷ്ലാന്മാരുടെ ആവശ്യ ത്തെ പുരസ്തൃരി ച്ുകൊണ്ടോയിരുന്നാലും, അല്ലെയിലും, യ ഥാവസരം ഭഗവതിഭക്തിയേയും, സന്മറ്റ്‌തത്വങ്ങളേയും കപഭേശിക്കുന്നതില്‍ പ്രബന്ധകത്റാറൈം ബദ്ധശ്രദ്ധ രായിക്കാണുന്നുണ്ട്‌. ആസന്നമരണനായ ബാലിക്കു ശ്രീ രാമദേപന്‍ നല്‍കുന്ന ഒരു പ്രബോധനം നോക്കുക:--
ഞോന്ൈന്നും കാന്തയെന്നും പെരുക്‌ ൨ നെന്നു മമാപത്ചതമെന്ന കാണേയ്യോ ഫാന്തട്ച മോഷിച്ചന്ദിനമുടുഭമന്തതില്‍ കായ്യമമളു പ്രണേന്‍ പോയാലിന്ദററാന്‍: കരുത്രമചവിലൊന്നും തനിക്കുമ്തിലാത്ഥ.- ത്രാണം ചെയ്യരനോടു്കതരുവകമമുതകാ കേതോദ്ലണമേ നീ,
യഥാതഥമായ ത്ആത്മസാസ്ത,രണത്തിനു' ഇത്തരം പ്ര ബോധനങ്ങളാണല്ലൊ പ്രയോജനപ്പെടുക. ഇമ്മാതിരി ധമ്മോപദേശങ്ങഥം ഇരദൃശകാവ്യയ്ടളില്‍ പലസ്ഥലത്തും സുലഭമായി കാണാവുന്നതാണ്ട്‌.
ഈ വിശിഷ്ലകാവ്യങ്ങളിലെ ഭാഷാപ്രയോഗമാണു്‌ അധുനാതനന്മാരില്‍ അധികംപേരുടേയും ലലാടസമ്മോ ചത്തിന്മ കാരണമായിത്തീന്നിട്ടുള്ളതു്‌. തന്ിസംസ്ലൃതമാ യിട്ടുള്ള. ഗദ്പപട്യങ്ങംതന്നെ ഈവക പ്പബ്ന്ധങ്ങളില്‍ ധാരാളമായിട്ടണ്ട്‌. വിദകത്യന്മങ്ങളയേ സസ്ലൃതപദങ്ങ ഭും ദീഘസമാസങ്ങളും നിറദരുള മണിപ്രവാളപഭ്ൃ ങ്ങറം അങ്ങനെ ഒരുവക. ഇവയെല്ലാം സംസ്ത്ൃുതാനഭിജ്ഞ ന്മാരായ കാല്യരസികന്മാരെ ക്രമത്തിലധികം ദ്ദേശിപ്പി ക്കുമെന്നു പറയേണ്ടതില്ലല്പൊ. ഭൂരിഭാഗവും നാജികേര
ഇ
പാകത്തില്‍ നിമ്മിതമായ ഈവക മൂതികളില്‍ ലളിത പദപ്രയോഗം വളരെ മറഞ്ഞു പോയിട്ടുള്ള തൂതന്നെയാ ണു അവയുടെ രസാസ്വാദനുവിഷയത്തില്‍ ഇന്നുള്ള വരെ പിഷമിപ്പിക്കുന്നതു്‌. കാവ്യയപ്പ പാരത്തെ ലോപിപ്റ്ിക്കു വാനുള്ള കാരണവും അതുതന്നെ. സംസ്ലൃതാഭിഞഞന്മാ രായ പ്രബന്ധകത്താക്കഠംക്ക്‌ ഏററവും സ്വാധീനമായി രുന്നത്‌ ആ ഭാഷയാകയാലാണ്ട്‌ ഇങ്ങനെ പക്ഷപാതം വന്നുക്ൂടിയതെന്നേ പറയുവാനു്ളു.. മ ചിതമായ ല്ല്രാഖ്യാ നങ്ങളോടുക്രടി ഈവക പ്രബന്ധങ്ങം പരിഷ്ഠരിച്ചു പ്രസിദ്ധപ്പെടത്തിയാല്‍ ഇന്നത്തേക്കാഠം പ്രചാരം സി ദ്ധിക്കുമെന്നുമമ തിനു സശേയമില്ല., ഭാഷാനൈഷധചന്പ്യ വിന ശ്രീമാന്‍ പാട്ടത്തില്‍ പത്മനാഭമേനോന്‍ പ്രാ ഞലി" എന്ന അതിലിസ്‌ബൃതമായ ഒരു ല്യ്യാഖ്യാനം എ ടൃതി ചേത്തിട്ടുണ്ട്‌. അത്രതന്നെ ഉഷ്ഠയരമായ ശ്രമം ചെയ്തു ല്ലെമ്കിലും രാമായണാദിഗ്രന്ഥങ്ങംക്കും അത്ഥഗുഹണ സമത്്മായ പില ല്യാഖ്യാനങ്ങറം ൃണ്ടാകനസതു സാമാ സ്പ്യജനങ്റംക്കു പ്രയോജനകരമായിക്കും; അല്ലുറത്തപ ക്ഷം, സംസ്താരോല്ലീഡമതികളായ ലിദവജനങ്ങറംക്കു മാത്രമേ ഇത്തരം മൃതികഠംകൊണ്ട്‌ ഏതെങ്കിലും ഉപ യോഗമശുണ്ടാകുവാന്‍ ഇടയുള്ളൂ.
ചമ്പുഗ്രനഥങ്ങളിലെ ഓഷയെപ്പററി ഒരു സഹ്ൃദ യന്‍ പ്രസ്ലാവി ച്വിട്ടുമ്ള ത് ഇങ്ങനെയാണ്‌ :--
ചന്പുക്കളിലെ ജാഷം, മാങ്ങാപുളി്ശശേരിയിലെ അ ണ്ടിപ്പോലെ സംസ്ലൃതപദബംളത്തിനിടയ്്ച പേരിന്‌ ഒന്നോരണ്ടോ ദാഷാപദങ്ങറംമാതും ചേര ഘടിപ്പിച്ചി ട്ടുള്ള ഒന്നാണ്‌ അതിനാല്‍ സാസ്കൃതവികലന്മാക്ക്‌ ഇവ
-േ65-
സ്വല്പം നാളി കേരപാകുമായി തോന്നുന്നതില്‍ അതിശയി ക്കാനില്ല, പക്ഷെ, വിശേഷണവിശേഷ്യയങ്ങളറയ പദങ്ങ ളേയും സംസ്തൃതമലയാളവിഭകത്യന്നപദങ്ങളേയും പരസ്സ് രം സംഘടിപ്പ്പിക്കുന്നതില്‍ പ്രയോഗിക്കാവള്ള കരശല വിശേഷത്താല്‍ ആപാടചൃഡം സ്ലരിക്കുന്ന ട്രാക്ഷാപാ ക വരുത്തി ചമ്പയക്കഠം മരത്തലയന്മാര്ര്കുടി രസിപ്പി ക്കാവണ്ട്‌ ."" ഈ അഭിപ്രായം അക്ഷരംപ്രതി ശരിയാ ണെന്നു ചനൃഗ്രാഥങ്ങള|ല്‍ പരിചയി പ്പിട്ടുമമനക്ദ്‌ “അ ല്ലമൊക്കെ ഗ്രഹിക്കുവാന്‍ കഴിയും. ചില കൂദാഫരണ അറം താഴെ മൃദ്ധരിച്ചുകൊള്ളുന്നു:--
പാലാഴിത്തള്ലലാധം തന്‍ തിരുനധനകലാദലലേലേര്‍ലബേരാലാ-- ഭീലാരംഗം ജംഗ വരമിശ്യനേ തോയരാശന്യരയനലം മേലേമേലേ മത്ാഗ്രന്നേ൯ ജഗൂദയപരി താണസ്ംഹാരദീക്ണ ലോരമാനം പരാന്തച്ചധത സകലദദേവംസുരം വാസുടേവം.. (നാരായണീയം )
നാഥേ! നീ ചേടിയാതേ വരിക്ക വരിക നിഷ ദ്ൂര്‍ദൃശാം നീക്കി നിന്‍െറ... പ്രാ സംവാഫയാമി പ്രണവിനി; ന്നേ മാകൃതാ ബാക്കും ചേതോരമ്യാമിവഴ്്റും തവവചനസുധരമാധുരികമന്ന ക്കു ജാതാനന്ദേന കേംക്കനനിത്കു വരണ കഷാം പൂഞ്യമേ കെനവങാനേം
കുലയന്തിീ കരേ മാലാം -- തൂലയന്തി' രതിം രുചാ ദമയന്ി ഗതാ രംഗം, - നമയന്തി' മുദ്ധംബുജം (൭ വെകധധം)
ംമന്‍൯പാദാംബുജം തൊലണികഴലൊഴമംച്പോടു പമേനി മൂടി... ക്ഷോമച്ുഭാംബരംകൊന്ദേണിമണിമുകരം കയ്‌ പിടി ച്ഛുര്‍പലക്ഷി ്രീകനം്ീരമള്ജുകവണിതമിലഥമവ കോമല്ലാദ്ലട പദാല്യാ-- മാമന്ദം നീയമാനം പത്തരസ്ലികളാര്ചപകുല്യാണരംഗം
(ഭോ)
_66--
അന്നേരം മന്ദമന്ദം വികലകളികനിലാവായ മാലേധപമമ
സൃന്ദം കൊണ്ടൊക്കെ ദമഥിച്ഛോരുതെമിമ ഭിരായോശിതാമാധോനാ
മിന്നും പ്രാചി വധൂടിക്കമകിലൂടനണി്ഞോരുചൊരത്താിപോദല
ഇയ മേളംകലത്റവവമുദയശിരം മണ്ഡലം പ്രാടടരംസില്‍ (രാമായണം)
ഇത്യാദിപട്യങ്ങളിലെ ശബ്ദുഭംഗി ഒന്നുതന്നെ ഏതൊരു പടുപാമരനെക്ൂടി രസിപ്പിക്കയില്ലര്‍
ഇതിനുപുറമേ, ചമ്പുക്കളിലെ പ്രാസപ്രചുരവും സംഗീതാത്മകവുമായ ഗദജ്യ്യഘടനയും ശ്രോതാക്കളെ ആ കഷിക്കുന്നതിനു കൂടുതല്‍. പയ്യാഘ്ുമായിത്തീരുന്നുണ്ട്‌. നൈഷധത്തിലവെ താഴെ ഉദ്ധരിക്കുന്ന വണ്ണന എത്ര മ നോമോഹനമായിരിക്കുന്നുവെന്നു നോക്കുക:---
അസ്മഗിരീശചതമസ്പകസിമനി ഭാസ്ത്രരദഗവാസ മറയന്നേരം ശ്രതിവത്ി സവിതരിഗ്ഹകളില്‍നിന്നയിമിരകരിശ്വരരിളകന്നേരം ഭിക്ഷ്യനിരുക്ഷു ച ദൃഷ്യയരമാസ തരക്ഷുഗണങ്ങം തിമിക്കന്നേരം കാട്ടി൯നറില്‍ കാടാഭാവലി ശ്രക്ീിച്ചെട്ുന്നേരം. മപ്പിവല്ലിഫു്ാവഭിരിഫ മെല്ലേ രമേ വിരിയയന്നേരം, പ്രഥമിക വ്ൃക്ഷാവഴിഷിലടക്കിലിനക്കി മയ ങിയ്യറങ്ങുന്നേരം കാമുകപടലികാം കാകിനിമാര്‍്നു കോമചമുലക്ഷിലണയുന്നേരം ക്രോഷ്‌ട്ടനാംതതി കാടിനടുവില്‍ കൂടംകടിപ്രാടുന്നേരം മല്യകഠം പിലികുമം ചാലെ വിരിച്ച-വൃത്തമുമാടിടടെങ്ങുന്നേരം ഞെുഞെതടയുടന്ടനടവികാംതോവും കരടികാം കുടുതരമലറുന്നേരം രൂക്ഷത തേട।ന രാഷ്മസപടീ .തിക്ഷ്‌ണനിനാദം കലരുന്നേം ദ്രോതരാനന്ദം ചേത്തീടാത്തൊരു ദാത്യ്ൃഫാവഷി കരയുന്നേരം പിശിതാശനശതബഫ്ഹുള പിശാചി കുളശഭിവനിനഭേം കലരു്നേരം കനകോപോടലെ കുന്നിവരും ചില പന്നികമോടിച്ചാടന്നേരും കാനനനികഷ വിരഫിത്തവിവദത ദി നതചൂണ്ട നടന്നുമുഴന്നും സ്ല്യാനഗാന്‍ ദ്യോര്‍ നല്ലാ കന്താത്തു വിറച്ചും ഗമനവിരാശാ കഫചനദേശേ നിഷസാഭകാ മിതാ യോയാ
ച്‌.
ഏതാദ്ൃശഭാഗങ്ങഥം വായിക്കുന്ന ഏതൊരു സഹൃദയ നാണു സാഫിത്ചസുധാധ്്റ്റവത്തില്‍ മജജനോന്മജജനം ചെ യ്യാതിരിക്കുക! ചുരുക്കിപ്പറയുകയാണെമ്മില്‍, നമ്പുരിമാ രുടെ മണിപ്രവാരത്തിന്‍െറ മാഹാത്മ്യം, അഥവാ മണി പ്രവാളത്തിനെൌ മനോഹാരിത്വം, ബോധപ്പെടണമെന്നു വര്‍ ചമ്പൃഗ്രന്ഥങ്ങളെത്തന്നെ ലായിച്ചേ മതിയാവു.
അദ്ധ്യായം 4.
പാട്ടുകഠം. രാമകഥച്ചാട്ട്‌. രി
മദധൃകാലമലയാജത്തില്‍ കുടിച്ചുയന്നിട്ടുള്ളതും,
“പാട്ട്‌? എന്ന ഇനത്തില്‍ മുറംപ്പെട്ടിടടുള്ള തുമായ പല്ല സാഹിത്ൃത്തെവ്റ്വററിയാണു നമുക്ക്‌ ഇനി അല്പം ആ ലോചിക്കുവാനുമ്ള തു്‌. ഭാഷയുടെ ആദ്യഘട്ടത്തില്‍, അ വാ, കരിന്തമിഴച്‌കാലത്തില്‍, തണ്ടായിട്ടുഷമ രാമചരിത ത്തിനനശേഷം ഈ ശാഖയില്‍ മുത്ഭവിച്ചിടു മ്മ. ഗണനീ യമായ ഒരു കൃതി, നെയ്യാററിന്‍കര ഒരധ്വാടുതുറ അയ്യി പ്പി ആശാനെറ “രാമകഥപ്പാട്ടാ"ണ്ട്‌. കൊല്ലം അ ഞ്ചാംശതവഷത്തിന്‍െറ അവഖസ്ധാനത്തിലായിരിക്കണം ഇതിന്‍െറ രചനാകാലമെന്ന്‌' തരഹിപച്പുവരുന്നു.
ഏആലമുണ്ടരന്‍തന്‍ മന്താ! അകരത്തോനേയമ്പാല്‍.
ചീധമുന്നടികാം ചോറഠി ഹിറുചചര്‍കിരളി തേയി
കോലമു൯കുടവയററിരിഷറവറയമുതുചെയ്തെ
വേലഷിഷ തിരമപാലെത്ത൯ മേതിൽ തോ൯വവായേ[? എന്നിങ്ങനെയുള്ള, തമിഠംരൂപങ്ങളുടെ ആധിക്കം വി ചാരി ച്ചാല്‍ ഈ കൃതി രാമചരിതത്തേക്കാഠം പ്രാചീന മാണോ എന്നു സംശയിക്കാതിരിക്ഷകയില്ല. പക്ഷെ, അ തു തെക്ക൯ തിരുവിതാംകൂറില്‍ അന്നു നടപ്പുണ്ടായിരു ന്ന ദേശ്യഭാഷയായ കരിന്മിഴ്‌ ൯ എഴുതിയതുകൊണ്ടു മാത്രം തോന്നുന്നതാണ്ട്‌. തത്തരകേരളത്തില്‍ ഇക്കാല ത്തൂതന്നെ തു തടവി പപിട്ടുമമ പല പാട്ടുകളും ഇതില്‍നിന്നു
റ്്ലം:
വളരെ വൃത്യാസപ്പെട്ട ഭാഷയില്‍, കാണപ്പെടുന്നവെന്നു തവ്‌ ഇതിനു തെമിപായിരിക്കുന്ന. സംസ്‌ കൃതപദങ്ങ ളെ തത്ഭവങ്ങളാക്കി പ്രയോഗിക്കുന്ന നമ്പ്ദായം രാമ ചരിതത്തിലെപ്പോലെ ഇതിലം കാണുന്നണ്ട്‌. പുരുഷ പ്രത്യയന്ിരാസനം മുതലായവ ഈ കൃതിയിലും അവ്യയവ സ്ഥിതമായിത്തന്നെ ചെയ്തുകാണുന്നു.
1॥ കണ്ണശ്ുമൂരികഗ.
കൊല്ലം ആറാംശതവദ്ധത്തില്‍ നീപിച്ചിരുന്ന ക തുപ്പി ക്കന്മൊരാണ്ട, ഭാഷയുടെ കരയമറരദശയില്‍ സാരമായ സരറിതയപരി്രമം ചെയ്തിട്ടു കേരളമ ഫാകവിക൦ം. മാധലപ്പനിക്ുെം ശമംപ്പൂണിക്കര്‍, രാമ പ്പ്നിക്കര്‍ എന്ന മുന്നപേരെയാണ്ടു ഷണ്ണറ്ൂന്നാര്‌ എ ന്നു പദംകൊണ്ടു നിദ്വേശി പ്പൂവരുന്നമമ്‌. “വാനുലകിനു സമമാകിയ നിരണമഹാദേശേ വന്നുളവായ? ഇവരില്‍ മാധവപ്പുണിക്ക /ദഗവരഗീതാ"'കഴ്നാവും, ശങ്കരപ്പ ണിക്കര്‍ 'രാരതമാലാ'കത്വം, രാമപ്പണിക്കര്‍ “രാമാ യണ്‌ “ശിലഖരാത്രിമാഹാത്മ്യധ' തുടങ്ങിയ അനേകം കൃ തികജുടെ കുത്താവയമത്തെ.
കേവലം കുരി ന്മമിഴായി കഴിഞ്ഞിരുന്ന മലയാള ഭാഷയെ അതില്‍നിന്ന്‌” അവ്വാല്പമായി ദിന്നിപ്പിച്ചു'; സംസ്‌ ശൃതപദപ്രയോഗങ്ങേകൊണ്ടു മോടികൂട്ടി മലയാ ഭാഷ നുവമായ ഒരു ത പതസ്ത്ത്തെ പൃദാനംചെയ്യു കവിവീരനാരാണു നിരണം ദശീയരായ കണ്ണയപ്പണി
70.
ക്കന്മാര്‍. നിരണവൃത്തം എന്ന പേരില്‍ ഇന്നു പ്രസിദാ മായിത്തീന്ിട്ടുള്ള. ദ്രാവിഡവ്ൃത്തത്തിന്‍െറ ഉൂപജ്ഞാതാ ക്കളും ഇവരത്രെ. ലേകമഫാകൂതിയായ ഭഗധവല്‍ഗീത യെ മലയാളത്തിലേയ്കചം' ആല്ലമായി പിപത്റനംചെയ്യിട്ു കള മഫമകേവിയായ മാധവപ്പ്യണിക്കര്‍, ഇവരില്‍ എ, ല്ലാംകൊണ്ടും ഭാഷാഭിമാനിയായ ഏതു കേരളീയന്‍െറ യും നിത്ൃൃസ്തരണയ്തയഡാനുമാണ്ട്‌.
4 അത്ഭതമാധമുതായ്‌" മറസാലിനുമറിവായഖില ജഗ പൂ്സ്വുമാ-- യുത്ഭവമരണാദികം കരണാദികധൊന്നികനാടും കൂടാതൊഴ്ചിവായേ
പു്ുമണംപോല്‍ സ്ഥാവര ചരമമാടു പൂ്നരാധത പൂണരും പൊരുളായ നി. ന്നെടപ്പുറ്ഴതും സച്ഷസുഖമ?യിനിനീടി പരമാതാനം തൊഴ്ചതേസ്‌?
എന്നു തുടങ്ങിയുള്ള. ഗീതാറാ്യങ്ങറം ശധ്യ്യാഗുണംയ അ ഭിഷ്ടമായ പടപ്രയോഗം എന്നിവയാല്‍ എത്രയോ എ ഭയാവജ്ലകമായ്ിരിക്കുന്ന! മഫാവിദ്വാനും ദക്തജനാഗ്മ ഗണ്തന്നമായ ഇര മഹാകവി, ശബ്ദാത്റങ്ങളില്‍ ചെയ്ത കാണുന്ന നിഷ്ടരഷ അത്യന്തം ആശാസ്ത്യവം അനുകരണീ യവ്യമായിരിക്കുന്നു.
അറിന്‌യയയമമ്പത്തൊന്നി പക്കാരം ഞാന്‍ പൂനരരിദ്വന്ദംത്ചോം
നറിഭവോടനിന്ന സമാസ്ാനാം കു
മങ്ങളിരത്തിനുടേ ഫലവും ഞാന്‍ അറവേ കൊല്‍വതുഞാന്‍ കാപ്പതുഞാ--
നമ്പിനൊടുത്തവമാക്കവയ്യംഞാ൯ തിറമമെഴും്യതിതോ൯ സ്‌ലതിഞോന്‍ ക്ഷമ ബാല്‍
തികഴ്‌'ഗായതരി കസ്റ്റം വോന്‍ം 10, 14.
ഗീതയുടെ മാഹഫാത്ജ്ൃത്തെ പ്രസ്താവിക്കുന്നതിര്ങനെയാ
കം
% അംധദാജങ്ജാാ വിരിത്ജത്തിസാലേയഷിലതരം വാപികുമം ശോഴിക്കം;
കൊയ്പോടുയര്‍ കരിയും ശോഴിക്കും ശരടഗകിടിന മദഭ്മലമതിനാരല്‍ തപ്പാ൯ഭഷണമതില്‍ മി ശോി കം വനം ശോജിക്ും ഭാസ്തരരനാ.- ലമ്പേദിടിന ഭഗവല്‍ഗിതയുമറിവോള്‍ സ നടവേ ശോഴിക്ും.” 18-43 ഇതുപോലെ മധുരമധ്ുരങ്ങളായ പദ്യ്യങ്ങഠം എത്രവേണ മെങ്കിലും ഗീതയില്‍നിന്നു്‌ മുദ്ധരിക്കാവന്നവയായുണ്ടു്‌.
നിരണത്തു പണിക്കുന്മാരില്‍ ഏററവും ഇളയ തആആറം രാമപ്പുണിക്കരത്തെ, “ക്യ ി എന്ന പടംകൊണ്ടു സാധാരണമായി നിദ്ദേശിക്കുന്നതും അദദ്ദേഫത്തെത്തന്നെ യാണു്‌. :മഹാഗുരുവരനായുഭയകവിശ്വരനായ മഹാ ത്മാ" എന്നാണു ദഗവത്ഗീതാകത്താവായ മാധവപ്പ ണിക്കരെപ്പററി ഇത രാമപ്പണിക്കര്‍ പ്രസ്ലാപിക്കുന്നതു്‌ . രാമപ്പുണിക്കുരുടെ കൃതികളില്‍ ഏററവും മുഖ്യമായതു രാമായ ണമത്തെ. ഇതിലെ ശമ്ത്ാത്ഥങ്ങളുടെ സമഞ്ജസ മായ ചേരുവ ഏററവും ചേതോഹരമായിരിക്കുന്നു,
പൂക്ളരപത്രായഘ കൌസമൃപൂന്‍ ജനേകികയാട വേധാനേ പൂ്യരിണീമഥ പയം കുന്ന പൃശരാതൂരമാനസനാദയ തക്സുമിത്രാപുതുനെ നോക്കി ത്ആാന്മേരഭചഴ്ാന്‍ കാനനമെങ്ും മിക്കവസന്തവിലാസംകൊണ്ടുവിരാജിതമായിയ്ക വീരാ! പാരാ?”
ഇത്യാദി ഭാഗങ്ങഥം നോക്കുക. ചില ദിക്കില്‍ മലയാളപ ദങ്ങളോട സംസ്‌ കൃതതല്‍സമപരദങ്ടെളെ കൂട്ടിയിണക്കി
4ഞ്ഞംബൂജപത്രമനോഹരതാവാസ്യാസ്ം വരയ നരവിരെം
സയ്്തി താപസവേഭഷട ദേവസമാംവൌ ചാപോ ശപാണി! മുമ്പൊരു നാളി കുണ്ടറിയോം നാം മുഭയഗ്ണാകരരായ വന്ത തുയ്മമടുപ്പവര്‍കധഷില്ലാക്കിയ സുകമാരം നരസിംഫസമാനെഴ്‌?
ധൊരാധരനികതൈരഭി്‌ കത ധരാഡരമിയ്ക ശോദിപ്പതു പാരായ്‌* നേരേ വാനരരാലഭിഷിക്തടിപാകരസത സൃഗ്ീവശ നര്‌”?
൫
എന്നിങ്ങനെ പ്രയോഗി പ്പിരിക്കുന്നതു കണ്ടാല്‍ മലയാള. ത്തിലെ മണിപ്രവാളത്തിനെറ മാഗ്ലരദശികം ഇവരാ ണോ എന്നുശ്രടി ശം തോന്നാതിരിക്കുകയില്ല. ഭഗവല്‍ പ്രസ്ലാവം വരുമ്പോഠം കണക്കില്ലാതെ പയ്യായപദങ്ടറം പ്രയോഗിക്കുന്ന സമ്പ്യദായം എഴുത്ത്ലൂനേറതായി പറ യാവണ്ടെ്ധിലും, ആ വിഷയത്തില്‍ എഴുത്തല്ലൂനപോ ലും ഗുരുസ്ഥാനം വഫിക്കുന്നതു കണ്ണ്ുപ്പണിക്കരാണെ ന്നു കാണാവുന്നതാണ്ട്‌,
ആരണകാരണനായ പൂാനമയേനേനന്തനനാദി മുകുന്ദഷം പൂരണനായറിവാനരുതാകമപൂണ്യതമാ പൂരുദമധത്തമനമലന൯ താരണിപാലക ബാധക നദയവതാരഴേയ്കളനാക്‌ിയ രാമന്‍ മാതതി സൃഗ്ിസാദികഭോ; മിഴ്‌ അന്മമനുമായവിടെയിരന്നന്‍ം?
ഇങ്ങനെ ഒരു നി്മലഹൃദയത്തില്‍നിന്നു നിഷ്സുളിക്കുന്ന ഭക്തിരസം ഇതില്‍ പലേടത്തും സ്റ്റുടമായി പിള അന്നു. ല്യം പല ഭാഗത്തും പ്രശംസാഷ്ഥമായ വിധ ത്തില്‍ മനോധമ്മം പ്രയോഗി യ്കുകാണുന്നുഖദ്ദ്‌. സീതാ വിയോഗകാലത്തു രാമന്‍, മാല്യവറനന്‍െറ ശിഖരത്തില്‍ ഖസിക്കുമ്പോഠം വന്ന ഞ്ഞ വഷവ്തുവിനെ വള്സ്്ിച്ചിട്ട കള ഭാഗം ഇവിടെ പ്രസ്ലാവയോഗ്യമാണ്്‌ :-- €ജൂടിയാകി ന്ന മിഴാവൊലി രവയടനേവക്ഷം പരിതാപം കുചവസ ചുടരേമും മിന്നടിചൂധാരാകിയ മുജവിച കൊത്തി നിശേക്കാ൯ വടിവും വഴിവത്ടകം പാടമയഷ്ലരാദികാം മകിഴ്‌ വൊയ്കഹ്ണം നടനാകിയ കാര്‍കാലം വന്നൊരു നാടകമാടുംപോലിത്ത പരായ.
എന്നിങ്ങനെയുളള പല ഉല്ലേഖങ്ങളും സാഫിത്ചൃര സം വഴിഞ്ഞൊഴുകുന്ന മററനേകം ഭാഗങ്ങളും രാമായണ ത്തില്‍നിന്നും തൃദ്ധാരിക്കത്തശവെയായുണ്ട്‌. പാട്ടുകളുടെ
73
ഗണത്തില്‍ കണ്ണക്നുമൃതികഠംക്കുക്കൂ മാസ്ത്രസ്ഥാനം സാ ഫിത്ൃലോകത്തില്‍ എന്നും അനുപലപനീയമായിത്ത ന്നെ ഉരിക്കുമെന്നുള്ള തിനു രണ്ടുപക്ഷമില്ല.
111
കൂത്തഗാഥ. കണ്ണ്പ്പന്നിക്കക്കംശേഷം ദാഷാപട്യയസാഫിത്യ ത്തിന്‍െറ ഈ ശാഖയെ ഏററവ്യം വിശിഷ്ടമായ രീതി യില്‍ പരിപോഷിപ്പി ചിട്ടുക്ള തു പ്രസിദ്ധനായ ചെവമ്ശേ രിനംപൃരിയത്േ. കൃഷ്ണുഗവഥു അല്ലെഷില്‍ കൃഷ്ണപ്പാട്ട്‌ എ ന്നുള്ള താണു അദ്ദേഹത്തിന്‍െറ കൃതികളില്‍ പ്രഥമസ്ഥാ നത്തെ അധ്ഥിക്കുന്നത്തു്‌. കൊല്ലുവഷം 850-ന൯ശേഷവും 7$0-നമുമ്പം ആയിരിക്ഷണം ഈ ശൃതിയുടെ രചനാകാ ലമെന്നു പ്രാമണികന്മാരായ സാഫിത്ച്കാരന്മാരില്‍ പ ലരും സമച്ലി ച്ചുവരുന്നു. ൽ കൃഷ്ണഗാഥയുടെ കുത്തു ചെവശ്രകേരിനമ്പൃരിയാ ഞെന്നുമ്ള. സംഗതിയില്‍ ഭിന്നാഭിപ്പായങ്ങറം ഇപ്വറതില്ല. കുവനോദയപ്രവത്നകന്മാര്‍ അതു പുനത്തിന്‍െറ കൃതി യാണെന്നു നിദ്ലുയിക്കുന്ന. കവനോദയക്കാരുടെ വാദമുഖ ങ്ങളെ ഉ.ചിത്തീതിയില്‍ ഖണ്ഡിച്ചു, കൃഷ്ണഗാഥയുടെ കത്തൃത്വം ചെവഷ്ലേരിയില്‍ത്തന്നെ പൂമ്പസ്ഥാപിക്കാ൯ു നിരൂപകശിരോരത്നമായ ശ്രീമാന്‍ പീ. കെ, ചെയ്തിട്ടുള്ള. മഫാത്രുരമം സറ്വഥാ വിജയപ്രദമായിത്തീന്നിട്ടുണ്ടെന്നു നിഷ്തുക്ഷപാതികഠം സമ്മതിക്കുന്നതും, സംവദിക്കുന്നതു മാണ്ട്‌. എന്നാല്‍ പി. കെ. യുടെ അഭിപ്രായത്തെ, പി ന്നീടു കത്ൂര്‍ ദുരലാനവര്‍ ഖന്ധിക്കെന്‍ ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ടെ 20
_ റു...
നുമ്മ. കഥ, ഇവിടെ വിസ്തരിക്കുന്നില്ല. തദനന്തരം ചില രസികന്മാര്‍ കൃഷ്ണഗാഥയുടെ കര്തുത്വം പൂന്താനത്തി നെറ തലയില്‍ വെച്ചൂകെട്ടാന്‍ നിഷ്‌*പ്രയോജനമായി ഉട്തമിച്ചിട്ടുള്ള തായും അറിയുന്നു, പക്ഷെ ഇവ ഒന്നും പീ. കെ യുടെ നിരൂപണത്തെ അധഃകരിക്കുത്തക്ക പൈ ദശ്ധ്ൃമുള്ള വയല്ലെന്നു പരിശോധനയില്‍ നിമ്മത്സരന്മാ ക്ദ കാണാവുന്നതാണ്ട്‌,
ബ്ധ്ലൃഗാഥയുടെ കത്താവയ പുനമാണെന്നു വാടിക്കു ന്നതില്‍ പല പ്രതിബന്ധശ്മളും വന്നുകൂടുന്നുണ്ടു. ഒന്നാ മതു പുനത്തിന്‍െറ മൃതികഠം ചന്പയക്കൊണെള്ളുതു സുപ്ര സിദ്ധമാകുന്നു,
ശേധുകമാഴി ചൂസഭമന്നാ നകി സാര. സ്വതപരിമെ മോം പദൃചേദരാനേക പകളിരറു വഭത്തിസ്‌ തുഷ മനോപദാനി?”
. എന്നിങ്ങനെ ചന്റ്രോത്സലത്തിലം മറവം കാണുന്ന പ്ര സ്ത്ാവ്ങറംതന്നെ അതിലേയ്മും, മത്ിനറയ തെളിവുകള ണ്ട്‌.
ഭാഷാരീതി പഴിശോധിക്കുമ്പോഴും ചമ്പൂകത്നാവാ യ പൂനത്തിനെറ കൃതിയാണു ക്ൃ്ല്രഗാഥയെന്നുള്ള വാദ ത്തിന്‌' അടിസ്ഥാനമില്ലാതെ തീരുന്നു.
ട്മധുരമധുര സംസ്‌ കൃതാനോസ്തരസരജ-
ഉനന്യയദിലയ 4 സ്ത്ര: കുറവാ വിഭ എന്നിങ്ങനെ ചന്ദ്രോത്സവത്തില്‍ പ്രസ്ലാപിക്കുന്ന ഒരു രീതിയാണു ചയ്പയക്കളിലുമമ ത്. പുനംനമ്പുരിക്ക്‌' അധി ൦ സ്വാധീനമായിട്ട്ൂതും ഗൈവ്യാണി്ൂയിഷ്ഠമായ അ
-.75--
ത്തരം മന്നിപ്രവാളഭാഷയത്തെ. നേരെമറിച്ചു ശുല്ധദ്രാ പിഡപദങ്ങളെ ക്കൊണ്ടുമള കൈകാന്്യമേ ഗാഥാകുത്താ ഖിനുമ്കു. വണ്ണടയക്കന്ടാരു ക്ണ്റു൯ അന്നേരം വെണ്ണിലാവക്കി കരിച്ചു ചൊന്നാ റൈ തന്നില്‍ നീ ഭവഗ്ണുടവക്ചിടുയേ്ം മറേറക്കുകണ്ടിട്ല കേണമാച്ചോം*
എന്നിങ്ങനെയുള്ള ശൃദ്സി(ഗാ യിലെ ശ്ുദ്ധദാഷാരിതിക്കും,
അോഴ്രേ വൃഥാ നിന്നകരംത്തു ജതേ- ദൃഗ്രാ വികാടേ മുഴകായ്യ, താധരം മഗ്ര ഷ്പ ശ്ലൂഗീവമഗീവമഫും കരിക്ക്‌
എന്നിങ്ങനെയുള്ള ചമ്പുക്കളിലെ മണിപ്പവാഭരീതിക്കും തമ്മിചുമ്മ. അന്തരംതന്നെ ആആ ഇരുകൃതികളും ഇരുപേ രുടേതാണെന്നു പ്രത്യക്ഷമായി പിക്സിച്ചു പറയുന്നു. അജി, നണ്ണി, തിട്ടതി, അക്കി, പുകത്ണു, മൊയം മുതലായ പ്രാ പീനുപലപ്രയോഗങ്ങം കൃഷ്ണഗാഥയിലെന്നപോലെ സു ലഭമായി ചമ്പയഗന്ഥങ്ങളില്‍ ഒന്നിലംതന്നെ കാന്ുന്നി ലല. കൃഷ്ണഗാഥ പനത്തിനേറതല്ലെന്നുമ്കതിന്‌ ഇതും അ നിഷേദ്ധൃമായ തെളിവു നല്‍കുന്നു.
പുനം, സാമൃതിരിപ്പാട്ടിലെ പ്രതിനെട്ടരക്കവിസമാ ജത്തിലെ ഒരംഗമായി രുന്നുവെന്നുകക. രു പ്രസിദ്ധമാണ്ഞ്‌. എന്തെന്നാല്‍, ത്തടകയാ കൊല ജപസ്ത്യ പ്രായ സ്സ്യോദരവമമണം ക്രതായാം കഷ്ണുഗഥായാം
ചം
(ചോലാഴി മാരൂതാന്‍ പാലിച്ചുപോരുന്ന കോലാധിനാഥനദയവമ്മ൯
അയ്ഞേയെച്ചെസ്യാലാജങ്കനായുള്ള ഞാ൯ ഭജേനെന്നിക്നെ ഓവി ളിപ്പോഠം.?
എന്നിങ്ങനെ ശൃസ്സൃഗാഥഥയില്‍ കാണുന്ന ഭാഗങ്ങളില്‍ നിന്നു ഗാഥയുടെ കത്നാവയ കോലത്തിരിരാജാവായിരുന്ന തുദയവമ്മയുടെ സദസ്യ്യനാണെന്നു വ്യക്തമാകുന്നു, കറ്റ) ഗാഥയുടെ കുത്തൃത്വം ചമ്പു,കത്താവായ പുനംനമ്പൃരിയു ടെ തോളില്‍നിന്നു താഴെ ഇറക്കുവാന്‍ ഇതും മതിയായ ഒരു തെളിപത്തെ.
എന്നാല്‍ ഗാഥാകത്താവായ ഒ്ഇയ ചെവശ്ത്കേരിയുടെ ജീവിതകാലമേതെന്നോ, നാമധേയമെന്തെന്നോ, ഇനി യും ഖണ്ഡിതമായി നിണ്ണൂയിച്ചുകഴിഞ്ഞിട്ടില്പ. ഏതല്‍ സംബന്ധമായി മി. ടി. ബാലശൃഷ്ണുന്‍നായര്‍ ബി. എ. ചിറയ്കല്‍കോവിലകത്തുനിന്ന സമ്പാടി പ്പ ചില രേഖ കളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ത്താനും വിപരങ്ങറം പ്രസി ദ്ധപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ള ത് ഇവിടെ പ്രസ്താവയോഷ്കമായി തോന്നുന്നു. പ്രസ്തൂതലിചരണങ്ങളു.ടെ സഥഗ്രഹം ഇതാ ണ്ട്‌:
“കൊല്ലവഷാം 891 മുതല്‍ 840 പരെ കോലത്തിരി രാജ്യം ഭരിച്ചിരുന്നത്‌ മദയവമ്മ എന്ന രാജപുംഗവന ത്രെ. അദ്ദേഹത്തിന്‍െറ ആത്രിതന്മാരായി പൊനത്തില്‍ ശങ്കര൯നമ്പിടി (നൂരി) എന്നും, പൊനത്തില്‍ ക ഞ്ഞിനമ്പിടി എന്നം രണ്ടുപേര്‍ ഉണ്ടായിരുന്നതായി ചിറയ്ക്കല്‍ കോലോടപട്ടോലച്ചാത്തി""ന്‍െറ പകഷ്ട്യില്‍
77-55
കുറണുന്നു. 657_ ല്‍ സാമൃതിരിയും കോലത്തിരിയും ത മ്മില്‍ ഒരു സന്ധി നടന്നു. 8590-ല്‍ ശടംര൯നമ്പിടിക്കു കോലത്തിരി പില സ്ഥാനമാനം കല്പിച്ചുകൊടുക്കു കയും, കഞ്ഞിനുമ്പിടിയെ സാമൃതിരിക്കോപിലകടത്തേയ്മു കല്ലി ച്ലയയ്തചചകയും ചെയ്ിട്ടുക്ള തായി പ്രസ്തുതരേഖയില്‍ ഓിന്നു ല്യമതമാകുന്നുണ്ട്‌. ഇങ്ങനെ സാമൃത രിക്കോവില കത്തെത്തിയ പൊനത്തില്‍ നമ്പിടിയായിരിക്കാം, പ ക്ഷേ, ചമ്പുക്കളുടെ കര്‍ത്താവായ “അരക്കവി.” കോല ഭൂപനെറ ആജ്ഞയനുസരി ച്ചൂണ്ടാക്കിയ കൃഷ്ണപ്പാട്ട പൊ നത്തില്‍ ശജ്കരന്‍നമ്പിടിയുടെ കൃതിയാണെന്ന്‌, കൃഷ്ണഗാ ഥയുടെ പില താളിയോലധഗ്രന്ഥങ്ങറംകൊണ്ടു പ്രത്യക്ഷ പ്പെടുന്നു. അതിനാല്‍ ഗാഥയുടെ കത്താവ) പൊനത്തില്‍ ശമ്മര൯നന്മയൂരിയും, അദ്ദേഹത്തിന്‍െറ ജീവിതകാലം 7001-നൂ മുമ്പം ആണെന്നു നിദ്്ിചാദമായിപ്പുറയാം."
കൊല്പവച്ം 850 -നും 76 0-നം മ്യ്യെയായിരിക്കു ണം ചെവമ്്റേരി ജീവി ച്ിരുന്നതെന്നു മാഷാചരിതരകാര നം; നിരൂപകവജ്യനായ പീ. കെ. നാരായണപിള്ള. അവര്‍കളും അഭിപ്രായപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്‌. മി. നായരുടെ പിചരണങ്ങമും മിക്കവാവം അതിനോടു യോജിക്കുന്നു. ചേന്നാസ്‌, തട്ടണ്ഡന്‍, പനും മുതലായവര്‍ സമകാലിക ്മാരയിരുന്നുവെന്നാണല്ലൊ ഐതിഫ്യം. ഈ സംഗതി കഠം എല്ലാംചേയ്ര്ര്‌' ആലോചിക്കുമ്വോഠം പൊനത്തില്‍ അവകാശിയായിത്തീന്ന കൃഷ്ണഗാഥാകത്താവായ ചെ ഗ്രലേരിനമ്പ,രിയുടെ ജീപിതകാലം, കൊല്ലം 1-ംശതക മാണെന്മൃഫിക്കുന്നതില്‍ അധികം അബടദാമില്ലെന്നു എനിക്കും തോന്നുന്നു,
28
എഷ്ണുഗാഥ, ചെവഃഗ്ക്കൂരിയുടെ കൃതിയാണെന്നുള്ള, ഐതിഘ്യത്തേയും മി, നായര്‍ പ്രസ്തൂുതലേഖനത്തില്‍ ഖികശിച്ചിടടണ്ട്‌. “കാവില്‍ ചൊനത്തില്‍, എന്ന ഒരില്ലം ഇന്നും വടക്കന്‍ കോട്ടയം താലൂക്കിലുന്ടത്തെ. 150 പഷ അറംക്കു മുന കോലത്തൂനാടിന്‍െറെ തലസ്ഥാനം വളപട്ട ണം കോട്ടയായിരുന്നു. ഈ കോട്ടസ്ത്യുപുറമെ കോലത്തി രിക്ക്‌' അന്നു “കോട്ടകഠം വേറെയുമുണ്ടായിരുന്നു, ഈ 18 കോട്ടകഠംക്കു 18 ചരിക്കല്ലുകളുടെ സ്ഥാനമാണുണ്ടായി രുന്നത്‌. കല്യാശ്ശേരി, കീഴ പരി, ചെവല്യേരി മുതലയാവ ഇവയില്‍ മൃാംപ്പെടുന്നു. കണ്്ൂര്‍ മുതല്‍ വഭപട്ടണം കോ ട്ടവരെയുള്ള. ചരിക്കുല്പിനെറ പേരായിരുന്നു ചെറ്റേ രി അഥവാ ചെറദ്േരി എന്നത്‌. കാനന്റ്രുഗ്രാമം ചെ വ്തി ചേരിക്കുപ്പിചെ ഏകനമ്പ്തിരിഗ്രാമമായിരുന്നു, ച്വില ഗൃഹ.ങറംക്ക ദേശപ്പേരുതന്നെ ചിലപ്പ്യോഠം കല്ലി ക്ാറൃളൂമു. പതിപനുസരിച്ചു പുസ്തൃതനമ്പു, രിയില്ലം ചെ വശ്ശേരിയില്ലമായിത്തീനം, കാനത്തുരുഗ്രാമത്തില്‍ 18 ഇ ല്ലങ്ങളുണ്ടായിരുന്നതില്‍ ഒന്നാണു മേല്പറഞ്ഞ കാവില്‍ പെനേത്തില്‍ ഇപ്പം. ചെറശ്തകേരി ഇല്ലത്തില്‍ ഒരുകാല ത്ത്‌ ഒരു നമ്പൃരി മാതൂമായി അവശേഷിക്കയും അദ്ദേഹ ത്തെ പ്രസ്തൂതഗ്രാമത്തിലുള്ള. പെനനത്തിലില്പത്തിലേയ്, ഭത്തെടുക്കുകയും ചെയ്തിട്ടു തായി പഴമക്കാര്‍ പറയുന്നു ണ്ടത്െ.”" ഈ സംഗതി ലറസ്ത്രവമായി വിശ്വസിക്കാമെ ങ്കില്‍, ഭത്തിനു മുമ്പ രചിച്ച കൃതിയായിരിക്കാം ചെ ്രേരിദാരതം. പൃഷ്ണ്പ്പാട്ടു പെൊനത്തില്‍ അവകാശിയാ യിത്തീന്റശേഷം നിമ്മിച്ച തൃതിയുമായിരിക്കാം. അങ്ങ നെ വരുമ്പോറം ചെവശ്ലശേരിയുടെ കൃതിയാണു മൃദ്ണുപ്പാ
79... ടട” എന്നു പറയുന്നതിലും യുക്തിദംഗമില്ലല്ലൊ. *
ആജവയാ കോലളപസ്യ പ്രാ സ്ോദയവമൊ തായാ നശ്യൃതേ ദോഷാ കലേര്‍ചാരതഗാഥായാ?
എന്നു ഭാരതഗാഥയില്‍ കാണുനാതുകൊണ്ട്‌ , അതിന്റ യും കുത്താവു്‌ കദയവധഥ്ധയുടെ ആധ്ര്രിതസായിരുന്നവെന്നു മതു സ്ഷ്കമാകുന്നു. തന്നെയുമല്ല, “പൊനുത്തില്‍ ശമം ര൯നയ്ധിടി രചിച്ച കൃഷ്ണപ്പാട്ട്‌", “പെനത്തില്‍ ശമം സ്യരിണാ വിരചിതാ ത്രീ ഭാരതഗാഥാ' എന്നിങ്ങനെ ലേഖനം ചെയ്യപ്പെടിടടുമള കരഗ്സ്രഗാഥയുടേയും ഭാരതഗാ യുടേയും തളിയോലഗ്രന്ഥങ്ങറം കണ്ടുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടെന്നു മി. നായര്‍ പ്രസ്താലിക്കുന്ന സ്ഥിതിക്ക്‌, ചെവമഗ്്ൂരിമാര തം, പൊനത്തിലില്ലത്തിലേയ്യക ദത്തെടടക്കപ്പെടന്നതിനു മുമ്പും, കൃഷ്ണഗാഥ പൊനുത്തില്‍ ദതത്തെടുമദൈപ്പൂട്ടതിന ശേഷവും കോലഭ്ൂപസെര ആആൃജ്ഞയന്ുസരിച്ചു ശല.ര൯ നമ്പിടി വിര ചിച്യത്തണൊന്ന തീരുമാനിക്കുന്നതില്‍ യാ തൊരസാംഗത്ച്വും തമ്മ. തായി ഭതാന്നുന്നുമില്ല.
കൃഷ്ണഗാഥയുടെ കുമ്രാറ്യ ചെവശ്ത്ശേരിയോ, പൂന മോ, പൃന്മാനമോ ഇനി വേറെ വല്പവരുമൊ ആയിരുന്നു കൊള്ളട്ടെ. മട്യൃഘട്ടത്തില്‍ കൂടിച്ചുയന്നിടടമ്മ. ഭാഷാസാ ഫിത്ൃത്തിലെ പാട്ടുശാഖയില്‍, പ്രസ്ത്തകൃതിയെ അതി ശയിക്കത്തക്ക, എന്നല്ല, അതിനോടു സമീപികത്തെക്കം മറെറാരു കൃതി ഉണ്ടായിട്ടില്ലെന്നു തീമ്തുപറയാം. ഭാഗ ചതം ദശമസ്ത്യന്ധത്തിന്‍െറ ഒരു ഹഏുകദേശതത്ലമയാണ കൃഷ്ണഗാഥ. '“ക്ഷേത്രാണി സസ്ത്ൃസമ്പത്തി& കഷകാണാഥ മുദം ദയ്‌" എന്നുള്ള മലത്തിന്‌ ““വഫ്ത്തെക്കുണ്ടുള്ള.
_80--
കഷമംന്മാരെല്ലാം -- ഫഷ്ത്തെസ്റൂണ്ടു തുടട്ജീതപ്പയോഠം" എന്നിങ്ങനെയുമ്ള ഭാഗം തമ്യ്യമയുടെ സാമാസ്ത്രീതി യെ കാണിക്കുന്നു. ഗാഥ, ഭാഗവതത്തിനെറ ഒരു തജ്ജമ യാണനെന്നുവരികിലും ഭാഗവതത്തില്‍ കാണുന്ന അസ്വ രസഭാഗങ്ങഠം ഫൃദയാവജ്ജകമായ മരു സ്വതന്ത്രരീതി യില്‍ ഗാഥയിലേയ്യച പകത്്ുവാന്‍ കവി നല്ലപോലെ യത്തിച്ചിട്ടു്ട്‌,
സംസ്ലൃതസാഹിരൃത്തില്‍ സുപരിചിതനായിരുന്ന ഗാഥാകുത്താവു്‌, പ്രസ്തുതസാഫിര്ൃക്രതികളിലെ അനേ കം ആശയം യഥാവസരം സ്വകാല്ത്തില്‍ പ്രതി ഫലിപ്പിക്കുവാന്‍ ത്ൂമിക്കാതിരുന്നിട്ടില്ലു, വിക്രമോദ്യശീ യം കുമാരസാഭലം, രഘുവംശം, അനലരാഘവം, ശ്രീ ്ദ്്ലലിലാസം മുതലായ പ്രശസ്തുകൃതികളില്‍നിന്നെല്ലാം ഉചിതങ്ങളായ പല ആശയങ്ങളും കുവി ഇതില്‍ യഥാ സ്ഥാനം എടത്ത പ്രയോഗി ച്ചിട്ടുക്ള തൂ കാണുലാ൯ കുഴി യും, ഗാഥയുടെ മാറ. വഴധിപ്പിക്കുലാ൯ ഇതും ഒരു കാര മാണ്ട്‌. ഒരു ഉ ദാഹരണം മാതരം ഇവിടെ പ്രഷ്ലാലി ക്കാം, ത്രികാവ്ഞനായ നാരധനു, സ്വപൂത്രിയെ ശ്രീകല ജയന്‍ പേഠംക്ഷമെന്നുള്ള സ്വാത, ഭീഷ്ടകനെ ഗഹിപ്പി ക്കുന്നു. പിത്ൃസന്നിധിയില്‍ നി്ലയന്ന അശിണി പ്രസ്തുത വൃ്താന്തം കേട്ടു ലജ്ജാവനമുമുഖിയായിത്തീരുന്നു. ആ രംധത്തെം
തലം ന്നില്‍. വരച്ചു ചമച്ച തേഖകുമെയ്റ്റി സാം മല്ലു ക?
എന്നിങ്ങനെനറണ് ഗറഥാകത്തവു ചിത്രീകരിക്കുന്നതു്‌.
ര.
പ്രസ്തൂതാശയമാകുട്ടെ,
ഏവം വാഭിനി രാജകഷിട -- പാശേം പിതുരധാമുഖ കീലം കമലപര്ീഠണി -- ഗണയാമാസ പാദ്യൂതി?
എന്നുള്ള. കമാരസാഭവത്തിലെ ഗ്ല്ോകത്തെ അനുക രിച്ചു കവി പ്രയോഗിച്ചിട്ടുക്ള താകുന്നു. അതുപ്പോലെ തന്നെ ഇതിലെ ജുതുവണ്്ലനം ദ്രീകൃഷ്ണുവിലാസം ഏഴാം സദ്ുത്തിലെ ജതുവ്ള്റുനത്തെ മിക്കവാവം ആശ്രയിച്ചു കള. താണ്ട്‌. മൃഷ്ലൃഗാഥയുടെ സറ്വപ്രധാനമായ പ്രശസ്തിക്കു കാര
ണം, അതിലെ ശബ്ദാത്ഥ ചാരുതയാണു്‌. സുലളിതപദ അളെ സുമനോഫരമായ വിധത്തില്‍ സംയോജിപ്പിച്ചു സഹ്ൃദയത്രപണങ്ങളെ സുഖിപ്പിക്കുന്നതില്‍ ഈ കുവി കോകിലത്തി നുള്ള. പാടവം, ഗാഥയുടെ ഏതുഭാഗത്തു നോക്കിയാലും സ്തൃഷ്ണമാകുന്നതാണു', ചമ്പയകാവ്യയങ്ങം പാരായണം ഉചെയ്തിടടുക്ഥ, വക്‌ ഒരിക്കലും വിസ്തരിക്കു ലാന്‍ കഴിയാത്ത പെണ്ണിലാ്വ്‌, വെന്നിക്കൊടി, നീണാഠം, മു൨വല്‍, അഴകുപൊഴിയും, പുകഠംമികം എന്നുതുടങ്ങിയ ചില സകുമാരപടങ്ങളെ പ്പോലെതുന്നെ പുവലംഗം, വൃ വല്‍മേനി, മാണ്‍പു", ചെമ്മെ, ചെഞ്ചെമ്മെ, നുറങ്ങ്‌, ലാവ്‌, പരിച്ച്‌, കുഞ്ചന്‍, ആരം, ഞായം മുതലായ ഒട്ട നേകും ദ്രാവിഡപദങ്ങം ഗാഥ വായിക്കുന്നവരുടെ ഹൃദ യത്തില്‍നിന്നും വിട്ടുപോകുന്നതല്ല.
ഓാമനല്ലൂവല്‍ മയി" മേനിതില്‍ികൊന്ടപ്പോാം
കേശേമഷിര്‍ തിഴ്സ്റുമെഴ്ുന മെയ്ക്കില്‍?
കമല ന്നു പിഴക്കി നിണീടടമ്പോം
െമനിച്ചിടുവാഷ്‌ തോന്നുമോ"
11
2
&4മെലല്ലന്നെടുത്തു പൂര നിന്‌ ടിനാമം
പല്ലവം ഭവല്ലുമപ്പുവലംഗം"* എന്നും മറവമുമ്മ ഭാഗം നോക്കുക. ഈ കൃതിയിലെ സാമഞ്ജസ്യ്യമനോഹരമായുക്ള. ശബ്ദഘടന ഒന്നുതന്നെ, ഇയ മഫാകുവിയുടെ വിജയവൈരുയന്തിയെ നാടെങ്ങം നാട്ടന്നതിനു തികച്ചും പയ്യാപ്യുമായിരിക്കുന്നു. കൃഷ്ണഗാഥ യുടെ ജീപന്‍തന്നെ മേല്പറഞ്ഞ മാമണീയകമാണെന്നു പറയാം,
പദസ്വാധീനശകതി ഗാഥാകത്താവിന്‌ എത്രമാ
തരമെന്നു പറയുവാന്‍ പ്രയാസം. “ശബ്ദങ്ങളെദ്ാസരെ യെന്നപോലെ ശരിക്കു കീഴ്‌ നിത്തി?യിരുന്ന ഈ കിമു ഭാസ്ത്യന പ്രാസപ്പയോഗപിഷയത്തില്‍, ലേശവും ക്ലേശം ഒരിടത്തും സംഭവി ല്ലവിടില്പ.
പതങണ്ടകോം പറ നിന്നങ്ങളന
പപ തബരേത്ുമറി ജീ.
ചടോയി വന്നാനജാണ്ത്തനെയിലും
ചഭോധിവന്നില മേനി തന്നില്‍
രായി വന്നു നൂറുങ്ങിനാനെങിലും ഓടാധിവനീല കൊല്ലുന്നേ?
എന്നിങ്ങനെ തനിമലയാളപ്ദങ്ങളെക്കൊണ്ടു കവി കാ ഞിച്ചിരിക്കുന്ന ചെപ്പടിവിദ്യ ആരേയും അത്ഭുതപരത ത്തരരാക്കുന്നതാണ്ട്‌. ഗവഥയില്‍ അധി കദറഗവും ത്തുദ്ധ ദ്രാവിഡപദങ്ങളാണെന്നുമള താണു ഭാഷയെ സംബന്ധി ച്ചിടത്തോളം ജയ കൃതിക്കു പ്രത്യേകമെച്ചം. ഗാഥയു ടെ അവസാനദാഗകളില്‍ കവി ചെയ്യുന്ന ചില സ്തൂതി കം സസ്ത്രതബംുലമറനൈന്നള്ള വസ്തുത വിടെ ലി
മം [3
സ്രിച്ചിട്ടില്ല. പക്ഷേ അവ മൊത്തത്തില്‍ വളരെ തുച്ലു വും അത്ഗ്രഫണത്തിന യാതൊരുവക പ്രതിബന്ധമി ല്ലാത്തലയുമാകുന്നു, *
അത്ഥാപലംരങ്ങളുടെ സാരസ്ത്യവം സമൃദ്ധിയും ഗാ ഥയില്‍ മമ്മ തപ്പോലെ മലയാമത്തിലെ മറെറാരു കാവ്യ ത്തിലും ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. ഉപമ, മല്‍പ്പേക്ഷം അതിശയോക്തി, വാസ്തരവോക്തി മുതലായ അലങ്കാര അഠംക്‌ ഇതില്‍ ഒരു കയയംകേണക്കുമില്ല. കൃസ്ണുഗാഥയുടെ രീതി ദീപ്രമാണൈന്ന കേരളപാണിനി അഭിപ്പായപ്പെ$ വാന്‍ കാരന്നവും ഇതുതന്നെ. കാവ്യപ്പാരായണാവസര ത്തില്‍ ഈ അലധംമങ്ങളുടെ ഇടതിങ്ങല്‍ കൊണ്ടു ഭാവു കനറ അപ്യതിഹതമടയ പുരോഗതിക്ക്‌ അല്പം മാസ്ത്രം വന്നുകൂടുന്നുണ്ടു്‌. ആലമാാരികത്വമാണു വണ്ണസയുടെ ഈ ഒതുക്കമില്ലാഷ്കയം കാരണ്ണമമന്ന പറയേണ്ടതിപ്പല്ലൊ. എമയ്ധിലും ആവക വഴ്ല്്നകള യും അലമ്മാരപ്രയോഗ ങ്ങളുട്രയും വൃതം ചാമി കകാരപൃട്്ുതയും അനുഭ വൈകുവേഭ്യമെന്നേ പറയാവു. ഉണ്ണിക്ഷൃഷ്ണ്ുനെറ അവ താരത്തെ വണ്ണ്ിക്കുന്ന ഭാഗം നോക്കുക
ചകോമല്യായെരരു രഭിണി തന്ടെ വാദേമുല തന്നിലലിപ്പാ൯ ദേവകികായൊരു കല്പകവചിമേര്‍. മേനിനിനീടുനന ദിവ്ൃരതാം
ത്തം തന്നിലങ്ങായത കുറണായി.?"
ഇവിടെ കുമാരോടയം എത്രകണ്ട്‌ ആസ്വാല്ലതമമായി ട്രാണു വണ്ടി ച്വിരിക്കുന്നതെന്ന പിന്മാകശലന്മാരായേ അ ലത്കാരരസികുന്മാര്‍തന്നെ വിധി ല്ലിച്ചുകൊര്ളുട്ടെ.
94
ോര്‍മുകില്‍ മാലയാല്‍. പാതി മറഴത്ഞോരു വാര്‍മതിപ്പുതല്‍ താതനെന്നപോടലെ കന്തജജാലം ഒകാണ്ട്തിതമാകുതാ൯. ചന്തത്തെക്കോുന്ന ഗോലവ്യമായി*
എന്നുതുടങ്ങി ഈററില്ലത്തില്‍ അദ്രാരാതരി അവതരിച്ച കംസാരിയായ ശിശുവിനെ ആപാദചുഡം വള്്റി ച്ചിടടുള്ള. തില്‍ പ്രയോഗി ച്ചിരിക്കുന്ന അലമ്ഷാരവൈവിധ്യ്യമോ, കും സ൯ കീഴ്നോട്ട തല്ലുവാനോങ്ങിയ നേരത്തു മേല്ലോട്ടുപ്പോ യി അംബരതമ്തില്‍ ലംബ്ബിതയായി നിന്ന അംബികയുടെ നഖശിഖാഗ്പദ്യയന്മമുള്ള വ്ല്്നകടിലെ മനോധമ്മവി ലാസമോ, ദദവകിയുടെ ഗര്‍ചര്‍ണ്ണനയില്‍ പ്രയോഗിച്ചി രിക്കുന്ന അലധ്വാരങ്ങളുടെ സാരസ്ത്യമോ, പൂതനാമോക്ഷ ത്തിലെ ചില ഭാഗദളിലെ അലങ്കാരങ്ങളുടെ അത്യന്ത ചാരുതയോ, ഗ്രന്ഥവിസ്‌തൂതിയെ ഭയന്നു ഇവിടെ ൭. ഭരാരിക്കുവാന്‍ തജ്യമിക്കുന്നത്തേയില്ല.
ശൃംഗാരരസത്തോട കുവിക്കുമ്മ പക്ഷപാതിത്വം ഗാഥയുമെ ഏത്ുഭാഗം നോക്കിയാലും പ്രതൃക്ഷമാകുന്ന താഞ്ച്‌. ഹേമന്തലീലാവര്‍ബണ്ണനം രാസക്രീഡ മുതലായ ഭാഗങ്ങഠം പ്രസിദ്ധങ്ങളാണല്ലോ. ഇങ്ങനെ കുവി ശൃംഗാര രസപക്ഷപാതിയാന്നെന്നുവരികിലും അവസരോചിത മായി ഇതരരസങ്ങച്ചേയും പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നതില്‍ അദ്ദേ ഹം ത്ത്ധിക്കാതിരുന്നിട്ടില്ല. ഹേമന്തകാലവര്‍ണ്ണനയിര,
ഭിതഭത്തറ്തുകന്ന ഫേമന്തകാലമാട ഭൂതത്തി൯ കോമരമെന്നപോലെ ഭൂതലം തന്നിലേ മാലോകരല്ലാരും, ചാപ വിറച്ഛു തൂടങ്ങീതപ്പോഴം
- 85...
ഭന്തത്ചമളെകക്കള താളം പിടിക സറഡ്യയെ വിച്ച്‌ കഷബരും"*
എന്നിക്ദനെ തയ കാലത്തെ ഭൂതബാധ എന്നപോലെ സജപ്ലിച്ചു; ആ ബാധോപടദ്രവംതകൊണ്: മാലോകരെല്ലാ രം വിറച്ചുതുടങ്ങന്നതും അന്തുന൪ 2 വങ്ങളെക്കൊണ്ടു താളംപിടിക്കുന്നതും മറവമ്ഥയി വശ്്്റിച്ചിടട്ളതിനെറ രസികത്വം അനി ലുകാനീരമായോി രിന. കവിയുടെ പ രിഹാസരസം ഇവിടെ എത്രകണ്ടു ലത്ിി പരി ലസിക്കുന്നുലെന്ന നോക്കുക. വരലബ്ലിക്കുശേഷം വരദാ താവായ ശിവനെത്തനന്നെ നശിപ്പിക്കാന്‍ ഒരുമ്പെടുന്ന വൃകാസരനെ ഭയപ്പെടട്ടാടന്ന ശിപ്പന്‍െറ ഓട്ടം, എത്ര ത്തോളം പാലിതമായിട്ടണ്ടെന്ത്‌ ആ ഭാഗം ലായിച്ചൂത ന്നെ അറിയേണ്ടതാണ്‌ .
മനുഷ്യ്യസ്വഭാവത്തേയും അതിന്റ അവസ്ഥാന്ത രങ്ങളേയും ഹൃഭയംഗമമായി പള്റ്റിക്കുന്നുതിലാണു കവി ത്വം കളിയാടുന്നമതെലില്‍, ആ വിഷയത്തിലും ചെവശ്രശേ രി തികച്ചും വിജയശ്രീലാളിതനായിത്തീന്ിട്ടുണ്ടെന്നു നി്യിശമം പ്രസ്താവിക്കാം. കൃഷ്ണപീചകളെ പണ്ണിക്കുന്ന ഗാഥയിലെ ആഭ്യദാഗ കഥം ഏററവും ഹൃദയാവജ്ജക അളെന്നേ പറയാവു.
ടട പിടിച്ചു നിന്നൊടു നടക്ഷയ്യധ പതന വിഴ്‌ കയും കേഗകയ്യം അമ്മമാര്‍ ചെനആ പെന്നി; കം എന്മകന്‍ വാഴ്‌ കന്നു ചാല്ലുകയം കെയില്‍. കുതിക്കും വീൊച്ചായയക൯ എംഴ4്ടലായെന്നങ്ളു ച മകയി
കളാ
മറവം ചെയ്യുന്ന ദാഗങ്ങറം ശൈശവപ്രതൃതിയെ എത്ര മനോജഞ്ഞമായി ചിത്രീകരിക്കുന്ന! സ്വാദാവികലണ്സ്ണന കളെക്കൊണ്ടു സപ്പൂശ്ല്്റമായിടടുള. വത്സസ്നേയം മുതലായ ഭാഗങ്ങറം വായിക്കുന്ന ഏതൊരുവനാണ്ട്‌' ആനന്ദത്തുമര ന്റ്ൂഴ്യില്‍ ആറാടാത്തതു്‌? സുദദ്രാഫരണം, രശിണീ സ്വയംവരം മുതലായ ഘട്ടം കാവ്യരസം വഴിഞ്ഞൊ ദുകുന്നവയാണെന്നു മാത്രം പറയുവാ ഇപിടെ ന്ദി ത്തിയുകള. വൃന്ധാവനത്തിചെ ജീചജാലങ്ങളെ “വിരോധി സത്വോത്ധിതപഠ്യമത്സര'അളാക്കിത്തീക്മന്ന ലീലാഗോ പാഠാലനെറ മുരളിയുടെ അസ്താദ്ദശമാധുവം, കൃഷ്ണഗാഥ യില്‍നിന്നുതന്നെ ബസ്വടി ക്കേണ്ടതാണ്‌. എന്തിനുധി കും, പ്രകൃതിയിലെ നിസറ്റ്സന്ദരടകറയ ലിലിധഖസ്ത ക്കളേയും മനുദ്യസ്വഭാലത്തിമന്‍റ അവസ്ഥാന്തരങ്ങ മേയും തന്മയത്വധത്തറടുക്രടി ലണ്സ്ിലു സഥൃദയസമ്മോ ദം പദ്ധിപ്പിക്കുന്ന ഈയ കൃതി, മലയാളസാഹിത്യൃത്തിലെ സമ്മാസ്ത്മായ ഒരു കറവ്യപ്രകണ്ഡവും, “ഇതിന്‍െറ ക ത്താവായ ചെവശ്ശേരിം മലയാജുകവികളില്‍ അഗ്ുപൂജ യെ അദിക്കുന്ന ഒരു മഹാകവിയും, ആനണെന്നുമാത്രം ച രുക്കിപ്പറമ്ഞു കൊള്ളുന്നു. ചെവശ്രരേരിഭാരതം എന്ന കൃതിയും ഈ കുവിയാല്‍ത്തന്നെ വിരചിതവും ഗുണ വിഷയത്തില്‍ കൂസ്ണഗാഥയോടു സാമീപ്യമുള്ള തുമത്തെ. ട്ഷ്വെവശ്രശേരിയുടെ എരിദ്ലേരില്‍ കഷണമില്ലെ?ന്ന്‌ ആ ക്ഷേപിക്കസ രസികന്മാര്‍ സാഫിര്യസഭ്ൃയ്ക്കിരിക്കു മ്പോഠം അതു വേണ്ടതുപോലെ ഇളക്കിനോക്കിയാല്‍ മേല്‍പ്രകാരം ആസ്വാദ്യമായ പല ഭാഗങ്ങളും കാണാ തിരിക്കുകയില്ല; നിശ്ചയം.
ള്‌ ജു
കൃഷ്ണഗാഥയുയശേഷം ആ രീതിയില്‍, പറയത്തക്ക കൃതികഠം ഒന്നും ഉണ്ടായി ടട തായി കാണുന്നില്ല. കുറെ വഷദ്മധംദമുന്്‌ കൊടങ്ങല്റര്‍ കൊൌച്ചുണ്ണിത്തമ്ുരാന്‍ തര്‍ജമചെഡ്യ പണ്ഡശ പ്രസിദ്ധപ്ലയടത്തിയിരുന്ന ഭാ ഗവതം, ഈ ഇനത്തില്‍ പിപ്്ാലത്തുണ്ടനയിട്ടുക്ള ൭ തികളില്‍ മുഡ്യയമായി കരുതാവുന്നതാഖഴ്‌.
നത്തു
കേരളീയക്രിസ്ത്രനനികളടെ മരുതത്വങ്ങളളയും സ ഭാചരിയങ്ങളേയും മറു, ആയ്യാമമാക്കി പ്രാ പീനകാലം മുതു പല പടട്ടേകം ല്റേഃ ആടില്‍ കുതാവിച്ചിരി ക്കുവാനിടയണ്ട്‌. എന്നാല്‍! അവ മി ഏവം ഇന്നു ലു, പ്രചാര, നഷ്യപ്പായമോ ആയിത്തീന്നിരികയൊ ഞര. ഒരുപക്ഷെ, ഇവയില്‍ പലരും 1599-ല്‍ നടന്ന ൭. ഭയമ്പേരൂ൪ സനുഫടോസ്‌ റലള്തു ഭസ്ീകരതമായിപ്പോറ യതായി സമ്വിക്കുലാനം അവകാശമില്ലാതില്ല. സഹി തൃചക്രവത്നിയായിരുന്ന കേരളവഷ്മവലിയകോയിത്ത ന്പരാന്‍ ജനിക്കുന്നതിനപേദലം വളരെ വറ്ദ്ങറംശമുമ്പ തന്നെ, മലയാള ഗദ്സാഹിതയസരഭ്ിയെ വെടി അആറക്കുക യും, അതില്‍ പല ശാസ്പശനഥജലംക്ൂടി നമ്മിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടു ശരി സ്റ്രാനികം, പട്ടസ്വാഹിത്യത്തിലം അധി കം അധാസ്ഥിതമല്ലാത്ത രരു ന൯ദലയെ പ്രാപില്ചിരിക്കു ലാനാണ്ട്‌' ഇടയുമള തെന്ന നിമ്മത്സരവാര്‍ സഥമതിക്കുക തന്നെ ചെയ്യും. മ .കകളിപ്പാടടകഠം, “പരിശമുടടുകളിപ്പാ ടുക" ദൂപീദിന്‍െറപന്ന, ലത ല്‍തുറപ്പാടട്‌ം പട്കിപ്പം ടടൂകഠം എന്നി ക്കെ ലിദ്യതഅകറയിലലിന്ിട്ടുകമ പല
ത
കൃതികളും, ക്രൈസ്തുവപട്ടസാഹിതൃത്തിന്‍െറ പരാ ണികുത്വത്തെ പ്രസ്പഷ്യമാക്കുന്ന നഷ്ടശിഷ്ങ്ങളില്‍ ചില തുമാത്രമാണു”. ഇങ്ങനെയെല്ലാമിരുന്നിട്ടും 'ഭാഷാചരിത്ര' ത്തില്‍ ഈ വക സംഗതികളെപ്പുററി യാതൊന്നും പറ യാത്തതു്‌ എന്തുകൊണ്ടോന്ടെന്നു മനസ്സിലാകുന്നില്ല.
മേല്‍സൂചിപ്പിച്ച പട്ലകൃതികളില്‍ മിക്കവയും മൂ
ലൃഗാഥയുടെ കാവത്തൊം അതില്‍നിന്ന്‌ അധികം അന്ത രം ഇല്ലാത്ത പില്‍ക്കാലത്തൊ മുത്ഭവിച്ചതായിരിക്കുവാ നാണു ഇടയുമ്മ.തു്‌. ദാഷയുടെ പഴക്ംകൊണ്ടു /മാശ്ലം കളിപ്പാട്ടി"ന്' ഇവയില്‍ ഏററവും, പ്രാമ്തനത്വം നൽ കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു, ഇതിലെ വിഷയം, ക്രിസ്കൂപിന്‍െറ ശി ഷ്യയനായ മറത്നാമ്മാ ഇന്‍ഡ്യയില്‍ വരുന്നതും, പല അ ത്തൂതമ്ടഠം പ്രചത്തിച്ചു ഹൈന്ദവരെ മ്രിസ്തൂമാഗ്ലുത്തിലേ യൂ നയിക്കുന്നതും, മറവമയയമമ പ്രേഷിതന്‍െറ ചരിത്ര സംഗ്േഹമത്തെ. പാട്ടിന്‍െറ ആരേം മാത്തോമ്മറവന്ദന മാണ്ട്‌. ആ ഭാഗം താഴെചേക്ടന്നു.
മമ്ക്രണിന്ത പിഷിധ്യം മയില്‍മേത്തന്നും മേനിയും
പ്രിടിത്ദണ്ഡംകയ്യും മെയ്യും എന്നണേകും വ്യവ
ഖാ വായ നമുടെ പരികരയെല്ലാം ഭമിമേല്‍,
വഴിക്രറാധ്‌' നടക്കേണ്ടി വന്തവരയോ നമമള
അഴിവുകാലം വന്നടുത്തു അലയുന്ന നില്‍മക്
അഴിയായ്‌ വണ്ണും കാത്തരാംവാ൯ കഴിലു പേഷ്ുക മാത്തോക്മാസം
മലമേരനിന്നു വോദ്യ നമ്പ ചാത്തിമാരി പൃണപ്പോല്‍.
മൈല്‍മേലേഴി നിന്ന നില കാണേണം പന്തലില്‍,
പ്പടടടന്‍ പ്രഭനില്ലവ പവിഴമുത്തുമാലയ്യം
അലങ്കരിച്ച പന്തമില്‍, വന്നുതകുവേ്നം മത്തരോമ്മാ൯
അല്കഷിച്ച പന്തില്‍. വന്തെഴ്ുന്രുാംക മാത്തോജമാ൯
അലങ്കരിച്ച പന്തില്‍ വന്നരുധ്ത്തരേഴനം രാഭത്തമ്ോന്‍
ലൂ 9 --
[ഈ ഭാഗത്തിന്‌, സാഹിത്ച്യചരിതൂസംഗ്രഫത്തില്‍ പരഴയപാട്ടുകളുടെ മാതൃകയായി തൃദ്ധരിപ്പിട്ടുക്ള
ുടിചകണിന്ത തിക മുക്ത കൊമ്പു മുിന്ധല്‍ മുകിന്ത കഠല്‍മണികലോ മിഥത്യഭമപ്ര മല്ലവേ നടുക്കുമുറള്ളാരാനപോലിമംംമുള്ള നത്തു സയനമൊ്നരണ്ടുമുള്ള നയനനരേ കകര്‍പി അടരതേളികേഴനാഠം മഭയിലുള്ക പാഥിക് മടുരക്കാഥിയ പീടം വധം 1൧ ഭംല്ല കണ്ണാടി"
എന്ന ഭാഗത്തോട്‌ ഭാഷാസംബന്ധമായി അത്ൃന്തസാ ദൃശ്യം കാണുന്നുണ്ട്‌ ..] ഇതിലെ തമിറംമയമായ അഷാപ്പരദയാഗം തതൂദോ യമാണ്‌. എന്നാല്‍ അനന്തരഭാഗ കളില്‍ ഇത്രതന്നെ ത മിഠംപദങ്ങഥം കാണുന്നില്ല, പ്പേഷിതനാറയ തോമ്മാ സ്വശ്ലൂത്തില്‍ നിമ്മിപ്പിടടുളള രച്ഛഫമ്ല്യത്തെ വണ്ണ്്ിച്ചു ചോഴിപ്പെരുമാളെ പ്പിക്കുന്ന വറൊരുദാഗം നോ ക്കുക? പ്ല ക ചിത്രം വിചിതങ്ങ ൭ മവോഘേരം ആചിദ്യത്ഭ്പെ കാമാ ചിന്തയും പടിവുമ്ള വാതകം മരതാടവരം പതിച്ചു അന്‍പരികയ്യനിരിക്ഷമാക്കോയികത പര തടുകഴ്യ്ട്‌ അന്തിമയാരിക്കവുമിംലുയക്കാനിക്ക വന്നി വക്ക്‌ മൃത്യുവഴിയായി മഴത്യരത്തികന്നരി അച്ചി? മാഗ്ന ആആുദിത്ൃരധ്ലിയം നാ കമാറതിം. ാതിചകമാണയോരു ദീപം. അതിതനരേമനുമൊട്‌ കുമ്പ നീറി ചോഴ ജിതെച്ഛാം. ആധിതുടക്ങിയോരത്യിയതിയപൂക്കാ൯. ഇ ്യമനുവതില്‍, പാത്ത നശിതിഷികലനൊരു ഭിതികളിച്ചതില്‍ അത്തല്‍വരം വഴികയത്തും കോഴിക്കലയേതതില്‍ പോകുവതിനാടി ടൊണ്ദവഴികളം പത്ത്‌ ശോപുയമായതിലേറുവത നായ്‌ ഏമോണ്ടു കോവണിചേന്‌ ഇത്ഥമാം വാകുകാം ദക; രാഖശം ഉത്തതമായരുംചെയ്ത" (പാടം) 12
90 --
ഇങ്ങനെ പല ഭാഗങ്ങളിലും ആരംഭത്ത/ലെ തമംരൂ പം തീരെ കുറാര്തുകാണ്ടെന്നു. സാഫിത്വപരിണാമത്തി ന്‍െറ ഒരു പ്രാരഗഭദശയെക്കുറിക്കുന്ന ഈ കൃതിയില്‍ സാ ഫിത്ൃഗുബത്തിനും വലിയ കറവില്ലെന്ന്‌ കൂദ്‌ധൃതദാഗ അം മതെളിവുനല്‍കുന്നുണ്ടല്ലെറ,
കേരളത്തിലെ സുറിയറനിക്രിസ്ത്രാനികളുടെ വിവാ ഹഛോത്സവങ്ങംക്കു മാറ്റ്‌.ംകളി ഒരു കാലത്തു്‌ ഒഴിച്ചുക്ൂടാ ത്ത മരു ചടങ്ങായിരുന്നു. സംഗീതസാഫിത്യൃങ്ങരംക്കു പു മെ അഭിനുയപരമായ ഒരു കലാഭാഗംക്രടി മാശ്ലുംകളി യില്‍ സമ്മേളി ച്ചിട്ടക്ട്‌. ഇര കളിയുടെ മല്ലത്തിക്കു കാ രണമായ സംഗതി ഷ്യടന്തെന്ന്‌ ഇനിയും വ്യക്തമായിക്കു ഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. ഇതിനെ സംബന്ധിച്ചു വ്ധഖ്ലേര്‍ പി, ജെ, തോമസ്സ്‌ അപര്‍കറം, “കേരളത്തി ്രിസ്ത്രീയസാഹി തം” എന്ന മൃതിതില്‍ പ്പസ്താവി ിടടുമ്ള ഭാഗം ശ്രദ്ധേ യമായിരിക്കുന്നു--
പന്ത്രണ്ട്‌ ആധയകഥം അരയും തലയും മുവക്കി ശി രസ്ത്ില്‍ മയില്‍പ്പീലിതിരുകി വിളക്കു പുററിനിന്നുകൊ ണ്ടാണ്‌ ഈ കി നടത്താവു. നമ്പൂതിരിമാരുടെ യാത്രക്കളിയോട്ട്‌ ഏതാണ്ടൊരു സാമം ഇതിനുണ്ടെന്നു കേട്ടിട്ടുണ്ട്‌. ഒരുപക്ഷെ അത നകരി പ്രാണ ഈ കളി തൂ ണ്ടായതെന്നും വരാം, യാത്ര.കിതന്നെ ബരദദ്ധന്മാരുടെ ആക്രമണം തടയാന്‍ വേണ്ടി മണാക്കപ്പെട്ടതാണെന്നാ ണര്‌ കേരമോല്ലുത്തിയില്‍ കാണുന ഐഐതിഫ്ലം. ഈയ ആക്രമണം പരമിബാണപ്പെരുമാളൂടെ കാലത്തുണ്ടായ താകയാരു അന്നത്തെ ബയദ്ധര്‍ സാക്ഷാല്‍ ഗാത്മബ്ബഭ്ധാ
ചി.
നെറ അനുയായികളല്ലെന്നും പ്രത്ൃത, ക്രിസ്ത്ാനികഠംത ന്നെയായിരുന്നവെന്നും മുയഫിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. എമി ലും യാത്രക്കളിയെ അനുകരി ച്യാണു നസ്സ്രാണികഠം മാ മുംകള്‍ി കെട്ടിയുണ്ടാ.്കിയതെസ തീവ പറയാന്‍ നി വൃത്തിയില്ല. അതിന്‍െറ മല്‍ പത്തി വേറൊരുവിധത്തി ലാണെന്നുംവരാം. തോമ്മാഗ്ല്രീഫായെ സംബന്ധിച്ചു പ്ര ഖ്യാതമായ ഒരാട്ടക്കഥ ഉറഹാ (10065852) മുതലായ ദേശ ങ്ങളില്‍ മൂന്നാം നററാജ്ടമുതല്‍ക്കെ നൂടപ്പുണ്ടായിരു ന്ന, “തോമ്മായുടെ നടപടിക" (40 വധ എ ന്ന പ്രസിദ്ധ സുറിയാനി ക്ഷൃതിയാണിത്ക്‌ , ഈ കൃതി രംഗ ത്തില്‍ അഭിനയിക്കുന്നത്‌ ഒരു പ്ലേകമ്മമായും ആനാ ട്ടുകാര്‍ കരുതിചന്നു. ഇര സ്ഥിതികൾ കുലാന്തരത്തില്‍ അവിടെനിന്നു വന്ന വിദേശനുസ്പാണികരം കൊണ്ടുവന്ന താണു മാഗ്ല്‌.കേളി യുടെ മാത്തു കയെന്നുംവരാം. കൃതിയുടെ പഴെ ശരിയായി നിക്സ്ൂയി ക്കന്‍. തക്ക ലക്ഷ്യമൊന്നും ഇല്ലെ്യിലും പോട്ടഗീസ്‌ സ്വധത്തിവമുമ്പക്ക. നമ്മു ടെ മരു പുഠ്രസ്വത്താണിതെന്ന്‌ അനുമാനിക്കുന്നതില്‍ വലിയ അബദ്ധമില്ല."” പ്രസ്ത്രകൃതിയുടെ കത്നാവ്വ്‌ ആ രെന്ന്‌ ഇതേവരെ നിണ്ണ്ുയികപ്പൈടിട്ടില്പ.
മാശ്ശുകേളിപ്പാടി നാശേഷം മണ്ടായിട്ടുള്ള തും മാത്തോമ്മായുടെ പരിതരത്തെത്തന്നെ സംഗഹിച്ചെഴു തീട്ടുള്ള യുമായ വേറൊരു കൃതിയാണ്‌, “റമ്പാ൯പാ ട്ട്‌.” ഇതു മാളിയേക്കല്‍ തേമ എന്നു പേരായ ഒ രു കേരളീയവൈദികനെറ കൃത്‌ യേ തോമ എന്നുത ന്നെ പേരായ ഭവേറൊരാ൦. ഹി ച്ചിട്ടകത്താണത്തെ.
92.
*അ്ലാതമാളിയ ക്ക. രഗ്മാരശാംമാ ല്ചുന: മചമ്ക്ാരു ചരിതമതില്‍ ചിരികുകശ മാറിടെമുതായ്‌ വി മെഭിജവരദിവാന്‍ പാടി. ഏന്ടാടട
4ഭരാധിരമൊടുന്തതററാന്നാം ക്കം മൂന്നാംദിവസം ആരാധനയോടിവയെല്ലാവരും രറിവാന്‍ ഒടൈവം കപകചപ്ലം?
എന്നുംമറവമുള്ള ഭാഗങ്ങളില്‍ നിന്നു ക്രിസ്തൂവഷം 1601 ന്, കൊല്ലം 776 നിടയ്ക്കാണ്‌ ഈ സംഗുഹം മുണ്ടായി ട്ടുള്ള തെന്നു വൃക്തമാകുന്നുണ്ട്‌ .
മടം
കേരളീയമ്രിസ്ത്ററനികളുടെ കല്യാണപ്പാട്ടുകളില്‍
പലത്തും വളരെ പഴക്കമുള്ള വയാണ്‌. പുരാതനരീതിയി ലുള്ള കല്യാണത്തിനെറ പടങ്ങകളെ അനുസ്തരിപ്പിക്കു ന്നവയാണ്‌ ഈ പാട്ടുകളെല്ലാം. പലതും വളരെ രസാവ ഫമായിരിക്കുന്ന. കല്യയാണുത്തിനെറ നാലാംദിവസം രാ ത്രി, മണവാളനെറ അമ്മായിയമ്മ മണവറയുടെ വാതൽ തുറക്കാ൯ അപേക്ഷിച്ചുകൊണ്ടു പാടുന്ന പാട്ടാണുത്രെ അടച്ചൂതുറപ്പാട്ട്‌. അതില്‍ ചില ഭാഗങ്ങഥം താഴെ മുദാ രിക്കുന്നു:
മതത മണവറയില്‍ മണവാജസ കതകട ല്ല
എന്താകാം പെറലവനെ ഏന്ത്ഭയ മഗാവാളാ
സന്തോഷ്ധാന്‍ മാവിതാരും തഗനററുടയ മമമാരും
താശിയോടെ റിയടച്ച മണവറമയടെ വാതല്‍ ചുററും
ചേരാരറ പ്ലേന്ടാരു പെരുംതായാര്‍വന വതേര മട്ടി
മണിമോതിരക്കയ്യാലെ മാവി ലന്നു വാതൽ ഒട്ടി
കൂ മോതി റംയാലെ വാമൃതുന്‍ വനം ലാതല്‍ ഭി
ഉഉേറാരു ലഷ്യത്ധിലന്നതവിയോടെ വത മുട്ടി
പട്
തുറേറരോ ചഞ്ചാതിവന്നുരതിയോടെ വാത. മുടി പെറാതായര്‍ മബിവിശക്കംപിടി ച്ഛുനിന്നു വാതര്‍ മു! വടകുകിണ്ടിഷും തരാം വടമൊത്ത താലം തരാറ കൂട്ടില്‍ത്തരാം ഒമത്തതരാം കു്ിരിപ്പാ൯ വിഭക്കതരാം ടം
എഏന്‍മകനേ മണവംഭ! മണവറയുടെ വത്ത്‌ തുറ
ഇതയും ഞാനഗതിരന്നന്‍ നിയതേതുമദിയായോ കിത്തിരത്തിലെത്തോനും ചിരരപ്പണ്‍കൊഴിയും പൂത്തിരയത്തേരിതവരുമാ? പൊഴതുമാഭാനിത്തിരധരം, ുണാവാളനുറതമദില്‍ തോഴന്‍ വന വതേല്‍ തല
വത്തര സതുറപ്പിള്‍ം, പൂറരപ്രടനിഷം, നീരാടുവാന്‍ നേരമായി."
ഇങ്ങനെ എണ്ണപ്പാട്ട്‌, കളിപ്പാട്‌ മുതലായി പലതും വ കരെ രസകരമായല്യാണ്ട്‌.
കേരളത്തിലെ ക്രിസ്താനികളുടെ പ്രിയ പാള്ളികഠം
ഓരോന്നിനെ സംബന്ധി ല്ലം പ്രത്യേഷം പ്രത്യേകം പാ ടടുകഠം രചിപ്പിടുണ്ട്‌, കടുത്തുരുത്തി, കോട്ടയം മുതലായ പള്ളികളുടെ പാട്ടുകളില്‍ അന്നത്തെ രാജാക്കന്മാര്‍ ക്രി സ്ത്രാനികഠക്കു ചെയ്തുകൊടുത്തിട്ടുളമ. ആനുമ്രല്യയങ്ങളേയും മറവം പററി പ്രസ്ലാവി ലുകാണുന്നുണ്ട്‌. കടുത്തുരുത്തി വ ലിയപളള്കിയുടെ പാട്ടില്‍ന്ിന്ന്‌' ഒരു ഭാഗം താഴെ ചേ ക്ദന്നു:--
ഭത്തലപ്പസാടിലെഗത്തു തുവാന്‍
അതമ്പിനാല്‍ തസ്യരാന്‍ മുബ്വാകെഴയെന്ന്‌
ണാലേട്ടഭിക്ിഥിണങ്ങള്‍ക്രടി
നന്മയാലൊത്ത പറത്തവാെ
കാലത്തു പള്ളി കടുത്തരുത്തില്‍
കരതേലയേ? വെച്പതിന്നാശഷി
നാട്േട്ടമുനു വടക്ംററില്‍
നായകന്‍ മന്നനെ ൭ പന്നകന്ന
94.
ഭതടകാം പൊന്‍പണം കാഴ്ചവെച്ചു അരു ഭമി കൊഴുത്ത വട്ടാ തച്ഛര്‍ പലരെക്കുടി അബ്ചിനാല്‍ പള്ളിക്കു സ്ഥാനം കാണ്മോന്‍ ചേയലാത്ത തെച്ോ വടക്കോയിയ്ക ചക്കേ കിഴക്ക പടിഞ്ഞാറെ സ്ഥാനഠ്യം കണ്ട തറയമടിച്ചു തച്ൃടക്ട പേരും കൊടുത്ത?
അണ്ണോവിച്ടടമഗ്‌.
തൃത്ഭവി ച്ചിട്ടുക്ള വയും, കര്റുറംക്രിസ്ത്ാനി കളുടെ ഇട യില്‍ കൂടുതല്‍ പ്രചരില്ലിരുന്നവയമായ ചില പുരാതന പാട്ടുകളെപ്പുരറിയും ചില സംഗതികം നമുക്കിന്ന്‌ അറി യുവാന്‍ സാധിച്ചിട്ടുണ്ട്‌. ““അണ്ണാവിമാര!” എന്നു പറ ഞ്ഞവരുന്ന നാട്ടാശാനാര്‍ നിമ്മിച്ചു പുരാതനകാലങ്ങ ളില്‍ അവരുടെ ശിഷ്യപരന്ധരയെ അഭ്യസിപ്പിച്ചുപോ ന്നിരുന്നചയാണ പസ്ത്തഗാനങ്ങാം. അതിനാല്‍ ഇവ യെ *അണ്ണാവിപ്പാട്ടുകഠം? എന്നു പറയുന്നതില്‍ വലിയ യുക്തിഭംഗമില്ലെന്നു തോന്നുന്നു. ഈ പാട്ടുകളില്‍ ചില തു പരിശകളിക്കാര്‍ പാടി അഭിനയിച്ചും വരാവണ്ട്‌. ത ന്നിമിത്തം *പരിശകളിപ്പാട്ടുകഠം'” എന്ന സ്്ഞേയും ഇവയ്യുച യോജിക്കായ്ക്കയില്ല. പ്രസ്തരതപാട്ടുകളില്‍ ക്രിസ്തു വിനെറ പീഡാനഭവത്തെ വളക്കുന്ന കൃതിയിലെ ഒരു ഭാഗം താഴെ ഉദ്ധരിക്കുന്നാ-
മരത്താന്‍ വന്ന പിഴെമയയ്താലകുറുവാം കരത്തിലേറി വാനംപൂക്‌ യൊരേത്തരനാഥ!
ചേല:
നിനവില്‍പ്പോമും നയന്‍ചെയ്തിടം വിനക്ദ
നിനയ്ക്യാതിവരെ നീ തയണയ്ക്യ കുത്തന്‌ ശോ! ഈ കൃതിക്കു മാഥ്ലകേളിപ്പാട്ടിന്‍െറ കാലത്തോടടത്ത പ്രാചീനത്വം തോന്നുന്നുണ്ട്‌ . ഭാഷയും രചനയും ഏററ വും അഭിനുന്ദനീയമായി രിക്കുന്നു. അണ്ണാവിപ്പാട്ടുകളില്‍ അഥവാ പരിശകളിപ്പാട്ടകളില്‍ ട്പീരചത്തി"* എന്നു കൃതി പരെ പ്പാധാസ്ത്രത്തെ അദ്ധിചഷന്നുണ്ട്‌. പേരു കൊണ്ടുതന്നെ അതു്‌ ഒരു വിരചരിതമാണെന്നു വ്യക്ത മാകുന്നുണ്ടല്ലോ. ഴു
പെരുമ്പടപ്പുമംഹാരാാലിനെറ പടത്തലവന്മാരില്‍ അഗ്രഗബ്ദനായി രുന്ന മഹോടയപ്രത്തു കത്തും വ ക്കിയുടെ ഭാദ്യയത്രെ ഇതിലെ നായിക. സയന്ദധ്യത്തിലും സരശീലൃയത്തിലും ഒന്നപോലെ പ്രദ്യാതയായിരുന്ന ഇ ലീരവനിത പൂണ്സുഗദിന്നിയാ യിത്തീന്റിരുന്ന കാലത്തു കോഴിക്കോടും പെരുവ്പടപ്പ്ം തമ്മില്‍ ഒരു ഘോരസ മരം ആരംഭിച്ചു. ഈ സമരത്തില്‍ സാമൂതിരിയുമായി പോരാടുവാന്‍ രാജകല്പനയന്സമരിച്ചു വക്ടി പുറപ്പെ ട്ടു, യുദ്ധം മുന്നുനാലമറസ്ധ നീണ്ടുനിന്നു: ഒടുവില്‍ സാമു തിരി നിഗ്ലേഷം പരാജിതനായി. പരാജയത്തിനുള്ളു. കാരണങ്ങളെ പ്രശ്‌ നികുനെക്കൊണ്ട ഗണിപ്പിച്ചുനോ ക്കിയതില്‍, വക്കിക്ക്‌ അനുക്രലപത്തി സ്വാധീനമായിരി ക്ടന്നകാലംവരെ, അവനെ തോല്ലി ക്ഷവാന്‍ വിഷമമാണെ ന്നു ദൈവജ്ഞന്‍ വിധികല്പി ച്ചു. അത।നാല്‍ ആ വധൂര തത്തെ അപഹരിക്കുവാന്‍ സമത്ഥന്മാരായ ഏതാനും മഹമ്മദീയഭടന്മാര്‍ സാമൃതിരിയുടെ കല്പനയനുസരിച്ചു പുറപ്പെട്ടു. അവര്‍ രാത്രിയില്‍ വക്കിയുടെ ഗൃഫത്തി
.96..:
ലെത്തി, തങ്ങറം വക്കിയുടെ സ്റ്റേഹിതന്മാരാണെന്നും മ. 0൨൮൦ പറഞ്ഞു" ആ സാധ്ധിയെ വിശ്വസിപ്പിച്ച്‌ അവി ടെ കടന്നുകൂടി, ഒടടവില്‍ അവഭ്െ ബലാല്‍ക്കാരമായി പിടിച്ചുകൊണ്ടുപോകവാനാണ്ട്‌' അവര്‍ തദ്യമിച്ചത്‌. എ ന്നാല്‍ സമത്റയും ലീരയുമായ അവഠം അവരുടെ കയ്യില കപ്പ്െടാതെ അകത്തു കടന്നു വാതിലടച്ചു; മാനഭംഗം നേ രിടാതെ രക്ഷപ്പെട്ടു. ഇതിനിടയില്‍. മുന്നുമാസംമാത്രം പ്രായമായിരുന്ന അവളുടെ ശിശു ആ കുഷാളന്മാരുടെ ക യില്‍ അകപ്പെടുകയും, ആ അശ്ൃഹൃദയന്മാര്‍ ആ ഇളം പൈതലിനെ ഞെക്കികല്ലുകയും ചെയ്തു. പിജയത്രീലാ ളിതനായ വക്കി പ്രഭാതത്തില്‍ സ്ചഗരഹത്തില്‍ എത്തി യപ്പ്യോഠം കുട്ടകാട്സ, എത മമ്മാഭേദകമായിരുന്നുവെന്നു പിപരിക്കേണ്ടതില്ലപ്പൊ. എന്നാല്‍ ആ വീരാഗുണി ഒട്ടും സമ്മോചമെന്ത്യേ അ്ഞക്കിക്കൊന്ന ശിശ്തുവിനെറ പ്രേത ത്തെ ആ നിഷ്ടൂരന്മാരെക്കൊണ്ടുതന്നെ തീററിക്കുകയും; അവസാനത്തില്‍ അവരെ വധിക്കുകയും യ്ക്കു, സരസം ഭവങ്ങം എല്ലാം അറിഞ്ഞ പെരു്പടപ്പമപ്പ്ീന്നു വക്കി ക്കു പല സ്ഥാനമാനങ്ങളും, വക്കിയുടെ വീരപത്തിക്കു ചീ രശ്ുംഖലയും കല്ലിച്ചു സമ്മാനിച്ചു. ഇതാണ്ട്‌' ചീരപത്തി യിലെ കഥയുടെ രത്നല്ലൂരുക്കം. പീരപത്നിയിലെ മ്മ നകം എല്ലാം വളരെ റ്ൃട്യയമായിട്ടുണ്ട്‌. ലക്കി പൂള്സ്റഗ ഭിണിയായ പ്രിയതമയെ വിട്ടു യുദ്ധത്തിനു പരപ്പെട ബ്ഖോഥം പാടുന്ന മരു മാഗം നോക്കുക:---
കന്ത! കരദവ്യരൂപനേ! നി കുനി
ആമി ടോണിയും
സാടിനെം വീടിഭനം പെണ്‍കൊടി ഭയ വിട്ഛ
തക അഡ സേവപെത്തന-- കുത്തനെ
5 ഗര്‍
ജീവമന നിരത യോന കാഴ്ചവച
വാളും വടുമിന്നിതാ കയ്യിലേന്തി
പോക്കമം നോക്കി നടന്നിഴുമ്പോഗം
ഭിരിമച്ഛൊററ നോടത്തിനിടയുമിട്ല-- കത്മനെ... ജീവഡെറ ജീവനെ പെണ്‍്വമററില്‍
അത ജീവികാടക്കംബികേ? കാത്ത കെറാംക!........
എത്ര രോമാഞ്ചപ്രദമായ ഒരു ഗാനം! കുഞ്ഞിനെ ഞെ ക്കിക്കൊല്ലുമ്പോഠം ആ സാധ്വി വിലപിക്കുന്ന ഭാഗം കു. ്ണ്ീരോടുക്രടിയല്ലാതെ ഒരാഠംക്കും വായിശവോന്‍ സാധി ക്കുന്നതല്ല. ഗൃഹനായക൯ അകമ്പടിക്കാരൊന്നിച്ചു ചി ജയധ്വനി മുഴക്കി പ്രഭാതത്തില്‍, സ്വഗ്രഹത്തിലേയ്ു വന്നുചേരുന്ന ഒരു ഭഗേമ്രൂടി വിടെ ഉദ്ധരിക്കാം:-
എണണ്‍്ദിശയും പുകഴ്്‌ന്ന നമമുടെ-മന്നവന്‍ പാദം രര്യില്‍ ലോകമത മാനവിക്രമഡ തന്നുട-വിക്രമ൦---മാടപേനേടാക്കമമാ ലോകേ! മേടവീടടകൊക്കെയടില്ലൂടലാകെ വനപട വ്വീടയപ്പേലോക്കി ഞാസ൯
വീടുചേരന്ാരെന്‍. പെ്മണിഷള്ളാരാ--യാടരിതീകഷുവാ൯ ബോനിത്രാ [ പോകുന്നു...
ഇവിടെ നായകനെറ രാജദക്തി, വീരത്വം, കൃതമൃത്യത എന്നിവയെല്ലാം എരു സ്ത്രടമായി പ്രകാശിപ്പി ച്ഛിരിക്കു നുവെന്നു നോക്കുക. പരരസ്ത്രരൂപതയുടെ അഭിവന്പ്യനേതാവറയി റോ
മാസിംഹാസനത്തി ല്‍നിന്നും അയക്കപ്പെട പരാപ്പൂഴ മെത്രാപ്പോലീത്തായുടെ ആഗമനത്തില്‍ കൊടുങ്ങല്ലുരേ സമ്മ. കരപ്പുറത്തുകാരുടെ എതിരേല്പിനെ സൂചിപ്പിക്കു ന്ന ഒരു വഞ്ചിപ്പാട്ടാണ്്‌ ഇതിനടിയില്‍ ചേഷ്ടന്നതു്‌ :--
റോമോച്പൂരി വാണരുളും ക്രിയ്ുവിനെഠ കുദ്യേക്ഷാരന്‍
മാത്തോജമാത൯ കുഴക്കാന്‍ പ നോസുനാമാ
13
98.
മരുമകന്‍ പട്ടമേററ പാപ്പാരയെന്നിതിരുനമേം ഗഉരുക്കുന്മാര്‍തക്കൌഷെഴാ ആരന്നക തലവന്‍
മലര വാഗ്സകൊണ്ട ചെശോത മുടിവെച്ചുകൊണ്ടു മലയാളക്കരയിയകലെില്ല
കൊട്യേങ്ങല്ലൂര്‍ വാണരുമ്ലം തിരുമുചം കാണുവാനായ്‌ വടിവിലെഴുന്നമ്തത്തു കരപ്പുറത്ത
അമ്ധതില്‍ച്ചരം പുകഴുമബ്ചരപ്പുത്തോന്നം വ്തി ചെമ്ചരുത്തിപ്രജയ്ക്്ാത്ത വെ്ണ്‍കൊററംട പാന്നാകുട കൊടി വടി പൊന്നമെടും മിന്നും പൊട്ട സന്നാഹാങ്ങമമാത്തഷ്ടിയിറക്കി ഓടി
ആളക്രടി വഴിച്ചോടി ഓടിഓടിക്കരപറഠി മാഭിക്തഷതിരുമുററം നിരാ ലോകര്‍
അതിമനോഫരറും താദാത്ധ്ൃപ്രതീതി ജനിപ്പിക്കുന്നു മായ മരു വണ്ണുനയാണിതെസ്‌' ഭഗരെയും പറഞ്ഞറിയി ക്കേണ്ടതില്ലല്ലൊ. രാമപരത്തുവാവ്യരുടെ കുചേലവൃത്തം വഞ്ചിപ്പാട്ടിനു മുമ്ത്ടവിച്ചിട്ടു്മ ഒരു കൃതിയാണിതെ ന്ന്ൂടി വായനക്കാര് അനുസ്തരിക്കേണ്ടതുണ്ട്‌ . കാവൃയരച നയിൽ കവിക്കു ലേശവ്യം ക്ലേശം സംഭവിക്കുന്നില്ല. കര പ്പുറം ക്രിസ്ത്രാനികഴയടെ ഇടയില്‍ പ്രചരിച്ചുകൊണ്ടിരു ന്ന വേറെയും നല്ല ഗാനങ്ങം ഉമ്മുതായി അറിയു ന്നുണ്ട്‌.
കേരളീയക്രിസ്ത്ാനികളുടെ സാഹിതീസമുദ്യ്യമങ്ങ ളെ തെളിയിക്കുന്ന പുരാതനപദ്കൃതികഥം ഇന്നു വള രെ വിരളമായിട്ടേ അവശേഷി ചിട്ടുമ്മ. കൃണ്ണഗഥോടി കൃതികഠംപോലെതന്നെ ക്രിസ്ത്ാനികഠംക്കും ഓരോതരം പാട്ടുകഠം ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്ന്‌ ഇതേവഖ്ലെ പ്രത്യക്ഷമാ യിട്ടുക്ള കൃതികളില്‍യിന്ന്‌ അനുമാനിക്കേണ്ടിയിരിക്കു ൯. അവ ഓരോന്നും കേരളസ്ധാസ്ത്യാരത്തിന്‍െറ ഓരോ
99.
ഭശാപരിണറമങ്ങളെ കറിക്കുന്നവയുമായിരിക്കാന്‍ ഇട യുണ്ട്‌, മാദ്രരകേളിപ്പാട്ടു, വീരപത്തി തുടങ്ജിയവയെപ്പ്േോം ലെയുക്ള. പ്രാചീനകൃതികഠം പലതും ചിതലിനെറ മുത ലായും, ഇരുട്ടുമുറികളിലെ മൂലകളില്‍ പാഴ്‌മണ്ണപിടി ച്രു അദുഷ്ലരൂപമായും ഇന്നം സ്ഥിതിചെയ്തുന്നുണ്ടായി രിക്കണം. ഭാഷാദേവിയുടെ നൈസദ്റികലാവബ്ജത്തെ ഹൃദയംഗമമായ വിധത്തില്‍ പ്രസ്സ്ടമാക്കിക്കാണിക്കുന്ന ഏതാദ്ടശഗാനങ്ങഠം ഏതൊരു ഭാഷയും, എന്നും അഭി മാനുഫ്േതുകംതന്നെ,
ത്ത. /
അദ്ധ്യായം 5
തുഞ്ചത്തെഴുത്തച്ഛുന്‍
മലയാളഭാഷയുടെ പിതാവായി സമസ്തരകേരളീയ രാലും സമാരാധിക്കപ്പെട്ടുവരുന്ന ഒരു മഫാകവിയാണു തുഞ്ചത്തുരാമാനുജനെഴുത്ത ച്ലൂന്‍. ഈ മഹാകവിയുടെ ജീ പിതകാലത്തേയും മൃതികളേയുംകറി ചുമ്മ. അഭിപ്രായ ഭേദങ്ങറം ഇനിയും അവസാനിക്കറോയിട്ടുണ്ടെന്നു തോന്നു ന്നില്ല. എന്നുവേണ്ട, വാസ്ത്രവമായ നാമധേയംപോലും ഇന്നം അജ്ഞാതമഞ്ഞെ, /രാമാനുജന്‍" എന്ന്‌ ഇപ്പ്യോഠം നാഥ സാധാരണ പറഞ്ഞുവരുന്ന അഭിധാനം “വിദ്യ്യാവി ലാസിനി' എന്നു മാസികയുടെ ആവശ്യത്തെ പുരസ്രി ച്ചു കേരളവമ്മപ്രഭൂതികഠം നിമ്മിച്ചിടടുമ്ള തായിട്ടാണട്‌ അറിയുന്നത്‌. അതിനുശേഷമായിരിക്കണം ഭാഷാചരി തരകാരന്‍ മുതല്‍ പേര് എഴുത്തച്ഛനെ സാക്ഷാല്‍ നാമ ധേയമായി ഇതിനെ സടംപ്പിച്ചുപോന്നിട്ടുരമ തക്‌.
ഞോഗ്രജഡ മമസതാം വിദുക്ഷമഗ്രേസരഡ മല്‍ഗുരുനാഥനനേക്ന്മേവാസികളോടും ാംകുരുന്നിങ്കല്‍ വാച; രാമനാമാചായ്യ്യന്ും
മുദ്യന്മാരായ റൃരുജതന്മാര്‍ മററുള്ളോരും?
എന്ന്‌ അഭ്ധ്ൃറത്മരാമായണം കിളിപ്പാട്ടിനെറ പ്രാരഭദ ത്തില്‍ കാണുന്ന ഭാഗം, വലിയകോയിത്തൂബുരാന്‍ മുതല്‍ പേക്‌ഃ നാമനിമ്മാണവിഷയത്തില്‍ പ്രധാനോപകരണ മായി ഭപിച്ചിരിക്കാം.
-101--
4രമേമക്തഡ്യനാകം രാമശിഷയനാലിഒം സോമനാം കണ്ഡപുരാധീശന്‍൯ തന്നന്തഗുഫാരി*
എന്നു ബ്രഹ്മാണ്ഡപുരാണത്തില്‍ കാണുന്ന ഭാഗത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി, ശിഷ്യനായ കരുണാകരന്‍ എഴുത്ത ച്ലന്‍ “രാമശിഷ്ടയന്‍" എന്നു പ്രയോഗി ച്ചിരിക്കയാല്‍, എഴുത്തമ്ലൂനെറ പേര് “രാമന്‍' എന്നായിരിക്കണമെന്നു ആര്‍, നാരായണലപ്പൂണ്ിക്കര്‍ അവര്‍കഠം മഹിക്കുന്നു.
വന്ദേഹം ഗ്ലരുസവ്രദേമനിശം ത്തം (രീഗുരും
വന്ദേ ശ്രീകുരണാകഞ്ച പൌമം ദ്രിസ്പൂയ്യനാരായബം
വന്ദേ ദേവഗുയം പരാപരഗ്തം ഗോപാലധ്ര്‌"മര്‍ഗുരും
വന്ദേ നിത്യമനന്തപൂള്സ്ുമമലം വന്ദേ സമസ്ലാ൯ ഗുരൂന്‌
എന്നുളള. പദ്യം ഗുരുപരമ്പരയെ പ്രാരംഭംമുതല്‍ അനു സ്തരിക്കുന്നതാണെമധില്‍ :തുഞ്ചത്തെഴും ത്രീഗുരും'" എന്നു കള.” അദ്വൃയത്മരാമായണത്തില്‍ പ്രതിപാടിച്ചിട്ടുള്ള. 4രാമനാമാചാ്ര്‍" തന്നെയറയിരിക്കാമെന്നും, സാക്ഷാല്‍ എഴുത്തച്ലുന്‍െറ പേര് കരുണകേരന്‍ എന്നുതനൊയായി രിക്കാമെന്നും പീ. കെ. നാരായണപിള്ള അവര്‍കഠം അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു. ഇതുപോലെ ഭിന്നങ്ങളായ അഭി പ്രായങ്ങഠം ഇനിയും കണ്ടേയ്ക്രാം. ഏതായാലും ഇയ കേ രളീയമഹാകവിയുടെ യഥാത്ഥനാമധേയം അഭ്യയാപി അജ്ഞാതമെന്നുതന്നെ പറയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.
കവീ്മനരോയ നെ മപാദ-രാലും സമാരാധിതനേത്ര്ളുഷ!
ആ നാട്ടെഴുത്തു ല്ലൂന്‍െറ ജന്മദ്ൂവവ്‌, പൊന്നാനിത്താലൃ ക്കില്‍ വെട്ടത്തുനാട്ട ദദശത്തത്‌ തൃക്കണ്ടിയൂര്‍ ശിവക്ഷേത്ര ത്തിനു പടിഞ്ഞാറ മാറി, തിരൂർ റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷന്‌
ടേ 102-
അല്പം തെക്കുദാഗത്തുജ്മ, തൃഞ്ചന്‍പറമ്പാണെന്നുത്ളു. സം ഗതിയില്‍ അധികം പക്ഷാന്മരം കാണുന്നില്ല.
ഈ മഹാകവിയുടെ ജീപിതകാലം എന്നായിരുന്നു വെന്ന്‌ ഇനിയും നിവ്വിചാദം തീരുമാനിക്കാന്‍ കഴിയാ തെയാണിരിക്കുന്നതു”. ഡ്വാഷ്ടര്‍ ഗുണ്ടട്ട്‌ മുതലായ പാ ശ്ധാത്യപണ്ഡിതന്മാര്‍ ക്രിസ്ക്വബ്ദും 17- ശതകത്തില്‍ (കൊല്ലം 778-875 പരെ) ആയിരിക്കണമെന്മുഹിക്കു ന്ന. കൊല്ലം 800-ഠമാണ്ടിടയ്യെന്നു “കേരളകരമുദീ"ക. ഒ്രാവായ കോവ്വണ്ണിനെടുങ്ങാടി പ്പസ്താവിക്കുന്നു. 150 നും, 825 നം മദ്ധ്യേയായിരിക്കണമെന്നാണ്ട്‌ ശ്രീമാന്‍ ആര. നാരായണപ്പണിക്കര്‍ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നതു്‌. പീ. കെ. യാകട്ടെ, കൊല്ലും 789-മാണ്ടു സമീപിച്ചായിരി ക്കാമെന്ന്‌' മരഹിക്കുന്നു. കൊല്ലവഷം 1100 നും 800 നും മദ്ധേയായിരിക്കണമെന്നുള്ളതാണ്ട ഭാഷാ ചരിത്രകത്താ വായ ഗോവിദ്മപ്പിളള യുടെ അഭിപ്പറയഠ. മേല്പത്തൂര്‍ ഒട്ട തിരിപ്പാടും എഴുത്തച്ഛനും സമാനുകാലീനന്മാരായിരുന്നു പെന്നും, ഭട്ടതിരിയാണു* എഴുത്ത്ലുനെ അമ്പലപ്പഴ്രാ ജാവുമായി പരി ചയവ്റടുത്തിയതെന്നും മുള്ള, ഐതി വ്ര പ്രസിദ്ധമാന്നല്ലൊ. ദട്ടതിരിപ്പാട നാരായണീയം ഏഴുതിത്തീന്നതു്‌, “ആയുരാരോധ്യസരമഖ്യം" എന്ന കു ലിദിനുസംഭ്യയയാല്‍ അറിയപ്പെടുന്ന കൊല്ലം 789 വൃശ്ചി കം 98-ഠംതീയതിയാണെന്നുമ്മതു സ്തഷ്ടവുമത്െ. “പവി തകരസ്ൂദ്യഴ" ഏന്ന കലിദിനസംഖ്യകൊണ്ടു കിട്ടുന്ന കൊ ല്ലവഷം 187 ചിദ്ങത്തിലാണ്‌ അദ്യയരത്മരാമായണം മുലം അമ്പലപ്പൂഴിരാതാവിന്‍െറ കൈയില്‍ കിട്ടിയതെ അം, അത്ത്‌ ആ രായാപിനെറ കല്പനപ്പകാരം എഴടിത്ത
പം 103 ---
ക്ലൂന്‍ ആയ്യലിപിയില്‍ പകത്തിയെന്നും, അതോടുക്രടി കിളിപ്പാട്ടു നിമ്മിച്ചുവെന്നും മറവുമാണുല്ലൊ വിശ്വസി ച്ൂവരുന്നതക്‌. പ്രസ്ത്ത സംഗതികളെ അധികം അവി ശ്വസിക്കേണ്ട ആവശ്യം ഇല്ലാത്തതിനാല്‍ 9-൦ ശതവ ഷത്തിലാണട്‌* എഎഴത്ത ്ലന്‍ ജീപി ച്വിരുന്നതെന്നുള്ള ഭാ ഷാചരിത്രകത്താവിന്‍െറ അഭിപ്രായംതന്നെ കൂടുതല്‍ ആദരണീയമായി കരുതാമെന്നു തോന്നുന്നു.
എഴുത്ത്ലുന്‍െറ മൃതികുമെപ്പുറഠി പറയുമ്പോഴാ ണര്‌ സവ്വോപരിയായ വൈഷമ്യം വന്നുക്രടന്നത്‌. ഭാഷാ ചരിതൃകാര൯ എഴിത്ത്സുന്െറ വകയായി, ശിവപുരാ ണം, ദേലീമാഹാത്മ്യധ, അല്ധ്യാത്മരാമായണം, ഇരുപ ത്തുനാലുവൃത്തം, ഭാഗവതം; ഫരിനാമകീത്തനം, ചിന്താ രത്ഥം, കേരഭൂനാടകം, ശതമുഖരാമായേണം, പാതാളരാമാ യണം, ഭാരതം എന്നിത്രയും. മൃതികളെ സമ്മഷ്ലിക്കുന്നു. എന്റാല്‍ ഇലയില്‍ പലതും ഏഎഴ്യത്തച്ഛുന്േറതല്ലെന്നാ ഞ്‌ അധുനാതനന്മാരുടെ അഭിപ്രായം.
ശിപപുരാണത്തിനു നമ്പ്യഠരുടെ തുത്മു.ലുകളൂമായി അവിരക്തമായ സാദൃശ്യം മുള്ള തുകൊണ്ടും,മനുക്കോട്ട്വാ ഴം മഹാമാനശാലി?"യായ ബാലരാമനെ പ്രസ്ത്തകൂതി യില്‍ സ്തൂതി ചിടുമ്മ തുകൊണ്ടും, അതു്‌ എഴുത്തല്ലുന്‍േറ തല്ലൊെന്നു സകാരണം ചിലര്‍ പിധികല്ലിച്പിട്ടുമ താണ്‌.
ഇരുപത്തിനാലുവ്ൃത്തം എഴുത്തു ല്ലൂന്‍െറ കൃതിയാ ണെന്നാണു” പരക്കെയുള്ള വിശ്വാസം. എന്നാല്‍ അതി നും ഇരയിടെ ഇള ശരെതട്ടിയിരിക്കുന്നു. പ്രസ്ത്രകൃതിയില്‍ പുനംനന്മൂരിയുടെ രാമായണചയമ്പുവിന്‍െറ ഛായ സാ
104
്യത്രികമായും, അവസാനത്തില്‍ രഘുവംശത്തിന്‍െറ അ നുകരണം അധികമായും കാണുന്നതിനാല്‍ അത്തു” എഴു ത്തച്ഛുനേറതായിരിക്കാന്‍ ഇടയില്ലെന്ന്‌ ആര. നാരായ ണപ്പയണിക്കര്‍ തുതഹിക്കുന്നു. പി. കെയും എഴുത്ത്ലൂന്‍െറ കുത്തുത്വത്തെ നിഷേധിക്കുന്നുണ്ട്‌'. പരകീയ ്ലരായാഹര ണത്തേക്കാഠം എഴുത്ത ല്ലുനറ സഹജമായ ശരരവബ്ദ ധിക്കു പിപരീതമായ ബാലിശരിതി അതില്‍ കാണുന്നു വെന്നുള്ളതാണു്‌' പി. കെ. യുടെ ആക്ഷേപത്തിനുള്ള. പ്രധാനകാരണം. ഭാഗവതം എഴ്ത്തദ്ലൂനെറ കൃതിയാ യിരിക്കാ൯ ഇടയില്ലെന്നാണ്‌ ആധുനികപണ്ഡിതന്മാ രില്‍ പലരുടേയും അഭിപ്രായം. “ഇതിലെ വാഷ്ണരണി യെ സൃക്ഷമദൃഷ്യച്ചാ പരിശോധിക്കുന്നതായാല്‍ അതില്‍, എഴുത്ത പ്ലുന്‍െറയല്ലാതെ മറെറാരാളിന്‍െറ കൈകഠംക്ൂടി പ്രവത്തി ച്ചിരിക്കുന്നതായി തോന്നിപ്പോകുന്നു. പക്ഷേ, അദ്ദേഹത്തിന്‍െറ ശിഷ്ട്യവയ്യയന്‍ക്രടി ഇടയ്ക്കിടെ സഫാ യിച്ചുവെന്നു വന്നേയ്ക്കാം?" എന്നാണു്‌ ചേളറ്ഠിലള്ു നായ ആര്‍. ഈശ്വരപിള്ള അവര്‍കഠം അഭിപ്പായ പ്പടിടടു്മത്‌.
&ബാദരാധണമുലനിദ്ലുതം ഭാഗവതം സ്തന്ധത്സഭത്‌ ലേഖമഞ്ചുമള്തിലിഫ തൃഞ്ചത്ആമേവും രമേഭാസനാമെഴത്തച്ഛം൯ അപ്പൂത൯ത്നത ഭക്തി മഴക്കു നിമിത്തമാന്‌* നവമസ്തുന്ധത്തോജമുള്ളൊര കഥെള്ാം ഭാഭ്തിഭലൊരു ഗീതമായുരൊയ്കന്‍ മുന്നം."
എന്നു പുന്നശ്ശേരി ഗ്രീധര൯നുമ്മി പ്രസ്താപിക്കുന്ന തില്‍നിന്ന്‌ , നവമസ്ത്രന്ധശേഷമുള്ള ഭാഗം എഴുത്തല്ല
- 105--
നേറതല്ലെന്നു സ്തൃഷ്ഠവ്യമാകുന്നു. നവമംവരെയുക്ളു ഭാഗം തന്നെ എറഴുത്ത ല്യൂർന്‍റതെന്നു വിശ്വസിക്കാമോ എന്നു കൂടി പി. കെ. ശങ്കിക്കുന്നു. ഇനെ എഴുത്തച്ഛുന്‍കൃതി കൂളളെന്നു സമബ്ലി ്യൂവരുന്നലയില്‍ പലതിനേറയും കുത്തു ത്വം ഇപ്പ്യോം സംശയാസ്പദമായി തീന്നിരിക്കയാണ്ട്‌.
എന്നാല്‍ രാമായണം, ഭാരതം, ഹരിനാമകീത്തനം, ചിന്മാരത്നം ഇത്രയും ശൃതികഷ്യടെ കത്തൃത്വവിഷയ ത്തില്‍ ആക്ദം വിതക്കുക്ഷ തായി അറിയുന്നില്ല. ദാഷാ ചരിതൂകത്താവ്്‌ കഞ്ചന്‍നമ്പ്യരുടേതായിരിക്കണമെന്നു” ഉുതഫിപ്പിട്ടുമ്ള “മത്തതരമായണം', കവിതാസാദൃശ്യം കൊണ്ട്‌ എഴുത്തല്ല്ന്‍റതായിരിക്കുണമെന്നുക്ൂടി പി, കെ. അഭിപ്രായപ്പെടുന്നുണ്ട്‌ .
എഴുത്ത്കൂന്‍ കൃതികളുടെ മാഹാഅ്മ്യത്തെ - അഥ ഖാ അവ എന്യകണ്ട്‌ മലയാമപല്ലസാഹിരതൃത്തെ പരി പോഷിപ്പിച്ചിടുണ്ടെന്നു സംഗതിയെക്കറിച്ചാണ്‌ ന മുക്കിലിടെ ചിന്മിക്കുവാനുടളയ്്്‌.
കണ്ണന്‍, ചെവശ്്ലേരി മുതത്ധപപേരുടെ “പാട്ടു'കം ഒരുവഴിക്കും, പനം മുതല്‍ പേരുടെ മണിപ്പവറമകൃതി കം മറെറാരുവഴിക്കും, മലയാമുപള്ലസാഹിത്യത്തെ മു ന്നോട്ടു നയി ച്ചിരുന്നുചെന്ന്‌ ഇതിനുമമ്പില്‍ സൂചിപ്പി ച്ചിള്ളൂ താണല്ലൊ, മേല്പറഞ്ഞ കൃതികഠം എല്ലാംതന്നെ ആയ്യലിപിയില്‍ എഴുതിലന്നിരുന്നുതായും വിചാരിക്കാ വുന്നതാണ്ട്‌, പക്ഷെ എഴത്ത്ലൂനെപ്പുററി പ്രതിപാദി ക്ദന്ന പലരും, അന്ധമായ ഭക്ത്യാവേശംകൊണ്ണേടാ, മ റെറത്തു കാരണവശാലേറ എന്നറിയുന്നില്ല, അനുദ്ധമായ
14
106 --
പല സംഗതികളും അട്ദേഹത്തോടനബന്ധിച്ചു പ്രസ്താ പിക്കുന്നതില്‍ ബദ്ധശരദ്ധരായിക്കാണുന്നു. അവയില്‍ ഏററവും മുഖ്യമായ ഒന്ന്‌, ഏഴുത്തച്ഛുന്‍െറ കാലംവരെ മലയാമുഭാഫസ്ല, ശരിയായ ഒരു അക്ഷരമാലപോലും ഇ ല്ലാതിരുന്നുഡെന്നും, അദ്ദേഹം സംസ്ല്ൃതാക്ഷരമാല സ്വീ കരിച്ചു” അതി തമിഴിനു പ്രത്യേകമുമള നാലക്ഷരങ്ങ ളെക്കൂടി ക്രട്ിലേവ്മ്‌' ആദ്യമായി അക്ഷരദാരിദ്രപ്യം നീ ക്കിയെന്നും, അതിനാല്‍ ദാഷയുടെതന്നെ ജനയിതാവ്‌ അ ദ്ദേഹമാണൈസം മുള താണ്‌. എഴുത്തച്ലുനമുമ്പവരെയു ഭൂള. പട്ചസാഹിര്യത്തിന്‍െറ വള മയെ അവധാനപൂവ്വം അവലോകനം വെയ്യ്ുന്തോയാ, ചടുഴ്ത്ത, ച്ൂന്‍െറ ജനന ത്തിനുപോലും പഷമറൈവാമുന്വ ആവ്യലിപി ഭാഷ യില്‍ നടപ്പായിരുന്നുവെന്നു സംശയ ലേശമെസ്ക്േ തീരു മാനിക്കാമെന്നാണു്‌ മൃതാന്നുന്നജ്‌. അതുപോലെതന്നെ അസ്വ്വോസ്ത്ം അകുന്നനിന്നിരുന്നതും, അനാശാസ്ത്യവും അ പഫാസ്ത്യവുമായ രീതിയില്‍ പ്രയാണംചെയ്തിരുന്നതുമാ യ പപല്സാഹിരൃത്തിന്‍െറ രണ്ടു ശാഖകര്യെ സ്‌പ്ൃഫഹണീ യമായ ലിധത്തില്‍ കൂട്ടിയിഅക്കി നൃതനമായ ഒരു മ ണിപ്രവാമപ്രസ്ഥാനം എഴിത്തറ്റൂന്‍ ഏപ്പെടത്തി എന്നു പ്രറഞ്ഞുവരുന്ന സംഗതിയും ചിന്മനീയമായിരിക്കുന്നു.
*സന്ദഭേ സസ്ന്രേതീകൃതാച' എന്ന ലീലാതിലകസു പ്രകാരം മലയാളപ്പകൃതികളെ സംസ്തൃതവിഭക്തികഠം ചേത്ത്‌
പൂകി രര പന്തലകത്ന ചൂകരാ-
ജേ ച്ചടിദര മാലപറിച്ചൊരോത്തരേ
107
തതല്ലിരേ തക്മിവതീറ പോരമായ' മമന്ടിര കൊണ്ട മണാടിതരന്നയയും"
എന്നീവിധം പ്രയോഗിക്കുന്ന വിലോമസസ്പ്യദായം മല യാളത്തില്‍ കുറേ ദരം വ്യാപി പ്പിരുന്നു എന്നുള്ളതു നി ദ്ൃൂംശയമാണു്‌. എന്നാല്‍ ഫട്‌ അച്ച്‌ ന്‍െറ കാലത്തി നമുന്പുതന്നെ ആവക പ്രയോഗങ്ങളെ പണ്ഡിതയാര്‍ അധിക്ഷേപി ച്വിരുന്നുവെന്നു്ള തിന്‌
*താശപ്പൂടടനുന്തി തകരാ॥ കറികൊള്ളശേമാഃ
കാകാൻ കയത്ജേ മയമേദിഡരിയന്തി
മന്ദന്തി പാന്റനി വഹ പടിബാധ പേയ
മിന്നാമിരു്ന രുഹംശ് ഭിന്നത? എന്നിങ്ങനെയുള്ള പരിംറാസകവന അറം ലക്ഷ്യങ്ങളത്തെ. കണ്ണ്ുപ്പന്നിക്കുന്താരുടെ കാലംമുതല്ലേപ്വവാട്ടുകളില്‍ സം സ്തൂതത്തേയും മുലയാദത്തേയ്യം ശടി൪ ലുത്നദ്മ മണിവപ്പ വാദുദാഷ പ്രയേഗിപ്പിരുന്നു ഏന്നുമ്മ തിന്ന്‌ ആവക തൂതികുഠം തെളിവു നല്‍ മന്നവ റണ്‌, എന്നാല്‍ തമി ഴ്‌രൂപ്പഭൂയിഷ്യുമായിരുന്ന കണ്ണന്‍ ദൃതികഠം, ഈ നവീ നമണിപ്പവാമാന്തരീക്ഷത്തിലെ ശുശ്രോദയംഭപോലെ മാ തുമേ ശോദി പ്പിരുന്നദള ഫ്ുന്നം സമ്മതിക്കാതെ തരമി ലല. എഴുത്തല്്‌ രമന്‍റ അവതാരം ഈ കുവനനഭോമ ണ്ഡലത്തിലെ അരുണോദയമെന്നോ, സുപ്രദാതോദയ മെന്നോ പ്പസ്ത്ാവിക്കാവുന്നതാണു്‌. സംസ്‌ കൃരതമലയാള ശബ്ദത്തെ നിരക്ഷീരസ്ത്റായേന സംയോജിപ്പിച്ചു, മുന് ഗാമിയായ കണ്ണന്‍ മുതല്‍പേര്‍ സവ്വേചെയ്യു ഭാഷാ സരണിയെ ആഅതിചിപുലാം സശാവമായ വിധ ത്തില്‍ പെട്ടിത്തെദി ച്ച്‌, അതിനെ ആധുനിക ദാഷയോ
_ 108
ട്‌ ഏറവം സമീപിപ്പി ചുമഹാന്‍, കിട്ിപ്പാട്ടുകളുടെ ജനയിതാവായ തുഞ്ചത്തെട്റ്ത്തച്‌ മനാണെന്നുള്ളതില്‍ ആക്ദം എതിരദിപ്രായമുണ്ടാകുന്നതല്ല.
സാസ്തൃതപ്രകൃതികളെ മലയാളലിദക്തി പ്രത്യയം പേത പ്രയോഗിക്കുന്നതാണ്‌ ഭാഷയുടെ ഉ ല്‍ഗതിക്ക്‌ അനുക്രവമായിരിക്കുന്നതെന്നുമള സംഗതി,സ്വമൂതികളെ ക്കൊണ്ടു സുസ്ലൃഷ്ഠമാക്കിയിട്ടുമ തും എഴുത്തച്‌ മ൯ത ന്നെയാണ്‌, എന്നാല്‍ ലഭളരെ അച മായിമാത്രം-
്തവസചിവസംകിഫ അഥറധനളുഷോം ഭാസോസ്തി കോസ്പലേമാന്യ. ശമുമസ്ത്ര ബാന്‍?
എന്നിങ്ങനെ മേല്‍പറഞ്ഞലയ്യുയ വിപരീതമായി പ്ര യോഗിച്ചിടടള്ളതളു്‌ ഈ വിഷയത്തില്‍ അത്ര ഗണ്യമായി കരുതിശ്രമടാത്തതുമാണ്ട്‌'. ഗ്തുധേമലയാതുപദങളെക്കൊ ണ്ട്‌ ഒരു മഹാകാല്യയം രചിച്ച ചെരശ്ശേരിതന്നെ ഗ്രന്ഥാ വസാനത്തില്‍--
കുമലാക്ര പര്ലാ്ത കഴരിതനിണ കനിവോ-- ഭരാവലി വിരവടഥ തൊഗ്തിടിന സമയേ നിവിധാശമ വചസാമപി പൊരുലാകിന ശേവാന്‍ വിധുശേപരപേഥമ്യ ച മധുസൂദന സവി ...,
നിരുപാഡികനിയതം തവ തിരുഭമയ്‌? പടികലയെ യദൂനന്ദനമുഖപയജ പരനവിത വിലസത്‌ ശശിമണ്ഡല മണിമണ്ഡിത വരമണ്ഡന ജഗത്മാം ഭജമണ്ഡല പഴിവിണ്ഡത രിചുമണ്ഡല സതതം ഖ്ജമന്ദിര മുനിവവിതു ചരണാംബുജ ഭരണം!
എന്നിങ്ങനെ വിദകഞ്യന്മഒദമായ സം സ്ലൃതപദങ്ങളെ പ്ര
109
യോഗിച്ചിടടളളതു നോക്കുക. ഇവയൊന്നും തത്തല്‍കൃതി കളുടെ മാഹാത്തൃത്തിന്‌ ഒരു ബാധകമായി ആരും ഗ ണി ച്ഛൂവരുന്നില്ല.
എഴ്ത്തേച്‌ രന്‍ സ്വകൃതികറംവദിയായിചെയ്കു മ ണിപ്രവാളദാഷാപരിഷ്ടരണത്തില്‍ ലീലാതിലകത്തി ലെ മണിപ്പവാളസംജ്ഞയുടെ അത്‌ംതന്നെ കീഴുമേല്‍ ഒന്നു മറിഞ്ഞില്ലയൊ എന്നു സംശയമുണ്ട്‌. മണിപ്രപളേ മെന്നാല്‍, മണിസ്ഥനീയങ്ങളായ സംസ്ലൃതപപദങ്ങളും പ്ര വാള സ്ഥാനീയങ്ങളായ മലയാളപടങ്ങളും ശടകലന്ന ഭാഷ എ്ലന്നുദ്മ അത്ഥമാണല്ലൊ നാമിന്നു ഗരഹിക്കാ൨ മതു. ലീലാതിലകകാലത്തെ മണ്ടിപ്പവാളത്തിനു' ഇങ്ങ നെ ഒരു അത്ല്പരിണാമം വന്നുക്രടിയതുളു്‌ എഴുത്തച്‌ മ നെറ ഭാഷാപതിഷ്ടാരത്തോട ക്രടിതമന്നെയായിരിക്കാം.
മേല്‍പ്രകരേം പ്രരിഷ്യതമറയ മണിപ്രവാമത്തിനു്‌ ആതൂതിയില്‍മാത്രമല്ല, പ്രകൃതിയിലും ഒരു പരിവത്തനം തന്നെ സംഭവിച്ചു. ഭാലോദ്ദീപനമാണു്‌ സഹ്ൃദയാവജ്ജ കമായിട്ടു്ള. കാവ്യൃത്തിമെറധമ്മം ഏന്നുക്ക തത്വം പദ്യ സാഫിത്യലോകത്തില്‍ വേണ്ടവണ്ണം തെളിച്ചുകാട്ടിയതും കിളിപ്പാട്ടുകളുടെ ജനയിതാലായ എഴുത്തച്‌' രെന്‍തന്നെ യാണ്ട്‌. വായനക്കാരില്‍ സമയോചിതമായി ലരുത്തേണ്ട രസഭാവങ്ങഥം ഏതെല്ലാമെന്നു ഗഹിച്ചു്‌ അവയെ യ ഥാവിധി പ്രകാരിപ്പിച്ചിട്ടമതിനാല്‍തന്നെയാണു കി ഭളിപ്പാട്ടുകഠം ഇത്രത്താളം വിജയശ്രീലാളിതമായിത്തീ- ന്നിട്ട്‌. ഖാണ്ഡവദാംഥം മുതലായ ഭാഗങ്ങളിലെ വ ്ഇന്കഠം ഈ അടിപ്പായത്തിനു മാറവകൂട്ടുന്നപയുമാണ്ട്‌.
-110--
ഭാരതയുദ്ധാനന്തരം സമരഭൂമിയെ സന്ദശിക്കുന്ന ഗാന്ധാ രിയുടെ ചേതോവഖികാരതത്തെ, സ്റ്റടികനിമ്മലമായ ജല രാശിയില്‍ പരിത്ഭസ്ഥിതികഠം എന്നപ്പോലെ പ്രതിഫ ചിപ്പിച്ചുകാണിക്കുന്ന ഭാരതം സ്റ്രീപഠ്രത്തിലെ ഗാന്ധാ രീവിലാപം എന്ന പ്രസിഭാദാഗ൦ നോക്കുകാ--
കേന്നുകന്ടിഞ്ട മുഴന്ത ഗാന്ധാരി മവ ക്ണനം മഡേന്‍ തന്നോടു ഭചാല്ലിനാാംം കണിലോ നി! മുകുന്ദ! ഡരണിയി.-. മുണ്ടായ മന്നരില്‍ മുമ്പന്‍ മഗദത്തന്‍
തന്‍ കരിവീരന്നരികേ വന്ല്കുമായ്‌ സഘവനാത്മജനെഴ്കു ശരഭ്തിനറൂല്‍ വീഷ്തല്ലോ ക്ര ധരണിയില്‍ ശോണ്ണിരുലയമനിക്ങള്ശേ ശിവ്‌ ശിദ!!........
എന്തിനു മഠറുമാവകരപ്പറയുന്നു കി്തിക്കില്‍ നഷമറിമാധമികതാക്കയ്ം.ര്‍
കരുണരസത്തെ ഇത്രത്തോളം ത്തസ്വന്ടയതരമായ- വിധത്തില്‍ പ്സ്്റിക്കുലാ൯ എഴുത്ത പ്‌ മനുല്ലാതെ മററാ ക്രകേഴിയും? എന്തിനധികം, ദാവനി ബന്ധനമാണു്‌ ഏതു കൃതിയുടേയും വിജയത്തിന്‍െറ മാനദണ്ഡം എന്നുള്ള ത ത്വം രാമായണദാരതഗ്രമ്ഥങ്ങളിലെ ഏത്ുദാഗം നോ ക്കിയാലും പ്രത്ക്ഷമാകാതിരിക്കുകയില്പ.
ഒരചിത്യമാണു്‌” സാഹിത്യത്തില്‍ സദ്ത ദീക്ഷി കേണ്ടെതെന്നുമള പ്രമാണം ശരിയാണെമ്മില്‍ അതു്‌” എ, ഴൃത്തച്ലുനെപ്പോലെ മററാരും മനസ്സിലാക്കി പ്രവത്തിച്ചു ടടണ്ടെന്ന തോന്നുന്നില്ല. ദേശം, കാലം. പരിത്സ്ഥിതി കഠം അവസരം എന്നി അങനെയുമ്മ. പല സംഗതികളെ
1
പ്രററിയും വേണ്ടലണ്ണം പിന്മിച്ചേ ഒരചിത്ൃചേടിയായ കവി എന്തെജിലും പ്രസ്ലാവിക്കാവള്ള.. കിളിപ്പാട്ടുകളി ലെ ഏതുഭാഗം നോക്കിയാലും ഈ സംഗതി കരതലാമ ലകംപോലെ സ്ററഷ്ലമാണ്ട്‌.
ലോകാഭിരാമനും, പോരാളിവീമനമായ രാമച ഒന്‍ വിശ്വാമിത്രനോടുക്ടി മഥിലാപുരിയില്‍ എത്തു ന്നു. സീതാവിപചാഫലോലുപന്മാരായ രാജാ.ന്മൊര്‍ ശൈ വചാപഭങഞ്ജനത്തിന്‌ അശക്തരായിത്തീരുകയാല്‍ നി രാശരായിക്കഴിയുന്നു. ഈ ഘട്ടത്തിലംണു്‌ ഗുരുനാഥനാ യ വിശ്വാമിത്രനെറ ആത്ഞഞപ്രകാരം രാമചന്ദ്ര൯ ചാ പരഞ്ജനം ചെയ്യുന്നയ്ക്‌. അപ്പേോടയണ്ടായ അവസ്ഥാന്മര ത്തെ വണ്ണില്ചിടട തി കവി പ്രദശിപ്പിച്ചിട്ടു്ക. ഒ ചിരൃചി ചാര ഏത്രയോ ഗ്ല്രാഘാര്‍ഫമ്രയിരിക്കുന്നു;
*ഇടിവ്ീടുംവൃയറ്റം വീന്‍മറ്‌ മത്തച്ചേകടട
നടുക രാജാക്കന്മാതരഗഷമെട്പോകലെ
തെധഥിലി മയിരിരപ്പടപോഴല സന്ദ പൃത്ടാഥം തകനതുകടുണ്മാൂ്യുന്നു ചേതസി കെൌശികുനും"
ഇത്രയും മിതാക്ഷരട്ടളെക്കൊണ്ടു അപ്പോം അ വിടെ സംഭവിച്ച അവസ്ഥകളെല്ലാം, എത്ത ധചതോഹര മായി പ്രഭശിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. മൈഥിലി മയില്‍പ്പേട പോലെ സന്നോഷംപൃണ്ടാഠം" എന്നുള്ള ശാലീനമായ പണ്ണനകൊണ്ടു കുലീനയായ സിതാദേവിയുടൂട രാമചന്ദ്ര ചിഷയകമായ ദിപ്യപ്രേമം എതു സ്റ്റുടമായി പ്രകാശി പ്പിച്ചിരിക്കുന്നു!! സ്വയംവരഘട്ടത്തില്‍ സീതയെ ലണ്ണി ച്ലിട്ടള്ള തും ഇവിടെ പ്പസ്താവയോധ്മാണ്ഞ്‌,
-112--
4*സ്വള്്റവള്സ്റുതെയ്ൂണ്ട മൈഥിലി മനോഹര
സ്വാള്്റടഷദ്ധാങ്ങളമണിഞ്ങു ശോഭയോടെ
സ്വയ്സ്മാലയും വരിച്ചാടരാല്‍ മനും മന്ദം
അഴഴ്സ്റാജനേതര൯ മിദ്‌, സരൂപം വിനീത്തരചായ്‌
വന്ുട൯ നേരോല്പലമാലയുശിട്ടാം മുന്നേ
പ്പിന്നലേ വാരണാത്ഥമാലയയമിടീടിനടോം.??
ഇവിടെ കവി പെയ്തിടടൂള സീതാശൃംഗാരവങ്സ്ുന യുടെ രസികത്വം സപാതമധുരവും ആലോചനാമൃതരയ മെന്നേ പറവാ൯ തരമുക്ഷയ,. സീതയുടെ മന്ദംമന്മമായുള്ള പരവും, വരണാത്റ്മാലയിടുന്നതിനുമുന്വ നേത്രോല്പലമാ ല ഇട്ടതായി കാണി ്പിട്ടുക് വിധവവം എതര സജീവമാ യി സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു! സന്മഭ്യത്തിനെറ പാസ്കവമായ അനുദവയോഷ്കൃത സംജധത്തിലറണു്‌” അടഭദിയിരിക്കുന്ന തെന്നുള്ള പരമാത്റബോധം ഇനദുശവണ്ണനകംകൊ ണ്ടാണ്‌ മഫ്മാകുവികം ലോകതെ ൭ല്‍ബോധിപ്പിക്കു ന്നതു്‌. എഴുത്ത്ലുന്‍െറ വ്ത്്ുനകക്കുമ, മററാധ മെ
പ്പും അതിന്‍െറ വൈചിത്്മാണു്‌. സന്ദര്‍ഭേദംകൊണ്ട്‌ ഒരര കഥാപാത്രത്തെത്തന്നെ വൃത്ൃസ്തരൂപത്തില്‍ പ്രദ ശിപ്പിക്കുലാനു മുള പാടവം അത്യൃത്തൂതാവഹമായിരിക്കു നൂ. പാണ്ഡവന്മാരുടെ ദൂതനായി പറപ്റെടുന്ന ശ്രീകൃഷ്ണ ന്‍െറ രൂപവണ്ണ്ണുനം നോക്കുക:
ദാരുകന്‍ കൊണ്ടുവന്ന തേരതില്‍കരയേറി-
്രാരാക്തയെഴുന്നള്ളിന്തുടങ്ങി ഭവായും........
കാഞ്ചനാമയമായ കാഠയികളിട്ച മഞ്ജ
്ൂ്ജേലയതിന്‍മീകുത നനോദശ്ധഥി ങ്ങളായി
മിനാന്ന തത്വങ്ങളും മെന്നക്കില്‍ വിളങ്ങുന്ന
വസ്തരപരാശ്പ്‌'ജങ്ങളു൦ കണ്ടു നികു
-113-
കണ്ണപഠ്ത്തില്‍ പാത്ഥസാരഥിയായി കൃഷ്ണനെ പ ത്ണിച്ചിടൂടമ ഭാഗം പ്രസിധമാണല്ലൊ.
“നിരന്ന പിലികഠം നിരക്കെ കത്തി നിറുകഡില്‍. കൂട്ടിത്തിറകമാടു കെടി കുരിശുകി ലായ ച്‌കരടാരവും മണിക മിന്നിടം മദനിക്കിരീടവും.... ...
മണിവഴ്സ്ുന്‍തന്നെ ഭതഭിക്ങു കണ്ടു ഞന്‍
ഈ മാരോ വഗ്ത്്ുനകകടടേയും മായാവ്ൃത്യാസവും സ്വാരസ്ത്രാതിശയവും എത്രകണ്ടു വിസ്തയനീയമായിരി ക്കുന്നുവെന്നു സുക്ഷിക്കുക,
കാവ്യൃരസം ആസ്പടിപ്പി ച്ചുകൊണ്ടുതന്നെ, ഹൈ ന്ദവജനമ്കമു.ടെ ഈശ്വരഭക്തിയെ ട്ടീപിപ്പിക്കുന്നതി അ പജ്യാഘമായ ഇതരഗ്ന്ഥങ്ങഥം, രാമഠയണവ്യം ഭാര തവുംപോലെ മലയാഭത്തില്‍ മററാന്നില്ലതന്നെ.
ഒനിരതിശയം നിരുപമം നിര-ഞനം നിരാധംത നിത്യ നിരാമയ നീരജ ലോചന
നിയമ പരജനഫ്യദയനിലയനം, നമോസ്റ്റ തേ നീചകനാന്തകം നീതിസ്ഥിതികര്‌*
എന്നിങ്ങനെയുളള കാവ്യയപ്രവാഹം, ഏതൊരു ൫ ക്തനെയാണ്ട്‌' പുളകാഞ്ചിതഗാത്രനാക്കിത്തീക്കാത്തതു്‌ കേരളഭ്ൂമിയില്‍ എളഴുത്തച്ലൂുനെപ്പോലെ അത്രയധികം വേദാന്തതത്വങ്ങളെ പ്രതിപാടി പ്പിട്ടുള്ള ഒരുകവിയും ഇതേവരെ മൃണ്ടായിട്ടില്ലെന്ന വേണം പറയുവാന്‍. എഴ ത്തച്ഛ൯ സ്വകപോലകല്റിതമായി ഒന്നുംതന്നെ എഴുതി യിട്ടില്ലെങ്കിലും അദദ്ദഹത്തിൽന്‍റെ ഈ തട്യമകഠംത
15
114.
ന്നെ രസോല്പാദനുവിഷയത്തില്‍ അദ്ദേഹത്തിനുള്ള. അ നസ്ത്ൃസാധാരണമാറയ പാടവത്തെ കച്ചൈസ്തുരം ലിളിച്ചു പറയുന്നുണ്ടു്‌. ഒരു കവിക്കുക്ള സ്വാതന്ത്ര്യംമുഴുവന്‍ ത ജ്ജമയില്‍ അദ്ദേഹം കൈക്കൊള്ളാതെയുമിരുന്നിട്ടില്ല. &നമമസമാരാവണകോടയോധമ--നാമസൃഴുതോഷധമപാരവിക്രമ?* എന്നമാത്രം മൂലത്തില്‍! രാമദൂതന്‍ രാവണനോട്‌ പറയുന്ന ഭാഗത്തെ, തജ്ജമയില്‍ ഏത്ര സജീവവും രസ സന്ദായകവൃമാക്കിത്തീത്നിരിക്കുന്നുവെന്നു നോക്കുക:---
നിനവു തവമനസി പെരുതെരയംനന്ന ന്! നിന്നോടെതികരാരു ൩൨ ന൫റായിരം. തമനനിചരകലപതികമായ” ഞെളി ഇറ കാത
രാവണന്മാരൊര്മിക്ചെര്ൃത്തീലിലും. നിഷത്കുമിവ്പ മമ ചെരൃനിരല്‍ക്ക പോര പിന്ന
നീയന്തുചെയ്യുന്നിരെന്നോട ക്ല? ഇവിടെ സ്തരിക്കുന്ന വിരഹാസ്ത്രരസക്കാം എത്ര
വ്ലൂടവും സജീപവ്യമായി പരിലസിക്കുന്നുവെന്നു കാണുക. ഇത്തരം ഭാഗം ലായിക്കുന്ന ഒരുവന്‍ കിളിപ്പാട്ടുക ളെ കേവലം തജ്ഡമകളെന്നു പറവാന്‍ ധൈധയ്യമുണ്ടാകു മോര്‍ അല്ലെയില്‍ എന്തിന്‌ ?
ഭാരതി പദാവലി തോന്നണം കാലേ കാധല
വംരിധിതന്നില്‍ തിരമാലേകുമെന്നപോകല എന്നു പ്രാത്ഥിക്കുന്ന ഈ മഹാകവിയുടെ കന്മകരദബിറു പഠനവും ചെയ്തു കുന്ന പികകല പണ്തമം കേട കേട്ട"
എന്നിര്നെയുള്ള ആ കാവ്യവാണീപ്രവാഹം ഒന്നുത
ടം 115-5-
ന്നെ സഹൃഭയൃദയോട്നങ്ങളെ സേചനംചെയ്ത് സു ഖിപ്പിക്കുന്നതിനു തികച്ചും പഠ്യാഫ്യുമായിരിക്കുന്നു.
എഴുത്തവ്റുന്‍െറ കവിതാ ചാതൂഘ്യം അധികം പ്രകാ ശിക്കുന്നതു ഭാരതത്തിലാന്നെന്നു പറയാതെ തരമില്ല. രാമായണത്തിനു പ്രൌഡത ക്രടമെധില്‍ ഭാരതത്തിനു രമൃതയേവമെന്ന പറയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ലക്ഷത്തിയിരു പതിനായിരം ്ര്രോകങ്ങു മ്മ മുലത്തെ കാവ്യരസത്തിനു ലേശം ലോപം വരുത്താതെ, അത്രമാത്രം ചുരുക്കി ഒതു ഗിയ കവിയുടെ സാമത്‌വ്വം വാലാമഗോചരംതന്നെ- സസ്ല്രേതപദങ്ങളുടെ പ്രയോശവം, രാമായണത്തെ അ പേക്ഷിച്ചു ഭാരതത്തില്‍ വളരെ ഷറപാണു്‌. സരളപദ അളെ തതിത്ത്ുകൊണ്ട്‌ ; കലിതാകാമിനി നല്ല ചുവചു൨ ക്കോടെ ഇതില്‍ സ്ൃപ്രസന്നയായി കളിയാടുന്ന കാഴ്നേ അനുവാ പകന്മാരെ ആശ്ചത്പരതന്ത്രരക്കുകതന്നെചെ യമം. രാമായണത്തില്‍ ഭക്തിരദ്ധ പ്രധാനമെയില്‍ ഭാര തത്തില്‍ സവ്യരസങ്ങളും തുല്യപ്പാധാസ്ത്യത്തോടുക്ൂടി വിള അന്നുണ്ടെന്നുതന്നെ പറയാം, ചുരുക്കിപ്പുറഞ്ഞാല്‍, രാ മായണവും ഭാരതവും രാമാനുജകവീറ്രന്‍െറ അനശ്വര വിജയപതാകകളായി മലയാള പല്ലസാഹിത്യത്തില്‍ ഏതുകാലത്തും പരിലസിക്കുമെന്നുമ്മ തിനു സംശയമില്ല.
അദ്ധ്യായം 6
മറ൨൮ ഭാഷാകൃതികം ഖാത്മികി രാമാഡണം, [൦ നിര
എഴുത്തല്ലൂനെ അനുകരിച്ചു” കിളിപ്പാട്ടപ്പസ്ഥാന ത്തില്‍ പലരും ശൃതികഠം പമപ്പിട്ടുണ്ട്‌. അവയില്‍ കോ ട്ടയം കേരുവമ്മയുടെ വാത്മീകിരാമായണമാണ്‌' മുന്ന ണിയില്‍ നില്ലുന്നതു്‌. എന്നാല്‍ എഴുത്തറ്റുന്‍െറ രാമാ യണത്തോ$ു തൂലനംചെയ്യുമ്പോഠം പ്രസ്തുതകൃതിക്കു കേ രളത്തില്‍ സിദ്ധി ച്ചിട്ടുമമ പ്രചാരം വക്ൂരെ നിസ്സ്രാരമ ത്രെ. അതിനുള്ളൂ പ്രധാനകാരണം വാത്മീകിരാമായണം അധ്യയാത്മരാമായനംപോലെ ഒരു മരുഗ്രന്ധമല്ലെന്നുള്ള. തായിരിക്കണം. /പ്രദ്യാതവംശോരാജഷി പീരോദാത്തഃ പ്രതാപവാ൯' എന്ന ലിധിക്കൊത്തവണ്ണം പഞ്ചനഭത്തി ലെ ദിഗ്‌ വിജയിയായ ഒരു വീരപുരുഷന്‍ എന്ന നിലയി ലാണ്‌ ഇതില്‍ ശ്രീരാമനെ ലന്സ്റി ചിട്ടുമ്മ തു്‌.
4കോമ്പസ്തിന സാന്പ്തം ലോകേ-- ഗണവാന്‍ കശ്ചവീയ്യയുവാഷി?
എന്നും മറവമുമ്ള പ്രസ്താവങ്ങള്‍ നോക്കുക. ഇങ്ങനെ നാ യകാടിപാത്രങ്ടളൂടെ ഇരശ്വരാംശത്വകല്പനാഭാവം ഇയ കൃതിയില്‍ വൃൃക്തമാണുട്‌. നേദരമറിച്പു" അധ്യാത്മരാമാ യണത്തില്‍ ശ്രീരാമനെ ഒരു ടിപ്പു ജഷനായിട്ടാണ ല്ലോ പണ്ണി പിരിക്കുന്നത്‌. അതിനെ ഉപജീവിച്ചുള്ള. കാവ്യൃശ്ജറംക്ക്‌ കരളത്തി ൪ ധാരാളം പ്രചാരവും ലന്നി.
-.117-
രിക്കുന്നു. ആസ്ലികരും ഭക്തരുമായ കേരളീയര്‍ അങ്ങ നെയുള്ള ഒരു പരിതഃസ്ഥിതിയില്‍ ജീപിച്ചു പരമ്പര യാ അതില്‍ വിശ്വസിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കെ, തദിതരമായ ഒരു രീതി അവഷ്ഴ്‌ അത്ൃ്തിക്കു കാരണമായി തീന്ിരി ക്കാന്‍ ഇടയുണ്ടല്ലൊ. ഇര വിധത്തിലാണ്‌: വാത്മീകിരാ മായണം കിളിപ്പാട്ടിനു കേരളത്തില്‍ പ്രചാരം സിദ്ധി ക്കാതിരിക്കുവറന്‍ ഇടയായിട്ടുളളയ്തക്‌, ഇന്നും കാല്യയരസി കന്മാരല്ലാതെ ഭചതിരസാസ്വാദകന്മാർ അതിനെ ആദ രിക്കാവണ്ടെന്ന തോന്നുന്നില്ല. പ്രസ്ത്ത കിളിപ്പാട്ടില്‍ എല്ലങ്ങളായ പല വണ്ണ്ണനുകളുമണ്ട്‌.. രാമാത്തുമത്തില്‍ ഖല ന്നണഞ്ഞ മായാമൃഗത്തെ ലമ്യ്്ി്ിടടുമ്മ ഭാഗമാണ്‌ കീ ഴെ ഉദ്ധരി പ്പിരിക്കുന്നതു്‌ :-_-
ന്ദരന്ലപ്പരാശോദയാം ജകാസ്പുകമ്ം ച്രമേഷചഛയി സഷമിത്തമാനനം തചന്താമരപോലെയുള്ള മുഖാഗ്രവും ജനുനിലനിരമുള്ള ചെവികമും. ജധനീലനിറം പൂ്ോതുഭരവ്യം നല്ലോരിരിപ്പെെ. പൂവി൯നിറത്തിനെ വെല്ലുന്ന പാശവങ്ങാം തന്‍റ യുഗഭിയും ൈസകനേതദ്ൂതി ദംഗകാരിയാറ വെഡ്വവയവദ്സും കവര കഴന്യകം വൃതഹാതോനുടെ വിലിനെച്ചോലവേ ചിതുമായുങ്ജോയ ബൊലധിതാന്മാധ്‌* കരടിചളിക്കുന്ന മാന നെറ ക്രൂരത ലോടിക്കുളിച്ചു തൂടജീ നിശാചരന്‍്‌"
മഹാകവി വക ത്തോളികന്‍റ ലൃത്താനുവൃത്ത തര്‍ ജജുമശ്രടെ ഇവിടെ മദ്ധാരിക്കുന്നതു സന്ദരോചിതമായി രിക്കുമല്ലൊ ല്‍
-.118--
കഞ്ടാലാശ്ചയ്കമന്താഷം - വഴന്മയ്യാരന്ന്തിവാനവ൯ വീംടവികകൊസുകാം, സിത -_- സിതമാം മുഖരേധഡ്ു ഖഥുവീ ലോകാ - അന്‌ ഞാതല്ന്നനന്നട് അചറുരനിറ കുഴുത്തിവ -- നീലത്തട്തതിര്‍ ചുന്ടകമ; മലറ്റൂതിം വ്ത്ങം -- കെരിരാലി' വിലസും വനം ഇയിപ്പയുവാളിപ്പാമം -- നീരത്താരധ്ലിവേര്‍നിലം, നവഡു,ള്കഷോര്‍ഷുതം കൊല്ലു - ഭാഷ നന്‍സ്റ്റന്ധിഖന്ധവും ഭുകളില്‍. ഷൊത്തവിക്ചിഷെറ -- ഒയാമിമിന്നന്ന വുമായ; ്ിഗ്‌'ഡഗോ്‌ദ്ധനിലഷനാവര -- ഭതിപ്പള്ളിചുഴന്നവ. അ്ങമലോരത്തുത്തമാം -- കസായീയീന്റാഷ നിശചേരന്‍??
വാത്മീകിരാമായണം കിളിപ്പാട്ട്‌” ആജ്യമായി അച്ചടി
പ്പിലൂ പ്രസിദ്ധ ക തൃശൂര്‍ ഭാരതവിലാ സം പര്സി ക്തി ക
ഗിരിജ. ലിപ്‌
ഇര പ്രസ്ഥാനത്തില്‍ ഒത്വാവി ചവിടടുക്ള കൃതികളില്‍ പ്രാധാസ്ത്രത്തെ അഫ്ഥിക്കുന്ന മറെറാരു കൃതിയാണ്ട്‌ ഇ രിങ്ജാലക്കുട അകത്തുട്ട രാമവാല്രുടെ ഗിരിജകേല്യ ഞം കിളിപ്പാട്ട്‌. കേഖലം *മതിമുഖിമണിമാശ്ം ബാ ലകഷ്രം ഗ്രഹിപ്പാന്‍"" പ്രയാസമുമ്മ ഒരു രാഷാരീതിയി ലണ്ട്‌ ഇക്കാവ്യയേം രചിച്ചിരിക്കുന്ന. സംസ്ലൃതഭാഷയാ യ ഉരുയ്ുംമലയാളദാഷയായ മയ്യം ചേല നിമ്മിച്ചി ടൂട്ള ഒരു കുറ്റ്യുലാണ്‌ ഗിരിജാകല്യാണം. ““പിഭക്തിയു ണെന്നാകില്‍ പഠിച്ചു പാടിക്കൊഠംലിന്‍"? എന്നെ ക വി ആവയ്യപ്പെടുന്നമുള., പ്ൃല്ലത്തിദാര്‍ഡ്യമുഭ്ഭള ജനത
119.
യെ മുദ്ദേശിച്ചുമാതമാണട്‌ തന്‍െറ കാവ്യയനിമ്മാണമെന്ന കവി പിന്നീടുള്ള പ്രതിപാദനരീതി കൊണ്ടു ല്ൃൃക്തമാ ക്കിയിട്ടുമുണ്ട്‌. വാര്യർ അതതുഘട്ടങ്ങളില്‍ തന്‍െറ രസ അയില്‍നിന്നുദി ച്ച കാല്യയവാണിയെ അങ്ങനെതന്നെ ഒഴ ക്കിയെന്നല്ലാതെ വായനക്കാരുടെ തരഭേദമനുസരിച്ചു പാകപ്പെടുത്താന്‍ ഒട്ടും ശമിച്ചിട്ടില്ല.
4ദേവകാം മുനികഖന്നേവമില്ലന്നു ചം
കേവലം മുനികളാദയവരുമെന്നേ വേണ്ടേ"
എന്നിങ്ങനെ ചിലേടത്തു ലളിതഭാഷയും, മറ൮ ചിലേ ട്രത്ത്്‌__- മാനസം സരോവരം മീനസംഹ്ടടജ്വേലല്‍... ഫേനസംഭിന്നവിചീലിനസംഡ്‌നപ്പഡീ- നാനസാങ്ചാരി ഫസസ്വാനസവമ്പദാമുടു-- സ്ഥനേസവ്വദര്‍ശനമാനസസല്ലാകം പരം ഘുംണസസ്പഭമൂഡമ പ്പി ണനശന്ധവംഫ--
ദാനസമ്മാനകരം, മാനസതോഷകരം!
എന്നിങ്ങനെ കടി ല്യാല്‍പൊട്ടാത്ത ഗീധ്വാണപദപ്പവാ ഫവും ഇതില്‍ ആപാദമസ്തരകം നിറത്തെ കാണാവുന്ന താണ്ട്‌. ശബ്ദാടോപം ഈ കവിതയില്‍ കുറച്പധികംത ന്നെയുണ്ട്‌ :-.--
ലോകോസി ദേശോസ്ധി ജിക്വാസി കാഭ്ധഃസ്സി
ജായസേ തരായസ സ്ത്രായസ്സേ ക്ജീയസ്വേ
കത്താസി ദത്താസി ഫത്താസി ദോകേരോസി
ഗീയസേ സ്തരമസ്വേ ജീഡസേ ഷീന
സ്വതന്ത്ൃാതസാധാനസ്ശിഥൂസാ
രാമന്ദപാതിസ്വദ്ധ്യമോഭമേടസേം
ഭൂരതേധൂതസാംസാരിക ദസ്രോതസേ
ഭീനദീംരാധസ്വേ തേനരോ വേധസേ.”
5 ജ്‌
എന്നിങ്ങനെ നിസ്സ്രീമമായി പ്രാസംചൊരിയുന്നതിനു ക പിക്കു ഒരു ഭൂസലുമില്പ. ചിലടത്തു ഭാവത്തിന്‍െറ സഗ തയ്യക്ടി ബലിചെയ്ത്ും അദ്ദേഹം ശബ്ദഭംഗിക്കുവേ ണ്ടി യത്തിപ്പിട്ടുണ്ട്‌. ഓജസ്സും ഭാര്‍ഡ്ൃവവമാണു്‌ വായ്ക്യരു ടെ രചനസ്ത മ. മു്യഗുണങ്ങം. വിചാരരു ചിരങ്ങളാ യ അനവധി അത്ഥകല്പനകളും ഇതില്‍ നിബന്ധിച്ചിട്ടു ണ്ട്‌. ഹിമവാന്‍െറ പത്നിയായ മേന തന്‍െറ ഏക പു ത്രിയായ പാഠ്യതിയെ കോപമുത്തിയായ ശിവനു വേളി കഴിച്ചുകൊടുക്കുന്ന കാ്ൃത്തില്‍ പിമുഖ്ിയായി ഭത്താവി നോടു പറകയാണ്‌
അയി രമാ! മകഥിവലപൊരുത്ടികക്ലാതെ മ രും നമുക്കില്ല 990ഖികഞുതിവശ്‌
മക്കളില്‍ വത്സല്യഭമേറിയ മാതാക്കളുടെ സ്വഭാവത്തെ പ്പററി നിശ്ചയമുള്ള വക്ഷേ മേനയുടെ വാക്കിനെറ മാധ ഭം അനുഭവിച്ചറിയാന്‍ കഴിയുകയുള്ള., 'ബ്യാഡമാനന്ദ മയിയായ നിന്‍െറ പുത്രിയെ യാതൊരുവിധ ദ്യഖവും സ്ശിക്കുന്നതേയല്ല' എന്നിങ്ങനെ തത്വഗദിതങ്ങളായ മധുരമൊഴികളാല്‍ ദീനയായ മേനയെ പിന്നീടു" അരു ന്ധതി സമാനാനിപ്പിക്കുന്നതു നോക്കുക:
വയൂസനഭ വിശദസുചയസമയികയൊടെത്തമോ വെള്ളത്തിനുണ്ഞോ പി (പാസയയന്മോ്ത്കരും?
ഈദ്ദശഭാഗങ്ങഠം എത്രത്തോളം ഭാവമധുരക്ടളായിരിക്കു നനുവെന്നു വിവരിക്കുവാന്‍ പ്രയാസം. ചുരുക്കത്തില്‍ ശ ബ്രൂസരന്ദവ്യംകൊണ്ടും, ഭാവഗാംഭീയ്യയംകൊണ്ടും മെച്ചുമേ
-121-
റിയ ഈ കാവ്യൃതല്പജം മലയാളപട്യസാഫിത്ൃത്തിലെ ഒരു അമുല്യനിക്ഷേപമായിക്കുരുതാം. ചി ലി നി ി ി ചി ശിവപയരാണം കഞ്ചന്‍നമ്പ്യാരുടേതായാലും അ ല്ലേങ്കിലും കിളിപ്പാടടശാഖയില്‍ അതിനും മാസ്ത്രമായ ഒരു സ്ഥാനം ലഭിക്കവാനുവകാശമുണ്ട്‌. പഞ്ചതന്ത്രത്തി നെറ കഥയും അതുപോലേതന്നെ, നസ്പ്യറരുടെ നളച രിതവും ഈ പ്രസ്ഥാനത്തിലെ കൃതികമില്‍ ഒട്ടം അപ്പ ധാന്മമല്ലാത്തതാണ്ട്‌. കല്ലേക്ക കങ്ങര രാഘവപ്പിഷാരടി യുടെ ചാണകച്യസ്ുതം, എഴുപത്തു നാണുക്കുട്ടിമേനവനന്‍െറ ഭാഗവതം, പരവയ൪ ശമൃമേനവെറ ജ്ഞാനവാസിഷ്ഠം,, കടുപില്‍ ശധംമ൯കട്ടിമേനവനെറ കമ്യൂക്ിപുരാണം എ ന്അതുടങ്ങിയ കൃതികളും ഈ ശാഖയില്‍ പ്രാനാസ്ത്മഷ്ി ഭഒന്നവയാഷത്ത.
പൂന്താനംക്ൃതികം
ഏകദേശം എഴുത്തച്‌ മയനെറ കാലത്തോടടുത്തു ജീപിച്ചിരുന്ന ഒരു കവിയാണ്‌ പൂന്മാനം നമ്പൃതിരി. ഭക്തജനാഗ്രഗബ്ലന്ദായ പൃന്താനവവം പണ്ഡിതപരേണ്ജ നായ മേല്ലത്തുര്‍ ഭട്ടതിരിയും സമഷാലീനന്മാരായി രുന്ന വെന്നുമ്ളതു' അവരെ സംബന്ധിച്ചു പറാഞ്ചുവരുന്ന ക ഥകഠംകൊണ്ടുതന്നെ പ്രസിദ്ധമാണല്ലൊ. ചെവ്റകേരി യെപ്പ്യോലെ സുലളിതപദംങഥം പ്രയോഗിച്ചു കവിത ചമ വിട്ടുള്ള, ഒരാളാണ്‌ ഇദ്ദേഹം. സന്താനഗോപാലം, ജ്ഞാനപ്പാന, ഭാഷാകസ്സ്സാമയതം എന്നിപയാണു്‌ ഈ ക പിയുടെ വകയായി നമുക്കു ലഭി ചിട്ടരമ. കൃതികഠം. ഇയ
16
- 122--.
ഭക്തകവിയുടെ കവിതകഠം എല്ലാംതന്നെ ചിത്തശുദ്ധി പ്രദവും ഹൃദയാവജ്യകവുമത്രെ. സന്താനഗോപാലംപാ ന്തര വനിതാലോകത്തില്‍ അനിതരസാധാരണമായ പ്രചാരം സിദ്ധിച്ചിടടുണ്ട്‌. ജനിച്ച ശിശുവിനെറ ശരീ രംപോലും കാണാന്‍ കഴിയാതെവന്നതിനാല്‍ കോ പിഷ്ഠനും നിരാശനുമായ ബ്രാവ്ധണനന്‍െറ അധിക്ഷേപം, ശപഥമനുസരിച്ച്‌” അഗ്നിപ്പചേശനത്തിനൊരുങ്ങന്ന അജ്ജുനനെറ താലു്ഛാലികസ്ഥിതി, ഫന്നിങ്ങനെ ഇതി ലുമ്മ അനേകം ഭാഗം ഏററവും പുളകോല്‍ഗമകാ രികളാകുന്നു.
മേല്‍പ്രസ്ലാവി ടട) കൃരതികരംക്ഷുപുറമെ, അദ്ദേഹം സംസ്ത്ൃതത്തിലും മലയാളത്തിലും മറവമായി പല പാട്ടു കളം ശ്ര്രോകുങ്ങളും എഴുതിയിട്ടു തായി അറിയുന്നുണ്ട്‌.
കുങ്ബവിലോചന! കമനിയനേന! കുന്മക്മനശേന! ശയ! കരാളിയമഥന! കളായമനോചോര! കലിമലനിരസന! ശര! കരിശിണിനുപുരക്ംാർകനോരിംമണരീല! മുരാരേ!... ....
മധേവ! മാധവ! മദനമനേഫേര! വാമപുരേശ്വര ശരരേ!?"
ഇത്യാദി ഗാനു്ങറം സംസ്ലൃതമയങ്ങളെമിലും അതിലെ കോമരളവണ്്ണങ്ങളുടെ മനോഹരമായ സംഘടന ഒന്നുത ന്നെ, നമ്മുടെ കാതും കരളും ഒരേ സമയത്തു്‌ ആവജങ്ജി ക്കുവാന്‍ മതിയായവയായിരിക്കുന്നു.
*രായാടിതന്നിലൊത്്ിയുന്ദേക്കിനെ ഉന്ണികക്ഷാരുണ്ണിക്ഴലുമുന്തക്കിനെ?
എന്നുതുടങ്ങിയ പാട്ടുകളുടെ ആസ്വാദ്യത അനുഭവിച്ച രിയേണ്ടതുതന്നെ, ല്‍
-123-
തമാടയക്കുന്ന തന്വനാനേ - ഉഷ്ണ്ണ! തക്കുല്‍ നോനിത കു്‌ ടമന്നന്‍
വമേദഗചാധിപ; വസുദവ! ഉഴ ബാലഗോപാലക! പാട്യം മാ
എനീ പാട്ടുകളിലെ രസം അനി റചനിയമെന്നേ പറ
യുവാന്‍ തരമുള്ളു. ്
കെട്ിവാര്‍കഴല്‍ വകഞ്ഞു പിനിലകേഷ പിലിക തെത്ത പൂ
ടുക വടിദവോടും അസി ഫാമും വനമാല
പൊടുത്തിത നിജിലതാട ഞിൂടല്‍ പറന്ന പാന്ര്വഥരമത്ച ച
ടി മഷ്ഠിയില്‍ മുദുക്കിനിനനലു ിക്ലരവത ഡോസ്തചോം ന 00
ഞതനേടടരമണിയ്്തി പാകിയും ചില്‍ മ്നാചര - സ്വേദപാത്ൃദിത്അക്കേ ഥെ പരാഗ പദ ോദീരത
പാതി ചിമമിന വിലോചനേ നിര മനംാ-സക്തവികം- ശീതമേ തിരുമു മനാവിജിതസാരദസ പിജയസ്തോരഥേഃ ര;
പാലയ യാഭവകാല പിരി യശേപസമമനി ര ക്ലാരോ-- ഖാതികേളികാം തട പാക തിമ കവന കനം നിജമാര്ലം
ഭതനായ്‌' മഫിതപാണ്ഡേവക്ടപിച സ്തനാധ്‌ ഒരുകലം മുടി ച്ഛാധി മേദീനിടില്‍ മാറി വേടര്‍ കരതമേറപോി പയ പാഫിമാം*
ഏവംവിധമുള്ള മനോഥരപപ്ല കൊണ്ടെ സനു മായ പാത്ചഥസാരഥിസ്തറവം, ഭക്തിരസം കാപ്യരസവും ഒരേ സമയാന്തു വായന ഷാക്‌ പ്രദാനാലൊയ്തുന്ന ഒന്ന ത്രെ. രാഷാപട്യസാഫിത്യത്തിന്‍െറ പുരോഗമനത്തില്‍ പൂന്താനത്തിനെറ കൃതികഠം ൧ വ്യ ഒരു സ്ഥാനത്തെ അദഥിക്കുന്ന ന്നു ത് അവാന്ദി മാകുന്നു,
-124- അണ്്സോസ്പാതിരിയുടെ കൃതിക,
18-ം നതൂററാണ്ടില്‍ ജീവി പ്ിരുന്ന പിദേശീയനാ യ ഒരു കവീശ്വരനെറ നാമധേയമാണ്ട്‌ നാമിനി അനു സ്തരിക്കുലാന്‍ പോകുന്നത്‌. “അണ്ണ്ണോസ്‌ പാതിരി? ഏ ന്ന പേരില്‍ സുപ്രസിദ്ധനായിത്തീന്നിട്ടുള്ക എട്ട്്റസ്സോ സ് എന്ന ഈ കുലികോകിലത്തിന്‍െറ കൃതികഠം, സാഹി തൃചരിതൂത്തില്‍ ഒട്ടം അപ്രധാനമല്ലാത്ത ഒരു സ്ഥാന ത്തെ അഫിക്കുന്നവയാണ്ട്‌. ഒരു പിഭദശമിഷ്യയനറി, ന മ്മുടെ മാതൂദാഷയില്‍ പട്തൂരതികഠം നിഥ്മിച്ചു എന്നു പറഞ്ഞു കേംക്കുമ്പോഠം നം, അത്ഭുതപ്പെടേണ്ടതായി ട്ടില്ല. പ്രഗമവ്യകേര ണമായ ലീലാതിലകത്തിനുശേഷം ആദ്യമായി രാഷ വ്യാകരണഥന്ഥങ്ങളും, നിഘണ്ഡു ക്കളും രചിച്ചിട്ടുള്ള തൂശ്രടി പിദദേശിയരാണെന്നോഷ്മ മ്പോഴാണ്‌ അവര്‍ നമ്മുടെ തൃതരഞ്ഞതാദരങ്ങളെ എത്ത മാത്രം അഫിക്കുന്നുന്്ടന്നു മള. യു ല്ൃൃക്തമാകുന്നത്‌.
അന്സ്നോസു പാതിരിയുടെ പ്രധാന ശൃതികഥം പു ത്തന്‍പാന, പഞ്ചപഥിര്ലഥം എന്ന ലൃരുക്കുപ്പേരിനാല്‍ പ്രസിഭധമായ മരണപറ്ദ്ം, വിധിപറ്റം, നരകപഠ്യം, മോക്ഷപഠ്യം, തു മ്മാപവ്യം അഥവാ ദേവമാത പരിതം എന്നിവയാകുന്നു. ഇതില്‍ പുത്തന്‍പാനുയില്‍ യേതുക്രി സ്തൂപിനെറ ജീവചരിതുവും, കരിശില്‍തറ്പുകിടക്കു മ്പോഠം സ്വപുത്രനെ കാണുന്ന കസ്ത്കാമറിയത്തിന്‍െറ *നിമ്മലദുഭഖവു'മാണു്‌* പ്രതിപദ പ്പൂട്ടിരിക്കുന്നത്‌. പഠ്യങ്ങളില്‍ ത്തല്ലത്തെ നാലു രൃതികളില്‍ ക്രിസ്തൂമതപ്ര കാരം മനുഷ്ട്യനന്‍െറ അവസാന മായി ട്ടു്മ നാലവസ്ഥക
-125--
ളെ അതായതു്‌ --- മരണം, വിധി, നരകം, മോക്ഷം എ ന്ന നാലുപാധികളെ -- ആസ്സദമാക്കിയുള്ള വണ്സ്ണുനകളാ ണര്‌. കസ്തൃകമറിയത്മിനെറ ചരിത്രസംക്ഷേപമാണ്ട്‌ ൭. മ്മാപവ്യത്തിലെ പ്രതിപാട്വിഷയം.
അഴ്്്ോസപാതിരിയുടെ വകയായി ഇപ്പ്യോഠം പ്ര സിദ്ധപ്പെടുത്തിക്കാണുന്ന കൃതികളില്‍ പ്രയോഗസ്ഖാ4 ലിത്യം, ന്ദോദംഗം, വിസന്ധി മുതലായ ഒട്ടുവളരെ നതകറം കാണുന്നുണ്ടു്‌. എന്നാല്‍ അവ പലതും സാ ഹിത്ച്ഗന്ധമില്ലാത്ത പകദ്റ്വഴത്തുകാരുടേയോ, അച്ചു കൂടടെക്കാരുടേയോ അത്രദ്ധയുടേയും, അനഞെതയയടേയും ഫ ലമായി ൭ല്‍ഭവി ല്യലയായിരിക്കുന്നം, അശ്ല്്ോസുപാതി രിയേപ്റ്യാലുളള ഒരു തികഞ്ഞ പ്ലണ്ഡിതനില്‍നിന്നും അത്തരം വൈകല്യം സംഭവിച്ചു എന്നു വിശ്വസി മാറുന്നതല്ല. ഇന്നും അവ്ല്ന്നരായ ജന അളാണ്ട്‌ മേ ല്ലറഞ്ഞ കൃതികളെ കൂട്ടതല്‍ കൈകാര്യം ചെയ്തുകൊണ്ടി രിക്കുന്നത്‌. വൃത്തഗന്ധം പോലുമില്ലാത്ത അവര്‍ ഇവയെ ഞെക്കി ഞെരുക്കുകയോ വചിച്ചുകീവകയോ എന്തൊക്ക യോ ആണ്ട്‌ ചെയ്യുന്നതെന്നു ഒരു രൂപവവമില്ല. ആ വഴി ക്കം പ്രസ്തൂതകൃതികഠം വളരെയധികം ദഷിച്ചുപോയി ടടണ്ട്‌; പോകുന്നുമുണ്ട്‌. അനേകം പണ്ഡിതന്മാരുടെ അ നേക പ്രാവശ്യത്തെ പലി ശോധനയോടുക്രടി പ്രസിദ്ധ പ്പെടത്തിയിട്ടുഭള എഴുത്തല്ലന്‍ൃതികളില്‍ പോലും ഇ ന്നും ചില വൈകയ്യ അറം കണ്ടുവരുന്ന സ്ഥിതിക്ക്‌, ആ വക യാതൊരു സനദാഗ്ലവം സിദ്ധി പ്ിട്ടില്ലാത്തതെന്നു മാത്രമല്ല, മേല്പറഞ്ഞ ദരവസ്ഥകുരൊക്കെ നേരിടുകയും ചെയ്തുകഴിഞ്ഞിട്ടു എ. പ്രസ്തതശൃതികളില്‍ ചില സ്നൂനത
126...
കഠം സംഭവി ച്ചുകാണുന്നതില്‍ അതിശയിപ്പാനില്ലത ന്നെ. ഒക്തിയും വിഭകതിയുമുഭ്മ പണ്ഡിതന്മാരില്‍ ആ രെങജ്കിലും മേല്റഞ്ഞ കൃതികളെ ശരിയായലിധത്തില്‍ ുദ്ധിപ്പെടുത്തി പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നത്ു്‌” ഭാഷാസാഹിത ത്തിന്‌ ഗബ്ല്മായ സാഫായ്യയമായിതീരുസതാണ്ട്‌.
അള്ല്്റോസപാതിരിയുടെ പ്രാരംഭകൃതി പുത്ത൯ പാന എന്നു പറഞ്ഞുവരുന്ന ക്രിസ്തുചരിതമാണെന്നു തോന്നുന്നു. പറ്റ്യങ്ങളില്‍ കാണുന്നതുപോലുള്ള. സംസ്ലൃത പ്രയോഗം ഇതില്‍ കുറവായിരിക്കുന്നു. പഠ്യങ്ങഥം എഴു തിയ കാലത്തു സിദ്ധിച്ഛിരുന്നു സംസ്തൃതപ്ലൂല്പത്തി ഇക്കാ ലത്തുണ്ടായിരുന്നില്ലെന്നാണ്ട്‌' ഇതില്‍നിന്നു വ്യക്തമാകും ന്നതു്‌. പാന എന്നമമ പേര്‍കൊണ്ട്‌ സബ്പ്റിണി എന്ന വൃത്തമാണു്‌ ഇതില്‍ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നതെന്നു സ്തു ഘലമാണല്ലൊ. പൃന്താനത്തിനെറ ജഞ്ാനു്റുാന മുതലായ കൃതികളെ അനുകരിച്ചായിരിക്കാം ഇതെഴ്ടതിയിട്ടള്ളൂ തെ ന്നു വിചാരിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.
പ്രസ്ത്തമൃതിയിലെ പണ്ണ്ുനകഠം പലതും അതീല ഫട്ലക്ങളും അമിനുന്ദനീയങ്ങളുമതെ. ക്രിസ്തു ഓറോശലം എന്ന ദേവാലയത്തിലേയ്യ്ം പുറപപ്പുടന്നതിനെ കവി ല ത്ല്തിക്കുന്നതു നോക്കുക. മഹാഥ്ൃഭാലനായ അദ്ദേഹം “തേ രിലുമാനക്കഴുത്തിലുമല്ല,” 'വീട്യമേവമശ്വത്തിന്നേലുമല്ല" എഴുന്നള്ളുന്നത്‌, കേവലം നിസ്റ്രാരജീവിയായ ഒരു കഴു തയുടെ പുറത്തുകയറിയാണ്ട്‌. ഈ സന്ദര്‍ത്തില്‍ കവി യുടെ രാവന എങ്ങനെ തത്വഗദ തമായി ത്തീരുന്നുവെന്നു കാണുക:---
127
സ്വത്തും സുവള്സ്ലം പത്തത്തികലകലുംട വര്‍ജ്യം പങ്കമപ്പൊന്നിലിരിക്കിലും ഈ രണ്ടുവരികള്ളെക്കൊണ്ടു എത്ര വലിയ ആശയമാ ണര്‌ കവി തൃത്ഭാഖനം ചെയ്യുന്നതു്‌ ! സ്വതം ചക്ടിയില്‍ പതി ച്ചാലും സവണ്്ണംതന്നെ, ചളി സ്വര്‍ണ്ണന്തിലിരുന്നാ ലും ചളിതന്നെ. മഹാന്മാര്‍ എജിയനിലയില്‍ കഴിഞ്ഞു ക്രടിയാലും അവര്‍. സഭ്ജനട്ടഷ്ണിയില്‍ മഹാന്മാര്‍തന്നെ യായിരിക്കുമല്ലേ. തേരിലോ, ആനവ്റ്യുറത്തോ എഴുന്ന മ്കേണ്ടിയിരുന്ന ക്രിസ്തൂവിന്‍െറ മഫ്ഫത്വത്തെയാണല്ലോ കവി ഇവിടെ വ്യക്തമാക്കുന്നു. ഇരവിധം ഭാവമധുര ങ്ങളായ പല ഭാശധശദളം ഇതില്‍ കാണാവുന്നതാണ്ട്‌. പ്രസ്ത്രത കൃതിയില്‍, സല്ലുമദനഷക്വന്ന സറ്വുഭോകോത്തേരത്തിന്നായ്‌* സമ്മേ മിശീഫായും മരിച്ച ശേഷം
സവ്യനന്മക്കടലോെറ സവ്വൂപയപ്പാടുകുണ്ടു സദ്ുദ॥ചം നിലഞ്ഞമ്മ പൂത്യനേ നോക്കി -- (12- പാദം)
സങ്കടപ്പെടുന്ന ദാഗം ഏതു കഠിനചിത്തത്തേയും ഇളക്കി മറിക്കുന്നതിനു പദ്യാഫ്ടുമായതുതന്നെ.
ചോരമനെപ്പേതലെ പിടിച്ചും രമായിക്കരം കെട്‌! ഗീരതയോടവര്‍നിരന്നതരിച്ചോ പുതു ........
പ്രാണനുക്കമോതനന്നുചിഒത്തം സ്തരികാതെ വൈരമോടെ
തൂണ്തന്മേല്‍ ഒകട്ടിനിരണെയിമ ചു പുത! ഇത്യാദിഭാഗങ്ങഥം നോക്കുക. പുത്തന്‍പാനയില്‍ പന്ത്ര ്ടാംപാദം വഞ്ചിപ്പാട്ടെന്നു പ്രസിദ്ധമായ നതോന്നതവൃ ത്തവും, ബാക്കി മുഴുവന്‍ ““പാനു'"എന്നു പ്രസിദ്ധമായ സ
_ 128
ഭണീവൃത്തവുമത്തെ. വ്യാകലപ്രബന്ധം എന്ന ഒരു കൃ തികൂടി പുത്ത൯പാഠനയുടെ അനബന്ധമായിട്ടുണ്ടു്‌ . ത്രി ഷ്‌ ടുപ്‌ െന്ദസ്സില്‍ എഴുതിയിട്ടുള്ള. പ്രസ്തതകൃതി, ഭ്രാവി ഡവൃത്തമോ സംസ്‌ കൃതവൃത്തമോ എന്നുമല്ല യാതൊരു ചിന്തയുമില്ലാതെയാണ്ട്‌ അച്ചുക്രടക്കാര്‍ പ്രസിദ്ധപ്പെട ത്തിക്കാണുന്നത്തു്‌ . ഇപേന്രവമക, മപജാതി എന്നീ സം സ്‌കൂതവൃത്തങ്ങളാണു' അതില്‍ മിക്കവയും ഗ്ലന്നു തോ നനുന്നു. കവിത വളരെ നന്നായിട്ടുണ്ട്‌, ആഭ്യത്തെ ഒരു ഗ്ത്രോകഠമാത്രം തുദ്ധരിക്കാ--
അനന്തഭദൈവം ഗൃണസവ്യുരൂ൦ം- മഠാഷ്യവട്ടിം പ്രതിമാദ്ീവത്താല്‍
പിറന്നു ദീനന്ധതയി നട.ാ--നടത്തി വേം ഒൂരിതം കള്ളു.
പഠ്യങ്ങം എല്ലാം കവി ഫഴുത്തച്‌ രന്‍െറ കിളി പ്പാട്ടുകളെ അനുകരിച്ചെഴുതിയിട്ടുമ്മ താണെന്നു തോന്നു ന്നു, കേക, കളകാഞ്ചി മുതലായ കിളിപ്പാട്ടുവ്ൃത്തങ്ങളാ ണര്‌ പ്രസ്ത്തകൃതികളില്‍ മുഖ്യമായി പ്രയോഗിച്ചുകാ അന്നമ്കക്‌. മരണപഠ്യത്തില്‍ പ്രസിദ്ധമായ ഗാഥ അഥ വാ മഞ്ചരീവൃത്തവം പ്രയോഗിച്ചുകാണ്ടന്നു.
പഠയങ്ങളിലെ കവിത വളരെ പ്രശംസാദാമായിട്ടു ണ്ട്‌. മോക്ഷപഠ്‌ത്തിലെ സ്വശ്ലൂപുരിപണ്ണ്ണനു, കചേലവ്യ ത്തം വഞ്ചിപ്പാട്ടിലെ ദ്വഠാരകാപരിലക്്്നുത്തെ അനുസ്ത രിപ്പിക്കുവാന്‍ ക്ിക്കവാവം പദ്യാഫ്മൂമായിരിക്കുന്നു. ന രകപപഠ്യത്തിലെ പല ഘട്ടങ്ങളും കവിയുടെ വ്ണ്്നാ ലൈഭവത്തേയും കല്പനാശക്തിയേയും സ്തഷ്യമായി ലി ളിച്ചു പറയുന്നവയാണ്ട്‌. അതിലെ പിതുപൃതസംവാദം രസാവഹമെന്നേ ഇവിടെ പറയുവാന്‍ തരമള്ള. ഒരു ന
180.
രകജീപിയുടെ ആകൃതിയെ പള്സ്്റി ച്ിട്ടുഭതില്‍ ഒരു ഭാ ഗം തഴെ ചേത്നുകൊള്ളുന്നു:-
ശരിരസ്ത്സില്‍ിമുടിവ്സ സ്തവം പലതരം
വിരുപദക്ടികളില്‍ വൃശ്മികമിരിക്കുന്നു
വരെ നയനാംബു സന്തത്തമാഴ്ുകുന്ന
തിളച്ച ഭവള്ളത്തോട സമാനം പുകയുന്നു...
കൂത്തരാധരോഷ്കങ്ങറം ചുമാംസരയനാഭടൊക്ക
അത്ചൂദ്റ്ത്തില്‍ ൧ിഹം പുക വായിലേശ്വാസം ക്ഷണികമായ ഭതികസഖസരദാധ്ലങ്ങളുടെ മവവശ ത്തെ വിശദമാശ്മുവാന്‍൯ ഈ ബീഭത്സവണ്സ്റുനം എത്രക ണ്ട്‌ പ്രയോജകീദവിക്കുന്നുവെന്നു ചിന്തി ലയറിയേണ്ടതാ ണു. കവി ലത്തിന്‍ ഭാഷയിലുള്ള. പില കൃതികളിലെ ആശയം മനസ്സില്‍ വെച്ചുകൊണ്ടണ്ട്‌ ഈ മാതിരി ത ത്വജ്ഞാനബോധകമായ വള്്്നകഠം ചെയ്യിട്ടുക്ക തെന്നു ശ്ൂടി ഇവിടെ പരസ്ലാലിച്ചുഷൊമമാട്ട.
മൃമ്മാപല്യം അഥവാ ദേവമാത്തസംഗീതം എന്ന
കൃതി ഒരു യമകകാവ്യയമാണ്ട്‌, അത്ഥഭേദത്തോടുക്രടിയ ശബ്ദാവത്തനം അതില്‍ ആപാദച്യഡം പ്രയോഗിച്ചി ട്ടൂണ്ടട്‌.
പൂഷ്യുരമുഷിനുടെ ആത്മാവു കുറ്ണില്‍ക്കെടി.
പൂര ഡാരമ്പാനി നിദ്ല്ിചി$ംപോടല
ചോരനെന്ന്തപേോമെ മരിപ്പാ൯ യാത്രയായി ചോരനങ്ത്തിരുമേനി സവ്യാംഗകമൊിക്കുന്നും
വലിയ അത്ഥഭംഗം വരുത്താതെ സ്വകവിതയില്‍ ഇ അങനെ യമകം മുതലായ ശബ്ദാലധാരങ്ങംകൂടി പ്രയോ
17
-.. 190
ഗിപ്പാന്‍ കഴിഞ്ഞ ഈ പാരദേശികനെ എത്ര പ്രശംസി ച്ചാലും മതിയാകുന്നതല്ല. ക്രിസ്തൂപിന്‍െറ ജനനം മുതലാ യവ വണ്്റിക്കുന്ന ഭാഗങ്ങളില്‍ കവിയുടെ മനോധമ്മം മു തലായവയും നല്ലപോലെ പ്രകടിതമായിട്ടുണ്ടു്‌.
എഴത്തറ്റൂന്‍ കൃതികഠം പോലുള്ള ചില കിളിപ്പം
ടടൂകഠം ക്രിസ്ത്രാനികഠംക്കും നിതൃപാാരായണത്തിനു വേണ മെന്നു കരുതിയായിരിക്കണം ഈ വിദേശ മിഷ്യനറി പ ങ്ങ മുതലായവ എഴുതിയിട്ടുള്ള തെന്നു വിചാരിക്കേ ണ്ടിയിരിക്കുന്നു. എഴുത്തച്‌ ൯ കൃതികളില്‍ അള്്റ്റോ സിനു ദ്ൂഡ്ഥമായ പരി ചയമുണ്ടായിരുന്നു എന്നുമ്മതിനു കിളിപ്പാട്ടുകളിലെ ചില ആശയങ്ങറം അറിയാതെത ന്നെ ഇലയില്‍ കുടന്നുക്ടിയിട്ടുള്ളത്' നല്ലൊരു തെളിലാ യി വിചാരിക്കാം:
്രായണത്തേഷ്ചാഥം ഭ്രേയസ്സ്റാകുന്ന തകം"
കമത്തിരനെത്തേഫലം നിയതംവരും ന്തനം"" (നരകപദ്യം)
ഭധാത്രിയില്‍ വാഴവാനല്ലകാലത്തിന്നു
വയസ്്രസമം വച്ൂഴസ്സറടുത്തോനെ?? (മരണപദ്ും) എന്നീഭാഗങ്ങം വായിക്കുമ്പോഠം-
ഭവ്യാഡ്യതതോക്കാഠം ക്രേജസ്സ്രകേന്നതറ്യാഫ്റുതം?
താന്താന്‍ നിരന്തരം ഭചയ്ക്യുന്ന കമ്മങ്ങദം
താന്മാനഭവിച്ചിടുകെന്നേ വരൂ"
എന്നുതുടങ്ങിയ കിളിപ്പാട്ടുവരികഠം അനുസ്തരിക്കാതിരി ക്ഭവാന്‍ സഹൃദയന്മാക്ട പ്രയാസമാണ്‌.
അദ്ധ്യായം 7
കുഞ്ചന്‍നമ്പ്യാര്‍
അടുത്തതായി നമ്മുടെ ത്രദ്ധയെ ആകഷിക്കുന്നതു തുള്ള, ല്‍ക്കഥയുടെ ജനയിതാവായ മഹാകവി കുഞ്ച൯ന ബ്്യാരത്തേ. ഈ സുപ്പസിദ്ധകവിയുടെ നാമധേയം ഭാ ഷാപപല്ലസാഹിത്ൃയ ചരിതത്തില്‍ സുലണ്ണ്ണു ലിപികളാല്‍ ലേഖനംചെയ്യപ്പെടേണ്ട ഒന്നാണ്‌. കാവ്യ്യലോകത്തില്‍ അത്രമാത്രം പ്രാധാസ്ത്ത്തെ അഷ്ധിക്കുന്ന ഒരു മലയാളമ ഹാകവിയാണു കലക്കുത്തു കഞ്ചന്‍നദ്്യാര്‍.
മഹാകവിയുടെ ജന്മഭൂമി ശുകപുരമെന്നു സംസ്ത്ൃത “ത്തില്‍ പറഞ്ഞുവരുന്ന കിട്ളിക്കുറിശ്ശിമം ഗലമാകുന്നു. പ്രസ്തുത സ്ഥലം ഇപ്പ്യോഠം ബ്രിട്ടീുമലബാറില്‍ മും പ്പെടുന്നു. നമ്പ്യാരുടെ ജനനം ഏതു വദ്ത്തിലാണെന്ന്‌' ഇനിയും ഖണ്ഡിതമായി നിണ്ണയിച്ചുകഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. കൊ ല്ലവഷം 800-ഠമാണ്ടിടയ്്യാണെന്നു പ്രാമാണികന്മാരായ സാഫിത്ൃകാരന്മാരില്‍ പലരും അഭിപ്രായപ്പെടുന്നണ്ടു്‌:. കുഞ്ച൯നനമ്പ്യാരുടെ യഥാതഥമായ നാമധേയം രാമന്‍ എ ന്നായിരുന്നുവെന്നാണറിയുന്നതള്‌ . കഞ്ചന്‍ എന്നുട്മത്കു്‌ ഓ മനപ്പേരായിമാതരം വിളിച്ചുപന്നതാണ്ട്‌, നമ്പ്യാക്ഷ കൃ ലന്‍ എന്നു പേരായി ഒരു സഹോദരന്‍ മുണ്ടായിരുന്നു.
കൊച്ച തൊള്ളാഷിരത്തങ്ങിരുപത്തമിരപത്താറുമേവരയ പത്തും ചെന്തീ മന്നോരുകാലം മിധുനമപഗതേ ധാസ്തരേ ലസ്തലസ്ത:
ടെ 1389 --
കൂക്ശോേപക്ഷേ ചതുന്മീചതയയുതരിനേ മാത്തമാ: കൃഷ്റണ്റനാമാ പിംഗ്ല്ാസ്സായുജ്യമംപ്യോ വിഫിതഹരിനമസ്യാരികോ വീതദോകഷ?
എന്ന പ്രസിദ്ധ പട്ലത്തില്‍ സുചിപ്പിചിടു്ളതു്‌ ഇര കരഷ്ണുന്‍ നമ്മയാരെയാണത്തെ.
തുമമ ല്‍കഥകളൂടെ ജനയിതാവെന്നു പ്രസിദ്ധനായ മഫാകുവികഞ്ചന്‍നവ്്യാരും, രാഘവലീയാദി ലിചിധഗ ന്ഥങ്ങമൂടെ പ്രണേതാവായ രാമപപാണിലാദനും ഒരാളാ ണെന്നും അവ്ലെന്നും മവഹിക്കുന്നതിനൂതകുന്ന പല കാര ങ്ങളെ വിവരിച്ചും, എന്നാല്‍, നമ്പ്യാര്‍ രാമപാണി പാദന്‍തന്നെയാണ്ടെന്നു തിരുമാനിക്കുന്നതിനാണ്‌' അധി കും സ്ത്രായം കാണുന്നതെന്നു സ്ഥാപിച്ചും, അടുത്തകാല ത്ത്‌ മമളൂര്‍ പരമേശ്വരയ്യര്‍ അവര്‍കം ഒരു വാദം പുറ പ്പെടുപിച്ചിട്ടുക്ള കഥ ഇസ്സ്രന്ര്‍ത്തില്‍ പ്ൃസ്ലാവയോഗ്ൃ മായിരിക്കുന്നു. പക്ഷെ ഈ നവീനാടിപ്രായത്തിന്‌, ഇ പ്വ്യോഠം നിലവിലുള്ള പൊതുജനവിശ്വാസത്തെ ഇള ക്കുന്നതിന്‌ ഇനിയും കാലത്മമസം വേണ്ടിവരുമെ ന്നാണ്‌ തോന്നുന്നത്‌. ഈയിടെ കാഞ്ഞിരംപറമ്പില്‍ ്രീമാന്‍ രാവ്വണ്ണിനായര്‍ പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ള. “ശ്രീപാദ്യതീസ്വയംവരം പാന്‌യുടെ മുഖവുരയില്‍ ത്രീ കൃദ്ലുചരിതം മണിപ്രവാളവാഷ്യത്തിന്‍െറ ഒരു താളി യോലധഗ്രന്ഥത്തില്‍നിന്ന്‌', ചില പഴ്യങ്ങഥം കൃഭ്ധരിച്ചിട്ട മ, വിവരംക്രടി ഈ അവസരത്തില്‍ പ്രസ്ലാവാഫ്ഥമാ കുന്നു. പ്രസ്തുതപട്യങ്ങഥം താഴെ ചേശ്ന്നവയാണ്‌--
രാമേണ പാണിവാദേന--രഛിതേ മില്രസാസ്തരതേ രീം ചരിതേ കാദ്യ.--മുതരി സ; സമാപി?
ഇതു്‌ പ്രഥമസഗ്ല്ത്തിന്‍െറ അവസാനത്തില്‍ ചേ
- 138. ത്രിട്ടുള്ള ഴ്ര്രോകമായിട്ടാണ്ട പറയുന്നതു്‌.
ഖ്രീമ൯ മഫീസുരകലാത്തമ ശരിയാവാന്‍. സംസിദ്ധ സ്്പൂരുമാഷ്ഥ കലതാത്ഥ ചത; നിഷ്ലശേഷ രഥിസൂരപാദസാരാജസേവി ഭാശ്ഥഖ്യബന്ധമകരോദിഫ പാഞ്ിവാദാ?
എന്ന പപട്യം കാ്യയന്തത്തിലുക്ള തായും അദ്ദേഹം പ്രസ്ലാവിച്ചിരിക്കുന്നു. പ്സ്ത്തപല്ലങ്ങള്‍ം രണ്ടും വിശ്വാ സയോഷ്കമാണെമില്‍, രണ്ടു സംഗതികളാണു നമുക്കി തില്‍നിന്ന്‌ അനുമാനി കേണ്ടതായുള്ള്ക്ക്‌. ഒന്നുകില്‍ വി ഷ്ലവിലാസം രാഘവീയാതുടങ്ങിയ സാസ്‌ ലത കാല്യയങ്ങ ഭൂടെ കത്താവായ രാമപാണിവാദനാം, ത്രീമൃഷ്ണചരിതം മണിപ്രവാളം, തൂമ ല്‍ക്ഥകഠം എന്നിലയുടെ കത്താ വായ നമ്പ്യാരും ഒരാവംതന്നെയായിരിക്കണം. അല്ലെ യില്‍ കുഞ്ചന്‍നമ്പ്യാര്‍ ഒരു രാമപഠണിവാദനും, വിഷ്ണു വിലാസാദികാവ്യദളുടെ കത്ാവ്വ്‌' വേറൊരു രാമപാ ണിവാദനും ആയിരിക്കണം. ഇതില്‍ രണ്ടാമത്തെ പ ക്ഷമാണു്‌' പലക്ദം സാംഗത്യമുമ്ള തായി തോന്നുന്നതെ ്മിലും, യുക്തിയും തെമിവും ആല്ലത്തേതില്‍ ച്രടുതല്‍ ഉ മുളതായി കാണുന്നു, ഏതല്‍സംബന്ധമായി ഈ ഗ്രന്ഥ കാരന്ുമ്ള. അദിപ്രായം, “മഹാകവി കഞ്ചന്‍നാല്യാര്‍"എ ന്ന മൃതിയില്‍ ല്യൃക്തമാക്കിയിട്ടുക്ള തിനാല്‍ ക്രടുതലായി ഇവിടെ ഒന്നും പ്രപഞ്ചനം ചെയ്യുന്നില്ല.
അമ്പലപ്പ്ൂഴ രാജ്യം 9583-ല്‍ തിരുപിതാംകൂറിനോ ടു ക്രട്ടിച്ചേത്തതുവരെ ആ രാജധാനിയിലും., പിന്നീട്ട്‌ 90-ഠമാണ്ടുവരെ മാത്താണ്ഡവമ്മ, കാതിരികതിരുനാഠം
ന
രാമവമ്മ എന്നീ മഹാരാജാശന്മൊരെ ആത്രയിച്ചു തി രവനന്മപുരത്തും വസി പ്വിരുന്ന കുഞ്ചന്‍നുദ്്യാരെ സം ബന്ധിച്ചുഭള പല ഐതിഹ്യങ്ങളും പ്രസിദ്ധങ്ങളാ ണല്ലൊ.
നമ്പ്യാരുടെ കൃതികളില്‍ മുഖ്യമായത്ും അദ്ദേഹ ത്തിനെറ നാമധേയത്തോടു” അവിഭക്തമായി അനുബ ന്ധിച്ച നില്ല്യന്നതുമായ ശൃതികഠം; തുമ്മ ലുകളാകുന്നു. ന ബ്യ്യാര്‍ ആദ്യകാലത്തു കേരളത്തില്‍ പ്രചാരത്തിലിരുന്ന പല സാഹിത്പ്രസ്ഥാനങ്ങളിചും കൈകടത്തിയിട്ടുണ്ടാ യിരിക്കണം. രശിണീസ്വയംവരം പത്തുറൃത്തം, ഭഗദ്‌' ദൂതു പതിന്നാലുറൃത്തം, ഭാഗവതം ഇരുപത്തിനാലുവൃത്തം, ശീലാവതി, പാഠ്്യതീസ്വയംവരം പാന, ശിവപുരാണം കിളിപ്പാട്ട്‌, ഇള പരിതംകിളിപ്പാട്ട്‌ എന്നി അങ്ങനെ യുണ്ടായിട്ടുള്ള കൃതികളായിരിക്കാനാണ ഇടയുള്ള. എന്നാല്‍ ഇവ മന്നിലും നമ്പ്യാക്ഭ മുന്‍ഗാമികളെ ജയി ക്കാന്‍ സാധിക്കയില്ലെന്നു തോന്നിയിരിക്കണം. തന്നിമി ത്തമാണു അദ്ദേഹം തൂമ ല്‍പ്രസ്ഥാനത്തെത്തന്നെ കാഴ്യയ മായി ഗണിക്കയും, അതില്‍ ധാരാളം കൃതികഠം എഴുതു കയുംചെയ്യിട്ടുക്ള തെന്നു വി ചാരിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.
എന്നാല്‍ പുറ്യഗാമികളെ അനുകരിച്ചുണ്ടായിട്ടു മ വയെമ്മിലും, അദ്ദേഫത്തിന്‍െറ ഗ്രീകൃഷ്ണചരിതം മ ണിപ്രവാളം ഇന്നും സാഹിത്ൃയലോകത്തില്‍ അജയ്യമായി ത്തന്നെ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നുവെന്നു പറയുന്നതില്‍ പക്ഷാ ന്തരമുണ്ടാകാനിടയില്ലാത്തതാണ്ട്‌.
36.
കൂലാന്തദാഗേ തിരവന്നടിക്കും പ്രാലറടിതന്നില്‍ പരിതോവിങ്ങും ശീലാഗ്ൃഹോദ്യാനസുവ്ള്റുശാലം ശാലാളികേളി നിലയങ്ങഥം കടയോ." തുഴ ചോര്‍കൊെ്മാവു വാസരാന്തറ കഴി മഞ്ചു ജനങ്ങളിലും കിഴ.ദികംപെല്യന്താത്ടന്മാര്‍ കഴകി കുരുന്നു കാന്ത്‌"
ഇങ്ങനെ സരസപപല്ലഭദംകൊണ്ടു സംപുണ്ണ്ുമായ ആ തി, മലയാളത്തിലെ സ്വതന്ത്രമഹാകാല്യങ്ങളില്‍ ആഭ ത്തേതായി ചിലര്‍ സമബ്ലി പയപരുന്നതില്‍ അധികം അ ബദ്ധമുണ്ടൈന്നു തോന്നുന്നില്ല. എഴുത്തറ്റുന്‍ ശരധിപ്പെട ത്തിയ ആധുനികമണിപ്പവാളത്തിന്‍െറ ഒരു പുഷ്ണരൂപ മാണ്‌ ത്രീകൃഷ്ണുചരിതത്തിലേതു്‌ എന്നുള്ളതു നിസ്റ്റംശ യമാണ്‌. കവിസ്വാതന്ത്രച്ഛവും അതു കുറവല്ല,
4കേട്ിലയോ ക രേന വത്തമാനം
നാകില്‍ പൊറുപ്പാഴനളുതല്പ മേലില്‍ വേം ്യപോയാനൊരു അാദവഷതാ൯ കട-പിരിഞ്ഞിംവനേകനായി.?
എന്നുതുടങ്ങി സ്യ്യമന്തകകഥാപ്പസ്താവത്തിലും മറവമായി പ്രയോഗി ച്ചിരിക്കുന്ന മനോധമ്മങ്ങളും.
ക്ഷിരാഭികം വിററ ഭീനം കഴികും നാദിജനങ്ങാംക്ക മനസ്സി
ഭാഭി മൂകമന്നമ്ളതറിഅവകോ പ്രാരില്‍ പരകേശവിവകമമ്മ.? മണ്‍പാത്മന്നലല നമുകയവം പൊ പാര്യമിടപ്പോള ടയയന്നഭതെല്ലാറ്ു
136൨
സമ്ചല്‍മായേ സകടമെന്നതോത്താല്‍ സമ്ഖന്നനും നിനം സമാനം?
എന്നിങ്ങനെ അലമ്മാരരൂപേണ ലോകധമ്മങ്ങളെക്കുറി ചൂള്ള പ്രസംഗങ്ങളും മറവം ഒരു സ്വതുന്ത്രകവിഹ്ൃടയ ത്തില്‍നിന്നുമാത്രം നി ൂമിക്കാനിടയുര്മ ഒന്നാണെന്നു നി രാക്ഷേപമായി പറയാവുന്നതാണ്ട്‌.
നമ്പ്യാരുടെ തളള ലുകളെപ്പുററി മാത്രമെ ഇപിടെ. സ്വല്പം പ്രസ്ലാവിക്കുവാന്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നു, ഈ മഹാക പിയുടെ വകയായ തുമ്ള ല്‍൧ഥെകറം ഏകദേശം എഴ്പ തെണ്ണുത്തോളം വരുമെന്നാണ്ട തേന്നുന്നതളു്‌. ഇവയില്‍ അധികവം 'ചെമ്പകനാട്ടിന്നലമംരഭൂതനാം- തമ്പുരാന്‍ ദേവനാരായണസ്വാമി'യെ ആര്രുയിച്ചു” അമ്പലപ്പുഴ താമസിച്ചിരുന്നപ്പോഠം നിമ്മിപ്പിട്ടുക്മവയും, ബാക്കി, തിരുവനുന്തപുരത്തുവച്ചു രചിച്ചിട്ടുള്ള വയുമാണെന്നുക്. ത് അവയില്‍ പലതിലേയും പ്രസ്ലാവങ്ങമകാഴഷ്ട്‌ സ്റ്റ മാകുന്നു, നമ്പ്യാരുടെ കൃതികളില്‍ ഇങ്ങനെ കാലദേ ശാദ്ദ്യവസ്ഥകഠം നിഴലി പ്ലിരിക്കുമെന്നുതുമത്ത്‌ ഒരു വിശേ ഷവിധിയാണു". എഴുത്ത്ലുനന്‍െറ ശൃതികം ഇതിനു വി പരീതമാണെന്നു പ്രസിദ്ധമാണല്ലൊ.
തുമ്മ ല്‍ക്കഥകളുടെ മാഫാത്തൃത്തിന്‌' അനേകം കാരണങ്ങളുണ്ട്‌ . അവയില്‍ പ്രഥമവും പ്രധാനവുമായതു ഭാഷാരീതിയാണെന്നുതന്നെ പറയാവുനസതാണ്ട്‌.
&ഒടെജനങ്ങടെ നടുവിലുമ്കെരേ പടയട്ിക്കിഫ ചേരുവാഷ വടിവിഷമന്നോരു ചാരുകേരളടാഷതടന്നെ ചിതംവരര"
-_137--
എന്നതത്വം നമ്പ്യാക്ദ നല്ലപോലെ അറിയാമായിരുന്നു. അതിനാല്‍ അധികംജനങ്ങറംക്കും ഉപകാരപ്രദമായി ത്തീരാവുന്ന “ഭാഷയേറിവരുന്ന മണിപ്രവാമു'മാണു്‌” അ ദ്ദേഹം തുള്ള ലുകളില്‍ സാധ്ത്രികമായി പ്രയോഗിച്ചിട്ടു കുമത. അനായാസമായ പ്രാസത്തോടും, ഗംഗാപ്രവാഹം പോലെ അനറ്റുളമായി നിറ്റ്‌; ളിക്കുന്ന വാശ്ധോരണി യോടുംക്രടി പ്രസന്നമായി പാഞ്ഞൊഴ്കന്ന അദ്ദേഹ ത്തിനറെറ കാല്യയാമൃതത്ധരിക്കുള്ളില്‍ പ്രലേശിച്ചു' നിര്‍ വൃതിന്ദേടാന്‍ കഴിയാത്ത ഒരു പാഠമരന്‍പോലും മലയാള, ത്തില്‍ ജനിച്ചിടടണ്ടൊ എന്നു സംശയമാണ്‌. ശബ്ദാല കാരത്തില്‍ കവിക്കുള്ള. തരാ കുറഖ്വൊന്നുമല്പ. സാധാര ന്മാരെ ആകര്‍ഷിക്കുന്നതിന്‌ അതും മതിയായ ഒരു കാരണമാണ്ട്‌, ദു്യയോധനനും അനുജന്മാരും കാട്ടിലേക്കു ഘോഷയാത്ര പുറപ്പെടുന്ന ഒരു ഭാഗം നോക്കുക:--
വീടുകളും പല നട്ടേകളും പല- തോടകം പല കോടുകളും പല. കാടുകളും പല മാടുകളും മട-- മൂടകളും മവര്‍വാടികള്ടം പല കേടുകളും ചലവേടുകുളും പുലം: പാരവമോഴുകടന്ന കടന്നവ-- താടലകുന്നു തക തിമി മാഫടേവിപുക്ക ഗമിക്കമണരം ബസൂകദയതിബന്ധുരമാകിന-- സഡൃസേമയം വനിടക്ൂടി.?
ഇങ്ങനെ അക്്ിഫ്യമായി പ്രാസംചൊരിയുവാനുള്ള പാട
വം മലയാളത്തില്‍ മറെറാരുകവിക്കും ഇന്നുവരെ സിദ്ധി ച്ചിട്ടില്ലതന്നെ.
വണ്ണനകളില്‍ തുള്ള. തന്മയത്വമാണു' ത്മ ലുകളു.
ടെ മാഹാത്്ൃത്തിനുമമള. മറെറാരു പ്രധാന കാരണം. ഫ
ഫസ്ത്റിനപുരത്തൊ ഇന്ദ്രസദയിലൊ നടന്ന വൃത്താന്ത [1
138...
ഒജഠം നുധ്യ്യാ൪ വന്്്ിക്കുന്നതായാല്‍ അവ കേരളത്തില്‍ സംഭവി പപിട്ടള്ള തറയിട്ടേ പായനക്കാക്ട തോന്നകയുള്ള. അയോദ്മൃയിലും അഭകാപൃരിയിലും ലലംയിലും എന്നു വേണ്ട, സ്വറ്റുത്തിലും പാതാളത്തിലും എല്ലാം കേരളീ യര്‍തന്നെ. കേള ച്യാരും കാളിപ്പെണ്ണം ചിരികണ്ടച്ചാരും മാത്രമല്ല, കോന്തന്‍, കേളന്‍, കമി, ഇച്ചിരി, ഇട്ടിച്ചി രി, കൊപ്പിളയച്പി; ഇടുണ്ണിലി മുതലായവരും അവിട ങ്ങളിലൊക്കെ ചെന്നചേന്നിട്ടുണ്ട്‌. ഒന്ക്യോധനനെറ സേ വകന്മാര്‍ മുഴുവന്‍ കേരളത്തിലെ നായന്മാര്‍തന്നെ. മനോ ധമ്മലികവന്മാരായ പാമരന്മാരെ ഇരദശവണ്ണ്നകഠം കൂടുതല്‍ ആകഫ്ടിക്കുമെന്നമമത്ക്‌ തിച്ച്യാണല്ലൊ. ദേശ കാലെയചിത്യം തീരെ ഇല്ലെന്നു ത് സാഹിരൃദഷ്ച്ഛാ ഒരു ദോഷമാണെങ്കിലും, “മി ശിശാപം ഉപ്പകാരം' എന്ന മട്ടില്‍ അതു്‌ തുള ലുകളില്‍ വിപരീതപഫലമായിട്ടത്രെ കലാശിപ്പിട്ടുള്ള തക്‌.
സ്വഭാവവണ്്നയില്‍ കവിക്കുള്ള വൈദശ്ധ്യം അനസ്ത്സാധാരണമാണ്ട്‌. നമ്പ്യാരുടെ വര്‍ണ്ണനകഠംക്ക്‌ വര്‍ബ്ലവസ്തരവിവെറ സാക്ഷാര! പ്രതീതിയെ വായനക്കാ രില്‍ തളവാക്കുവാനുളള, ഒരു പ്രത്യേകശക്തിരന്നെയു ണ്ട്‌, കല്യാണസരഗന്ധി കത്തിലെ കാട്ടോളരാജാവ്വ്‌ മുത്ത കരങ്ങ, കിരാതത്തിലെ പാഠ്യതീപരമേശ്വരന്മാരുടെ പാന്തരപ്പാഫ്ലി എന്നിമനെയുള്ള അനേകം അനേകം ഭാഗങ്ങ പ്രസ്താവയോഗ്യങ്ങളാണ്ഞ്‌.
തുള്ള ല്‍ക്കഥകളടെ ജീചന്‍ ഫലിതമാണെന്നുള്ള. തു പ്രസിദ്ധമാണ്‌. തുമ്മല്‍ എന്ന ശബ്ദംതന്നെ ഫലിതം
_ 1390
എന്നതിനറെറ ഒരു പയ്യായമായിത്തീന്ിട്ടില്ലയോ എന്നാ ണു" സംശയം. ഫാസ്പ്യരസം സപാലീഭപിച്ചിടുള്ള തത്രെ ഫലിതം.
ഒ്്രിരിക്കുന്ന കഥ കേട്ടാലതിക്ഷമായതജല്തില്‍
തരിരികമങ്ങനെ ഭാവിച്ചിരികുന്ന ടേയാരെ
ചികികാതെ ഭസിപ്പിപ്പാഴനാരിക്കലുമെട്ത്മള്-
ന്നിരിക്കഴന്നെമിലക്ാരരയുമെന്നതേ വേമ.
എന്നുള്ള പ്രസ്താപംകൊണ്ടു ക്ഥാകഥാനത്തില്‍ :ഫ ലിതം" ഒഴിച്ചു്രടവാന്‍ മേലാത്ത ഒന്നാണെസ്നള്ള ബോ ല്യം നന്്യാക് ഉണ്ടായിരുന്നവെന്നു ല്ൃക്തുമാകുന്നു. ഇര വിഷയത്തില്‍ നസ്ധ്യറരടെ ാ്ദശികഠം, ഒരുപ ക്ഷെ ചാക്യാരും, മാമ്മുകാല്യകത്- ക്കെ നാമം ആയി രുന്നിരിക്കാം. ഏആത്ുവിധമായി നലം തുള തക്കഥകഠം പോലെ ഫലിതമയമായ കലിത മലയാളത്തില്‍ ഇന്നോ ഉം മുണ്ടായിട്ടില്ലെന്നുമ്ഥ തു തീച്ചുതന്നെ. നവരസങ്ങളില്‍, ശൂംഗാരേത്തിനല്ല, ഫാസ്പഭസ്വത്തിന:സ് രസചക്രവത്തി ത്വം നല്‍കേണ്ടതെന്നു തുള്ള ലുകഠം വായിക്കുമ്പോം പലപ്പോഴും തോന്നി പ്പേറകാവണ്ട്‌. കടില്‍ തൊട്ട കൊട്ടാ രംവരെ ഒന്നെപപോലെ പ്രസിദ്ധമായിരിക്കുന്ന നമയ്ച്യാ രുടെ കൃതികളി ല്‍നിന്ന്‌ ഇവിടെ ത ദാഹരണങ്ങം എട ചേത ഗന്പലിസ്‌ തകൃതി പരുത്ത ണമെന്നും ലിചാരി ക്കുന്നില്ല.
നമ്പ്യയരേടെ പരരിഹാസത്തിനുള്ള ഒരു വൈകല്യം അതു്‌ പലദപ്പഴം പുരുഷപരമായി, അഥവാ വറ്റീയമാ യി പ്രകാശിക്കുന്നവെന്നുമ്മ താണ്‌. നായന്മാര്‍, ബ്ബാദ്മ ണർ രൂടങ്ങിയ ചില സമുലായഅ്അളറണ്ട്‌ നസ്്യാരുടെ പരി
_140-- ഫാസത്തിനു അധികവും ലിഷയമായിത്തീനിട്ടുള്ള തു്‌.
സന്മാഗ്ലുനിഷ്ടുയും കത്തവ്യ ബോധവും തത്തല്‍ സമു ഭായങ്ങളില്‍ വേരുറപ്പിച്ചു നിവൃത്തണമെന്നുളള സടുദ്ദേ ശം നമ്പ്യാക്ണ്ടായിരുന്നു എന്നുമള.തു പ്രത്യക്ഷമാണ്‌. ഈ ഉദ്ദേശശുദ്ധി ളള തൂകൊണ്ടുതന്നെയാണു്‌' പരിഫാ സരസികനായ അദ്ദേഹത്തോടു" ആക്ടം അത്ൃഫ്ലിയോ വൈരാഗ്യമോ ഇല്ലാതിരിക്കുന്നതും.
ഒരുത്തക്ഷാ ലഘുതവത്തെ വരുത്തുവാന്‍ മോഷഫമില്ല ഒരുത്തനും പ്രിഷമായിപ്പറവാന്മം ഭാവമി്ല? പരമാര്‍ത്ഥം പറയമേടിയണ്നൊരു പരനിന്ദാഭികശ നാവിലുമിച്ഛ"
എന്നിങ്ങനെ തുള്ള ലുകളില്‍ അദ്ദേഹം തന്‍െറ തദ്ദേശ തുദ്ധിയെ തന്നു പറഞ്ഞിട്ടുമുണ്ട്‌. കേരളീയ പ്രഭക്കന്മാ രില്‍ അമിതമായി കണ്ടുവരുന്ന ആവഡമൃത്വനാട്ടയത്തേയും; ആഡംബരഭ്മത്തേയും അപഹസിക്കുന്നതായ മരു ഭാഗം ഭഇവിടെ ഉദ്ധരി ചുകൊക്മട്ടെ:--
വലയ്യ്യാനി പോകണമമയില്‍ -- മുയിധൊരയതകമ്പടി വേണം പ്രിന്നെലിലവക വേറെ വേണം -- ഒപ്പഭിതഴുപ്പാന്‍ പട്ടരുവേണം കായ തിരുജാ൯ നായന്ഭവേണം -- വേദൃക്കോരമരികേ വേണം സട്മികയടുപ്പാന്‍ പൂ്ുവാശ വേണം. ...,?
സരസവും അവസരോചിതവുമായ പഴഞ്ചൊല്ലുക ഭൂം, ലോകോക്തികളും, ഭാഷാശൈലികളം വാരാളമായി തുള്ള ലുകടില്‍ പ്രയോഗി പ്ലിട്ടുമമ.തക്‌ അലയുടെ പ്രചാര ത്തിനു മറെറാരു കാരണ്മാണ്ട്‌.
ന അള
ഏറെത്തുഭങ്ങിയാലൊന്നും ഫേലംവരാ? “പീട്ടിലുകത്തെട്കില്‍ വിരുന്നചോദും കീടം കന്തിലും കിട്ടാ ദരിമനന്നോക്കണം." എജിമയപ്പോകലയിരി ണവരനാരു പൃഖിയെച്ചേരലെ വരുന്നതു കാണാം. ധേനമൊന്നുള്ളത്ത കോഫിക്കുമ്പോഠം വിനയമൊതുത്തനുമില്ലിഫ നൂനം." 4കനകുമലൂലം കാമിനിക്കൂലം
കലഹം പലവിധമുലകില്‍ സുലഭം.” ത്യ കട്ടാരു തല്ലു തരമ്ചാധം പിമ്ളയെടുത്തു തടുമക്കേയുളള. 4വല്ലാമക്കളിലില്ലാമക്കമി-- തെല്ലറവക്കം സമ്മതമല്ല? മലുദ്യൂടബാഭിയേറു കീടം കല്ലിനുമുന്ടാമൊരു സഷ്രര്യം." പണകമന്നളളതിനോടടെടകപലാല്‍ പ്രണയകൈഒനാരു ഫലമില്ലേതും.?
എന്നുതുടങ്ങിയ പ്രയോഗങ്ങളുടെ സധ്യസവാധാരണത്വംത ന്നെ തുമ്മ,ലുകളുടെ ജ്യതിയെ നാടെങ്ങം മാറെറാലി ക്കൊക്ളിക്കുന്നുണ്ട്‌ . മല്യാളപട്യസാഫിത്യത്തില്‍ കു ഞ്ഖന്‍നസ്പ്യാരെപ്പോലെ ജനസാമാസ്ത്ത്തിന്‍െറ പ്രീതിക്കു പാത്രീഭവി പ്പിട്ടമ്ള ഒരു കവിയൊ, തുമ്മ ലുകപോലെ പ്രചുരപ്രചാരം സിദ്ധി പ്പിടടുമ്മ ഒരു കാവ്യയശാഖയൊൌ ഇ ല്ലെന്നുള്ളതു നിസ്സ്രന്ദേഹംതന്നെ.
അദ്ധ്യായം ി
ദൃശ്യകാല്യപ്രസ്ഥാനം
ആട്ടക്കഥ. [നി
മഭ്ൃഘട്ടംമുതല്‍ ഉദിച്ചുയനിട്ടമുമ. തും; കേരളീയ സാഫിത്യത്തിനെറ പ്രത്യേകതയെ കാണിക്കുന്നതുമായ ഒരു പ്രസ്ഥാനമാണു്‌* കഥകളി അല്ലെങ്കില്‍ ആടുക്ഷഥ. ഇതിനെ മല്ലത്തിയെ സംബന്ധിച്ച്‌ അഭിജ്ഞന്ാരുടെ ഇടയില്‍ അനേകം അഭിപ്രായഭേദങ്ദമുണ്ടായിട്ടുണ്ട്‌.
മതസാബന്ധമായ മാരോ ചടങ്ങകളില്‍നിന്നാണു്‌ ഓരോ ദേശങ്ങളിലും ദുശ്യക്യേഅങറം ഉത്വിപ്പിട്ടുള്ള. തെന്ന ചരിത്രകാരന്മാര്‍ പ്രസ്താവിക്കുന്ന. മലയാളത്തി ലെ സ്ഥിതിയും അതില്‍നിന്ന്‌” അധികം ഭിന്നമല്ല, പ്രാ ചീനകാലത്ത്‌ “പൃരക്കളിപ്പാട്ട്‌? കോലടിപ്പാട്ട്‌" “മോഹി ഇിയാട്ടം' മുതലായി ചില അദിനയങ്ങഠം കേരളക്ഷേത്ര ങ്ങളില്‍ നടപ്പണ്ടായിരുന്നതായി കേരളചരിത്രം ഘോ ഷിക്കുന്നു. പ്പസ്തൂത അദിനയങ്ങളില്‍ പ്രത്ൃക്ഷപ്പെട ദൃശ്യ കല, 'ചാഷ്ലാര്‍ക്രത്തു" കൂടിയാട്ടം" “അഷ്കപപദിയാട്ടം" എ ന്നീ മാ്രുങ്ടളില്‍കൂടി സഞ്ചരിച്ചു വന്ന പരിപുഷ്ണമാ യിത്തീന്നിട്ടുള ഒന്നാണ്‌, കേരളത്തിലെ ആട്ടക്കഥ അ ഥാ കഥകളിപ്രസ്ഥാനം.
ആട്ടക്കഥകളുടെ ഉല്ലത്തി സംസ്തൃതനാടകങ്ങളില്‍ നിന്നാണെന്നു വാദിക്കുന്നവരും ഇല്ലെന്നില്ല, എന്നാല്‍
-143-
ശരിയായ ആലോചനയില്‍ ആ വാദത്തിന്‍െറ അസാ ധുത്വം ആക്ടും അനായാസേന മനുസ്സിലാക്കാവുന്നതാണ്ട്‌.
മംഗികോ വാചിക ബൃഫായ്യേസ്സാത കസ്ഥാ ചത്വാരോമിനയാഷ്യേതേ-- യേഷ്ട നാച്ചം പ്രതിഷ്ഠിതം?"
എന്നിങ്ങനെ നാട്ടശാസ്രവിഹിതമായ ചതുര്‍ലിധ അഭി നയങ്ങളില്‍, വാചികാദിനയപ്രധാനവും ആംഗികാഭിന യത്തുന്ത്വുമായ നാടകത്തിനും, ആംഗ്യസമ്വേതബഫഹുലവും വാചികാടിനയത്തുസ്വമായ ആട്ടക്ഷഥയ്തയം തമ്മിലുള്ള. അന്തരം. ഈ സന്ദ്ദത്തില്‍ ചിന്താവിഷയമായിട്ടുള്ള. താ ഞ്ഞ്‌, ദൃശൃപ്രസ്ഥാനത്തെ നാട്ടും, യൃത്യം, യത്തം ഇങ്ങനെ മുന്നായി തരംതിരി പ്പിട്ടുണ്ട്‌.
&4അവസ്ഥാനുകൃതിന്നാസ്തം രൂപം ദദ്ൃതയോച്യതേ പകം തത്സമാധരാപാല്‍ ദവ രസാ്രേയം അസ്തഭാവത്രേയം വൃത്യം വൃത്ത തളൂലയാശ്രയം??
എന്നു ദശരൂപകത്തില്‍ വിധിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇതില്‍ പ ദാത്ഥരൂപഭാവാദിനയപ്രധാനമായ ്രൃത്യദ്ലുത്തിലേ ആട്ടക്കഥ മുഠാപ്പെടുകയുള്ള, ദക്ഷയാഗംകഥകളിയുടെ പ്രാരംഭത്തില്‍
കേനാപി തല്‍പാടള്കുകാ കില ഭക്ത നാജ്യത്പബ്ന്ധമുദിതം സൂഡിച ചൂനന്തു."
എന്ന്‌ ഇരയിമ്മന്‍തമ്പി കഥകളിയെ നാട്ടുചശ്ലുത്തില്‍ കൂഠംപ്പെടത്തി പ്രയോഗി ല്വിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, പ്രസ്ത്തകല നാടകലക്ഷണങ്ങളി ല്‍നിന്നു വമുരെ വളരെ ഭേദിപ്പാണ്‌
144.
നില്ലുന്നതെന്ന്‌ അദിജമഞെന്മാരോടു ലിശേഷിച്ചു പറയേ ്ടതായിട്ടില്ല.
ഈ സംഗതി എങ്ങനെ ഇരുന്നാലും നാടകം ഭാര തീയരുടെ പൊതുസ്വത്തും, കഥകളി കേരളീയരുടെ സ്വ കായ്യസ്വത്തും ആണെന്നുള്ള സംഗതി നിധ്യിപാദമാകുന്നു.
ചാക്യാന്മാരില്‍നിന്നു നമ്പ്യഠാക്ദ നേരിട്ട അഭിഭവം തുള്ള തക്കഥകളുടെ ഉവ്ത്തിക്കു ഹേതുവായി എന്നു പറ യാവ. തുപോലെ, സാമൃതിരിപ്പാടും കൊട്ടാരക്കരത്തമ്പു രാനും തമ്മിലുണ്ടായ മത്സരത്തില്‍നിന്നാണ്‌” കഥകളി യൂടെ പുറപ്പാട്‌ എന്നു പറടത്തുവരുന്നതില്‍ വല്ല പര മാത്ഥവും മുണ്ടോ ഹന്ന വി ചാരശീലന്മാരായ വിദ്വജ്ജ നങ്ങറം ആലോപിക്കേണ്ടതാണ്ട്‌.
ആട്ടക്കഥ അഥവാ കഥകളിപ്പസ്ഥാനത്തിന്‍െറ ഉപജ്ഞാതാവായി ബാം ഒദരിച്ചുപോരുന്നതു കൊട്ടാര ക്രത്തമ്പുരാനെയാണല്ലൊ.
പ്രാപ്യാനുന്തഘനര്‍്രിയപ്പിയതമ ദീ യോഫിണീജന്മനോ വങ്ജിക്യാവര വീരകേഴളവിദേോ ഭാജരസ്സ്റ്റ്മൂന്നം
ശരിഷ്യേണ പ്രവരേണ ശമ്ധരകവേ രാമായണം വര്‍ന്തൃതേ കാരുണ്ദേന കഥാഗണേന കവയ। ക്യൂ തല്‍കുള്ല്റുയോദ?
എന്നുള്ള, രാമനാട്ടത്തിലെ മംഗകൂഷ്ശ്ശോകത്തില്‍നിന്നു പ്ര സ്തൂത തമ്പ്രാന്‍ വഞ്ചിരാജ്യം ഭരി പ്പിരുന്ന ഒരു വീരകേ രളവമ്മരാജാവി നെറ മരുമകനം, ശമ.രകവിയുടെ ശിഷ്യ നമാണ്നെന്നു വൃക്തമാകുന്നുണ്ട്‌' ഏയിലും അദ്ദേഹത്തി ന്‍െറ ജീപിതകാലത്തെപ്പുററി ശരിയായി ഒന്നും അറിയു
- 146---
വാന്‍ കഴിയുന്നില്ല. 7-ന്ൂററാണ്ടിമെറ മത്തരാഭധത്തി ലാണു അദ്ദേഹം ജീവിച്ചിരുന്നതെന്നു മിക്കവാവം നാം വിശ്വസി ച്ചുപോരുന്നു. ഈ തമ്പരാനമുമ്പാണ്‌” “കൃഷ്ണ നാട്ടം" നിമ്മി പ്തെന്നു പറഞ്ഞു വരുന്നണ്ടൈയിലും കേവ ലം ഐതിഫ്യം മാത്രമല്ലാതെ, അതിലേക്ക്‌” ഇതേവരെ യാതൊരു തെരിവും ആരും പ്രദശിപ്പി ല്വിടടില്ല. “കിമ്മീ രവധം" ആട്ടക്ഥെയുടെ അവതാരികയില്‍ ശിരോമണി പി. കൃഷ്ണന്‍നായര്‍ അവര്‍കഠം കൃഷ്ണനാട്ടം, രാമനാട്ടത്തി നുശേഷം മു.ത്ഭവി ചവിട്ടു തായിരിക്കാനേ ഇടയുള്ള വെ ന്നു ഒരു നവീനാഭിപ്പായം പുറപ്പെടുവി ചിട്ട സംഗതി ഇവിടെ പ്രസ്ലാവയേംഗ്ൃമാജിരിക്കുന്നു.
&സ്‌ഫാധടി'ക്തിപരേസ നനനമനസ്ാ ദ്രിമാനഭവദം മിയ. ക്ഷോണി സ്റ എൃത്രാനിരാകതതകിറശ്യവൃസ്തൃതിര്‍ഗാഥക॥ ല്യിവധ കൃള്ഗ്‌ തിറ്തിതി വിച്യതോ തവനദഗ്ഹാ- ദേധാപൂഴ്നലോഷനേഫ മാത പുസ്സ്റാതു മേദക്ാ്ടിപം."
എന്ന ശ്ലോകത്തിലെ “ഗരാാ്ൃസ്തൃതിദ്ലാഥേകൈഃ” എ ന്ന ഭാഗംകൊണ്ടു ഗൃഷ്ണുനാട്ടമുണ്ടാകടിയതു കൊല്ലം 899-ാമാണ്ട്‌ ധനുമാസത്തിലാണെന്നു ഗ്രഹിക്കാവുന്നതാ ണ്, ൭൭ സ്ഥിതിക്ക്‌ 7-൦ ന്തൃററാണ്ടില്‍ ജീപിച്ച്ിരുന്ന കൊട്ടാരക്കരതആവ്രാനുമമ്പാണ്‌ “ശ്രീ മാനവേദകൃത"മാ യ കൃഷ്ണനാട്ടം കൂ തഭവി തെന്ന ദാഷാചരിത്രകരരന്മാരില്‍ പലരും പ്രഡ്യാവിക്കുന്നതില്‍, വലുതായ അസാംഗത്ച്യദോ ഷം മുത്തു തായി തോന്നുന്നു.
രാമനാട്ടം കൊട്ടാരക്കരത്തമ്പരാനെറ കൃതിയാണെ ന്ന സൂചിപ്പി ച്ചുവല്ലൊ. ആടടക്ഷഥാപ്രസ്ഥാനത്തില്‍ ഇത്ത്‌ 27
146 --
ആദ്യ്യത്തേതു, എന്നുള്ള. ഒരു ചരിത്രപ്രാധാസ്ത്മല്ലാതെ സാഫിത്ൃഗുണങ്ങളെ പുരസ്തരിച്ചു ചിന്തിക്കുന്നതായാല്‍ ഈ ഈത്തിലെ ഇതരകൃതികളെ അപേക്ഷിച്ചു തുലോം താണനിലമായ്രമേ പ്രസ്ത്രതകൃതി അഫഹിക്കുന്നുമമു വെന്നു കാണാം. കൊട്ടാരക്കരത്തന്പുരാന്‍െറ കാലംമുതല്‍ കേ രളുവമ്മ വലിയകോയിത്തമ്യരാന്‍െറ കാലംവരെ ഈ പ്രസ്ഥാനത്തില്‍ പലരും ശകൃതികഠം എഴുതിയിട്ടുണ്ട്‌. 111 ദിചസത്തെ ആട്ക്കഥകഠം ഇതിനകം അച്ചടി ച്ചു പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തിയിട്ടുമുണ്ട്‌ ; അനേകം എ, അമുദ്രിതങ്ങളായിട്ടുമുണ്ട'. എന്നാല്‍ അവയില്‍ അധിക വും നിറ്റണങ്ങളും നീരസങ്ങളുമാകയാല്‍ ഇന്നു ലപപ്ര ചാരങ്ങളായിത്തിന്ിരിക്കയാണു'. കോട്ടയത്തുതമ്പുരാ നെറ കിമ്മീരവധം, ബകവധം, കല്യാണുസരഗന്ധികം, നിവാതകവ പകാലകേയലധം, കാത്തിക തിരുനാളിന്‍െറ നരകാസുരവധം ഉണ്ണ്ായിലാല്യരുടെ നളചരിതം നാലു ദിവസത്തെ കഥ, ഇരയിമ്മ൯തമ്പിയുടെ ദക്ഷയാഗം, കീചകവധം, മത്തരറസ്വയംവരം, അശ്വതിതിരുനാളി ന്‍െറ അംബരീഷചരിതം, പൃതനാമോക്ഷം, രഥിണീ സ്വയംവരം, പരണ്ട്‌ റകവധം, വയസ്തരര മുസ്ലതിമന്‍റ ഭയ്യോധനവധം, വിദ്വാന്‍ കോയിത്തമ്പരാന്‍െറ രാവണ വിജയം എന്നിവയാണു്‌” ഈ ഇനത്തില്‍ മുഖ്യമായി ഗ ണിച്തുവരുന്ന കൃതികഠം.
കോം വിരമാരു കോട്ചയം കഥക സ്ഥലയോതെ വമി ശരം ്രേ്ലന്‍ തന്ടെ നാലു തയ്ഖ വു മലൂണന്നാന്നക്ഷവീവെറയ്യം"
എന്നു. പട്ടികയില്‍ ഉൂംപ്പെടിട്ടില്ലാത്ത കൂണ്ണായിവാ രുടെ നള ചരിതം കഥകളിക്കാണു ഈ പ്രസ്ഥാനത്തി
147.
ലെ കൃതികളില്‍ പ്രഥമസ്ഥാനം നല്‍കേണ്ടതെന്ന സക ല സഹൃദയരും സമ്മതിക്കുന്നതും സംവദിക്കുന്നതുമാണ്ട്‌.
ആട്ടക്കഥകളിലെ ഭാഷ സാസ്ലൃതബഹുലമായ മ ണിപ്പരവാഭമാണ്ട്‌. ചമ്പുകാപ്യങ്ങളേയും അതിക്രമിക്കു ന്ന *ഭാഷാസംസ്ലയതയോഗ"മാണ്ട്‌ ഇവയിലുള്ളതള്‌. കവി വാക്്യങ്ങളെല്ലാം ഗ്ര്രോകങ്ങളും, പാത്രങ്ങളുടെ സംഭാഷ ണം മുഴുവന്‍ പദഒദളൂം ആയിരിക്കണമെന്നാണു്‌' ഇത്ത രം കൃതികളിലെ സാധരണ നിയമമെന്നു തോന്നുന്നു. കു വിവാക്ങ്ങളായ ഗ്ല്രോകങ്ങം മിക്കതും ഗ്ര സംസ്‌ മൃത മയങ്ങഥംതന്നെ. കോട്ടയത്തു തഡ്വരാന്‍െറ കിമ്മീരവധം കഥകളിയില്‍ സംസ്‌ കൃതരൂപമല്ലാതെ മലയാള. പദം തൊടുപി പ്പിട്ടുമ്മു. ഒരൊററ ഷ്ല്ോകം പോലും കാണുന്നില്ല. ഇത്തരം കൃതികളെ മണിപ്രവാള പ്രസ്ഥാനത്തില്‍ മുറം പ്പെടത്തിപ്പറയുന്നതുതന്നെ കുറെ സാഫസമല്പയോ ഐ നുക്രടി ഭതാന്നിപ്പയോകുന്നു.
അറ്യാചീന സംസ്‌ കൃതകാവ്യകാരന്മാരില്‍ പലരി ലും കണ്ടുവരുന്ന അലങ്കാരദ്രമധ ആട്ടക്കഥാകത്താക്കുന്മാ രില്‍ ഒട്ടും കുറവല്ല.
രേമ ഫോഷാതി മീതതിപ്രചലട നിമിഷ സിംഹിക ദ്യ. ദ്ര രോ ചരിത്ഥം നിജചലു വച്യമാാ ദീഷായന്തി പ്രദോഷ ഭഷാ കോണ പ്രപരുകപരുകര ജോകാമാദായ ദോ യോഷാഭഷാമനൈധില്‍ പ്രിയവധരുഷിതാ പാഷതീം ദൂരമേ" (കരിഭീരവധം.)
എന്നമട്ടില്‍ അലക്ഷ്യമായ പ്രാസപ്രയോഗങ്ങളും,
കദാചന ജലറ്ധതോ സൂരധൂരാഡരോ മവഡരോ ഭൂഭാ സവിജതാപ്‌ സര ജയവതി പൃന്ദയാ വന്ദയാ
.. 138
വിശ രഹസി ദീപിതാ നിമിഷ കേതനം കേതനം ഭഗാട സഷഘകോക്‌ ല പ്പിത മാരുതേ മാരുതേ? (അലന്ധരാസുരവയം) കളു കട്ദ്ദപടേ പുതി --സാരസ്യസാരസ്ൃ നിലാസര്‍മി:-_ നാജികസാഥിക ശതാര്‍്ടിതാ സാ--മന്ദാക്ഷമന്ദാ്മരമേവമ്മചേം?
(കാലകേയവയം)
എന്നിക്കനെ യമകം തുടങ്ങിയ ശബ്ദാലമാരങ്ങളും പ്ര സ്തൂത കൃതികളില്‍ പലതിലും സുലഭമാണ്‌, അത്റാലയ്ാ രങ്ങമും അതുപോലെതന്നെ,
&സുലഭിതപദവിസ്തസാടതചിരാലക്രരശാധിനീകധുരാ ഉൃദലാപിശഫനേ--സ്ക്തിരിവാവപ സോഷ്യശീവിലം?
ഇത്യാദി മമ്പോഹരതരമായ ശ്ിഷ്ലോപമകളും, ചമല്‍ ക്കാര സമ്പൃന്ണു ളായ ഇതരാലങ്കാരങ്ങളും ആട്ടക്കഥക ളില്‍ അവിരളമായി കാണ്മവുന്നതാണ്ഞ്‌'.
രെൌദ്രപീരരസങ്ങളുടെ ബാഘ്ൃപ്രകടനം ആട്ടക്കഥ കളിലെ ഗ്ല്ലാകങ്ങളിലും പദങ്ങളിലും കാണുന്നതുപോലെ പട്ട്യസ്ധാഹിതൃത്തിനന്‍െറ മറെറാരു ശാഖയിലും സുലഭമ ല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം,
ഭതല്‍ക്കാലേ തേന രോചാദ്ധികുടതരജഭാതാഡിത്ാല്‍ ഇമിംൃഷ്ഠാ- ഉന്തിന്തന്തീ കരാദാപേദയുഗളരാല്‍ കുമ്പയന്നി! ജഗ്‌, ന്നമാതമകേടകറ്വതസിഹനമേടാം ഘട്ടയന്ടി നദ്‌
ച്ഡ്‌"ഗം തീവ്വം വഹന്തി സവിധമഥ മുനേ ഉത്യ ബാക്കി,
€കരികരകവ! ശേവാന്‍! മുനീശ്വര! കിഴ.രിതോനയുനം....... (അംബരീഷചരിതം)
_ 140.
4ശ്രാവം വേം തദാനീം പ്രിഷനിധഡനമഥശ്രോഡസംഘു്സ്്റിതാദ്യാം ചരഭ്യാമുഭ്വമന്തി സ്തരഹരനിടി ലോ ന്ത ബര്‍ഫിഗ്ലിലാടാം ഭാമൃജ്യോതിക്ുണാഥിം ഫടനത്ധടത്ധടാദംങ്ട്‌ റിക സിംഡികേതി പ്രജയതോസംഘൃതൂമ്മാനൌകഥനപരാരുസ്‌' പ്രോരം താരത" (്രിക്രവയം) ഇത്യാടി ശ്്രോകങ്ങളിലും പദമ്കളിലും സ്ത്രരിക്കുന്ന രര്ദ്ര ലീരചസങ്ങം അനുഭവവേദ്യങ്ങളത്തെ. ആട്ടക്ഷ ഥക്ദിലെ പദങ്ങളും ദണ്ഡകങ്ങളും എല്ലാം മണിപ്രവാമരൂപങ്ങളാണെന്ന സാമാസ്ത്രമായി പറയാം. എന്നാല്‍ അവയില്‍തന്നെയും ചിലതു സാസ്ലതസപ്പേ തു്ലങ്ങളായിരിക്കുന്നു. ജലന്ധരാസുരവയത്തില്‍-
ഫോലവിദോചേന പഠലയ മഴമജാമ്ധിമോചന പ്രലയ മാം കശൈലസൂതാര ചകാകുമപധില!--മെശരലവരലയ! പായ മാം നീലവിലോഹിതാലഃകപതതേ! ഫരി-നീലമനോഷര ഭതപതേ! കാലനിഷ്യടന! ദേവ! നമോ ഫര!--ബാഭകലാനിധിംശചര! തേ ചേതന! ഭാവയ സാംബഭിവം വ്യ--കേതമ്പ്‌ മമയ ദാവദവം....ം മാരകലേബരമുലതുചേ! സുധ--മാരശരിര്‌ സൂചാരുരുേ്‌ കാരണകായണ! ചാരണവവിര!---പംഫ്‌ ലതാംബുജ തഗ്‌ മരുമചേ! കാമിമനോയഥകാമധേനോ! ജത കാമവയി പരിശോദന! സ്ോമവിഭാകുര! പംവകലോചന--സാമപരാജമ്! പാഹി വിഷ്‌ ഭൂഭിയരംധരചാപപരത! വര--വാരിരഹാസനസ്തതപതേ! വവാരിജമനത്രശരായ ഡരാവ്മ--വേടപംയ നമോ വേതേം്‌?
എന്നുള്ള. നാരദപദം തരൂധസംസ്ലൃതംതന്നെ, പക്ഷേ, ഇ വിടെ ത്രേതാക്കാംക്ക്‌ അനുഭവയസത്തെവരുത്തുന്നതിനു ളള കവിയുടെ ഒയചിത്ത്വി ചാരം മാത്രമായി ഗന്നിക്കു വാനെ മുകള. എന്നാല്‍ പലതിലും അങ്ങിനെയല്ല കണ്ടു വരാവദ്മ.തു്‌. വെറം പാണ്ഡിരയപ്പരകുടത്തിനുമാതൂമാ ണു്‌ ചിലര്‍ സംസ്ലൃതം പ്രയോഗിക്കുന്നതെുന്നു വിചാരി ക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു,
പി
ആട്ടക്കഥകളില്‍ അശഗ്രിമസ്ഥാനത്തെ അര്‍ഫിക്കു ന്നതു്‌ കൃള്ണായിവാല്ൃരുടെ നള ചരിതമാണെന്നു മുമ്പു സു ചിപ്പിച്ചുവല്പൊ. നടനോ ചിതഗുണങ്ങം നള ചരിതത്തി ലെപ്പോലെ ഇതരകൃതികളില്‍ ഇല്ലെന്നുതന്നെപറയാം. എന്നാല്‍ സംഗീതസാഹിത്യഗുണങ്ങളിലും ഇതു മറെറാ ന്നിനു പിന്നിലല്ല നില്ല്യന്നത്ു്‌.
6സാമൃമകടന്നോരുദ്യാനം ഡൃരസുമാധിരമൃമതിനുണ്ടന്ന ൩൬൩൩൦7"
എന്നു തുടങ്ങിയ പദങ്ങളില്‍, താളമേളങ്ങളുടെ രഞ്ചി പ്പില്‍നിന്നുണ്ടാകന്ന സംഗീതസുഖം അവാദ്യമെന്നേ പ റാവു.
(അാക്ആേതിമളൂത്തിരനവള്ലേധ- അടുത്ത ഭഷന്നിനിയമപരധ്യേയം ആകൃതി കുന്ടാലത്തിരംധാമം--തയരാലിവമ തന്നധരം പേയം
എന്നിങ്ങനെ ആദിപ്രാസവും അന്തൃപ്രാസവും മറവം ചേത ശബ്ദഭംഗിവരുത്തിയിട്ടുമ്ള. ഘട്ടങ്ങഥം അനവധി യാണ്‌. മണിപ്രവാളകത്താക്കളില്‍ പലരുടേയും കൃതി കം രചനദഭംഗിയുള്ള തായിരിക്കുമെങ്കിലും മിക്കതും പൊള്ള യായിട്ടാണ്ട” കുണ്ടുവരാവക്ളു തു്‌. അവര്‍ ശബ്ദങ്ങ ളെ ധാരാളം വാരിക്കോരിലിതറാവണ്ട്‌. പക്ഷെ അത്ര ത്തോളുമുമ്ള അത്ഥപൃഷ്ണിയൊന്നും അവയില്‍ കാണുക പ്രതിവില്ല. വായ്യര്‍ ഈ അപ്പവാടത്തില്‍നിന്നു തീരെ ഒഴിഞ്ഞുനില്ലുന്ന ഒരാളാണ്ട്‌. അമുക്തഫസ്തമായി മാത്ര മേ. അദ്ദേഹം പദങ്ങളെ പ്രയോഗി ക്ടാവള്ളൂ. ഗംഭീരാശ യങ്ങളെ അവയില്‍ നിക്ഷേപിക്കുകയും ചെയ്തും,
-151-
താനെന്നും എനിക്കള്തെന്നം---മരഭിമാനമമല്ലാവക്കും തോന്നും അത്ുമായാം അത്തമമയര---അയ്കമായുന്നത്ുമല്ലലകിക?
എന്നും മറവമുള്ള വരികളില്‍ എത്ത പ്രഡമായ ആശ യങ്ങളെയാണ്ട്‌ അദ്ദേഹം ക്ക ടക്കിയിരിക്കുന്നത്ത്‌. രസ പോഷഞണത്തി നൊ, ആശയപ്പകാശനത്തിനൊ മാത്രമല്ലാ തെ കവി അനാവശ്യമായി ഒരിടയ്തും അലങ്കാരപ്പയോ ഗം ചെയ്ത പതിപില്ല.
്ന്തൊരു കഴിവിന്‌ ഇറുമഖിക്കമെന്നില്‍ അന്തരംഗത്തില്‍ പ്രേമം വന്നിഴുവാഷേ പെണ്ണിനൊരാണികലാരു ച്രേമതാമരയ്ക്കിറ കനദദ്ട്വ൯ വേണമല്ലൊ കുവം സമച്ച്യയിത്കം" കമനി! രത്ഥകനകങ്ങളുടെ -- ഘടനയേ ഘടന നിങ്ങളുട വിക്ണൂരമഷ്യം നിശജ്യുരശാടം, - നുമായ ഹരം നളനേക്കില്‍ നിനക്കും"
എന്നും മറവമുള്ള അത്ഥാലകാരങ്ങളുടെ ഖഓചിത്ചവും ഭംഗിയും ആലോചിക്കുക!
വാവ്വരെപ്പോലെ സ്വതന്ത്രനായ ഒരു കുവി ആട്ട ക്കഥാസാഫിത്ൃൃത്തിലെന്നല്ല, മണ്ിപ്രലാളസാഫിത്യലോ കത്തില്‍തന്നെ കാണുമോ എന്നു സംശയമാണു്‌. ആട്ട ക്കഥകളില്‍ പ്രായേണ ്്ലോകങ്ങള്‍ം. സംസ്കൃതവും, പട അറം മണിപ്പവാളവ്യമായിട്ടാണ്ട്‌ കണ്ടുവരാവമ്കളത്ുളു്‌. വാ യര്‍ ഈ വൃവസ്ഥയെ സറി തര ലംഘിച്ചിട്ടണ്ട്‌. ശബ്ദപ്ര യോഗത്തിലും സ്വാതന്ത്രപ്യംതന്നെയാണു്‌ കൈക്കൊണ്ടി ട്ടുള്ളത്‌. സംസ്കൃതവും മലയാളവും നല്ലപോലെ സ്വാധീ നമായി രുന്ന കവി അപ്പോഴ്‌പ്പോം വന്നുചേരുന്ന ഭാഷ യില്‍ എടഴുതുമെന്നല്പാതെ താനെഴുതുന്ന കവിത സം
159
സ്ത്ര്തമൊ മവയാളമൊ എന്നുള്ള ഒരു ചിന്ത അദ്ദേഹം ഒരി ലും പെയ്യുക പതിപില്പായിരുന്നുവെന്നു തോന്നുന്നു. “തേടിപ്പോയ ലൂകി കാവില്‍ ചുററി" എന്നു പറയേണ്ടി ടത്തു മിളിതം പദയഗേ നിഗളതയാ മാദ്്രിതയാ ലത യാ എന്നാണ്ട വായ്യ്ഷ്‌ അപ്പോം തോന്നുന്നതെമില്‍ അത്ുതന്നേ ശഴുതുകയുമ്മ .
നവവവിരംമയന്മ്യ നൈവം ചിന്ത്യം ഭനിജവിമയന്ത്യാം ജാതതാപം വഫന്ദ്യാം
തൃസ്നമകുലെയാവാന്‍ വിണിരന്നാശരൂദേവാ൯ ന്ന ജത ദാവാ നനടടചയവാ൯ തപാവാന്‍്‌
എന്നിങ്ങനെ ഒരേ ഗ്ലോകത്തില്‍തന്നെയും പ പ്യമലയാള വും തനിസംസ്ലൃതവം ചേരുന്നു പടി ചേക്ദവാന്‍ ലായ ക്ര" ഒരു ശ്രസലമില്പ.
കവി, ശബ്ദാലമാരപ്പക്ഷപാതിയാകുകൊണ്ടു്‌ ചി ലപ്ല്യോറം ശബ്ദങ്ങളുടെ വാലും തലയും ഇല്ലാതാക്കുന്നു എന്നുമ്മ താണു പാദ്രെ പേരില്‍ ചുമത്താവള്മ ഒരു കുററം. അതുപോലെതന്നെ അദ്യ്യാഫരപൂയ്യത വേറൊരു ദോഷമായും കല്ലിക്കാറ.്ടു്‌.. അമ്പയകാക്കശ്യം മറെറാരു ഓഹറമായും പറയാറണ്ട്‌ . ഇങ്ജനെയൊക്കെയാണെങ്കിലും ്സംഗീതസാഹഹിത്യമദഠം രണ്ടും ഒന്നുപോലെ പലമാതി രിയിലും നയിക്കാറ്യന്ദതിനാലുള്മ സറ്ര്തോമുഖത, പ്രകൃ തിസിദമായ ഗാംഭീ്യം, ഉ ഭാരമായ ബന്ധം, സ്വകപോ ലകല്ലിതക്ങളായ ന്തൃതന ദംഗികറം, ആലോചിക്കുംതോ ൨൦ നീണ്ദനി ബു പോകുന്ന പ്ൃംഗ്ാത്ഥത്തിനെറ ബാഷ്ല്യം, പ്രയോഗവൈചിത്്യത്താലുഭ്ള. പ്ൃൃല്‍പ്പാദകത, എല്ലാ വിഷയത്തിലുമുമ്ള, ക്ഷോദക്ഷമത ഇതുകഠം നള ചരിത
-153--
ത്തെ മണിപ്രവാളകൃതികളില്‍ പ്രഥമഗണനിയമാക്കിച്ച മച്ചിരിക്കുന്നു"ക എന്നമ്മ തൂ നിധ്യിചാദമാണുട്‌.
കൂണ്ണായിപായ്്ര കഴിഞ്ഞാല്‍ ആടടക്ഷഥാലോക ത്തില്‍ ഇരയിമ്മ൯തസ്പി മറൊല്ലാവഷ്മം അസ്യയ ജനി പ്പിക്കുമാവ്‌ തയന്നനില്ലന്നു എന്ന പറയുന്നതില്‍ പക്ഷാ തആആരമുണ്ടെന്നു ത്രോന്നുന്നില്ല. ശബ്ദാത്‌സാരല്ലം, ഒരുപ ക്ഷെ നൂ പരിതത്തിലേക്കാഠം ്രടതലായിത്തന്നെ തമ്പി യുടെ കൃതികളില്‍ കാണുവാന്‍ സാധിക്കനാതാണച്‌.. ത്ത വണമാതൂയില്‍തമന്നു ആയ്‌ റ്യൂരിക്ളക ന്ന ഒരുഗു ണം തമ്പിയുടെ കവിതയും, പ്രദയ്യകമുണ്ട്‌:
മേമാദിവ്യപത്തിയുകടെ വാണി നിശമ്യ പുന രേണീവിഞ്ജേധന വഴി!
മിഴിയിബാകലങ്ങി യിഖഗതയില്‍ നകി! പലതടവയ- മതിനുചൂനരവകാു പറത്തമ്യയ.
പരുകാമൊഴ്‌ കേടുടനടക്കി!
ഭാസം സമസ്മജനഫാസ്യം നനച്ചു നിജ... മസ്ം നമിച്ചു പൂനകരകം
വിജിതസുരയോഷാം സിധതപരിതോ മസില്‍ ബച്ലുജത്രനയനജലമതി ലുടെ മുഴുകി ബത! മലിവത്തവോ
ഗോതും വിറച്ചതതിമായം കരതലലഥ
പാത്രം ധരിച്ചവിടെ നസ
പരരിചൊട്ടനടനാ പഥി കിമപ്‌ നിനം ഫരിണയിപൂവയസഫിത്മരിടിലിച പേകേമാവ ഫരണിയയടെ വിശത കലര്‍ന്ന
ഭഷ്ം ആം യാജരാജവാ കോമിവതസയരാ൯ 20
റ്‌്‌
നിശ്വസൃദീഷമ്ഥ വിശ്വസൃനാഥമപി...
വിശ്വസൃപേതസി സുജാതാ
ഡൂതിരഫിതചേതാ--വ്ൃതപുഭകജാതാ
സ്തതസുതനുടെ മണിനികേതമതിലവാം ചെം
ഭീതിപരിതാപ പരിജതാം (കീചകവധം)
ഇവിടെ പാഞ്ചാലി, ക്ഷോണീന്ദ്രപത്തിയുടെ വാക്കുകേട്ട പെട്ടെന്നു നടുങ്ങിയതും, സമസ്ലുയനഹാസ്ത്യമായ നിജഭാ സ്യ്യമോത്ത്ള്‌ ആസ്്യംനമി ല്വത്ും, ശരമസലിലം തുടച്ചതും; വിവശത കലന്നതും മറവുമായ ഭാവങ്ങളെ ഇതിലധികം വ്ലൂടമായി പ്രകാശിപ്പിക്കുവാന്‍ കഴിയുന്നതെങ്ങിനെ?
ആട്ടക്കഥകളിലെ ചില പാട്ടുകഠം അവയുടെ ഗുണ പരഷ്ടയവ്യംകൊണ്ടതന്നെ പ്രസിദ്ധങ്ങളാണ്‌. നള ചരിത ത്തിലെ “കണ്ഡിനനായകു' “സാമൃമകന്നൊരുദ്യറനം' ആം ഗനുമാര്‍മരലേ'" എന്നു തൂടഭഭിയുള്ള പല ഗാനങ്ങളും, ഉ. ത്തരാസ്വയംവരത്തിലെ “പ്രണയവാരിധേ, കേഠം.്ക മേ വചനങ്ങറം പ്രാണനായക' “വീരവിരാടകമാരവിഭോ?' ഇ വയും; കീചകവധത്തിലെ /മാനിനിമാര്‍ മയലിമണേ', ദ ക്ഷയാഗത്തിലെ “പുന്മേന്‍ വാണീ ശ്ണ്ട മമ വാണി", “കണ്ണ്ിണയ്ക്യാനന്ദം നല്‍കീടുന്ന പാരം കാളിന്ദീനദി സാ തം" “സന്താപമതരുതേ? എന്നു തുടങ്ങിയവയും സം ഗീതസാഫിത്യൃങ്ങളുടെ അസ്വ്ലോസ്ത്റരഞ്ജിതമായ സമ്മേ നത്തില്‍ ആപാതമധുരവ്യം ആലോചനാമൃതവുമായി ടുള്ള വയകുന്നു.
ആട്ടക്ക ഥകളില്‍ ആദസ്വാട്യ്യമാനുമായ അംശങ്ങറം ഇങ്ങനെ പലതുമുണ്ടെമ്ധിലും അതിന്‍െറ പ്രപാരം ഇന്നു വളരെ ലോപിച്ചിരിക്കയാണ്ട്‌. മനുഷ്യ്യതീചിതത്തിന്‍െറ
-155--
പ്രതിരൂപങ്ങളായി വിള അന്ന നാടകാദികളിലെപ്പോലെ വികാരോദ്ദീപകങ്ങളായ വദ്ത്റ്നകക്രോ, കഥാപാത്രങ്ങളു. ടെ സ്വഭാവപോഷണമോ, അവിച്ല്തിന്നമായ ആശയ പ്രവാഫമോ, ൭ല്‍കൃഷ്ണമായ ചിന്തകളൊ ഇത്തരം കൃതി കളില്‍ വളുരെ വിരളമായിട്ടേ കാണുന്നുകളയ. 'മാരകേളി ചെയ്തുതിന്നു പാരമുണ്ടു മോഹമിന്നു' എന്നിങ്ങനെ കുലീ നയും നവോഗഡ്ഥയയുമായ വധുവിനെക്കൊണ്ടു കാമപ്രാത്ഥന ചെയ്യിക്കുന്നതും മറവം ഇത്തരം കൃതികളില്‍ സറ്റ്സാ ധാരണമാണു്‌', സ്റ്രിപരുഷന്മാരുടെ ഓരോ കാലഘട്ടത്തി ലമുമ്മ മനോവികാരങ്ങളെ യഥാവിധി കണ്ടറിയുവാ൯ കഥാമൃത്തുക്കഠം അശക്തരാനനെന്നുമ്ള. ആക്ഷേപത്തിന്‌ ഇവ ഉ പോല്‍ ബലകങ്ങളായ തെളിവുകളായി ചമയുക യല്ലേ ചെയ്യുന്നതു്‌ ? നമ ചരിതം മുതലായി അപൂദ്യം ചി ല കൃതികഠം ഒഴിച്ചാല്‍ പറയത്തക്ക യാതൊരു നവീന തയൊ, വിലിധതയൊ, സ്വതന്തരതയൊ ഇല്ലാത്തവയാ ണ മിക്ക ആട്ടക്കഥകളും. കഥകളിയുടെ സാമാസ്ത്രസ്ഥി തി ആലോചിക്കുമ്പോഠം അതില്‍ ചില പദങ്ങളൊം വേഷങ്ങളെ, സംദവങ്ങള്ലൊ കൂടാതെ കുവികഠംക്കു നി ദ്ഹേമില്ലെന്നു തോന്നിപ്പോകുന്നു.
സാധാരന്നയായി വന്ദനരൂപത്തിലുക്ക ഒരു “തോ ടയമാണ്‌ ആദ്യം ആരംഭിക്കുക. പിന്നീടു പ്രഥമദ്റ്രോക ത്തില്‍തന്നെ നായികാനായകന്മാരേയൊ, മറേറതെങ്കി ലും ഒരു പ്രധാന കഥാപാത്രത്തേയൊ രംഗത്തില്‍ പ്ര ലേശിപ്പിക്കുന്നു. കരിമ്മീരവധത്തില്‍ ധമ്മപതുരരും പാ ഞ്ചാലിയുമാണു” ഒന്നാമതായി രംഗപ്രവേശം ചെയ്യുന്ന തു. കഥാപാത്രങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തെ ഡ്ോളറയമാനുമറ
ച
ക്ഷന്ന അവസ്ഥാന്തരങ്ങളും തടനെ അവിടെ ആവിര്‍പി ക്കും. അടുത്തുതന്നെ ഒരു ുദ്ാനമോ നദീതീരമോ ക ണ്ടേയ്ക്യാം, ദക്ഷയാഗത്തില്‍ കാള്ളിന്ദീനദിയെ വള്്റ്റിച്ചി ടടുതു നോക്കുക. നായികസ്ല്‌ ഏതെമിലും ഒരു രാ ക്ഷസന്ദി ല്‍നിന്നു പരാഭവം നേരിടുന്നതിനുള്ള അവസ രമാണ്‌ പിന്നീടണ്ടാകുന്നളു്‌. കിമ്മീരവധത്തില്‍ പാ ണ്ഡവന്ാര്‍ “അമരാപഗയില്‍ചെന്നു ഗുരുവോടുകൂടെ അപരസസ്ധ്യ പന്ദിച്ചുഖരുലാ൯" പോയേ സന്ദദ്ം നോ ക്കി സിംഫിക' എന്ന രാക്ഷസി പ്രവേശിച്ചു; “വനമു ണ്ടിലിടെ റ്റ്രാദവനവയമുദ്്‌ - വനജാക്ഷി പോക നാം കാണ്മാനായ്യ്ലൊട്ട്‌ " എന്നി ആന്റെ പാഞ്ചാലിയെ പ്ര ലോഭിപ്പിച്ചു കൊണ്ടുപോകുന്നു, ഇതു കഴിഞ്ഞാല്‍ അ പരിഷ്‌ കൃത്രീതിയി ല്‍ മരു പചോറരുപിളിയും, യുദ്ധവും, വധവും ദൃല്ലാം മുടന്‍ നടന്നചൊക്ള.ം, ഒടുവില്‍ വിജയി യെ ദേവന്മാര്‍ പുഷ്സവൃഷ്ഠികൊണ്ടും, മഹഷ്ിമാര്‍ ആശി സ്സൂകുളെ ക്കൊണ്ടും സമ്മോടിപ്പിക്ഷന്നതോടുകൂടി നിവ്യഫ സാഫല്യവും സാധിക്കുന്നു. ഈ രീതിയിലാണു: മിക്ക കഥകളടെയും ഗതി,
ി
ഗതാനഗതികത്വം ആട്ടക്ക്ഥകളില്‍ ഉള്ള തുപോ ലെ മറെറാരു സാഹിത്യപ്രസ്ഥാനത്തിലും കാണുകയില്ലെ അവേന്നം പറയുവാന്‍. ശൃയിമങ്ങളും നീരസങ്ങളും രംഗ പ്രയോഗാനദ്ഥ്അഭമായ പല അംശങ്ങള്ശേയും പരിത ജിച്ചു മാലാനശ്രലം പരിഷ്ഠയരിക്കയാന്നെമില്‍ ഇപ്പ സ്ഥാനത്തിന്‌ ഇന്നത്തേ ഷ്രടുതല്‍ പ്രചാരം ഉണ്ടാ കമെന്നു ആശിക്കാവുന്നതാണു്‌. ഗാനങ്ങളില്‍ പല പ തിയ രീതിക പ്ര യാഗിക്കുന്നതും അതിന്‍െറ പ്രചാര
-.157--
ത്തിന്‌ ഒരു കാരണമായിരിക്കും. നാടകങ്ങളിലെപ്പോലെ കഥാപാതൃങ്ങറാക്കു യഥോചിതം വേഷവിധാനങ്ങം കു ല്ലിക്കുന്നതും നന്നായിരിക്കും. പക്ഷെ അതിര൯റ പഴയ രീതികളെ ഭമ്ജിക്കുക അത്ര എരുപ്പുമാനെന്നം തോന്നു ന്നില്ല. തന്നെയുമല്ല, കഥകളിയുടെ പ്രത്യേകതയെ നശിപ്പികത്തെക്ചിധത്തിലുള്ള പരിഷ്ഠാരങ്ങം സ്വീ കായ്യ്യങ്ങളു മായിരിക്കയില്ല. ഏതായാലും മിക്കവാറം മുത പ്രായമായിരിക്കുന്ന ഈ കലയുടെ പുനരുദ്ധാരണത്തി ന്നായി കലാമണ്ഡലം പ്രവത്തകന്മാ൪ ചെയ്തുവരുന്ന പ രിശ്രമം സ്തൂതൃഹംതന്നെ.
ചവിടുനാടകക, ന ിിണിലി
കഥകളിയുടെ പുനുരാജീവനദലട്ടമറയ 11-ംം ശ തചപ്ത്തില്‍ ഉത്ഭാവി പിട ഒരു സാഹിര്യപ്രസ്ഥാന മാണ്‌ ചവിട്ടുനാടകം. അതു്‌ കഥകളിയെ അനുകരി ഒ്ജായ ഒരു പ്രസ്ഥാനമാണെന്നു സംശയിക്കണ്ടിയിരിക്കു ൯. കഥകളിയില്‍ ഭൂരിഭാഗവും, യുദ്ധവും വധവുമാണ ല്ലൊ. രദ്രചീരരസങ്ങളുമാണ്‌ അവയില്‍ സ്ഥായിയാ യിട്ടുള്ളത്‌. ഗതാനുഗതികത്വേന മുതഭവി പ്പിടടഭള ചവി ട്ടൂനാടകങ്ങളുടെ ഗതിയും അധികവും ആ വഴിക്കുതന്നെ തിരി ത്തുകാണുന്നത്ു്‌ അനുകരണവിശേഷമെന്നേ പറ യാന്ുള്ള.
പാശ്ചാത്യദേശക്കളില്‍ പണ്ടു പ്രപ്ൃയരപ്പചറരത്തി ലിരുന്ന ചില കഥകളത്രെ ചധിട്ടുനാടകത്തിന്‍െറ ഇതി വൃത്തം. ഇവയില്‍ പലതരം ൯റോപ്ൃയന്‍ ക്രിസ്ലീയയുദ്ധപി
-- 158--
രന്മാരുടെ വിജയകരമായ വേടപ്ര ചരണത്തെ പരമര്‍ ശിക്കുന്നവയുമാകുന്നു. മലയാളം കലന തമിഴി (മലയാ ഉം തമിഴില്‍) ലാണു” ഈ നാടകങ്ങം മിക്കതും രചിച്ചി ടടള്കതു്‌. ചിന്നത്തമ്പിപിള്ള, വേദനായകന്‍പിള്ള എ ന്ന തുടങ്ങിയ ചില തമിഴ്‌ കവികളത്രെ ഇവയുടെ രപ) യിതാക്കുഠം. ഈ നാടകങ്ങളിലെ ഭാഷയില്‍ തമിഴിന പ്രാധാസ്ത്രം സിദ്ധിക്കുലാനുമ്മ കാരണവും അതുതന്നെ. ചവിട്ടുനാടകങ്ങളില്‍ ഏററവും പ്രചാരം സിദ്ധിച്ചിട്ടുള്ള. തു കാറല്‍മാന്‍നാടകുമെന്നു പേരായ പ്രസിദ്ധ കൃതി ശാകുന്നു.
രാമരാവണ സമരംപോലെൌയോ, പാണ്ഡലകാരവ യുദ്ധംപ്പോലെയയോ യൂറോപ്പിലെ ചക്രവത്തിമാരും തൂര്‍ ക്കികളം തമ്മില്‍ ഒരു കാലത്തു ഭീകരമായ പോരാട്ടം ന ടന്നിരുന്ന. ഫ്രാന്‍സരാജ്യം ഭരിച്ചിരുന്ന കാറല്‍മാന്‍ (ചാറല്‍സുമെയി൯) ചക്രഖത്തി, റൊംദോന്‍ (140124) ഒലിപേര്‍ മുതലായ പന്ത്ുണ്ടു. രണവീരന്മാരമോടുക്രടി പ ലദെസ്ത്ന്‍ രായ്യയത്തചെന്ന്‌; അവധ൪മാന്‍, (അബ്‌റഹി മാന്‍) ഫറബ്ബാസ്‌ എന്നു മുടങ്ങിയ തുക്കിത്തലവന്മാരു മായി രണമാടുന്നതും, ഒടുവില്‍ അവരെ പരാജിതരാക്കി വിജയക്കൊടി പാറിക്കുന്നതുമാണ്‌ കാറല്‍മാന്‍ നാടക ത്തിലെ കഥാവസ്തു. പ്രസ്തുത കഥയെ ആധാരമാക്കി അ നേകം നാടകങ്ങറം നി്മിച്ചിട്ടുണ്ട്‌. യുധധപീരമാണു്‌' ഇവ യിലെ സ്ഥായിയായ രസമെജ്കിലും, ഇവയില്‍ ചില അ നരാഗക്ഥകളും അതുഭുതസംഭദവങ്ങളും മറവം ഇടകല ത്തിയിട്ടു്ള തിനാല്‍ അനേകരസങ്ങളുടെ ആസ്വദനത്തി ന് ഈ നാടക്ങഠം പഠ്യാഫ്മായിത്തീരുന്നുഖട്ട്‌.
-159--.
ഓരോ കഥയും അഥവാ നാടകവ്വം, അതാതിനന്‍െറ തന്മയത്വത്തോടുക്ൂടി പൂണ്ണുമായി അഭിനയിക്കപ്പെടണ മെങ്കില്‍ അവപതെഴുപതോളം വേഷക്കാരും, ആറേഴു രാ തരികളും വേണ്ടിവരുന്നതാണ്ട്‌. ചാറല്‍സ്‌ മെയിന്‍ ചക്ര വത്തിയുടെ ദിഗ്‌ വിജയത്തെ പൃരസ്ന,രിച്ചുള്ള നാടക ്ങറാക്കു പുറമെ, ജോസഫ്‌ നാടകം, ജനോവനാടകം ഇ സ്കാക്കിനാടകം, അഞാനസുന്ദരിനാടകം എന്നിങ്ങനെ ൫ ക്തിപരമായ ഇതരകഥകളെ ആസ്സദമാക്കിയുള്ള. പല നാടകങ്ങളും ചവിട്ടുനാടക ചക്രത്തില്‍ കൂംപ്ലെടുന്നവയാ യിട്ടുണ്ട്‌. പ്രസ്തുത നാടകക്കംക്കു ചവിട്ടുനാടകം എന്നു പേര് എങ്ങനെ സിദ്ധിച്ചുവെന്നുള്ള തിനെക്കുറിച്ചു സ്വ ല്ലം പ്രസ്ലാപിച്ചുകൊള്ളകട്ടെ.
ആട്ടക്കഥയില്‍ ആട്ടം പ്ൃരധാനമായിരിക്കുന്നതുപോ ലെതന്നെ, ചവിട്ടുനാടകത്തില്‍ ചപിട്ടിനാണു പ്രധാസ്ത്രമു മുത്ത്‌. യുദ്ധവീരന്മാരുടെ രണപാടവത്തെ പ്രദശിപ്പിക്കു കയാണല്ലൊ ഈ നാടകത്തിലെ മുഖ്യസംഭവം. പൊക്ക ത്തില്‍ പലക നിരത്തി തയ്യാര്‍ചെയ്യിട്ടുള്ള തട്ടില്‍ പ ത്തിരുപതു നടന്മാർ അണിനിരന്നു പാട്ടിനും താളത്തി നും ഒപ്പും, ചവിട്ടി ആടുക എന്നുക്കതാണു തല്‍സന്ദര്‍ ത്തിലെ പ്രധാനമായ അഭിനയം. അതിനാല്‍ പ്പസ്തരത നാടകാദ്്യസനുത്തില്‍ സധവ്വോപരി പ്രയാസമേറിയതും പ്രധാസ്ത്മേറിയതും താളമേള്ംക്കനുരൂപമായി കയ്ക്കും മെയ്യയം ചലിപ്പിച്ചു ചോട ചവിട്ടുന്നതാണെന്നു സ്തൃഷ്ണമാ കൂന്നുണ്ടല്ലൊ. ഇങ്ങനെ ചവിട്ടു സദുപ്രധാനമായിത്തീന്ന തുകൊണ്ടുതന്നെയാണു്‌ ഈ നാടകത്തിനു ചവിട്ടുനാടകം എന്ന പേര് പ്രസിദ്ധമാഷവാനും കാരണം. ദ്ൃസ്തൂത നാ
_ 160.
ടകത്തെപ്പുററി പണ്ഡിതനായ പ്രൊഫസര്‍, കെ, ജെ. അഗസ്റ്റിന്‍ പ്രസ്താവി ്ചിട്ടുമ ഒരു ഭാഗം ഇവിടെ ത്രൂദ്ധോ യമാണ്‌:
“ചവിട്ടുനാടകം പഠിക്കുന്നതിനു ആഗ്രഹിക്കുന്നവര്‍ ചേന എവിടെ നിന്നെിലും ഒരു “അണ്ണ്ാവിയെ വരു ത്തുകയും, അയാടെ നിദ്ദേശമനുസരിച്ചു, സാകയ്യമുള്ള, സ്ഥാനത്തു കളരി" കെട്ടുകയും ചെയ്യുന്നു. ഒരു “ഒന്നാംല്ലാ സ്, അഞണ്ണാലിക്കു പാട്ടിലും ആട്ടത്തിലും ഒരുപോലെ പ രിജ്ഞാനമുണ്ടായിരിക്കും; അയാറം അല്യാസവ്യം, ആയോ ധനമുറകളും, കഥകളിയും ശീലിച്ചിടടുണ്ടായിരിക്കും. അ യാം ആഴ്യ്യമായി, പ്രധാന നടന്മാടെ നിശ്ചയിച്ചു, ഗുരു ഭക്ഷിണ വാമടിയശേഷം അവരെ ആയുധാദ്യാസം ചെ യ്ിക്കുന്നു. അതിനു ശേഷമാണ് കഥ പഠിപ്പിക്കുന്നത്‌. നാടകം മുഴുവന്നം ഗാനരൂപത്തിലുട്ള താണ്‌. ഇംഗ്ലീഷില്‍ 00൦. (സംഗീതനാടകം) എന്നു പറയുന്ന നാടകജാതി യെ ഇത്ത്‌ അനുസ്തരിപ്പിക്കുന്നു, ഭാഷ തചിഴാണ്നെന്നു മുമ്പു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടല്ലെറ. ഗജ്യ്യം തീരെ ഇല്ല. പിരുത്തം, കവി, കാപ്പ്‌; തുകരം, കലിത്തുറ, ഇന്നിശൈ, ചിന്തു, ചൊല്ല്‌ കൊല്ലകും, വെണ്ണ ആദിയായ സന്ദഭോചിതമായ വദീ മട്ടുകള്കിലാണു ഗാനങ്ങം രചികചപ്പെടിട്ടുമ്മ ത്. കാറഠം മാന്‍നാടകമൊഴികെ മറെറാന്നും അച്ചടിച്ചു കണ്ടിട്ടില്ല; ഓലയിലോ, കടലാസിലോ എഴുതി സൂക്ഷിച്ചു വരുന്ന നാടകഗ്ന്ഥങ്ങഠംക്കു “ചുപടി” എന്നാണു പേര്. പ്രാഥ മിക്പരിശീലനുത്തെ “ചൊല്ലിയാട്ടം" എന്നു പറയുന്നു. പഠനത്തിന്‍െറ ഏററവും പ്രയാസമേറിയ ഭാഗം ചവി ട്ടാണ്‌. താഉത്തിനം മേളത്തിനുമനുസരിച്ചു കന്ത്കുംതമയ്ക്കും
101 ---
കണ്ണും സന്ദര്‍ഭോചിതമായി ചലിപ്പിച്ചുചേണം ചോടു ചവിട്ടുവാന്‍, ഒന്നുമുതല്‍ പന്ത്രണ്ടുവരെ ചോടുകഠം പഠി ക്വാനുണ്ട്‌. പാട്ടുപാടുമ്പോഴ്ചം കലാശത്തിനും പ്രയാസ മേറിയ ചോടുകളുണ്ട്‌. ചിലപ്പോഠം കവിത്തം പാടി-_ ഭാഗവതന്മാര്‍ സ്വരം ചൊല്ലിക്കുന്നതുപോലെ-വേഷ ക്കാരെക്കൊണ്ടു ചോട പവിട്ടിക്കാരണ്ട്‌. പന്ത്രണ്ടു ചേ ടും ചവിട്ടുവാനുമുള. ഒരു കുവിത്തം താഴി കൂദധരിക്കുന്നു:-
കര്‍തിതാം---തൊമംത്തരികിട---തൊകുതരികിടതക തിങ്ങനാം തക തിത്തത്തൈ- തൊകര്‍തരികിട---തൊകതരികിട, തകതിങ്ങനാം, തക തിത്തത്തൈ--കര്‍തിതൊലംത്തരികിട തൊകതരികിത കി---തത്തടീംതക---തക്തക---തടീം തൊധംത്തിലാജം തതിങ്കിനത്തോം---
പ്രധാനവേഷകറൈരുടെ ഈര പവിട്ടം അതോടൊന്നി ഉള. ചെണ്ടകൊട്ടും കഥകളിയെ അനുസ്ലരിപ്പിക്കാതിരി ക്കയില്ല."
ചവിട്ടുനാടകം കഥകളിയുടെ ഒരു അനുകരണമാ യിരിക്കാമെന്നു മുമ്പെ സൃചിപ്പ്‌ ച്ചിടടൂമ്ള താണല്ലൊ. ക (ശകളിയെ അനുസ്തരിപ്പിക്കുന്ന അനേകം പടങ്ങകഠം ഇ തിലുണ്ടട്‌. അവ പലതും യാദൃശ്ചികമായി വന്നുചേന്നത ്ലെന്നു രണ്ടിനേറയും സാമാസ്ത്രസ്വരൂപംകൊണ്ടു മനസ്സി ലാക്കാവുന്നതാണ്ട്‌.
കഥകളിക്ക്‌, കളിദിചസം സന്ധ്യയാകുന്നതോടുകൂടി കേളി പെരുക്കുന്നു, ചെണ്ട, മദ്ദളം, ഇലത്താളം, ഈ ഉപ
ി
- 162 --
കരരണങ്ങളോടുക്രടി ൫൭ മൂത്യം ഇവിടെയും നിവ്യഹിക്കുന്നു ണ്ട്‌. ഏകദേശം എട്ടുമണിയായാല്‍ രണ്ടാമത്തെ കേളി കൊട്ടു ആരംഭിക്കുകയും, അതോടുക്രടിത്തന്നെ വേഷ ക്കാര്‍ വേഷമിടുന്നതിന്‌ അണിയിറയില്‍ പ്രവേശിക്കുക യുമായി, കഥകളിയിലും അങ്ങനെത്തന്നെ. മുന്നാംകേളി പെരുക്കുന്നതോടുകൂടി രണ്ടിടത്തും കളി ആരംഭിക്കുന്നു.
നാടകത്തിലേ പൃവ്യരംഗ(നാന്ദി)ത്തിനന്‍െറ സ്ഥാന കഥകളിയില്‍ “തോടയം മള്ളത്തപോലെം, ചവിട്ടു നാടകത്തില്‍ അണ്ണാവിയും ഏതാനും പാട്ടുകാരും്രടി നിലവിളക്കിന്‍െറ പിന്നില്‍ സ്ഥാനംപിടിച്ചു, നാടകം നി്വിഷ്തും വിജയകരമായി പരിങമിക്കുലാന്‍ പാട്ടുതുട ആന്നു. രണ്ടിലും ഗട്ട്യം ഒന്നുപോലെ ശുസ്ലമാണു. 10 മ ണിക്കു കഥകളി ആരംഭിച്ഛാല്‍ രാലിലെ € മണിക്ക്‌” അ വസാനിക്കുന്നു, ചവിട്ടുനാടകത്തിനെ൨ ആല്യയന്മവും അതു പോലെതന്നെ.
ചവിട്ടുനാടകത്തിലെ സാഹിത്യം മലയാളം കലന്ന തമിഴംണെന്നു മുകളില്‍ സ്ൃചിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ടല്ലൊ. സന്ദര്‍ ഭോചിതമായ രന്വ്്ൂരണവലിഷയത്തില്‍ പ്രസ്ത്ത നാടക കത്താക്കറം പ്രത്യേകം ദ്ദഷ്ണിപതി ച്ചിട്ടുണ്ട്‌. ചാറല്‍സ്‌ മെയിന്‍ ചമക്രവത്തിയുടെ തിരപുറപ്പാടിനെ സൂചിപ്പി ക്കുന്ന ഒരു :വിരുത്താ' നോക്കുക:
ഭതരനശത്ഥമകുടമുടിശിരശിലതാര്‍ വേന്തര്‍മനംമകിധച്ചെദോലൊച്ച-- തുമര്‍മതകരിപരികുഠം ചുഴ്‌നതൂനിം തുലങ്ചരികശേപനശഭിതംപാട- ഇ്രിതമാജിരുചുറവ്യം കുവരിവിശ ജടിതതിരവെടികമറനടനമാട. ചി്കനെന്നും കാറഠസ്തനെമ്പിറതേകരായഷ ചല്‍വശപതഥി.. തോവതകിന്‍൯റാരോ?
--163 -
(തങ്കം, രത്നം എന്നിവകൊണ്ടുള്ള, കിരീടം ശിരോലങ്കാ രമാക്കിയും, സാമന്തഭൂപന്മാര്‍ സന്തുഷ്ചിത്തരാകത്തക്കു പണ്ണും ചെമോല്‍ ധരിച്ചും, കാലാം, കരി, കുതിര എ, ന്നിപയുടെ അകമ്പടിയോടും, മനോഫരമായ സംഗീത ധ്വനി മുഴക്കിയും, ഇരുപാശ്വങ്ങളിലും വെഞ്ചാമരംവീശ പ്പേട്ടം, മേഘനാദത്തെ ജയിക്കുന്ന ആചാരവെടികം കൊണ്ടു്‌” ആകാശമണ്ഡലത്തെ ഭേദിച്ചും, സിംഫപ്പരാക്ര മിയായ കാറഠംസ്തം ചക്രവത്തി ഇതാ രാജസഭയിലേ ക്ക്‌ എഴുന്നെള്ളുന്നു.)
യുദ്ധരംഗത്തില്‍ ശയ്യരാജാവിനെ കണ്ടുമുട്ടുമ്പോഠം ചില വീരവാദങ്ങം പരസ്പരം പുറപ്പെടവിക്കാരണ്ട്‌'. നാടകത്തില്‍ ആ ഭാഗത്തിനു “കല” എന്നാണു്‌” പേരുപ റഞ്ഞുവരുന്നത്ളു്‌. കഥകളിയിലും ഇങ്ങനെ ഒരു ചടങ്ഞ ണ്ടെന്നറിയാമല്ലെ?. പ്രതിച്പക്ഷബഷ്ുമാനം, കഥകളി യെ അപേക്ഷിച്ചു മരറലൃക്രടി പരിഷ്യതമായ വിധ ത്തില്‍ ചവിട്ടുനാടകങ്ങളില്‍ പ്രയോഗിച്ചു കാണുന്നുണ്ട്‌,
ഈ നാടകങ്ങളില്‍ പില പ്രണയകഥകളും ഇല്ലെ ന്നില്ല. കാറഠംസ്കാന്‍ ചക്രവത്തിയുടെ സ്വസേയനായ റൊഠംദോമിന്‌ ശര്രരാജാവിനെറ പുത്രിയായ “ഞ്ച ചിക്കിയില്‍ അനുരാഗം ജനിക്കുകയും അലര്‍ പരസ്സരം പ്രേമബദ്ധാരായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. പ്രണയപരവശ നായ റൊഥംദോമ്‌ തന്‍െറ പ്രാണാധിഭര്‍ത്തിയെ ഖണ്ണണി ക്കുന്ന ഒരു ഭാഗം ഇവിടെ വക്തവ്യമാണു്‌-_
&മരബ്ചരത്തിലുതിത്തിലങ്കം ചന്ദ൯താനോ അഭിവമുകം താമരയോ വോലോനേത്ുംട
ടെ 103...
പ്രമ്പരമോ കുടൈമ്തെടുത്ത ചിമിധോകൊമൈം പ്രാകരവെകുതര്‍ക്ചിലയോ മൂക്‌ ലോ ശ്രൂന്മത്‌ ഇന്ുനിഴിലവകക്കിമണ മറെറാരുവരുമണ്ടോ ഏന്ചെയ്യുന്നനൈക്ഷാണായിഭ്ടലെപ്പോതേോ! യ്യമ്മിപോല്‍. പറന്തുനാ൯ ഉ.ന്നൈക്കാണ സുക്രതമെകക്ഷേകിടുവി തോകയാതര?
ഇതുപോലെ രസം തൂളൂനുന്ന പല ഭാഗങ്ങളും വിട്ട നാടകത്തിലുണ്ട്‌ . കഥകളി പോലെതമന്നെ ഈ അഭിനയ കലയും ലുഫ്ലപ്ര ചാരമായിത്തീന്നിരിക്യൊണ്ട്‌', കഥകളി മുതലായ കേരളീയകലകളെ സമുദ്ധരിക്കുന്നതില്‍ ബദ്ധ ശ്രദാരായിതിനിട്ടുക. കലാമണ്ഡലം പ്രവത്തകന്മാര്‍, ആശയവൈശിഷ്ഠുപ്യം, ഗാനമാധുല്യംയ അഭിനയ ചാതുര്യം എന്നിലയാല്‍ സമ്മേളിതമായ ഈ നാട്ട്യകലയേയും പു നരുദധാരിക്കുവാന്‍ യന്തിക്കുന്നതു യുക്തമായി രിക്ഷം.
അദ്ധ്യായം 9
പലതരംകൃതികഠം
കുചേലവൃത്തം വഞ്ചി
കേരളത്തില്‍ വരെ പൃരാതനകാലം മുതല്ലയതന്നെ ഖഭ്മപപ്യാട്ടുകഠം മതുടവി പ്പിട്ടുണ്ട്‌. എന്നാല്‍ അവയില്‍ പലതും നഷ്ലപ്രായങ്ങളൊ, സാദിതൃഗുന്നം കുറഞ്ഞവ യൊ ആകുന്നു. സാഫിത്ച്ഗന്നംകൊണ്ട്‌ ഏററവും പ്രാ ധാസ്ത്മഫിക്കുന്ന ഒരു പ്രാചീനമൃതിയാണു്‌ രാമപുരത്തു വാവരുടെ കുചേലവൃത്തം വഞ്ചിപ്പാട്ട്‌. തിരുവിതാംക്ര റില്‍ 933-ഠമാണ്ടു നാടുനീങ്ങിയ വീരമാത്താണ്ഡവമ്മ മഹാരാജാവിന്‍െറ കാലത്താണ്ഞ്‌* പ്രസ്ത്തകൃതിയുടെ നി മ്മാണമെന്ന്‌' അതിലെ പല പ്പസ്ലാവങ്ങറംകൊണ്ടു തെ ളിയുന്നു. അതുതന്നെയുമപ്ലം ഇതിന്റെറ ൃത്ഭവത്തെപ്പററി പ്രസിദ്ധമായിട്ടുള്ള ഐതിഘഫ്യല്ും ഈ വസ്തരതയെ പ്പ ബലപ്പെടുത്തുകതന്നെ ചെയ്യുന്നുണ്ട്‌.
ക പലവ്ൃത്തം വഞ്ചിപ്പാട്ടിനന്‍െറ പ്രധാന ഗുണം സരളവും സ്സൂടികധവള വുമായ രീതിയിലുദ്ള കഥാകഥ നവും സ്ന്ോദാവിഷ്ടരണത്തിനന്ഗുണമായ ദാഷാമധുജയ വുമാണ്‌? എന്നു പ്രൊഫ്‌ സര്‍ ശദംരന്‍നമ്പ്യാര്‍ അവര്‍ കഠം അഭിപ്പായപ്പെടുന്നു. കചേലനെറ ദ്വാരകയിലേ യമ. യാത, വഴിക്കു പിന്താഗതി, തിരുമല്പ്യാഴ്ചയാ യി കൊണ്ടുചെന്ന അവല്‍ ഭക്തവത്സലനായ ഭഗവാന്‍ ഖാങ്ങി ഭക്ഷിക്കുന്നത്‌, എന്നിങ്ങനെയുള്ള, ദാഗങ്ങറം
_ 166
അതീവആസ്വാട്ടയക്ടളത്തെ. വരെ വിശിഷ്കങ്ങളായ ചി ല അലമാരപ്രയോഗങ്ങളും ഈ കൃതിയുടെ മാഹാത്മ്യ ത്തെ വദ്ധിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്‌. ക ചലന്‍ ഒ്വാരകുയെ ശിക്ഷ ന്നു ഒരു ഭാഗത്തെ വദ്്്റന നോക്കുക:
4താമോനുദാത്തിതതാജധാനി സല്ലയയിച്വേഭിയ രോമാന്യന്പ്പായഥീറനായി ചെ്ചമ്മേം സീമാരീിതാനന്ദാശുവില്‍ കളിചകൊണ്ടു ചേല ചോമോരിരിക്കത്ര പുടായിച്ചമത്തു..
ഒക്കിയായ കാററു കൈകണക്കിലേററു പെരുകിയ ്ലപ്ഠാരവോരരംഗപരമ്പരയാ ശക്തിയോടേക്രടിവന്നു മാദിമാദിയെടുത്തി്ച ശാര്‍ജ്്‌ ഗിയയഭടെ ചൂരദ്വരരം പകിക്കടപ്പടടം?
ഇതു്‌ ഏതകണ്ടു രസ്പ്രദമായിരിക്കുന്നുലെന്ന പറഞ്ഞ റിയിക്കാന്‍ പ്രയാസം. ദ്വാരകാപരി കചേലനു രോമാ ഞ്ചമാകുന്ന ഒരു ഭുപ്പ്യായം സല്ംരിക്ൂനല്‍കി. അമിതമാ യ ആനന്മബാഗസ്സ്ം പൊഴിംത്തു കുപ്പായം ഇഈറനായതോ ട്ടി, കുചേലന്‍ അതു വലിയ ഭാരമായിത്തീന്. അ പ്പ്രോളെന്തത്തുതം! ഭതിയാകുന്ന കാറ൨ പീശി, ഭാധ്ൃമാ കുന്നു സമുദ്രം ഇമളകിമറിഞ്ഞുണ്ടായ കല്ലോലപരമ്പര മാ റിമാറി എടുത്തു കപ്പായച്പുമട വഫിക്കുന്ന കുചേലനെ ഭ്വാരകാപൂരിയിലേക്കു പ്രയേശിപ്പ ച്ചു. പപോരേ? കുചേ ലന്‍ ദ്വാരക ദശിച്ചപ്പോഠം കോഠംമയിര്‍ കെള കയും, ആനന്ദാശ്രുക്കഠം പൊഴിക്കും ചെയ്തു എന്നുള്ള താണു പ്രതിപാദ്യം. എന്നാല്‍ വാരിയരുടെ അലങ്കാരപ്രയോഗ ത്തില്‍ അത്ത്‌ എത്രകണ്ടു ഹ്ൃ്ട്യവ്വം സുന്ദരവുമായിത്തീന്നി രിക്കുന്നെന്നു പിന്തിച്ചറിയേണ്ടതാണ്ട്‌..
167 -- കൈകെടടികളിച്ചട.
വഞ്ചിപ്പാട്ട്‌ കിളിപ്പാട്ടു മുതലായ കൈരളിഗാന അറംക്കൊപ്പം കേരളത്തില്‍ പ്രചാര ഒരു സാഹിത്യ പ്രസ്ഥാനമാണ്‌” കൈകൊട്ടിക്കിപ്പാട്ട്‌. ഇതിനുതന്നെ തിരുവാതിരപ്പാട്ട്‌ ഏന്നപ്പേരും പറ ഡ്യവരാവണ്ട്‌. പ്രാ ചീനരീതിയില്‍ ഗാമങ്ങളില്‍ അധിദാസിക്കുന്ന മമാ രാണ്‌" ഇവയെ ഇശടാലങ്ങളില്‍ പാടിപരാവദ്ള ഭ്‌. ഓ രോ പ്രത്യേകം സന്ദങളില്‍., വിശേഷിച്ചു ധനുമാസ ത്തിലെ തിരുവാതിരനാഭില്‍---അവര്‍ ഈവക ഗാനങ്ങ ളെ ചേതസ്സ്റമാകറ്മായ ല്ലിധത്തിര! താഖ്ചയൃത്തങ്ങളോടേ ശ്രടി ഗാനംചെയ്ത്ു്നതു കേറംക്കറം, കേരളുസാംസ്ത്രത്തി ന്‍െറ ഒരു പ്പത്യേകതയായി ഈവക ശരനങ്ങളെ ഗണ്ടി ക്കാമെന്നു തോന്നുന്നു. കവിതയും സളൃതരയും ഇവയില്‍ പലതിലും കുറവൃതന്നെ. ഏതിലും അകൃയ്രിമമനോഫര ങ്ങളായ ഇനദ്ൃശഗാനത്ങഭിലെ ഭാഷാശൈലിയെ ആ ആം അിനന്ദിക്കുകതന്നെ ചെയ്യം.
ഈ പ്രസ്ഥാനത്തില്‍ പ്രസിധായിട്ടുമ്ക കൃതിക ളില്‍ അധികമെണ്ണവും എഴുതി യിട്ടുമ്മതു്‌" കൊല്ലലഷം 960-നിടഡ്യക്, കൊച്ചി തലപ്പ്ിക്കിത്താലൃക്കില്‍ പടക്കാ ഞ്ചേരിയില്‍ മച്പാടുദേശത്തു്‌ ജീവിച്ചിരുന്ന ശാന്തമ്പി ഭൂളി നാരായണന്‍ ഇഭയതാഞബെന്നു മതാന്നുന്നു. വിദ്വാന്‍ മച്യാട്ടി ഇമയത്തു്‌ എന്നു പില്‍ പ്രസിഭ്ധനായിത്തീന്നി ടുള്ള തും ഇട്ടേഹം തന്നെയാണെന്നറിയുന്നു. പാല്യതീസ്വ യവേരം, രാസക്രീഡ, വസ്സ്യാപഫരണം, അംബരീഷച രിതം, ഏകാദശീമാറാത്മ്യം, സീതാസ്വയംവരം, ശാകഃ
108 ---
ന്തളംഎട്ടുവൃത്തം എന്നുതുടങ്ങി ഒട്ടുവളരെ ഭാഷാഗാന അറം ഇദ്ദേഹം രപിച്ചിട്ടുമുളതറയി അറിയുന്നുണ്ട്‌. കു ഞ്ഖന്‍നദൃറരുടെ അധിണീസ്വയംവരം പത്തുവൃത്തറ്യം; ശീലാവതി നാല്പവ്ൃത്തവും കേരളത്തിലെ തിരുവാതിര പ്പാട്ടുകളില്‍ പളരെ പ്രസിദ്ധവും പ്രാചീനവുമായ രണ്ടു കൃതികളാണ്ട്‌. അരിപ്പാട്ട കൊച്ചുഗോവിന്ദവാരിയരുടെ ശാകുന്തളം പതിനാലുവൃത്തം എന്നുതുടങ്ങി വേറെയും പല ശൂതികഠം ഈ ശാഖ്ധയില്‍ പ്രസിദ്ധിനേടിയിട്ടുള്ള. വയായിട്ടുണ്ട്‌.
പ്രസന്നവും സ്വാഭാവികവുമായ രീതിയിലാണു്‌ ഈവക കൃതികഠം അധികവും ഛങ്ങപ്പെടുന്നതു്‌. ഏകാ ദശീമാഹാരല്ലയത്തി ല്‍രിന്ന്‌* ഒരുഭാഗം ഇവിടെ ഉദ്ധരി ക്കാം. അംബരിഷനെറ വ്രതദംഗത്തെ കാംക്ഷിച്ചുകൊ ണ്ട്‌ കാളിന്ദിയില്‍ സ്ത്റാനുചയ്യ്യുന്ന മുല്യാസാവിനെ വ ത്ല്ലിച്ചിരിക്കയാണ്ട്‌ :-- കാലാരിസംവെനായ മുന് അ൯--കാളനിയില്‍ ഭചന്നിറങ്ചി പതുക്കെ കാഥുകഷ്ികിയും ക്റുതുട ലൂ കാകാലവസ്റ്രം നനചൂപിഴിഞ്ങും കാറമുക്മടേറു കടവികിഷനംം---കാഥമാം തരോയത്തില്‍തോണുകിടന്നും കാലഷമാടങ്ളു കഴിത്തോത നേരം --കാണാട്ഞൂ പന്ത ചിന്ത്ടക്കി?"
ഏതു പ്രസന്നമായ ശൈലി!
കല്യാണി കളവാണി ചൊല്ലു നിയാഭരണതം ക്യ നീഷാരുഞെ പൂതിരയന്നും?
ഇത്യാദിയായും,
ആയര്‍ കുമാരിമാരായത ലോചന-- ത കുടല്‍റാള്സ്റു൯ കാന്മനാവാന്‍
-.169-
കാല്‍ത്താരില്‍ വീണോരെകാഷാരലിടുന്ന കാത്ല്യായനിതമന്ന സേവിപ്രാനായ്‌* കാഥിനിടില്‍്ചെന്നു കാലേ മി പൂട കാമരീചരണങ്ങാം കിന്തിച്ചുഴത്തില്‍. വല്ല്കേരയന്ിഒയെ വല്ലവിമാള്‍ ശിവ.
വല്ല തന്നുടെ പലേചെയ്ത ആഭജഴിച്ചുവെച്ചടവ കുടാതെ നി രാടിക്ഷഥി ചുള നീറ്ദ്ുംനേരം
വാരിജാ്ച൯ ദയാവാരിധി വസ്ത്രം വാരിഷ്ഷാന്ടാഴിണ മുകളി ലേറി........ കരയണ്ട രാധ! നി! കരോതു വന്നാലും കരറുള്ളതയ്യയോ നിമന്‍റ വസ്റ്രം: കളവാണി! കാലത്തെ വന്നുകില്‍ കഭവല്പ നീശ നില്‍ചേല നഭ്യ്‌? (വയ്റ്രാപംാരണം)
എന്നാദിയായും ത്തൂതിമധുരങ്ങളായി പാടുന്ന പല ഗാന ്ങളുടേയും നിരാഡംബബരവ്യം നിസറ്റ്‌സുന്ദരവുമായ രീതി യെ ആരും അഭിനന്ദിക്കകതന്നെ ചെയ്തും. നാട്ടിന്‍പുറ ങ്ങളിലെ ചില കട്ടിമാരമിധിമാരടെ സംരക്ഷണയിലാ ണര്‌ ഇത്തരം ഗാനങ്ജഠം പലം ഇപ്പം ക്ഷിച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്ന, ഭാഷാപ്രസയികളെയിലും അവയില്‍ തുത്തമങ്ങളായവയെ ഏഏറവവാഒ്ദി പരിരക്ഷി ച്ചില്ലെ ങ്കില്‍ കാലപ്രവാഫത്തില്‍ --പരിഷ്ട്രാരപ്രവാഹത്തില്‍__ അവയെല്ലാം ഒലിച്ചുപോയേക്കാനിടയുണ്ട്‌. ഒററ്രേദ്രോശക്ങള്‍. കുഞ്ചന്‍നമ്പ്യാരുടെ ത്തരീദദ്റ്റ ചരിതം മണിപ്രവാള ത്തിനുശേഷം വലിയകോയിത്തമ്പരാന്‍െറ കാലംവരെ ആ പ്രസ്ഥാനത്തില്‍ ഗബ്ലമായ ഏതിലും സാഹിത്യ
32
-170--
ലൃലസായം ചെയ്തിട്ടകു. കവികം ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടെന്നു പറയുലാനില്ല. പന്തോട്ടം, ചോലപ്പുറമ്പ്‌, ഇടപട്ടിക്കാട്ട്‌ എന്നു തുടങ്ങി നമ്പൂരിമാരായ ഏതാനും കവികഠം ഇക്കാ ലഘട്ടത്തില്‍ ജീപി പ്ിരുന്നവരാണ്ട്‌. നമ്പ്യാരുടെ ഭാഷ യേറിവരുന്ന മണിപ്രവാമത്തില്‍ ചില ഒററഷ്്രോകങ്ങളും മറവം ഇവര്‍ നിമ്മി പിട്ടുണ്ട്‌, അവയ്യക് സാഹിത്ൃലോക ത്തില്‍ സാമാസ്ത്മായ വിലയും പ്രചാരവും സിഭ്ധിച്ചിട്ടു മുണ്ട്‌. &പൂമമെത്തേലെഴ്ുമന്നേറിരുന്നു ദയിതേ! പോകുന്ന ഞാനെന്നു കേ ട്രോമന്‍ കുറ്റ്റിണനീര്നി്ത, വഭന്ലൂവോട ഗാഡ തദാ ഭൂമേനിനകിതയാ്ണു ചത്രഫ മിക്ക ്നതതമന്നന്നക- ശ്ൂമലോടളിവേി! ചൊന്നു മ്യരഭച്ചാല്ലി കൊല്ലുന്ന മാം? ടി
ലികാരസ്സ്റരിതവും എടയസ്തശിയുമായ ഈ പടം ഒററ ്ല്രോകങ്ങംക്കു മകുടം ചാത്തുന്ന മന്നാകന്നു. അതുപോ ലെതന്നെ പൃന്മോട്ടത്തിനെറ-- ്ലൂടില്യാമതോരേ മുസകൊണ്ടു മുടിഷ്യം മി വന്‍കുറായ്യം ചൂടിലചാന്മരിവാഠം പുറന്തു തിരുകി പ്രായിചകിതച്ചങ്ങികന ടേല്‍ കച്ചയുടു്ത മേനിമുഴുവന ചേറും പൂര്ടിടപ്പഴി- പ്രടേ്തുന്നു വരുന്ന നിന്‍വരവു കുന്ടേറെക്കൊതിക്കുന്നു ബോസ്‌?
എന്ന പദ്യവും ഒററ്ല്രോകങ്ങളില്‍ മേലെക്കിടയില്‍ത്ത ന്നെ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു.
കൊല്ലവഷം 950-ഠമാഷ്ടിനടുത്തു ജീപിച്ചിരുന്ന മരു നിമിഷകലിയാണ്‌ ചേലപ്പറന്്യ നമ്പൂരി. നമ്പയരി യൂടെ നിമിഷകവനുസാമത്ല്യത്തെപ്പുററി കേട്ടിരുന്ന സു
171
പ്രസിദ്ധ പിദ്ദഷീരത്തമായ കോഴിക്കോട്ടു മനോരമത്തമ്പയ രാട്ടി, ഒരി കല്‍ ഇദ്ദേഹത്തെ മമാട്ടാരത്തി ല്‍ വരുത്തി, നമ്പൂരിയെ കണ്ടയുടന്‍, അല്പം ച്ലഭാവത്തോടും, മന്ദ ഫാസത്തോടുംശൂടി തമ്പ്രാട്ടി ഇനെ ക്വി വ്യു" ണ്ണി നമ്പൂരി നിമിഷകവനത്തില്‍ അതിചതുനോണെന്ന കേ ട്ടിടാണ്ട്‌ ആമയവ്വൂ വരുത്തിയത്‌. മടനെ ഒരു ഗ്ലോകും നിമ്മിച്ചു മചാല്ലികോേട്ടാന്‍ ശൊ്ാം! കല്പന ചേട്ട ആ നിമിഷത്തി ല്‍ത്തരന്നെ സരസനായ ചേലപ്പുറമ്പന്‍ ചൊ ല്ലിയ രരു ദഗ്ണ്ലാകമാണു” താമഴ ചക്രന്നേത്‌ :--
ച്ച. ലിച്ചി പെടി ണു ഫ്ലടിടം തൊഴുന്ന ന്ചിക്കൊര്ിക്കഴക്കി. ഴി റം തൊഗന്നേള്‍
അഞ്ജന്‍ പനഡ്യനേ ന്തി ലയ ത്ാഴിന്നേല്‍ പില്ലോ തൊഗന്നേര്‍*
സനെ്ജില്‍ കയില്‍ ക്രിടം നട
മയം കാറവ മാവും അതിക വകര വദ്ധിച്ചിരുന്നു. തത്സമയം കവി,
അംറായാശികബിനീ തിശ.മേ! നല്‍ മിതാ! തൊ. മന്പന്നെപതി തകവരണമതിനായ്‌ അൊണ്ട സംപ്പാത്വയേ അംദോമാ ജികം മഫിചാമിവമദി്യ തം കടധ്പ്രാളവും
ഗീരായവദമോറവന പഴികക്ടം കാറും ച്ചി-ണംം
എന്ന പപല്യം നിമ്മിറ്പൂ ചൊട്യുകയും, മടനെ നദിയിലെ പ്രിശവക പ്രശാന്മമായിത്തീരുകയും ചെയ്തുവത്രെ, ഇര കവിതന്നെ റവവലിയില്‍ പടന്ഠകിടന്നിരുന്ന കയ്ക്കു പറി
മച്ചുടത്ത അവസരത്തിര! ചപ്പിയ ഒരു ശ്ര്രോകമാ ത്തിക.
- 172--
പോടത്തിന്‍കമനി കെ നീലനിറമാഷ്‌" വേജിക്ഷൊരാഘോകമാം.. യുടിത്തങ്ങിയലങ്ങുലത്തു സും കതാ്യിരിക്കംവികധൌ പാരാതേ വരികെടന്‍റ കുയ്കിലധുനം പി്യകാഡംജകത്തയ്യം ജേടിച്ങ്ങതന ക്ത്ുവല്ലിതരസാ പവറുള്ള തുശ്ചം?
സഹ്ൃഭയന്ത്രാഘയെ അഡിക്കുന്നവയായ ഒട്ടുവളരെ ഒററ ഗ്ര്രോകങ്ങഥം ചന്യകാരന്മാരുടെ കാലം മുതല്ലേം ഓ ഷയില്‍ ഓരോ കവികമാല്‍ രാരോ സന്ദദങ്ങളിലായി നിമ്മിഷപ്പൈട്ിട്ടുണ്ട്‌. അവയില്‍! പലതും കാലയവനിക സ്ല്യ്കില്‍ മറഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കയാണ്ട്‌.
& ലോിച്ചുന്ണുതതാഞ്ങുതറവെദുവഷററി യേല്‍. പിടിച്ചുചകെ ്രീപങ്ചാധ്തവും ജപ്പിട്മൂപലകാടയ്യാരിമ൯റ ലുഷ്യയേശവരാല്‍ നീപോയ്‌ പുക്കപുകഴ്സപ്പാറ്ടിതിപത്നം കെട്ദീട്ടവാന്‍േ ചിത്തമേ പാപീ, കന്മഥൈരിംചവടി നിനഷ്സിടില്‍ പ്പിച്ച മോ?
എന്നിങ്ങനെ ഫലിതഗര്‍ങ്ങളും ആശയസമൃദ്ധങ്ങളു മായ അനേകം മുക്തകങ്ങഥം അവയില്‍പെട്ടുപോകുന്നുണ്ട്‌', അങ്ങനെയുമമ,വയെ തേടിപ്പിടിച്ചു സന്ദമ്പിപരണങ്ങ ളോടുകൂടി പ്രസിദധപ്പെടുത്തുന്നതു നന്നായിരിക്കും. സര സണ്ല്രോകങ്ങള്‍ം എന്ന നാമധേയത്തില്‍ മാലൂര്‍ ഗോപാ ലന്‍ നായര്‍ പിപ്തു പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ള തായി ഓ മ്ന്നുണ്ടട്‌. ഒററ ശഗ്ര്രോകങ്ങള്‍ം പ്രസിദധപ്ലെടുത്തുന്ന പിഷ യത്തില്‍ രണ്ടു പ്രധാന വൈഷല്ലങ്ങളാണു്‌' ഇപ്ല്യോഠം തു മക്‌. ഒന്നാമതു; പല ശ്ര്രോകങ്ങളുടേയും പ്ണേതാ റം ആരാല്പാമെന്നു വിവാദരഫിതം നിണ്ണയിക്കുലാന്‍ കഴിയാതിരിക്കുന്നു. ഇര അവാ പീന കാലത്തുണ്ടായ പയ മെത്തേലെ നേററിരുന്നു' എന്ന സുപ്രസിദ്ധ പട്ലംതന്നെ പന്തോട്ടത്തിന്‍െറയെറ, വെബണിയുടേയൊ ഫന്നു സം
-173--.
ശയാസ്സ്രദമായിത്തീന്നിട്ടുണ്ട്‌. രണ്ടാമതായി കാണുന്ന ബബ ദ്ധിമുട്ട്‌, നഗ്നമായ ശൃംഗാരം നിറഞ്ഞു മൂള തായിപ്റ്റോയി അധികം ഗ്ര്ലരോകങ്ങളും എന്നുള്ള തൂതന്നെ. അത്തരം ഗ്രോ കങ്ങറംക്കു സഹഫ്ം സ്വാഗതമരുമാന്‍ ഇക്കാലത്തു്‌” അധി കം പേരുണ്ടായിരിക്കയില്ലെന്നുള്ളതു തീ്(്യാണല്ലൊ. എന്നുവരികിലും പ്രസ്തൃത ഗ്ലോകടടളിലെ ഒഴുക്ക്‌, ശയ്യാ ഗുണം, രസഗുംഫനം, ഫലിതം, ഭാവഭംഗി മുതലായ കാ വൃഗുണങ്ങളെ അധുനാതനന്മാരും അനാദരിക്കുമെന്നു തോന്നുന്നില്ല.
അദ്ധ്യായം 10
കേരമവമ്മ വലിയ കോയിത്തമ്പുരാന്‍
കുഞ്ചന്‍നസ്പ്യറരുടെ തുഭ്ഭ, ല്‍ക്ഷഥകഠംക്കും ഇരയി മ്മ൯തമ്പിമുതലായവരുടെ ബആട്ടക്ഥെകഠംക്കുംശേഷം മ ലയളേപ്പദ്യയസാഹിത്യം തഴച്ചു വരുവാന്‍ തുടങ്ങിയതു ലിദ്വല്ലിരോമണിയായ കെരളവമ്മ വലിയകോയിത്ത മ്പൂരാന്‍െറ കാലംമുതല്ാണ്ട്‌ -; മലയാമ ഗദ്ല്ൃസാഹിത്ൃ ത്തിന്‍െറ പരമോന്നതപരിപോഷഷകന്‍ എന്ന നിലയില്‍ സപ്രസിദ്ധനായിത്തീനിട്ടുകക ക്യ തിരുമേനിയുടെ ഗദ്യ മൃതികഠംക്കാണു്‌' സാഹിത്്ൃചരിത്തുത്തില്‍ പരമപ്രാധാ സ്യ നല്‍കേണ്ടതെന്നുമ്ഥ.തിനു സംശയമില്ല. എന്നാല്‍ തല്‍സംബന്ധമായി ഏന്തെലിലും ഇവിടെ പ്രതിപാദി ക്കുന്നത്‌ അപ്രകൃതമായിരിക്കുമല്ലൊ.
കാവ്യയലോകത്തില്‍ തിരുമനസ്സിലെ കരസ്സം ഏ ലൃാത്തതായ ഏതെമ്മിലും പ്രസ്ഥാനം അക്കാലത്തുണ്ടാ യിരുന്ന വോ എന്നുതന്നെ സംശയമാണു”. ആട്ടക്കഥകഠം തുജ്ലുകഠം, ചമ്പുക്കം, സന്ദേശം, കിളിപ്പാട്ടുകം മുതലായി അക്കാലത്തു പ്രചാരത്തിലിരുന്ന സാഹിത്ൃശാ ഖകളില്‍ പലതിലും അവിടന്നു പ്രവേശിച്ചുനോക്കാതി രന്നിട്ടില്ല. ഈ വ്യവസായത്തില്‍ :മയുരസന്ദേശര്‍ത്തി നാണു സഥിപ്രാധാന്യവം പ്രല്യരപ്രചാരവും സിജിച്ചി ട്ടു. മലയാളത്തിലെ സന്ദേശകാല്യങ്ങളില്‍ നിമ്മാ കാലക്രമം അനുസരിച്ചുനോകിയാല്‍ ഈ കൃതി ഭവി
--175-
തീയസ്ഥാനമേ അദ്ഠിക്കുന്നുമ്ളു വെിലും, കാവ്യഗുണം കൊണ്ട്‌ അദ്വിതീയസ്ഥാനത്തെ അധഥിക്കുന്നുണ്ട്‌. സാ യേതികപ്പസ്ഥാനത്തില്‍ അറഠ്യാചീനകാലത്തു പുറപ്പെ ടിട്ടുള്ള കാവ്യൃഗ്രന്ഥങ്ങളില്‍ മയ്യരസന്ദേശം അഗ്ിമസ്ഥാ നത്തെ അഘധിക്കുന്നുണ്ടെന്നുശ്രടി പറയാം.
ഖലിയകോയിത്തമ്പുചാന്‍ തുട:ിയവരുടെ കൃതിക ളീല്‍ “കവിത ഇപ്ലെന്നും, അവര്‍ വെവരം ;ഷ്്രോകി"കരം മാത്രമാണെന്നും ചില രസികചക്രവത്തികഠം അടുത്ത കാലത്തു” അപലപി ല്വിടടുഖമ കഥ ഈ അവസരത്തില്‍ സ്തൂരണയില്‍ വന്നുമ്രടന്ന.. ആ മഫാരസികന്മാർ തിരുമ നസ്സിലെ സ്വതന്തുശൂതിയായ പ്ര്ത്ത സന്ദേശത്തിലെ
4ഭാമരപ്പിച്ചിടിലത മരുല്ലോജിതാ വഷംബിനുട- സ്പോമളിന്നാ പൂതുമല൪ പയ്യുകക ദൂ്ൂടിച്ചി ചിഴുമ്പോഠം,ം ച്രേമശ്രോധക്ഷടിമദവരി സാക്കടധാരാറിലാംഗീ ധ്രീമനമവസ്തിതസുമുകികാകുന്താതോദിച്ചിൽന്നേന്‍.?
എന്നിങ്ങനെയുള്ള ദാവമധ്യരങ്ങളായ ഗ്ര്ലോകങ്ങളും,
മപ്പിജാതിപ്പടതി കസുമസ്തേരമാജുപ്പസിയ്യയം സല്ലീലാദി, കിസലംകരം ക്ട നിന്നെത്തലോഴേം വള്ലീനാം നീ പരിചയരസം പൂണ്ട കുശുഫലത്താട ലുപ്പിഡമാത്മാ ഷിരതരമിരുന്നഅമാന്തി്ിടടെല്ലാം!
എന്നിങ്ങനെ ചമല്ച്ാരസന്ുള്്റ്റടടമായ ഗ്്രോകങ്ങളും മ റവം വെവം പദ്യ്യങ്ങളായി മാത്രമേ ഗണിക്കുന്നുള്ള വെ യില്‍ അവരുടെ രസികത്വത്തിനും സഹൃദയത്വത്തിനും ്നോമോവാകം നമോവാകം" ന്നു പറയുകയേ നിവ്യ
ത്തിയ.
-176-
മലയാള സാഹിത്യത്തില്‍ നാടകം എന്നൊരിന ത്തെ ആദ്മായി അവതരിപ്പി ച്ിടടുമ്ള തും, ആ വഴിക്കു പട്സാഫഹിതൃത്തിനു കൂടുതല്‍ പ്രദാവം വരുത്തീട്ടുമ്മ തും വലിയകോയിത്തമ്പുരാന്‍ തിരുമനുസ്സുകൊണ്ടത്രെ, കാളി ദാസനെറ അഭിജ്ഞാനശകന്തളത്തെ സാസ്ത്ൃതാനഭിജ്ഞെ ന്മാരയേ കേരളീയക്ദവേണ്ടി പ്രഥമമായി പരിഭാഷപ്പെ ടത്തിയ ഈ മഹാനെ “കേര കാളിദാസന്‍? എന്ന ബി രുദംകൊണ്ടു കേരളിയര്‍ അട്ട്യാപി ആദരിച്ചാരാധിച്ചുവ രുന്നു. ചരിത്രപ്രാധാന്ദൃത്തെ അദ്റിക്കുന്ന ഒരു മഫാസം ഭവത്തെ പുരഡ്ക്രിച്ചു നല്‍ക്പ്പെടിട്ടുള്ള ഈ 'കേരളകാ ളിദാസപ്പട്ടം" ആക്കെങ്കിലും ഇനി മറെറാരാളിലേയ്ു, മാ ററാവുന്നതൊ, മാറിയാല്‍ സ്ഥിരപ്പതിച്ച ലഭിക്കാനിട യുക്മ തോ അല്ലതന്നെ.
സാംസ്കൃതസാഫിര്യവ്ുമായി നിതൃസംസ്്ുമുണ്ടാ യിരുന്ന തിരുമനസ്ലിലെ മണിപ്രവാളേഭാഷ, ചമ്പുക്കറം, ആട്ടശചഥകഠം, എന്നിവയിലെ രീതിയില്‍നിന്ന്‌” അധി കും ഭിന്നമല്ലാതെ തീന്നതില്‍ അത്ഭൂതപ്പെടാനൊന്നുമില്ല ല്ലൊ, എന്നല്ല, അക്കാലത്തെ കേരമീയാഭിരുചി അതി ന്നനക്രലമായിരുന്നുതാനും.
തിരുവിതാംക്രറില്‍ ഇന്നത്തെ മലയാളം പള്ളിക്ര ടങ്ങം ആദ്യമായി ഏപ്പെെടുത്തിയത്തു്‌ 1040-ംമാണ്ടട്‌ മു തവൃക്ഛാണെന്ന തോന്നുന്നു. അക്കാലംവരെ മലയാളഭാഷ യേയും മലയാമപിദ്യയാഭ്ാസത്തേയും സംസ്ലൃതത്തില്‍നി ന്ന്‌ അധികം ഭിന്നമായി ആരും ഗണിച്ചിരുന്നില്ല. ആ ധുനികമണിപ്രവാളത്തിന്‍െറ ജനുയിതാവെന്നു പറഞ്ഞു
177 വരുന്ന എഴുത്തക്ഛൂ൯തന്നെ.--
&അനപഴത്തൊന്ന മേരവയമാരോന്തിതെന്‍മമൊഴിഷി...
ഇന്‍ പോട്ട ചേക്ക ഫരിനാരഷേണയേനമ്ഷ്‌ എന്നു പ്രയോഗി പ്പിടടു തു നോക്കുക. സംസ്കൃതത്തിലെ അന്‍പത്തൊന്നക്ഷരം, അതിനെത്തുടര്‌ “അമരം, “രൂ പം", 'കാ്യം' എന്നീ ക്രമത്തില്‍ മലയാളവില്ലാദ്യ്യാസം നയിച്ചിരുന്ന ജനുതതിക്ക്‌, മലയാളവിട്ലാലയങ്ങളുട്ടെ പ്രത്യേകമായുള്ള സ്ഥാപനം അനാശാസ്യവും അപഫാ സ്ത്ൃവുമായി തോന്നിയതില്‍ അതുട്ടതപ്പെടുവാനില്ല, അ
ന്നു തിരുചിതാംകൂറില്‍ ദി്ലുന്മായിരുന്നത്തു' സര്‍. ടി. മാ ധവരായരവര്‍കളുമ്ായിരുനാ. ത ത്തം മാമുല്‍പ്പിയ ന്മാരില്‍ചിലര്‍& അക്ഖാദ്ധി
1000
2 [
എന്നിങ്ങനെ ചില ആക്ഷേപങ്ങളും മറവം പുറപ്പെടുചി ക്കൂടി തൃ.ണ്ടായിട്ടുണ്ടു'. ഏതാദ്ൃശമായ ഒരു കാലലേട്ട ത്തിലാണ്‌” സാഹിത്യലോകത്തില്‍ വലിയകോയിത്തന്പു രാനഖര്‍കളൂ.ടെ രംഗപ്പവേശമുണ്ടായതുള്‌. ഇ സംഗതി കഠം സ്ത്രി.കകുന്നതായാല്‍ അദ്ദേഹത്തിന്‍െറ ശൂതിക രില്‍ കാണുന്ന സംസ്തൃതപക്ഷപാതിത്വം കാലോചിത മായിരുന്നു എന്നു മാത്രമേ പറയുവാനുള്ളൂ. അതിന്മാല്‍-
(യാതാവാദയ ചമച്ചോതുഭകമഥ ഫവിയധ്ക്ാഫിഷം വീതിഫോത്രല്‍ ഫോതാത്ാന്ും ടി നേശ നിശ. പതിയും സാഭലക്ഷ്യം നട്സും
23
- 178--
ഭ്രതാനാം സഞ്ചയത്തില്‍പ്പക്ലതി പൃഥിവിയും പ്രാണര്‍ന്‍ മാരുത൯താ-- നേതാമിര്‍മൃത്തിടിര്ലോദിതനവതു വാന്മാരയഷ്ഠടാടിരീശഷ." (ശാകുന്തളം തയ്യമ)
4മാരക്ളിഡാമഫലഫലയില്‍ ജാലമാദ്ദ്‌ണ മീം. ഗരരക്രോദഡ നിഭൂതഗതിയായെത്തി നിത്ചം നിശായാം വ്വാരസ്ത്രിണാം വചൂഷി വിലസും സേചടമ്പിനുക്കമാകും ാരസ്തോമം രതി വിരുമതാന്ന ചോര സിര?
(൭. സന്ദേശം) "ടന്ത്യ്വപത്തിരഥമെന്തുപകാരമേക-- മന്തൃക്മണത്തിലുടനന്തകുഴനത്തിടടയ്പോംം! സന്മ്യ്ലയ സല്ൂവിഷലാശയുമന്തരംഗേ ഹിമം സദാ ഫൃഭി മുരാന്കപദേമേകം (രീപത്മനാപടപത്മശതകം)
ഇങ്ങനെ പ്രത്യ്യാന്ത്ങലൂഡേ സംസ്ലൃതപഭങ്ങറം ഇടകല നമള മണിപ്രവാള ദാഷയാണു്‌ തിരുമനുസ്സിലേക്ക്‌ അ ധികം സ്വാധീനവും പ്പിയതരവുമായിരുന്നത്തു്‌. എ ന്നാല്‍.
രണ്ടും മ്ലനംതവണ ക്ലഷിയേറഠുന്ന കണ്ടങ്ങള്ശേയും വണ്ടും ഒെണ്ടും വടിവൊടുകിക്കന്ന കച്ഛഭ്ദേയം തന്ദുതകഴുിത്തരമൊട ചരികുന്ന വമ്ളങ്ങളേയുമ കാ്ംകൊട്ടകച്ചൊുപുഴികാംത൯തിരമാറ്റോന പോക. 4കയ്യാകലത്തി കതുകമിും കഴടികുഠാകും പറിക്കാഡ....
(മം സദ്വേശം)
എന്നിങ്ങനെ ഒരേ കാല്യയത്തില്‍തന്നെ ഭാഷയേറിവരു ന്ന ലളിതമന്നിപ്പവാളത്തേയും ഇല്യംപോലെ പ്രയോ ൧ ന്നതിനു വൈദദ്ചൃമുണ്ടറയിരുന്ന ഈ കവിയുടെ
170
വാണീപലിലാസം പിസ്ത്രയനീയമെന്നേ പറയുവാന്‍ തര മുള്ള.
മണിപ്രവാള കവിതയില്‍ വലിയകോയിത്തമ്പു രാന് വരുത്തിയിട്ടമള മരു പരിഷ്ട്രാരം ദവിതീയാക്ഷര പ്രാസനിവബ്ബന്ധമാകുന്നു.
വാസന്തീമലുവംറ്റ വാക്കിനു സജാതീയട്വിതിയാക്ഷയ- പ്രസം ചേച്ച ൈരക്ചിമ-ഹിമൃതരസമംഥല്യമാണോധ്ം?
എന്നു അഭിപ്പായമാണു്‌ ഈ വിഷയത്തില്‍ തിരുമന സ്തറിചേയ്ചണ്ടായിരുന്നള്‌. സ്വരപ്യഞ്ങനങ്ങഥംക്ക്‌ ഐക രൂപ്യമളൂള, ദ്വിതീയാക്ഷമപ്രാസത്തില്‍ വലിയകോയി ത്തമ്പയരാന വമൂരെ പ്രിയമായിരുന്നു. അദ്ദേഹം പരിഷ്ടു രിച്ചു പുഷ്ഠിപപ്പടുത്തിയ ഈ പ്രറസത്തെ 4കേരളവമ്മ പ്രാസം" എന്നുകൂടി പറഞ്ഞുവരാവണ്ട്‌. പലിയകോയി ത്തമ്പൂരാനെ അനുകഴിച്ചു ഗതാനഥതികൂടത്വന പലരും ലഴിപിഴച്ചു്‌ അ പ്രസ്പ്രയോഗത്തില്‍ ഭൂമിക്കുകയും, അതോടുകൂടി അക്കാലത്തു സാഫിതൃലോകത്തില്‍ മരു പ്രാസയുഭധംതന്നെ ക്കുകയുംഭ്വയ്ക്ക,
പ്രസം വേഴന്ദുന്നൊരാളും പരമിതു വളര ബ്‌ ഒംശിയാതണെന്ന വീത്താ- യാസം പ്രാസംപ്രയോശിഭപ്പാരു കുവിവരന്മം തങ്ങളില്‍ പോടടിച്ചുംം ആ സ്ഗ്രാമത്തില്‍, മദ്ധ്യസ്ഥത തടവി മഹാ. മാന്യനായ വാണിജിഫവ. വസം ചെയ്യുമന്നൊരാശവന്നവരിരുവരെമ്ും രാട്കിമാക്കിച്ചിരിച്ചു 1
പ്രസ്തരതസംഗതികഠം കേര തൊട്ടുക്കു പ്രസിദ്ധവും
180
സഹിര്യപ്രണയികഠം ഇപ്പോഴും സ്കരി ച്ചുകൊണ്ടിരിക്കു ന്നതുമാണല്ലൊ.
ശാകുന്തളം തജ്ജമയില്‍ തിരുമനസ്സ്രകൊണ്ട്‌” ഈ പ്രാസപ്രയോഗം സാദ്യത്രികമായി സ്വീകരിച്ചിട്ടുണ്ടെ ന്നു പറയുവാനില്ല, എന്നാല്‍ അത്ത്‌ അശക്തികൊണ്ടെ ല്ലെന്നുമമതു സ്തുഷ്ണവുമാണ്ട്‌. /ദൈവയോഗം', 'പ്രിയദാഗി നേയ്‌നെറ അഭിലാഷമനുസരിച്ചു' “പ്രാസപ്രയോഗനി യമത്തെയൊഴിച്ചു' ചമപ്പിട്ടുമമ. ഒരു നവ്യ്യകാവ്യമത്തെ. തിരുമനസ്സിലെ മറവമമ എപ്പാ കൃതികളിലും ഈ നിയ മം നിവബ്ബന്ധമായി അസ്ത്ദ്യിച്ചു കാണുന്നുജ്ട്‌. എന്നാല്‍ ഈ പ്രാസനി ല്ലന്ധംകൊണ്ടു “തമ്പുരാട്ടിയുടെ ഗളച്ചലേ ദം ചെയ്തുതുപ്പോലുദമ യാതൊരു അഭംഗിയും അദ്ദേഹ ഫത്തിന്‍െറ കൃതിക സംദപിച്ചിട്ടില്ലെന്നു തീത്തു പ റയാവുന്നതാണ്ട്‌. “മൃതി സമുചിതമട്ടില്‍ പ്രാസമുന്നി പ്രയോഗിപ്പുതിന്ു കഴിയുദവോനമ്പെഅത്റഥ ദംഗപ്രസംഗം.? എന്നു വമ്മുത്തോഠം ചെയ്തിട്ടുളള പ്രശ്‌നം വലിയകോ യിത്തമ്പരാനെ സംബന്ധി ല്യിടത്തോളം എത്രയും അന്വ ത്ഥമായി കാണുന്നുണ്ട്‌. അദ്ദേഹത്തിന്‍െറ “അസ്ല്ാപദേ ശശതകും' തജ്ജമ മന്നുമാതം പരിശോധി പ്യാല്‍ ഈ വാസ്തവം സ്സുഷ്മായി ഗ്രഹിക്കാവുന്നതാണ്ഞ്‌.
സുസമ്മതനായ സാഫിത്യസമാട്ടും, സമകാലിക മ്മാരായിരുന്ന സാഫിതൃകാരന്മാമ്ര സഡ്യപ്രകാരേണ ഹസ്ക്രാവലംബവും ആയിരുന്ന ഈ പുണ്ലഗ്ല്രോകനെറ നാമധേയം കേരളഭാഷാപ്രണയികളില്‍ ഒരാളും ഒരുകാ ലത്തും വിസ്തരിക്ഷമെന്ന കരുതാവുന്നതല്ല.
-181--
2൨൨ നഭ്മകളും സന്ദേശങ്ങളും.
വലിയ കോയിത്തമ്പയരാന്‍െറ കാലംമുതല്‍ രാഷാ പദ്യസാഹിത്ൃത്തിനുണ്ടായിട്ടുമുള ൂണറ' ഏത്രയം അ തജൃതാവഹമായ ഒന്നാണു്‌. ശഥകുന്മളം തദ്ജയമയെ പി ത്തുടന്ന സംസ്തൃതസാഹിര്യത്തില്‍ നിന്ന്‌ ഒട്ടുവളരെ നാട കങ്ങറം കേരളകുവികുഠം വിപത് നം ചെയ്യുവാന്‍ ആരം ഭിച്ചു. മൃത്തരരാമചരിതം, വിക്രമോറ്റശീയം, മാളവി കാഗ്നിമിത്രം, മഹാവീരചരിതം, മുദ്രാരാക്ഷസം, രത്നാ വലി, മുച്ഛുകുടികം, ചാരുദത്തന്‍, ചപേണീസംഫാരം, പ്ര തിമാനാടകം, സ്വഡ്ലവാസവദത്തം, പയരാതും, ജാന കീപരിണയം, ദുതവാഷ്യം, ഭൈമീപരിണയം മുതലായ ഇങ്ങനെ ഉ.ത്അവി ച്ചിടടു ളൂ വയാണ്‌. ഇവയില്‍ ചിലതി ന് ഒന്നിലധികം തര്‍ത്ജമകളും മുണ്ടു്‌, ശാകുന്തുളത്തിനു തന്നെ ആരോ ഏഴോം തഴ്യമകഠം ഉള്ളതായി അറിയു ന്നു. ഇയിടെ ആറ൨.രിനെറഡും, വര്മ ത്തോളിനെറയും തജ്ജമകറംക്രടി പുറത്തുവന്നിട്ടുണ്ടല്ലൊ. എന്നാല്‍ വലി യ കോയിത്തന്മുരാന്‍െറ തര്‍ജ്ജമ മനോഫാരിത്വ വും പ്രഭാവാതിശയവും ഒന്നു വേറെതന്നെയാണെന്ന്‌ ത്ആരും സമ്മതിക്കതന്നെചെയ്യും.
നാടകതമ്ജമകഠംക്കു പുറമെ കേരള കാളിദാസന്‍ തുറന്നിട്ട മാഗ്ലുത്തില്‍ക്രടി സഞ്ചരിച്ചു” കാളിദാസപ്പഭ തികഭൃടെ ഇതരകാവ്യങ്ങളേയും ഇവരില്‍ പലരും തജ്യ മലെയ്യ്യുവാന്‍ തുടങ്ങി. കോകിലസന്ദേശം, കുമാരസംഭ വം. രഘുവംശം, മേഘസന്ദേശം, മാഘം, നൈഷധം; കിരതാജ്ജ,നിയം. ആംഗലസാമ്രാജ്യം, നീകള്റവിലാ
-. 182--
സം, ഭോജചന്വു, ഭാരത ചസ്പമുതലായ ഇവയില്‍ പ്രധാന മായി ഗണിക്കാവുന്നവയാണ്ട്‌'. കാവ്യനാടകതങ്ങമകളുടെ ഗുണവപൈശിഷ്കയം കൊണ്ട്‌” മലയാളപട്ലസാഫിത്യത്തെ പരിപോഷിപ്പി പ്ിട്ടുമ്മ വരില്‍, കൊടുങ്ങല്ലൂര്‍ കഞ്ഞിക്കു ട്ടന്‍തമ്പുരാന്‍, ഏ, ആര്‍, രാജരാജവമ്മ കോയിത്തമ്പു രാന്, കണ്ടൂര്‍ നാരായണമേനോന്‍, കടത്തനാട്ട മൃഷ്ണുവാ യ്യ൪, കുവിസ്മൂര്‍ രാമന്‍നഡ്യയാര്‍ം ഉണ്ണികൃഷ്സ്റുചാരിയര്‍, പപ ന്തളത്തു കേരദുവമ്മതമ്പുരറന്‍, കെ. സി, കേശവപിള്ള, കെ. പി. കഡ്ഡ്യന്‍, പി. എസ്സ്റ്‌. പുരുഷോത്തമന്‍ നമ്പ തിരി, കെ. ശമംരവാരിയര്‍ മുതലായവരുടെ നാമധേയ അം പ്രത്യേകം സ്കൂരണീഷമായിരിക്കുന്ന.
പലിയകോയി അമ്പുരാന്റെറ മ്ൂരസന്ദേശത്തെ പിന്തുടന്ന്‌ അനേകം സന്ദേശകാവ്യങ്ങളും ഭാഷയില്‍ അവതരിച്ചു, ഗരഡസന്ദേശം, വിപ്രസന്ദേശം, കപോ തസന്ദേശം മുതലായവ ഇട്ടനെ ശുണ്ടായിട്ടുളള വയില്‍ പ്രാധാസ്ത്രത്തെ അദ്മിക്കുന്നലയണ്ടേ*. ഭാത്യൂഹസന്ദേശം സന്ദേശകാവ്യങ്ങമുടെ തിടു.ം തടുക്കുവാ൯വേണ്ടി ശീ
വൊക്മി രചിച്ചിട്ടുളുള പ്രസിദ്ധ പരിഹാസകാല്യയമാ ണല്ലൊ,
അദ്ധ്യായം 11
മഹഫാകാല്യയങ്ങറം.
വലിയ കോയിത്തമ്പുരാന്‍ തിരുമനസ്സിലെ കാല തതതന്നെ മത്ഭപി പ്ിട്ടുക്മ. ഒരു സാഹിത്ചപ്രസ്ഥാനുമാ ണു” മലയാളത്തിലെ സ്വതന്ത്ര മഹാകാല്യയങ്ങഥം. അഴ്ക ത്തു പത്മനാടക്കറുപ്പിന്‍െറ രാമചദ്രവിലാസം, പന്തള ത്തിനെറ രുക്‌മാംഗദ.പരിതം, വള്ള ത്തോളിന്‍െറ ചി തരയോഗം, മള്ളൂരിന്‍െറ, മക്േരളം, കെ. സി. കേശ വപിള്ള യുടെ കേശവീയം, കൊടുങ്ങല്ലൂര്‍ കൊച്ചുണ്ണിത്ത മ്പൂരാനെറ പാണ്ഡവോദയം, ഗോശ്രീശാദിതൃചരിതം, പബ്ചീശവംശം, കട്ടയെത്തില്‍ ച്ചെറിയാന്‍ മാപ്പ്യിളയു ടെ ത്ര്രീയേശുവിജയം, വടക്കുംശ൪ രാജമാജവഷ്മ രാജാ വിനന്‍െറ രാഘവാള്ൂദയം, രറലപചിരലിജയം, കുമ്മനം ഗോപിന്ദപ്പി്ക യുടെ ത്രീചിത്രോദയം എന്നുതുടങ്ങിയവ യാണു്‌ ഈ പ്രസ്ഥാനത്തില്‍ ഭാഷയി 2 തണ്ടായിട്ടുള്ള. മുഖ്യകൃതികഠം. ഇവയില്‍ രാമച്വ്രവിലാസം ദണ്ഡിയു ടെ കാവ്യദശ്ത്തെ അക്ഷരംപ്രതി അദാകരിച്ചെഴുതിയി ട്ടുള്ള. ആട്ലത്തെ മഫാകാല്യയമാകുന്നു. മറവള്ളു വയും സംസ്ക തസാഫിത്ചത്തെ മപജീപിച്ചെഴുതിയിട്ടുള്ള മഹാകാവ്്യ അംതന്നെ; എന്നുവരിക്‌ ലും പലേ സ്ഥലത്തും സ്വാത ം സ്വീകരിച്ചു്‌” സ്വാരസ്യം പദ്ധിപ്പിക്കുന്നതില്‍ തല്‍ കത്താെം പരാങ്‌ മുഖരായി ഒവിച്ചിട്ടില്ല. കെ. സി. യുടെ കേശവിയം “കാളി ദാസകവീല്ന്‍െറ കറല്‍നഖേന്ദു
മരീചികരം? തപാത്തരയിച്ചു' ചൈദദീരീതിയില്‍ പിരചി ച്ചിട്ടുക്ള രസാത്മകമായ ഒരു മഹാകാല്യയമാണ്ട്‌, ദ്വിതീ യാക്ഷര പ്രാസവാദത്തിനുശേഷം രാജരാജവമ്മ പൃസ്ഥാ നത്തില്‍ എഴുതിയിട്ടു ഈ കാവ്യത്തില്‍ പ്രസ്തുത പ്രാ സത്തിനു യാതൊരു പ്രാധാസ്ത്രവും നല്‍കുവാ൯ അവകാ ശരം ഇല്ലല്ലെറ. മറ൨ മഹാകാവ്യ്യങ്ങളെല്ലാം ദ്വിതീയാക്ഷ ര പ്രാസനിദ്ലുന്ധത്തോടുഷ്രടിയവയത്തെ.
കുട്ടകയവും കൊച്ചുഴ്സ്സിത്തമ്പരാനും,
ഭാഷയുടെ ലാളിത്യം മുതലായ ഗുണങ്ങഠംകൊണ്ടു ത്രീയേശുവിജയം, വഞ്ചീശവംശം എന്നീ മഹാകാവ അംശ തമ്മില്‍ അനമ്പ്സ്ഥധാരണമായ സാദൃശ്യം കാ അന്നുണ്ടു്‌. മണിപ്രവാളത്തില്‍ ശുദ്ധ മലയാള പടങ്ങം ക്കാണു' കട്ടക്കയത്തിതന്‍റയും കൊച്ചുണ്ണിത്തമ്പുരാന്‍െറ യും കൃതികളില്‍ പ്രാധാസ്ത്ം നല്‍കിക്കാണുന്നത്കു്‌. അക്സി മായ പ്രാസപ്രയോഗത്തിന്‌ ഈ രണ്ടു കലിക ഒന്നു പോലെ ശക്തന്മാരാണുട --
തട്ടിച്ച സത്തു നിറങ്ക കൊക്ിത൯-- പടിച്ഛുരസ്ഥാനമത്തിതഷാകയാല്‍ വടക്കും മരവരിക ന്തനമമടമേ കടക്കയില്ലിങ്ങു ഉത്രന്ഥനായി ഞാന്‍
ിരാമയം ഭക്ഷിണദിക്കില്‍നിന്നിനി-- പ്രരാക്രമത്ഞാന്‍ പരദേശിവൈരികാം ധരതേലേ മന്ദ്രികാലേന്ദ! മാമക
വരാതിരിപ്പാനാരു കോട്ടകെട്ടണം.?
(വ്ീശവംശം സം 5. ഗ്ലോ. 1. 2)
185 -
നരാധ്‌പാഴഞയ്യരോരുതെല്ല ലേക വരാഭതയടസേപ്പധികം നയത്തെ സരാത്തലംത്ാ൯ പരിരക്ഷാഭചി്യറേ
അിരാകലം വാണ ജനംവകൊരക്കെയും
പ്രമക്കഴം മാറയൃത രാഡ്യമാവാന്‍ തരത്തധാരോവ ഡമായ കുശലം ശരിരന്ത്തം കചയത്ത്രിലായലിടം നനിരംകശന്മാര്‍ തലതാഴ്സു്ി മേവിനാര്‍."
(രിഡേശൂവിജതം സ. 1. ഗ്ലോ, 1. 2)
ഇരവിധമദമ സാദൃശ്യം ഈ ഗ്രന്ഥക്ഷളിപെ ഏതു ഭാഗ ത്തും വ്യക്തമായി കാണ്ടാഠ്യണതാണ്ട്‌. അകൃത്രിമമായ രാ മണീയകം ഇരുവരുടെ കവിതകളിലും ഒസപോലെ കളി യാടുന്നുന്ട്‌. ലളച്ചുകെട്ടുകമൊഴിച്ചുട്മ. കാവ്യബന്ധനസ യ്ദായമാണു" ഇരുഖക്ദമുഭമ യ.
മലയാളത്തിലെ മഹാഷാവ്യങ്ങളില്‍ ഭാഷയുടെ ലാ ഭിത്യം, പദ്യ അഭൂടെ ത്ആധിച്കം, വൃത്തങ്ജളടെവൈവിയ്കം എന്നിവകൊണ്ടു ത്തരീയേശുലിജയത്തിനുതന്നെ പ്രഥമ സ്ഥാനം നല്‍കാമെന്നു തോന്നുന്ന. മഹാഭാരതംദോലെ അതിപിസ്‌ തൃതമായ ഒരു കഥയെ മുഴവന്‍ സമാഹരി ക്ക്‌ എഴുതപ്പെടിടടുക്ക. ഇയ മഫാകാവ്യത്തില്‍ മറവള്ളൂ. മഹാകാവ്ൃഅളൂ ലെപ്പ്യോലെ മാനം മുട്ടുന്ന ലണ്ണനുകളോ, അവങ്കാരപ്രയോഗക്ങമോ കറഞ്ഞുപോയിട്ടണ്ടെകില്‍, അത്ത്‌ പ്രസ്ത്തകാദ്യൃത്തിന്്‌' ഒരു ദ്ൂഷണമായിട്ടാണ്‌' ഗ ണിക്കേണ്ടതുളു്‌. ““വിഷയവൈവിധ്യധകൊണ്ടു മറെറാരു മ ഫാഭാരതം മുന്ന പറയേണ്ട ക്രിസ്ലീയവേദപുസ്തക തില്‍ അടടിയിട്ടു റക ലേകേസ്തഷ്സിമതല്‍
23
[പി
തരി. പി, നാലാംശതകംവരെയുമ്ള വ ഒന്നും വിടാതെയും, അതതിനു ചിതമായ രീതിയിലും, ദൈര്‍ഘൃത്തിലും ഈ ഗ്രന്ഥത്തില്‍ പ്രതിപാടിക്കപ്പെടിടടണ്ട്‌. മാഘന്‍െറയേറ ഭാരവിയുടേയോ ശൈലിയില്‍ *നഗരാണ്ണുവശൈലത്്ത ചന്ദ്രാക്കോദയവണ്ണ്ുന'കളില്‍ കവി പ്യാപ്പതനാകുകയാ ണെങ്കില്‍ ഇതിവൃത്തം ഇരുപത്തിനാലിനു പകരം ഇരു ന്നൂററിനാല്പതു സദ്ലു്ഭംചൊണ്ടം അവസാനിക്കുന്നതല്ല ല്ലോ. അതിനാല്‍ ഒരചിത്ൃഭവഭിയായ കവി, സവ്വോപ രി ഈ കാവ്യത്തില്‍ ദൂഷ്ലിവെ ല്വിടുമമ തുക്‌ സരസവും സ ന്ദഭോചിതവുമായ കഥനത്തിലാകുന്നു, എന്നാല്‍ മജല്ല ഖകല്പനയിലും അത്ധലമ്മാരത്തിലും ആവശ്യ. ഭാഗ ്ങളിലെല്ലാം അദ്ദ്ദേഹം മനസ്സിരുത്തിയിട്ടു്ടെന്നുഭമുതും സഹൃദയന്മാക്മ കാണാവുന്നതാണ്‌.” ത്രരീയേശുവിജയ ത്തിന്‍െറ അവതാരികയില്‍ പ്രതിപാഴിച്ചിരിക്കുന്ന ഈ സംഗതി അതി ശയോക്തിസ്പശലേശമില്പാമ്ത, ഒന്നാണെ ന്നു നിസ്സംശയം പറയാം.
മഫാകവി കുട്ടക്കയത്തിന്‍െറ ്ര്രീയേശുവിജയ ത്തെ അനുമോദിച്ചു കിട്ങു,൪ കൃഷ്ണുവാല്യര്‍ അചര്‍കം എഴുതിയ പഞ്ചെവിംശതിയെ ഒരു ്ല്രോകം ഈ അവസ രത്തില്‍ സ്തരണീയമായിത്തോന്നുന്ന.
“ഇന്നി ക്കേരളഭറിലളതയാസ്ം ഠം പ്രത ്്രച്ചാരാം വജ്ജത്തോഠംകറിയം, വരിശ്ത്രമനാകുളളു" കനിേഷ്യന്തം തചെള്ട്പിമകഷായിര ചെുമുത്തോലുന്ന കുലേയമിലും
മന്നില്‍ കൊ്നിനിതച്ച കാവൃപഴവം കടക്കുന്ന തീത്മാം?
187 --
വില്ലാഠംവട്ടം, യുദജിവേശ്വരി, ഒലിചേര്‍ലിജയം ആട്ടക്കഥ, മാത്തോമ്മ പരിതം മുതലായവ ഈ മഫാക പിയുടെ മററ പ്രസ്ഥാനുമ്ടളിലുമ്ള. കാവ്യങ്ങദ്ാകുന്നു.
കൊച്ചൂണ്ണിത്തസ്യരാന്‍ തിരുമനസ്സിലെ മേല്‍പറ ഞ്ഞ മഫാകാവ്യ്യങ്ങറംക്കുപുറമെയുള്ള ഒരു വിശിഷ്ട കൃ തിയാണ്‌: “മലയാംകൊല്പം. "പന്ത്രണ്ട സഗ്ലുങ്ബമു മള. ഈ കാലത്തില്‍ കേരളത്തിലെ പന്ത്രണ്ടു മാസങ്ങളുടെ വമ നമാണ്‌ നിറ്രഹി പ്ിട്ടളഭ തക്‌. കേറാ ഷഴലൂതവള്ക കൊഴ ച്ചു യ. പാടേപടം പി കാരായ ശിച്ച തമ്‌
പൂള സദ്യകരമാം തകിര്‍കൊണ്ട തോത്തി- മോടി എനുകരവസ്രമഭദ്ി ന്ന്‌
ചിങ്ജമാസത്തെ വമ്്റിക്കന്നിടത്തെ ഒരു പട്ലമാണിു്‌. ഭൂമീദദപിയടെ സ്ക്രാനം എത്ത മനോജ്ഞമായിരിക്കുന്നു!
ചിത്രയോഗം.
ചിത്രയോഗത്തിലെ ഇതിവൃത്തം കൃത്രിമമായ ഒന്നാ ണര്‌. തന്നിമിത്തം അയ രസഭംഗത്തിനു കാരണമായി തീന്റിരിക്കുന്നു. ചിത്രയോഗത്തില്‍ പമല്‍ക്കാരജനകമാ യ പല വദ്ത്്ുനകളം മുണ്ടൈന്നുമുള.തു വാസ്ത്രവംതന്നെ, പ ക്ഷെ അവയുടെ ദൈജ്യയം രസഫറനിക്കും അനുവാചക ന്മാരുടെ അക്ഷമയ്മച്ചം കാരണമായിത്തീരുന്നു.
അഭവിയതിലനല്ലം വേതറച്ചും പഴക്കം തടവിയുമമുവില്ലാതുമ്മ മാഹാത്ധ്യമാന്ം ശ്ൂടതരബചൂശാഖാലംബിതുക്ൃദ്വിജേന- ഭലൂടതൊട വിദസുന്ത ദമ മരക്ങമ?
188 -
ൃ൧പതികഠം പിക്കും കപിക ത്തതില്‍ നിനാ--
നശവനള്‍വിചിസം നല്ല വണ്‍മുത്ത കണ്ടാ.
ശ്രശനുത്ഖമുരുജൂം വന്‍മരക്കൊമ്പുതല.
ഭശഗഭിത്മുഡുജാലം താസിതെന്നോത്യുപോകും.? എന്നിങ്ങനെ അരണ്യ്യവമ്ല്്റനയിലും മറവമുള്ള, പട്ടയ അറം പമവ്്ാരസമ്പൂ്്്ങംതന്നെ. പക്ഷെ കവിതാ കാമിനിയുടെ ഈ അല്പാരസമൃദ്ധി, നൈസഗ്ലികളം ഗിയെ അധികവൃം ഗാസി ചൂ കളയുവാന്‍ ഇടയാക്കുന്നതാ ണ് ചിത്രയോഥത്തിലെ വ്്ലനകളടെ പ്രധാന ദൂഷക താബീജം. ഒരുപക്ഷെ ചിത്രയോഗം, മഹാകവി തനി ക്ട്‌" അക്ശേശമായ രചനാസ്ധാമത്ല്ലം കൈവരിക്കുന്നതി നൂ മാത്രമായി നിമ്മി പ്പ ഒരു പൃതിയല്ല എന്നുകൂടി ഇന്നു ത്തെ നിലയ്ു്ച സംശയം തോന്തിപ്പോകുന്നുണ്ട്‌.
ഇമാകേരളും. അയാം
ഘേടനാവൈശിഷ്കപ്പം, ഭാവനാവൈദശ്ധ്യം, അല കാരപ്രാകുള്ം, ഇതിവൃത്മത്തിന്‍െറ നവീനത്വം എന്നി വകൊണ്ടു മലയാള മഫാകാവ്യൃങ്ങളില്‍ പ്രഥമസ്ഥാന ത്തെ അഹിക്കുന്നത്്‌ മുകളൂരിനെറ തമാകേരളംതന്നെ യാണെൈന്നുള്ളൂതില്‍ അധികം പക്ഷാന്തരമില്ലാത്തതാ ണ്ട്‌. ഒരു ചരിതുകഥയെ കഥാവസ്തരവായി സ്വീകരിക്കു വാന്‍ തളളൂരിനു മുന്‍പുര്മു. മഫാകാവൃകത്താക്കളില്‍ ഒ. രാഠാക്കുപ്പോലും ധൈയ്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ആ പിഷയ തില്‍ ആട്യയമായി ഒരു ധീരത പ്രദശിപ്പിച്ച മഹാകവി ളൂ൪, മഹാമാവ്യപ്പസ്ഥാനത്തില്‍ ഒരു പരിപത്തനം തന്നെയാണ്‌ വരുത്തിയിട്ടുള്ള തെന്നു നിരാക്ഷേപം പ റയാം,
189
മണിപ്രവാളഭാഷയുടെ പ്ൃരദയാഗവിഷയത്തില്‍ പ ഞളം, ഉള്ളൂര്‍, വദ്ളത്തോറം എന്നിവരുടെ കാവ്യയങ്ങറം ക്കു തമ്മില്‍ വലിയ അന്തരം കാണുന്നില്ല. ഭാഷാപാകും കൊണ്ടു്‌” അത്്‌ഥഗഹണവിഷയത്തില്‍ സാധാരണക്കാ ക്ട്‌ അല്പം ശ്ശേശംസഹിക്കണ്ട ലിധത്തിലണ്ട്‌ മൂന്നു മഫാകാവ്യങ്ങളു.ദടയും പോക്ക്‌. അതായ അന്തര്‍ഗ്രു ഡാരസോദയമായ നാളികേരപകമാണു്‌ 4ൃന്നിലും മുഴച്ചു നില്ലുന്നതെന്നു താല്പവ്യം. എന്നാല്‍ കൃമാകേരളത്തിലെ ചില പദ്യങ്ങം ഇതിനു പിപരീതമറയം കാണുന്നില്ലെ ന്നില്ല:--
*തിരുമേനികഠം പൂന ലാവികലെന്താ അതു്‌ ന്നതു കേജിയാഴവാനോ! വരുവിന്‍ തഇണതാനുമുണ്ടു നക്ക കരുമത്തി നല്പോലെ നോക്കാം."
“മണിയേഴചകഴി ങു മേശേമി--
പ്രണി പാല്‍ക്കഞ്ഞിതണ്അ ച്‌ തയായി മണിയയ്റ്ികെങ്ള നിമ. കടണികാണ്മാഭതെയിരിപ്പതെങ്ങിരനെ!?
എന്നിങ്ങനെ സുലളിതങ്ങളായ പട്ട്യക്കളും. ലോകലേോചേനരസായനാമ്പിതം ശ്രീകരം ശിവദമിഷ്ടദയകറ ഏകമത്ഭതമമേയൈറം നറകുനാഥവിധി ശം? ഇരമട്ടില്‍ മലയാള പ്രത്യയങ്ങം ഒന്നുമില്ലാത്തതായ ഗ്ലോ കരങ്ങളും ഈ കൃതിയില്‍ കാണാവുന്നതാണ്‌.
-- 190 --
തുമാകേരഭളത്തിലെ പല വ്സ്ണനകളുടേയും തആസ്വാ ഭ്ത അനുഭവി ചുറിയേണ്ടതുതന്നെ. അഞ്ചാം സഗ്ലുത്തില്‍, ആദിതൃപയെ വിഷം കൊടു കൊല്ലുന്നുതായം വ ത്തന, ഏഴില്‍ രറജകുമാരന്മാരെ ഒങ്ളിപ്പാന്‍ കളത്തില്‍ വെച്ഛു മുക്കിക്കൊല്ലന്നമ്്‌; എട്ടാംസദ്രുത്തില്‍ റാണിയു ടെ വിലാപം മുതലായ ഭാഗങ്ങഥം ആരെയാണു കരുണ രസപ്പവാഹത്തില്‍ ഇറാടിക്കാത്തത്തു്‌*
*ഖാതതി ച്ഛതി പൊന്മല വരുവില്‍ കൂതൂറ നേക്കേവി൯ം ഒരുമിഭച്ച്‌ നേളിനോമനി- ഭപ്പാരുമ്പ്രററമ്മ വിളിക്കുഷപ്ലദയി?
(ചവിത൯ സഭനങ്ങളെ ഗനം കവിയും കല്ലമഫിരംാങ്ങളെ എവിടെയും; ഗമിച്ച തമ്മയ-- ബ്‌ വിപിരെന്നത് പൊന്നമക്കളെ 1?
ഇത്യാദി പട്്യങ്ങഥം ഏഎത്രകണ്ട പുളകജനകമായിരി ക്കുന്നു !! കവിയുടെ ദേശാഭിമാനം ഇതില്‍ അതിന്‍െറ പര
മകാഷ്മയില്‍ എത്തിയിട്ടുണ്ട്‌ :....
4അടിഷനിനിയുമുണ്ടാം ഭന്മകമന്നാലതെച്ഛം
അടിമുതല്‍ മുടിയോളം നിന്നിലാകുടെ തായേ!
അടിമലരിന്നവേത്നം താആവാഡ; മറെറാരേട--
ത്തടിയവതുഞ്ചരുക്കം മകയി സിദ്ധിക്കുവോളം? ഇര ഭാഗം വായിക്കുമ്പോഠം ഏതൊരു ദേശഭക്തനാണു്‌ പുളകാഞ്ചിതഗാത്രനായിത്തീരാത്തത്ു്‌ ?
അല്പമാരങ്ങഥംക്കുമള പമല്‍ക്കാരദംഗി മുമാകേരള ത്തിലെപ്പോലെ മറെറാരു മഫാകാവൃത്തിലം ഇല്ലെന്നുത
--191-
ന്നെ പറയാം. നാടുകടത്തലിനു ലിധിക്കുപ്പെട തന്‍െറ കാമുകന്‍ -- തമ്വാന്‍ -- നിരപരറധനാണെന്നു പറയു മ്വോഠ,
പോകും പടിപ്പുര സിന
പ്രാകന്തില്‍ രോ൯ കാന്ത വോറ : കാം;
വാപ്പ തഅരിന്കേള്ിലുള്ള-
ശേോകുത്തിനക്യാതെ സുച്ത്ത നാമേ" എന്നാണ്‌ രാജാവു പുത്രിയെ സമാശ്വസിപ്പിക്കുന്നുതക്‌. *മനുസ്വിമാര്‍ മനസ്സ്സെറഴിവരശഷ്യമൊരാളി ലൃന്നിയാല്‍" എന്നു തത്വം വല്ലതും ആ ശ്തുദ്ധഗതിക്കാര൯ അറിയു നുണ്ടോ? കവിയുടെ കവനകലാപാടവവും, അലമ്മാരപ്പ യോഗചാതുര്യവും ഈ ഭാഗങ്ങളില്‍ നല്ലപോലെ തെളി ഞ്ഞു വിള ഞ്ങന്നുണ്ട്‌.
കേരളഭൂമിയുടെ കൃത്ഭഖത്തെപ്പുററിയുമള. ഐതി ഫ്ൃം അവി ശ്വസനീയമെമ്കിലും ആതിറനത്തന്നെ ആധാ രമാക്കി കവിചെയ്തുന്ന ഒരു വശ്സ്റന എത്രകണ്ട്‌ ആത സ്വാട്ട്യമായിമിക്കുന്നുവെന്നു നോക്കുക:
“റ സമമഭാംബു വിപ്ത്തിക്ക തടംമുവെച്ച മന്നമനറ വീസ്തകുമവദ്ധാതിയഥിതഞ്തോയായി തന്നത്തികുത്തിലവനെസ്സരകലം വധിച്ചു. വനപ്പൊഴിള്േസുതണിത കളലെച്ചു-"
ഭത്താവായ വരുണനന്‍െറ സമീപത്തേസ്തച പാഞ്ഞൊഴുകി ക്കൊണ്ടിരുന്ന നമ്മദാനദിയെ, ഇടയ്യൂക്ഛവെച്ചു കാത്റവീ ജ്യാത്ജൂനന്‍ തടംഖയുനിവത്തി. അബലാബന്ധനംചെയ്യും ഒത പരമദദ്രേഹിനെ പരശ്തുരറാമ൯ വധിച്ചു. അത്രത
192
നൊയുമല്ല, അവന്‍െറ വംശരുംകൂടി മുലച്ചേടംചെയ്ത്ു ഇങ്ങനെ തനിക്ക്‌ കപകാരംലെയ്തു ആ വീരപുരുഷനു വരുണദേവ൯ അഥവാ പശ്ചിമരത്നാകരം ആത്മപ്പതരി യായ ധകരളഭൂമിയെ പ്പിതിയാല്‍ ഉപഹാരമായി നല്‍ കരിയത്രെ! കലികല്ലനയുടെ ഈ തൃത്നത്വവും, സാരസ്ത് വും സഹ്ൃദയന്മാക്ട്‌' എത്രകണ്ടു സദമ്മാദജനുകമായിരി കമന്നുവെന്നു വിവരിക്കുവാന്‍ പ്രയാസം.
ഭവരോശിതകനാവി'ലെഷ്്ിതും കോത നെരായ്‌ ല്ലജത്തിടണകമാടകരാമുവാക്കി യായോജമംബുവരുമുന്നതുകാണ്ടുമേന്മേല്‍. രോഡരക്കളിത്തില്‍ മാര്‍! മര ഞ്മിസ.?
ഇതിലെ കല്പനയും ചിന്മാമധുരമെന്നേ പറയാവു. ഇതു പോലെ സരസഭ്ദക്രായ അത്ഥകല്ലനകളും, വിശിഷ്ടങ്ങ ഉയ ഉ.പമാല്യലമകാരക്ങളും ഇക്കാവൃത്തില്‍ അനവധിയു ണ്ട്‌, കഥ നവീനവും, സാഭവബഫഹുലവയരായതുകൊണ്ടുശു ടിയായിരിക്കാം ഇതില്‍ വദ്സ്്നകഠക്ക്‌ ഇ 1 യധികം സയ കയ്യം സിദ്ധി പുതെന്നുകൂടി വി പാരിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അത്ാലമ്കാരഅ്ലെ പ്രോലെതന്നെ സുഖപ്രദങ്ങളായ ശ ബ്ലാലങ്കാരങ്ങള്‍ംക്കും ൭മാകേരക്ടത്തില്‍ യാതൊരു ക്ഷാമ വും കാണുന്നില്ല:
പ കരണദമവദാമേകരുതൊെക്വത
അരണാമാരദഡ്യ, മാരണമരണാ
ത്വയതയാന്തായതഥവടനമള്ളതഷ ചരണാമോരണനെമോടതതാരുമേ.?
എന്നി ഷ്ധനെ യമചാദിശബ്ദാലങ്മാരഷ്കളും സുലരമായിട്ടു
ണ്ട്‌ ഫ്ുന്നാല്‍ ദദ്ധിയൂടെ മഹാകവ്യലക്ഷണപൃത്തീ
193
കരണ സംരാഭത്തിനിടയ്്ഛ്‌ ഈ വിശിഷ്ടമൃതിയിലും ചി ല കൃത്രിമത്വങ്ങറം വന്നുക്ൂടാതിരുന്നിട്ടില്ല, അയഥാത്ഥ ങ്ങളായ വികാരപ്രകടന്ജം മഫാകാല്യയങ്ങളിലെപ്പോ ലെ മറെറാന്നിലും ഇല്ലെന്നുള്ള തു പ്രസിദ്ധമാണല്ലൊ. ഉ. മാകേരഭത്തില്‍, വിരഫാത്തയായ കല്യാണിയെ കടല്‍ ക്കാറ൨ കൊള്ളിക്കുവാ൯ കടല്‍ത്തീരത്തേയ്ല” ആനയി ക്ന്നതുതന്നെ, അന്സ്്ുവവഴ്ണ്്റനയ്തവേണ്ടിമാത്രമാണെന്നു ആക്ടം അനായാസേന ഥഫിക്കാവുന്നതാണു്‌. അതുപോ ലെതമന്ന ഇതിലെ സന്ദേശവന്സ്്നയും അനാചിത്ചമാ യി പരിണമിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന പറയാതെ തരമില്ല. എ, ന്നാല്‍ ഇങദനെയുമള. ചില സ്തൂനതകഠം “അമംശശാജം കിരണങ്ങളിലെന്നപോലെ' ഗ്രനഥത്തിന്‍െറ ഗുണപരഷ്ട ലയത്തില്‍ മറഞ്ഞു പോകവാന്‍മാത്രമേ മുള്ളു. ആകപ്പാ ടെ ആലോചിക്കുന്നതായാ൯ ഉമാകേരളം മലയാളമഹാ കാവ്യയനിരയില്‍ അഗ്രിമസ്ഥാനുത്തെ അഘിക്കുന്ന ഒരു കൃതിയും, അതിന്‍െറ കുര്താവായ മഹാകവി കൃള്ളൂര്‍ പ്രരഡ്ഥമായ അത്ഥാലമാരകല്പനകളില്‍ ്രീഹഷനോടു സമനാകയാല്‍ /കേരളശ്രീഫഷന്‍' എന്ന ബിരുദത്തിന്‌ സധ്ൃഥാ അഫനുമാണെന്നു നിസ്സംശയം പറയാം,
പേദപിഹാരം;
ഇതിനുപരി പ്രസ്താവിക്കുലാന്‍പോകുന്ന മഫാകാ ല്യം ഇതേവരെ പ്രസ്താവിച്ച രീതിയില്‍നിന്ന്‌ അല്പം ലൃത്യസ്തമായ ഒന്നാണ്‌. സംസ്ലൃതവൃത്തങ്ങളിലത്രെ ഇ തേവരെയുള്ള നമമുടെ മഹാകാവ്യ്യങ്ങളെല്പാം നിമ്മിച്ചി ടൂത്‌. മി. കെ. പി. സൈമന്‍ എഴുതിയിട്ടുള്ള. “വേദ
25
104
വിഹാരം" രാമായണാദി കൂതികളെ്പ്യോലെ കേരളദാഷ ്ലുനുയുക്തമായ ദ്രാവിഡവ്ൃത്തങ്ങം മപപയോഗിച്ചു ര ചിച്ചിട്ടുമ്മ. ഒരു മഹാകാല്യയമാകുന്നു. ശ്രീയേശുവിജയം കേരളഭാഷഗാനരൂപത്തില്‍ പുറപ്പെട്ടിരുന്നവെയില്‍ അ തു്‌ ഭാരതരാമായണാദി കൃതികളെ. പ്പോലെതന്നെ ക്രൈസ്ത വസംഫിര്യത്തിലെ ഒരു നിരൃപാരായണഗ്രന്ഥമായി പ രിണമിക്കുമായിരുന്നുമപെന്ന്‌* അസ്താദൃശന്മാക്ഷ പലപ്ല്ോ 9൦ തോന്നിയിട്ടുക്ള താണ്ട്‌'. - കുട്ടക്കയത്തേപ്പ്യോലെയുള്ളു. അനുഗൃഹീതവാസനാകലികഠം ക്രൈസ്തുവലോകത്തില്‍ അതു ക്ഷണത്തില്‍ ആവിര്‍പിക്കാനിടയില്ലെന്നുള്ള. ധാ രണയും ഉണ്ടാകാതിരുന്നിട്ടില്ല, ഇരദശമായ ഒരു സ്ഥി ൃന്മരത്തിലാണ്ട്‌* മി. സൈമുണിന്‍െര മദോ്യമഫല മായ വേദവിഫാരം ദശിക്കാനിടിയായത്ത്‌, തന്മൂവമുളവാ യ അത്തൂുതാനന്മങ്ങള്‍ം അപരിമേയമെന്നേ പറയേണ്ട തുള്ള.
ഹൈന്ദവസാഫിത്യൃത്തിനു” എഴടത്തല്ലൂന്‍ ശൃതികം എങ്ങിനെയോ, അതുപ്പോലെ; ക്രൈസ്ലവസാഫിത്ൃത്തി ഞ്‌' അഭിമാനസ്തംഭമായിട്ടുള ഒരു മൃതിയാണു” വേദി ഹാരം എന്നു പറയുന്നതില്‍ രണ്ടുപക്ഷമുണ്ടാകാനിടയി ല്ല. അന്‍പത്‌" അദ്യ്യായങ്ങളൂം, ഏകദേശം ആറായിരം ഇരരടികഴുമുമ്ള പ്രസ്ത്തമുതി, ക്രൈസ്തുവപട്യസാഫിത്യ ത്തിലെ ഒരു മഹാഭാരതംതന്നെ; സംശയമില്ല. പഴയനി യമത്തില്‍ മോശയുടെ ഒന്നാംപുസ്തുകമെന്നു പറഞ്ഞുലരു ന്ന ലോകോല്ലത്തിയുടെ ഒരു ഏകദേശവിവമ്തനമത്രെ പ്രസ്തൂതഗ്രന്ഥം. വേദപുസ്തകത്തെ അനുഗമിച്ചുള്ള.താ
-195-
ണു” കാവ്യ്യമെമിചും, സ്വീയങ്ങളറയ വണ്റനകളില്‍ കവി യുടെ മനോധമ്മം, നിരീക്ഷണപാടവം മുതലായവ നല്ല പോലെ കളിയാടുന്നുണ്ട്‌. ആദി൯നരന്‍, ആദിനാരിയെ കാ അമ്പോളു.ണ്ടാകുന്ന ദാവവികാരങ്ങളെ വള്്റ്റിച്ചിടടുള്ള. ദാ ഗം ഓരോ രസഭാവങ്ങളെ വിശദീകരിക്കുവാനുള്ള കു ലിയുടെ സുശിക്ഷിതവി ചക്ഷണതയെ മച്ചൈസ്തുരം പി ഭിച്ചറിയിക്കുന്നു. പറദീസ എന്ന ആൃദ്്രാനത്തെ വമ്മ്്റിക്ക ന്നിടത്തു കല്പനാശക്തിയും പ്രതി നിരീക്ഷണലൈഭപ വും സുവ്യക്തം പ്രകാശിക്കുന്നണ്ട്‌. “സോദോം നഗരം ഭഹിക്കുന്ന സന്ദര്‍ത്തിലുമ്ള അവസ്ഥാന്തരങ്ങളെ ലണ്സി ക്കുന്നിടത്തു കവിയുടെ മനോധമ്മം പ്യയാപരിക്കുന്നതു നോക്കുക:-
ജ്വലന ശിഖകളതി വേഗമായ്‌* പഞ്ഞുട൯
നിലവിക്ളി തൂടങ്ങിനാര്‍ സോദോമൃരമ്പര-- അതിവിവശമോടിനാരങ്ങുമിആം ശതൂചാ ഫേനശമനത്തിനായ്‌ വാപിഴില്‍ ചാടിയും ഫലമണ്ടറ്യരമന്നിയേ തവെഴ്ണീറടിഞ്ങുപോജ്‌* അജ്കിരമതില്‍, നിവർ തിഗ്ണുയില്‍ കേറിനാ- തപരിനിലഭകൊണ്ടെവര്‍ തിന്ന കീഴിലായ അതുമഫലമാംറിഡൌ ജീവരാത്ഥമായ്‌ നിലവറ കുടന്നിരുന്നാഗ്നേയ പീഡ്യാരിം ഒരുവിധവുമനലശമരുന്ദോയതില്െ്ളു- മെത്തിജവലനന്‍ രഹിച്ഛിച്ച പത്തനം. ബ്്ൂലത്ര താഴിചുകാം നടത്തും വിധൌ പലര്‍. വെന്തു വെണ്ണീറായ്‌' ചമഞ്ഞു രപാടന്നം
- 196.
കിലനരര്‍ ഇജിക്കവോ, കേഷില്‍ സ്വപ്പിക്കവേ, ഛീത്തവാമക്ഷേതി ചിലര്‍ പ്രയദ്ിചകവം മദനമഷമതിനു ചിലര്‍ മത്തരിച്ചോടവേ, മദ്യക്കായം ചിലമ കഷ്യിലെടുക്കവെം പകിടകളി പടിമവഭര്‍പാശി ചതെന്നിവ പ്രാരമുത്സാഹമായ്‌' കേഷില്‍ കുഷിക്കവെ, വമിക്കെരവകാശവദദസ്ഥാപനത്തിനായ്‌' വാരം വടി കേഷില്‍, കരത്തില്‍ ധതിചവ ൂപണര്‍ നിരപിടകമതിലുദ് നാണ്യം തൃ കൃത്യമായെല്റ്റികണംഃ മനാഷീ-വ, ഗശനതലമതിപരുഷമഗ്നിയും ഗുസ്നിയാം ശന്ധകുപ്പറേയയം വമിച്ച മദ്ധിതില്‍!_
ഇര മാതിരി വമ്്റനകം ആരെയാണ്‌ രസിപ്പി ക്കാതിരിക്കുക. ഗ്രുവന്‍െറ തപശക്തി മൂലം ലായുസ്തം ഭനം ഭവിക്കയാല്‍ ഉണ്ടായ അവസ്ഥാന്തരങ്ങളെ നമ്പ്യര്‍ ഖശ്സ്റിചിടട്ള തിനെ അനുസ്തരിപ്പിക്കുലാ൯ പ്രസ്ത്ത ദാ ഗം സവ്വഗാ പഠ്യ്യാപ്ലമാണട്‌. സാറയുടെ ഗദപണ്ണുനം വാ യിക്കുന്ന അവസരത്തില്‍, /ഗാഥ"യിലെ യശോദയുടെ ഗര്‍വന്സ്നുനം, ഭാവുകന്മാരുടെ സ്തൂതിപഥത്തില്‍ എത്താ തിരിക്കുകയില്ല. ആദശവാന്മാരായ പൃറ്റകവിപുംഗവന്മാ രില്‍ പലരേയും ഈ ഖിശിഷ്കകുവി സേവിച്ചുകാണുന്ന തു പ്രശംസാഫ്ഥമായിരിക്കുന്നു. ഏഴ്ുത്ത പ്ലനെപ്പോലെ ത ത്വചിന്താരത്നങ്ങളെ കാവ്യരൂപത്തിൽ പ്രകാശിപ്പിക്കു ന്നതിനും, കവി, യഥാവസരം യത്നിച്ചു കാണുന്നുണ്ട്‌. ചുരുക്കത്തില്‍, വേദവിഹാരം വേടപ്പണയികളും, സാ ഫിത്യാരാധകന്മാരുമായ സകല സഹ്ൃദയക്കം സന്തോ ഷത്തേയും, സ്വാന്തനിര്‍വ്ൃതിയേയും നല്‍കുന്ന മരു തത്ത
- 197
മ കൃതിയാണെന്നു നിസ്സ്റംശയം പറയാം. മഹാകവി ല. േത്തോഠം പ്രസ്തുത കൃതിയെപ്പുററി ഇങ്ങനെ അഭിപ്പാ യപ്പെട്ട കാണ്ടന്നു:--
“കെ. വി. സൈമണ്‍ അവര്‍കളുടെ 'കവിതാവസാ ൯ വേദത്തില്‍ (ബൈബിളില്‍) പിഹരി ച്ചതിന്‍െറ ഫ ലമാണ്‌* വേദവിഫാരമെന്ന ഈ ഗാഥാ പ്രബന്ധം. സ്പ ത്രപ്രായങ്ങളായ ശുഷ്ടവാക്യങ്ങഥംകൊണ്ടു്‌ നിബദ്ധമാ യിരിക്കുന്ന ബൈബിളിലെ പ്രഥമ ഗന്ഥത്തിന്‍െറ (തല്ല ത്തി പുസ്തകത്തിന്‍െറ) ഒരു ഭാഷ്യമാണ്‌ ശ്രീമാന്‍ സൈമനെറ തൂലികയാല്‍ സമ്ധാദിക്പ്ലൊട്ടിരിക്കുന്നത്ള്‌. പ്രമേയത്തിന്‍െറ പവിത്രതയും, പ്രതിപാദനത്തിന്‍െറ പിചിതൃരതയും ഈ മൃതിയെ തൃയത്തി നിത്ത്തന്ന രണ്ടു കന കത്തുണുകളത്തെ."
അദ്ധ്യായം 12
വെണ്മന്നിപ്രസ്ഥാനം
പെണ്ണി, ശീവൊള്ളി, നടപം തടത്ങിയവര്‍ം സം വം ടത വരം
ഒരുകാലത്തു നപ്പ നിലയും വിലയും സിദ്ധി ച്ചിരുന്ന ഏതാനും കവികുളെപ്പൂററിയാണു്‌* ഇവിടെ പ്രതിപാദി കഒവാന്‍ തുടങ്ങന്നത്കു്‌. വെഞ്മണിനമ്പയരിപ്പാടന്മാര്‍, നടു വത്തുനമ്പുരിമാര്‍, ശിലൊള്ളി മുതലായവര്‍ അടുത്തകാ ലംവരെ കാവ്യയലോകത്തില്‍ ആരാധനീയന്മാരായിരുന്നു. അന്ന്‌ അവശ്ടണ്ടൊയിരുന്ന പേരും പെരുമയും ഇന്ന്‌ മി ക്വാവം അസ്ലമിച്ചിരിക്കയാണ്ട്‌*. എന്നിരുന്നാലും സാ ഫിത്യചരിത്രത്തില്‍ ഗബ്ജ്യമായ ഒരു സ്ഥാനത്തിന്‌ അ പര്‍ ഇന്നും അഫഥരത്തെ. മണിപ്രവാള ശുദ്ധി, ത്രോതൃപേ യമായ ശമ്ബയനിബന്ധനം, പ്രാസനിഷ്ഠസം, ഫലിതപ്പ യോഗചാതൃര്യം, എന്നു തുടങ്ങിയവ ഈ കവികളുടെ കൃ തികഠംക്കുമ്മ. വിശേഷ ഗുണങ്ങളാണ്‌. മേല്‍പ്പറഞ്ഞ പ്രസ്ഥാനത്തിന്‍െറ ജനയിതാവു പുനോട്ടത്തു നമ്പൂരി യാണെന്നാണു” ചിലര്‍ പറയാവള്ളത്ക്‌. എന്നാല്‍ ഈ പ്രസ്ഥാനത്തിനുലേണ്ടിടത്തോളം വികാസവും ശോഭയും വരുത്തിയിട്ടുള്ള തു വെബ്മണിപ്രദുതികളാണെന്നു നിസ്സം ശയം പറയാം. ആധുനിക ഭാഷാകുവികളില്‍ ആരുംത ന്നെ ഈ വിഷയത്തില്‍ ഇവരോട കിടപിടിക്കുമെന്നും തോന്നുന്നില്ല.
199.
*കാലാരാത്തി കുനിത്ഞിടുന്നത്രവരെക്ഷാള്ലം തപാചെയ്ത്്‌ തല്‍ ഭക്കാലം പതി പക്ത്തെടുത്തൊരു കര്ധികക്കുന്നിതല്‍റ കഞ്ഞാമനേ, കാല൯വന്നു കയത്തുനിന്ന കയെന്‍കാജില്‍ കുഴംനിടടിടു_ കാലത്തചക്ലോവറിരു൯കഥ കഴിക്കേണം മിഴിമക്കോണിനാല്‍? “പച്ചിചച, പൂം പൂലി, വണ്ടെലി, ഞങ്ങ, പച്ച പ്രഭയന്നുതൊട പലമാതിരിയായ ഷം, പര്യകഴിങ്ങു പനരിച്പുരുകാല്തിത്താം കളില്‍ കിട ചയ കമ്യു കുളി കലികാല." (രീവൊോളജ)
എന്നിങ്ങനെയുള്ള സുലഭിത പദ്യയങ്ങളിലെ ശൈലികളും, പ്രാസപ്രയോഗങ്ങളും, ഫലിതങ്ങളും മറവം ആരെയും ര സിപ്പിക്കുവാ൯ മതിയായവതന്നെ, ഫാസ്ത്യരസത്തില്‍ വെണ്മണിയോകാഥം ദുമലേക്കിടയില്‍ നില്ലയന്നതു ശീ ലൊള്ളിതന്നെ. “ഭാത്യൂഫസന്ദേശാ' മലയാളത്തിലെ സ ദ്ദേശകാല്യ്യലഹള കഠംക്കിടയില്‍ അവയുടെ തിടുക്കം ത ടുക്കുവാ൯ന്‍വേണ്ടി ശിവൊളി നിമ്മിപ്പ ഒരു ഹാസകപി തയാണല്ലൊ. തന്മയത്വമുള്ള പല കവിതകളും ഇവരു ടെ ധൃതികളില്‍നിന്ന്‌' കൃദ്ധരികത്തെക്കവയായുണ്ടു.
ഭ്തിണ്ണാഭചന്നിട്ട തീയില്‍കതേളിവിനെട്ട തിള. ജ്യന്ന പലൊട്ടപൊന്നില്‍.. കരി്സുംകൊന്ടെകക കാാതടവിലൂടരുടള്‍ മുക്കിമുക്കില്‍പ്പതതങ്ങി കത്ണണുംപാത്തങ്ങു നനിന്നിടത ചൊടിയിണകൊ- ഒ്ടതിഷ്യതിക്കിക്കം കണ്ണ കുഡ്യാണം്ുന്‍ കളതരകമല- ക്ട്്തനഷ കണ്ണ്ണിലാമോ?? *ഞാനയച്ഛകടക്കള്ണം -- ആനഷ്ഷായെറ തോഴിയും മാനിയാതെന്തു പാഞ്ചി --- ആനയാനയുമാനയുയം?
_200 --
ശദ്ഭാഫീനം ശശാനാമലതരയശസാ കേരലേ; ാക്ഥ- വരാഥില്‍ സ്ചരിമം സിതമണിധരണീദേവഹായ്യയവയ്യന്‍ ഡ്രഭ്കാരത്തോടെതൂക്കം കുവികരിനിടിലം തച്ചൂടഷ്യമ്പോമ നിദ്ധ- ഫര്മാരം പൂട നീഴ്യാമൊതു കുറുനരികയഷ്സുദമോ കുന്നിപോും? (വേദ്യണ്ടി) എതു സുഖപ്പദമായ രചന! ഇതിലെ പ്രവാഫസാരജ്ല്യം ആരെയാണു” ആനനദ്ിപ്പി ക്കാതിരിക്കുക !! വെണ്മണി മഹന്‍നനുരിപ്പാട്ടിലെ, ചലേ ചാലിച്ച ഗോപിക്ഷറി വള പൂസിയ൯മോതിരം ന്തപുരം ഒപ്പ ന്നേലസ്സറോലപ്പാളിക്കോണകുമണികഴലില്‍ പീജി പൃമാലികുടി കാല മെയ്‌ ചേയ മുററത്തിണയിലിടയക്കിയോടൊത്തെ പതോ൯ കോലും രകരക്ാണ്ടുമോദ്യം കതുകമാടമരും കോലമാലംബനം മേം?
ഹന്ന. ൃണ്ണിക്കൃ സ്റ ലണ്ണനയും മറരം എത്രമനോ ഹരമായിരിക്കുന്നു!
0ക്കാണുന്ന ചരചേരം മുഴുവനും കല്ലാന്തക്ലങ്ങളില്‍, തിക്കാതേ ജാരദധിലക്കിയവനംമചയ്കും ജഗന്നാഥ മര്‍ടക്കാമ്പി്കഷ നിനച്ചുകൊള്ളക സദാ സംസാരബ്ഖന്ധം വിട നിക്ഷാലത്തിതൂപോലെ മഭററാത മരുന്നില്ലെസറ മാലോകുരേ!
എന്നും മറവമുള്ള നടുവത്തല്ലുനെറ പല പട്ങ്ങളും രച നാഭംഗി കൊണ്ടും അത്ഥചമല്‍ക്കാരംകൊണ്ടും അത്യന്തം ആസ്വാല്യയമെന്നേ പറയാവു.
അകൃത്രിമമായ കവിതാവാസനയാല്‍ അനുഗൃഫീ തന്മാരായ ഈ കവിമുദ്ധാസ്ത്ന്മാരുടെ കൃതികളെ, കാല പ്രപാഫത്തില്‍ അതിദൂരം തള്ളിക്കളഞ്ഞത്‌; ശൃംഗാര ചിഷയത്തില്‍ അവക്മണ്ടായിരുന്ന അതിരററ താല്ലയയം ഒന്നുമാത്രമാണ്‌. ഒരുപക്ഷെ അന്നത്തെ കാലമോ, സമു
201 --
ദായമോ, പരിചിതലോകമോ ആയിരിക്കാം കവിതാഭ ശത്തെ വഴിപിഴപ്പിക്മചാന്‍ ഇവരെ പ്പേരിപ്പിച്ചതെ ന്നേ കരുതുവാന്‍ തരമുള്ളൂ. സഭാ അസാത്വിതമായ ശം ഗാരത്തില്‍ മാത്രമേ “സൃഷ്ണി ച്യമണ്ണില്‍ മഷിക്ൂട്ടി ദുഷ്ണന്‍? എന്നു” ബ്രഹ്മാവിനെത്തനനെ ശകാരി ച്ചിട്ടു്മ “സിതമ ണിധരണീ ദേവഹവ്ക്ഷല രുന്നു" പരി ചയമുന്ദോയിരുന്നു ളള. ഒരു കലാകാധന്‍ ഏ്ന്നനിലയില്‍ സ്വകൃതികളില്‍ ശൃംഗാരം പ്രയോഗിക്ഷവാന്‍ വെഖ്മേണിക്കു സാധിച്ചിട്ടി ലല. രചനയില്‍ മാതമേ അഭ സാധിച്ചിടു. ശൂംഗാര ചന്ദിക, പൃരപ്പബന്ധം. കാമതിലകദാണം, ദ്ൂതിഭൂഷ ചരിതം, അംബോപദേശം മുതലായവ ഈ വിഷയ ത്തില്‍ കുപ്രസിഭധിയോംം സപ്പസിഡിയോ നേടിയിട്ടുള്ള. പയാണല്ലെ. വായനക്കാരെ കത്വ്യകതുകികളാകടിത്തീ ക്വോറന്‍, ദാവനാപുദ്്്റവം സാസ്ത്യാര്ുൂര്‍ലവ്യമായ കവി ഹൃടയം മള വക്ദ മാത്രമേ ഡാധിക്കയുമ്മ എന്നു പറ യേണ്ടതില്പല്ലെറ. വെത്മ.നിപ്രഭ്തികറ്ടെ ഖ്ൃതികഠം കാല്യ്യാദഗാത്തെ വളരെ അധ*പതിപ്പി ചക ഞ്ഞു എന്നു ഭളതു നിഡ്തുക്മൊണ്ട്‌. ഏന്നാല്‍ ഒരു സംഗതിയില്‍ ഇ വരെ പ്രന്യ്യേകം പ്രശംസിക്കവാനണ്ട്‌. ഗ്രം ഗാരവണ്ണുനു കളിലാണെന്നുലരികിലും കേരളീയത്വം വരുത്തുവാന്‍ ഇ പര്‍ യത്തി ച്പിരുനവെന്നുള്മു താണ്‌ അമ്ള്‌. കേരളീയ ജീ പിതത്തിലെ ആഭ്യയത്തെ നേട്ടമായിട്ടുക്കടി വെര്ഡസ്ിശ്ലം ഗ്രാരത്തെ കല്ലിക്കാമെന്ന തോന്നുന്നു. വള്ള ത്തോളിനെറ തൂംഗാരം ഇതിനെ ഒരു സാസ്പയരിക്കപ്പെട്ട രൂപമായും കണക്കാക്കാം, പസനുയും രസികത്വര്യം തികഞ്ഞ ഇല രുടെ കവിതകഠം അജഞ്മച ഞ്ചഭേദംക്രടാതെ സകുലരേ
20
_ 202
യും രസിപ്പിക്കുവാന്‍പോരുന്നവയാണെന്നു നിസ്റ്രംശയം പറയാം.
ഫാ! തദധിജതന്‍റ കവനം കുടിമാദിടാത്ത-_
പൈതങ്ങള്ം തലകുക്കി രസിച്ചു കേക്കും? എന്ന്‌ നടുവത്തുനമ്പയരിയെപ്പററി മഹാകവി ഉള്ളൂര്‍ പ്ര സ്ത്ാവി ച്ചിട്ടുഭമ തു” ഇവരെയെല്ലാം പൊരുവേ സംബന്ധി ക്ുന്നതുതന്നെയാണ്ട്‌. വെബ്മണിമഹന്‍ നമ്പൂരിപ്പാട്ടിലെ “പാഞ്ചാലീസ്വയംവരം" തുളമലും, നടുത്തുമഹന്‍െറ മ ഫിഷമദ്ദനം" വഞ്ചിപ്പാട്ടും ദ്രാവി്ധവ്ൃത്തത്തില്‍ എഴുതി യിട്ടുള്ള രണ്ടു നല്ല മൃതികളാഷന്നു.
കുഞ്ഞിക്കുടടനതമ്പുരാ൯.
വെബ്മണിപ്പഭതികളുടെ അനന്മരാവകാശികളാ യി വത്തിച്ചു' ദാഷാകവിതയെ മേല്പറഞ്ഞ ന്തൃതനപദ്ധ തിയില്‍ക്രടി നയിച്ചു; വിജഗ്രിലാളിതന്മാരായിട്ടുള്ളവ രില്‍ അധഗ്രഗബ്ജനാണ്ട്‌* കൊടുങ്ങല്ലൂര്‍ കുഞ്ഞിക്കുട്ടനത മ്പരാ൯. &താരേശാസ്ൃത്തിലോമവ്മുക്ില്‍മുടി ചെറുകാറേറററു ചിന്നിക്കയത്തില്‍, പേരും നടപുസ്തകുടത്തച്ചുമുലകളണിച്ചട്ടമേ ചേവ്റ്വച്ച്‌ നേരേ നില്ന്ന ബാലത്തതണികറം നടുവില്‍ ബാധികാപഠഠശലോം-. ഭൂവാരേ നാണിച്ചുനിന്നോരഴകൊഴകിസ പെണ്‍്പൈതലേതായിരിക്കാം?” എന്നിങ്ങനെയുളള കുഞ്ഞിക്കുട്ടന്‍ തമ്പ്രാന്‍ തിരുമനുസ്ണ്ലി ലെ നിസറ്റൂസന്ദരവും, അക്ലിഷ്ടമന്മോഫരവ്യമായ കാവ്യ വാണീപ്രവാഹം സഹ്ൃദയഹൃദയങ്ങളെ എത്രകണ്ട്‌ ആ മോടിപ്പിക്കുകയും കന്മഭിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുവെന്നു പ റഞ്ഞറിനിക്കുവാന്‍ പ്രയാസം. “ശബ്ദങ്ങളെദ്ദാസരെയെ
_ 203...
ന്നപോലെ, ശരിക്കു കീഴ്‌നിത്ടിയ ശക്തിയുക്തന്‍' ത ന്നെയായിരുന്നു തിരുമേനി. ഏതാശയത്തേയും ക്ലനേശര ഫിതമായി മെന്ദസ്സില്‍ ഒഴ്ിക്കുവാന്‍ ഈ ശബ്ദുപ്രജാപ തിക്കുണ്ടായിരുന്ന പാടവം അത്ുതാവഫമെന്നേ പറ യാവു.
തമ്പരാനന്‍െറ സ്വതന്തക്ൃതികളില്‍ പ്രഥമഗണനീ യമായിട്ടുമുള തു “കരള "മത്രെ. ചരിത്രപരമായ ഒരു കാ വ്യയം എന്ന നിലയ്ക്ു' അതിനു കേരഴ്ചസാഫിതൃചരിത്ര ത്തില്‍ ഒരു മാസ്ത്രസ്ഥാനമുണ്ട്‌. 'നല്പഭാഷ'മുതലായ ൭ തികഠം തമ്പരാന്‍െറ ഭാഷാപദസ്വാധീനതയെ പ്രസ്സ ഷ്കൂമാക്കുന്നു. ഏതാനും കേരഭീയ കവികളെ ദാരതകഥാ പാതരങ്ങളോടു സാദുശ്യപ്പെടത്തി ചമച്ചിട്ടുമ്മ ഒരു കൃതി യാണ്ട്‌' കുവിഭാരതഠ്‌. തിരുമനസ്സിലെ കവിഭാരതമാണു* മുദൂരിന്‍െറ കവിരാമായണത്തെ രംഗപ്രവേശം ചെയ്യി ക്കുവാന്‍ ഹേതുവാക്കിയതെന്നുമമ. സംഗതി പ്രസിദ്ധ മാണല്ലോ. തമ്യരാനെറ പലവക ുത്തുകഠ"തന്നെ നല്ലൊരു സാഹിത്്യസമുച്ചയമാണ്ട്‌. അവിടുന്നു പലപ്സ്യോ ഴായി രചിച്ചിട്ടുള്ള കൃതികളെയെല്ലാം ശേഖരിച്ചു, ഭാ ഷാപ്രണയിയായ കോട്ടയ്ത,ല്‍ കൃഷ്ണവാരിയര്‍ അവര്‍കഠം ഏതാനും ഭാഗമ്ദളായി പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തിയിട്ടുമ്ള വില രം ഇവിടെ പ്രസ്താവയോധ്ലമാണ്യ്‌.
എന്നാല്‍ “സരസഭ്ദതകധികിരീടമണി'യായ അ ഖിടുത്തെ യശ:പതാക മേല്പറഞ്ഞവയില്‍ ഒന്നുകൊണ്ടുമ ല്ല സാഫിരതൃലോകത്തില്‍ സുപ്രതിഷ്ഠിതമായിട്ടുള്തു തു്‌ അതിപിപുലവും, ബഹുവിധ ധദ്മതത്വനികേതനവും,
204...
4പ്യ്യാസശ്രീമഹഷിപിനിമ്മിത'വുമായ ത്രീമഹാഭാരത ത്തെ /തനിച്ചു മുവാണ്ടിടകൊണ്ട്‌" അവിടുന്നു തത്ജമ ചെയ്തു; ആ ഏക സംഗതിയഷാന്ട്‌ തിരുമനസ്സിലെ യശഃ പതാകയെ ഏററവും ഉ.യത്ത്തുവാന്‍ കാരണമായത്ര്‌. മ ഫാദാരതത്തെ കണ്ണനും, എഴുിത്ത പ്ലുന്ും ഇതിനുമുമ്പു തന്നെ തജ്ജമ ചെയ്തിട്ടണ്ടെന്നുള്ളത്ു്‌ ഇവിടെ ലിസ്കരി ച്ചിട്ടില്ല. എന്നാല്‍ അവ രണ്ടും മുലത്തിലെ പല ഭാഗ ങ്ങളേയും ചുരുക്കുകയൊ, തൃജിക്കുകയൊ ചെയ്തുകൊണ്ടു ളു. സാഗ്രഹ രൂപം മാത്രമേ ആയിരുന്നുള്ള.. തമ്പു രാനാകട്ടെ, വിസ്‌തൃതമായ ആ ഗ്രന്ഥത്തെ ആപാദ ഡം വൃത്താനുവൃത്തമായി പരിഭാഷപ്പെടത്തുകയാണു ചെയ്തിട്ടുള്ള തു്‌, വ്യാസനെ വിപുലമായ ആ ഗ്രന്ഥ ത്തെ അത്ഥഭംഗംഭൂടാതെ വിവത്തനം ചെയ്താന്‍ വ്യവ സായസമ്പന്നനായ 'കേരളവ്യയാസന്നില്ലാതെ, മറെറാ രാഠംക്കും സാധിക്കുമെന്നു തോന്നുന്നില്ല. മൂലത്തിലെ പ്ര സാദാദി ഗുണദ്ഭഠം സവിശേഷം തജ്ജമയില്‍ വരുത്തി യിട്ടുണ്ട്‌. ഏററവും പ്രഡഥഗംഭീരങ്ങളായ ആൃശയങ്ങളെ വെളിപ്പെടുത്തുന്ന, ഭഗവല്‍ഗീതം, ലിദൂരവാഷ്ക്യം മുതലായ ഓഗങ്ങഥംപോലും തമ്പുരാന്‍െറ തജ്ജമയില്‍ അക്സിഷ് ങ്ങളായി തീനിരിക്കുന്നു.
നസേതോ വിദ്യതേ ടവ -- നായാവേോ വിദ്യതേ സതഃ
തേരപിഷ്ടാന്തേ -- സ്ത്രനയോസ്യത്വദശിിദ? 2-1. എന്നുളള ഗീതാപല്ലം തമ്പുരാന്‍ തജ്ജമചെയ്യിട്ടുമ്ളതി അ്ങനെയാണു്‌ :-- -
*ഇല്യാരുമതുണ്ടാവില്ലള്ള -- തില്ലാതാവിക്ലരഭിക്കലും ഇതു രണ്ടിനമുള്കന്തം -- തത്വദദിക കണ്ടതാം,?
ഇ ജു
ഇങ്ങനെ ഏറിയ ഭാഗവും അക്ലിഷ്ഠമായേ “നല്ല ഭാഷ? യില്‍ത്തന്നെയാണു്‌ എഴുതിക്കാണുന്നതു്‌ . സഠ്യപ്രകാരേ ണയും തന്യരാന്‍െറ ഈ മഫാഭാരതതജ്ജമ ദാഷാപദ്ൃ സാഹിത്യൃത്തിന്ന്‌ അനഘവും ആമുല്യവുമായ ഒരു നേട്ട മായി പരിണമിച്ചിട്ടുണ്ട്‌. പ്ാസകൃതിയെ ഇങ്ങനെ സ മഗ്രമായ ലിധത്തില്‍ കേരളീയക് പ്രദാനംചെയ്കു ആ ധീമാനെ, /കേരളവ്യാസന്‍"” എന്ന ബിരുദംകൊണ്ടു സ ഹൃഭയന്മാര്‍ ബഹുമാനിച്ചിട്ടുമമ തും സദ്യഥാ തുചിതമാ യിട്ടുണ്ട്‌.
അദ്ധ്യായം 13
പെണ്മണിക്കാലത്തെ മറ൨ കലികഠം, ൂട്ടവില്‍ കുഞ്ഞികൃഷ്ണുമേനോന്‍
വെണ്മനിപ്രദതികഠംക്കുമമ രപനാദംഗി സവി
ശേഷം സ്വാധീനമായിരുന്ന ഒരു സരസകവിയാണ്ട്‌' ഒ ടുവില്‍ കഞ്ഞികൃഷ്ണുമേനോന്‍ അവര്‍കഠം, ഖിനോദി ണി"യാണ്ട്‌ അദ്ദേഹത്തി നെറ ഏററവും പ്രധാനമായ ൭ തി. കാശിരാജാവിനെറ പുത്രിയായ വിനോദിനിയെ, പിരാടരാജാവായ മനോഹരന്‍ പ്രാണിഗഫണം ചെയ്തു ന്നതാണ്‌” ഇതിലെ ഇതിവൃത്തം. നാലു ഭാഗങ്ങളായി തി രിച്ചു രപിച്ചിടടുടമ പ്രസ്തുതകൃതിയിലെ മിക്ക പജ്ലങ്ങ മൂം സഹ്ൃദയഗ്ശൂാഘയെ സ്റഥാ അഷിക്കുന്നചയത്െ.
& ചരേന്‍വഴിതകംഴ്തി വികട്ടാര കത്ത കിടി
സാരം ഗ്രഷിച്ചു പരിതൃഷ്ഠി മയിക്ച കിത്തേ
പാരം പ്രിയം കുലതമ൯ മകരെബ്‌ വാന്നു
ഭാരങ്ങളാക്കവതിന്ത തരപ്പെടിലും*
്രീജംനകിരമണവംശമനാമയോഭ്ധയ-
താജാവിനെന്മകുമെ നല്‍കണഭമനാ മോഫം
ആയുന്മേബാല്ലാ ബച്ുവിക്രമി യോഗ്യനാമ--
ബ്‌നജാനി ആയതയികഷെന്‍കിട നിദയചമത്േ!?
മയി കാന്തിയാല്‍ മിഴിതൊളിഞ്ഞു കമാഴിമാകര-
യേകാ൯ തുടക ലൊഴക്കമബഭ്ധമാകും
ഭകാന്തരില്‍ ബ്‌ ഉജപരാക്രമമാണു മുഖ്യം
ഫേ കാന്തവിഗഫ! ജവാനിത്ിഞങുകൂടേ!?
ഹോ മത്തകാശിനി, പരിക്കു നീ യഥാതഥം.
ച്വേമത്തിനുത്മ വഴിഷത ഭതമിന്അതുച്
5207
എന്നിങ്ങനെയുള്ള പട്യങ്ങളുടെ ശബ്ദുസരന്ദയ്യം തന്നെ സഹ്ൃദയന്മാക് പുളുകജനകമായിരിക്കുന്നു.
മുലൂര്‍ പത്മനാദപ്പണിക്കരുടെ കവിരാമായണം സംബന്ധിച്ചു നടന്നു വാദപ്രതിവാദങ്ങളില്‍ ഒരു പ്രധാ ന പടം വഹിച്ചിരുന്നത്‌ ഒടുവധായിരുന്നു. കുവിരാമാ യണം മുതലായവയെ അനുകരിച്ചു 1074-ലെ “വിഭ്്രാവി നോഭിനി"യില്‍ “ചവിമൃഗാവലി" എന്നൊരു കവിത അ ദ്ദേഹം പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തുകയണ്ടായി. പ്രസിഭ്ധന്മാരായ ഏതാനും കവികളെ ഓരോ മൃഗങ്ങളോടു സാദൃശ്ൃപ്പെട ത്തി വളി ച്ചിടടുമ്മ താണു പ്രസ്തൂതകാല്യം. ലക്ഷ്ലിവി ലാസശതകം, കേരളവമ്മവലിയകോയിത്തമ്പുരാന്‍ തി രുമനസ്സിലെ ഷഷ്ണിപൃത്തി പ്രമാണില്ലെഴുതി അദ്ദേഹ ത്തിനു സമമദ്്യിച്ചിടടുക്ള. ഒരു കാവ്യൃമത്രെ.
ക്ൂട്ടുകവിതകഠം നദിമ്മിക്കുന്നതില്‍ ഈ കവിക്കുള്ള
പാടവം അസ്താദൃശമെന്നേ പറയാവു. “മപകോശ്‌, ച ണ്ഡാലീമോക്ഷം തുടങ്ങിയ ക്ൃതികഠം ഏതാനും കവി കഠം കൂടിച്ചേന്ന്‌' എഴുതിയിട്ടുള്ള രൂട്ടകുവിതകളാകുന്നു, പചിഷയവിഭജനാവസരത്തില്‍ കവിക്കു കിട്ടുന്ന ഭാഗം എ, തൃതന്നെ ശുഷ്ഠമായിരുന്നാലും, അതു മേനവനെറ മൂലി കാചാലനത്തില്‍ ഏററവും സുദ്ദരദാഗമായി തീന്നകൊ ളം. അത്രത്തോളം രസികാഗണിയാണു മൌോവന്‍. ച ണ്ഡാലീമോക്ഷത്തിലെ--
്ഭപല ഫടിതച്പയോഥ ഗാന
കലവികളിര്ച്ുകാ പററ തദസമ
അധവ തട പോലാ ഫാ ഖാ
ബിലവിളി സാധകുമാക്കി വാങ്ങിടുനി
208
4ഒരുപിടിയരിജില്ല കാശ്ുകകശ--
അഅരുലവതെങ്ങനെരയന്നരിഞ്ഞുകൂടാ കരുമനയിതുകുണ്ടു നാഴി വെള്ളം "തരുവതിനുറവരായെരേത്തരില്ലം??
എന്നു തുടങ്ങിയ പട്ലങ്ങഥം എത്രകണ്ടു ഹൃദയാകുഷകമാ യിരിക്കുന്നുവെന്ന്‌' അതതു ഭാഗങ്ങം വായിച്ചുതന്നെ ഗു ഹിക്കേണ്ടതാണ്ട്‌, ഉപകോശയിലെ,
പാരില്‍ പെള്സുങ്ങേചാശപ്ഛേരുധന്ത ബലമുക്ടന ചിത്തിഷ്ചിവണ്ണം ചാരിത്രദ്ധവസനം ചെയ്തതു സമു ചിതമക്യക്കേമാന്നാക്ക ധീമ൯
ചേയിച്ചി! പ്ലയ്തിയുക്ക്‌ മാഭൂശരചിലമറി്മോര്‍കലാണമ്മ മപ്െങ്ങ-- ബ്മരില്ലേ! ഫന്ത! നി്ഃശക്കയവരെ ഫലൂദ നിനച്ചെന്ന വില്യം? എന്നു തുട്ടിയ പല പട്യങ്ങളുടേയും ആസ്വാദ്യത അ നുഭവിച്ചറിയേന്ടതുതന്നെ.
കണ്ടത്തില്‍ വദൃഗിസുമാപ്പിള.
ആധുനികഭാഷാസാഹിത്യത്തില്‍െറ പേര് പറയു ന്ന ഘട്ടത്തില്‍ പരേതനായ കെ. ഐ. വവഗീസുമാപ്റ്ി ൭യെ സ്തരിക്കാതിരിക്കുവാന്‍ ഭാഷാഭിമാനിയായ ഒരു കേരളീയനും കഴിയുമെന്നു തോന്നുന്നില്ല. കൊല്ലവഷം 11-ഠംന്തൂററാണ്ടിനെറ ഉത്തരാദ്ാം മലയാളഭാഷയുടെ അ ഭിവൃദ്ധിക്കു പ്രത്യേകം പ്രസിദ്ധി സബ്ാദിച്ചിട്ടു്ള ഒരു കാലഘട്ടമാകുന്നു. അക്കാലത്തു വാണിരുന്ന വലിയകോ യിത്തമ്പുരാന്‍ തുടങ്ങിയ കുവിസാധൂരഭയമന്മാരുടെ രംഗ പ്രചേശത്തിനുപോലും സ്ൃത്രധാരത്വം വഫിച്ചിരുന്നതു വവഗീസുമാപ്പിളയാണെന്നുള്ള. വസ്തുതയില്‍നിന്നുതന്നെ സാഫിത്യലോകത്തില്‍ അദ്ദേഹത്തിനുള്ള സ്ഥാനം ശക ദേശം ഉഹിക്കാവുന്നതാണ്ട്‌.
_ 209.
വവശഗീസുമാപ്പ്പിള അവര്‍കളെ ഒരു സഹ്ൃദയാരം സാഫിത്ൃപ്പോത്സാഹകനും ന്നുള്ള നിലയിലാണു പല രും ചിത്രീകരിച്ചുകാണാവള്ള.്. എന്നാല്‍ അദ്ദേഹ ത്തിനുമ്ള സാഹിത്യജഞാനം അതിനേക്കാഠം ഉപപരിയാ യിട്ടുള്ള താണെന്നുഭുട, പസ്ത്ൂത ലിസ്തരിക്കുവാന്‍ പാടുള്ള. തല്ല. ഭപ്പൂവില്േദം അഥവാ യദുകലരാഘവം ആട്ടക്കഥ, എബ്ച്യായക്കുട്ടിനാടകം, കലഫിനീദമനംനാടകം, അത്ത ജനനം പത്തുവൃത്തം, സല്പരിതശതകം, കീത്തനമാല എ ന്നു തുടങ്ങിയ പല സല്‍ക്ഷൃതികളും വവഗീസുമാപ്പിളയു ടെ സാഫിത്യജ്ഞാനത്തെ വിളി ച്ചുപറയുന്നലയാണ്ട്‌. മ ലയാളമനോരമയുടെ പത്രാധിപരായിരുന്ന അദ്ദേഹം അന്നു പത്രത്തിലേയ്മക്ച പലല സാഹിത്യ്യകാരന്മാരും അയ ച്ചിരുന്ന കുത്തുകളും കവിതകളും പരിശോധിച്ചു ആവ ശ്ൃമമ്മ. ദിക്കില്‍ തിരുത്തലുകംചെയ്ത ചേക്ദകയായിരു ന്നു പതിവ്‌ എന്നുകൂടി അറിയുമ്പോഠം അദ്ദേഹത്തി ന്‍െറ സാഹിത്യമമ്മജ്ഞെതയുടെ ഷ്ലുകദേശരൂപം ല്യൃക്ത മാണല്ലൊ.
സാഫിത്ൃവിഷയത്തിലെന്നപോലെതന്നെ, കാഴ ത്രാണിയിലും അദ്ദേഹം പ്രശസ്തനായിരുന്ന. വവഗീസുമാ പ്പിളയുടെ ആത്മാവിനെറ പ്രതിഫലനമായിരുന്ന മനോ രമയെ രംഗപ്രവേശം ചെയ്യി ക്മൊത്രമല്ല, അറിലും കഴി വുമുള്ള സാഹിത്യകാരന്മാരെ കണ്ടുപിടിച്ചു പലപ്രകാര ത്തില്‍ അവരെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്ഷവാ൯ക്രടി അദ്ദേഹം ശ്രമിച്ചിരുന്നു. ആ യ്തരമത്തിന്‍െറ ഫലമായിട്ടുതന്നെയാ ണു പില്‍ക്കാലത്തു മറാകുവികളൂം സാഫിത്ൃകാരന്മാരു മായി പേര്‍പെററ പലരും തത്തല്‍സ്ഥാനങ്ങളെ പ്രാപി
27
20
ക്കാനിടയായതു്‌*. വവഗീസുമാപ്പ്ിളയും മലയാളമനോരമ യും ഉണ്ടായിരുന്നില്ലെമില്‍, സാഹിത്യത്തെ സബ്േന്ധി ച്ചിടത്തോളം തങ്ങറം ഇന്നത്തെ നിലയില്‍ എത്തുകയി ല്ലായിരുന്നുവെന്നു പ്യൂസിദ്ധന്മാചായേ കെ. സി. കേശവ പിള്ള, നടവത്തച്ഛു൯നന്യരി, കൊട്ടാരത്തില്‍ ശങ്കണ്ണി; എം. മുദയവമ്മരാജാ, ഒടുവില്‍ കഞ്ഞിശൃഷ്ണ്ുമേണോന്‍, കെ, സി, നാരായണന്‍നമ്പ്യാ൪, മലര്‍. ത്മനാഭപ്പൂണി ക്ക൪, മുക്കോത്തു കുമാരന്‍ മുതലായി പലരും ഓരോ അ വസരത്തില്‍ തുറന്നുപറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്‌'.
വലിയകോയിത്തമ്പുരാന്‍െറ പാണ്ഡിത്യവും പ്രോ ത്സാഹനപാടവവും രാജകീയവും, വവഗീസുമാപ്പിളയുടേ തു പ്രജാപരവുമായി രുന്നു. അവ രണ്ടും്രടി സമ്മേളി പ്പ തിനന്‍െറ ഫലമാണു” ആധുനി കമലയളേസാഹിത്യത്തി അ കൈവന്ന സരഭാഗ്കമെന്നു പറയാവുന്നുതാണ്ട്‌.
അന്നത്തെ ഭാഷാന്തരീക്ഷത്തിലെ ദീപ്ങ്ങളായ രണ്ടു തൃദയതാരങ്ങളായിരുന്നു വവഗീസുമാപ്പിള അപര്‍ കളം വലിയ കോയിത്തമ്പുരാന്‍ തിരുമനസ്സുകൊണ്ടു. വ ൨ഗീസുമാപ്പിിഒയുടെ അത്യൃത്സാഹവവം ലലിയകോയിത്ത നൂരാനന്‍െറ സഹായവും അന്നില്ലായിരുന്നുവെ്ധില്‍ പി ലൃച്ാലത്തു സാഹിത്യയനഭോമണ്ഡലത്തില്‍ പ്രോജ്വലങ്ങളാ യി തീന്ിട്ടുമ്മ അനേകം നക്ഷതൂതല്പജങ്ങം രംഗപ്രവേ ശം ചെയ്യുകതന്നെ ഇല്ലായിരുന്നു. 1061-൭4 കോട്ടയ, വെച്ചു നടത്തപ്പെട്ട കവിസമാജവം അതിനെത്തുടന്ന മ ലയാമഭാഷാപരിഷ്ഠ,രണാത്റം പില്്ാലത്തു തുടങ്ങിയ “ദാഷാപോഷണിസഭ്‌യും കേരളത്തിലെ വിഭവജ്ജനങ്ങ
൧11
[1] ഏകീകരിപ്പിക്കുന്നതിനും, അവരുടെ ശക്തിയെ ഭാ ഷാപ്പോഷ:ണാതിം വിനി യോഗിക്കുന്നതിനും വഴി തെളി ക്ുവിട്ടു. ഈ സദച്യവസായത്തില്‍ സകലവിധ സാര്വധ്ൃ വം വഫിച്ചു്‌, സാഹിത്യരഥത്തെ, മുന്നോട്ട നയി പ്പിരുന്ന ത വവഗീസമാപ്പിഭയുടെ ഭത്ധാഫശക്തി മന്നുമാത്രമാ യിരുന്നു? എന്ന സഹൃടദയവയനായ പി, വി, ഷ്ദ്ല്്വാ മ്ൃര്‍ അവര്‍കഠം പ്രസ്താവി പിട്ടു കതക്‌ അതിശയോക്തി സ്പൃരമില്പത്ത ഒരു പരമാത്റം മാത്രമാകുന്നു
എടമരത്തു വികൂര്‍,
വെഖ്മണിപ്പ ദൃതികമുടെ കാലത്തു ജീപി ച്ചിരുന്ന മഹാനായ ഒരു കവിയാണ്‌, സുപ്രസിഭാനായ എട മരത്തു കെ. വിഷ്ലര്‍ അവര്‍കഠം. മാത്നമാ്ം കിളി പ്പാട്ട്‌, പഴയപന്നേ മരനാ, വിരിപഠ്യം, നരശ്പ ല്ലം, മോക്ഷപ്പദ്ം, മിശിഫ്ചരിത്രം ദാരുപത്തിനാലുവൃയ ത്തം സ്യൂതിരത്തമാല എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടനേകം ധൃതികഠം ഇയ കവിയുടെ വകയായിട്ടണ്ട്‌. പ്രേഷിതവവ്യനായ തോ മ്മായുടെ ജീപിത പരിതം മുന്നുപാദശഭളാക്കി നിധ്മിച്ചി ടടൂമ്ള. ഒരു വിശിഫ്യഗ്ൃതിയാണു മാര്‍തോമാപഠ്(, പദ ലാകിത്യം, ശബ്ദൃശുദ്ധി, മനോധമ്മം മുതലായ കാവ്യഗു ണങ്ങഠം മിസ്റ്റര വികൂരുടെ എല്ലാക്ൂരതികളിലും ഒന്നുപോ ലെ, കളിയാടുന്നു. എറ്ുത്തച്ലുമനെപ്റ്യോലെ ചിലെടത്തു്‌ ഈ കലിയും ഈശ്വരപദ്യായമ്മമെ ധാരാളം പ്രയോ ഗിച്ചു കാണുന്നുണ്ട്‌. മര്‍തോമച്യത്തിലെ താഴെ ൂദ്ധ രിക്കുന്ന അഗം നോക്കുക:
219
അമലാത്ഭതനായോരീശവര൯ വിശവശവരന്‍, അമരാധീശന്മാരെ പാജിച്ചു സ്വത്തില്‍, അമരുമാദിനാഥനവ്ൃയനനാമയ൯ കുലിതാനന്ദന കല്യന്‍൯ കവല്യംലയന്‍ ലസ്ത്രന്‍ കറുകോജ്വലഫീനന്‍൯ സവ്കമാധുരൃശീല൯ നി്മമ൯ നിരങ്ജനന്‍ നിത്യനത്തുദാരജയന്‍,
നിലാകാരന്‍ ജരികുരേണ്ൃനിലയന൯ ബിശ്ചമന്‍ നിരാമയ നിരഫങ്കാരി സാര-- നിശ്ങയന്‍ നിരുപമ നിഴല്‌ നിരാഫാര൯ നിഷ്കിഷ്യന്‍ റിഷ്കന്മകന്‍ നിതിജമസ നിരാധരന്‍ നിര്‍ദ്യയാരൂപി ധംഭാധമമസാക്കിയായിടും അച്ഛയമാനസധനാം സ്വക്ഛദാസൂരന്‍ മദവന്‍ അക്ഛുന്നമോടപ്യൃവ്യം സവ്യ്പ്രാലകരനകാന്‍ ആദികാരണം തത്രതികകംകനാഥന്‍ പരന്‍ ആദിംതാടുള്ളിലെന്നിലാവസ്ധിക്കുടെ മുദം
ബൈബിളിലെ പഴയനിയമത്തെ മുപ്പത്തിമുന്ന്‌ അഭ്യയാ യങ്ങളിലായി സംഗഹിച്ചെഴുതിയിട്ടുളള ഒരു കൃതിയാ ണു പഴയപാനു. അണ്ല്റോസുപാതിരിയുടെ പറ്യങ്ങളി ലെ ലിഷയംതന്നെയാണ്ട്‌' ഈ കവിയുടെ നാലുപദ്യങ്ങ ളിലും അടങ്ങിയിട്ടുള്ള തു”. എന്നാല്‍ പദശുദ്ധി, മാധുള്ലം മുതലായവയില്‍ ഈ രണ്ടു കവികളുടേയും കൃതികാംക്കു തമ്മില്‍ അജഗജാന്തരമുണ്ടെന്നുമമതു പ്രത്യേകം സ്തത്ന ല്യ്യമാണ്ട്‌.. മിശിഫാചരിത്രംപാട്ട്‌ ഇരുപത്തിനാലു വി ഖിധവൃത്തങ്ങളിലായി എഴുതിയിട്ടുള്ള ഒരു നല്ല മൃതിയാ കൂന്നു. ഇതു സ്സ്രീകഠംക്കുലേണ്ടി പ്രത്യേകം നിമ്മിച്ചിട്ടു കള താണെന്നു താഴെപ്പറയുന്ന പട്്യംകൊണ്ടു്‌' ഉയഫിക്കാ ലുന്നതാണു്‌;- ലി
ൂത്ത൯പാനയില്‍ നിന്നെടുത്തു പൂനതതായ്‌ ചൃരിച്ചമോഭം ജര... സത്തെനില്‍ കപചെയ്യകകത്തിതു കിളിപ്പാട്ടായി വാഭംവിസാ
ടെ 213.
പുത്തനസതേതന്മാഴിമാക്ക പാടവതിനായ്‌ നിഷ്കിച്ചു നേരോരു്ട യോ. നഇത്തത്.പപടടതറിഞ്ഞു സന്നനമിനിക്ഷാശില്പുചസ്സേകണം..?
്തൂതിരത്തമാലയിലെ സ്ത്രവങ്ങം ഹ്ലല്ലാംതന്നെ കേ രളത്തിൽ പ്രചാരത്തില്ലിരിക്കുന്ന പല കീര്ഠനങ്ങളുടേ യും രീതിയിലാകയാല്‍ വളരെ സുഖമായും സുഗമമായും പാരായണം ൭ചയ്യ്യവാന്‍ കഴിയും. അതിലെ ചില ഭാഗ അം ഇവിടെ ഉദ്ധരിക്കുന്നതു വായനക്കാക്മ രസപ്രദമാ യിരിക്കുമെന്നു വിശ്വസിക്കുന്നു:-_
അകയന്‍നി രകഷക൯നിയിക്ഷിതിതക്ല പൂര
അക്ഷിംഗാചരപ്രകാരമുത്തവിച്ച ദൈവകമ
ലക്ഷ്യതമെരസ്തവന്നു േന്ത ചിന്തയുറമ നിത്യൃവും
രക്ഷമാശ്മേകിടേണമമന്നിലി ശോ പഷിമാം.
ആമയങ്ങാളായിറുമന്നൊരാഴമേറുമാഴിയില്‍
തആതമരയന്നപോലെ താണ താണ പോകുമെന്ന നല്‍
ശുമംചന്ന തൃഷകരേണ തമാങ്സി തമലല്ല മല്ലേ
നീ കനം നതമിങ്ങു സാദ്യമേകരീമരോ പാഫിമാം.ം
ര്രിശിഷാസ്ത്തി)
അമിതതരവന്മയ്യയണിലകമാരു വീഴം
അമരുമൊരുകുന്പേ തവചരണമെന്യയേ
ഇഫകരളി ലോത്താലപരഗതിയേത്ം
നി നൂവരകസ്വവേ ജയ ജഗതി വവേം
സുഹുണഗയ്ന പത്തേ മഫിതതരകീ ത്യ!
ഇിാമമോഴിവിത്തേ! ഫ്ലദയനയസത്തേ!
വിഥതയെമെന്നില്‍ തുറേയതളകമ്മേ
കഴിതകിപവരകുമ്യേ ജയ ജഗതി വന്നേ”? (ദേവമാൃകീത്തനം)
നിലിലജനപാലനം നിര്‍വികാരം പരം
സുഖസുഭൂഡമമാനസം സുസ്ലിതാഭാനനം
ടേ214-
അഘവികായനാശനം ആശ്വാസകാരണം അംഘടിതമനേരേഥം സദ്യശക്യം ജേം
ജഗദച്ിലവ്യാപിനം ജഡൃശക്തംനിജം നിഗമനിലയം നയസ്വാഭാവൃശ്‌ വരം വിഹതയക്കെസല്‍പൂജി തം തേജസാ ഗഗവനതലശോഥ്തം സമ്മ ക ഖം
(െടവസ്ത്ത)
കരുയോകര ജല ബാവാ, മണാന്തേക ജയ ബാവായേ കരുബാകരജധ മരഡോന്തകസയ ശരം തവകഴര്‍, ബാവാധേ. തരം തവമുപ്പ ബാവാദയം വരദം മമ ഫലൂദ! ബാവാമയേ വരണം മമ ഫ്ലൂഭി തരദ്ധം തറഃ കലപശരണം തവ കുഴല്‍ ബാവാ ക്ത്വേനപ്പിയ ബാവായും മക്ിവരപ്പഭ ബാവായേ കേട്ടേനച്ചി മുകരിരരച്പട സൃക്തിരകകര ബാവായേ പ്രാലാക്ോത്വര ബാവായേട സുരലോകായിപ്പ ബാവായെ പ്രലോദകേശംര സൂരലോക്ാധിപ പരി രതാ! ബാവായേ!??
(ബാവസ്റ്റതി)
ഇത്തരം കീര്തന ഏതൊരു ദക്തചിത്തത്തെ യാണ കേഠംമയിര്‍കൊരടമിക്കാത്തതുകു്‌* പൂന്താനത്തി ന്‍െറ കീമ്തനഠക്കു തുല്യമായ നില, മി. വിക്ലരുടെ കീത്തനങ്ങറംക്കും കല്ലിക്കാമെന്ന്‌' മദ്‌ഡ്കൃതഭാഗങ്ങറം തെളിവു നല്‍കുന്നുണ്ട്‌. ചിതരന്ിമ്മാണവിഷയത്തില്‍ കു വിക്കുള്ള, വൈദഗ്‌ ഭ്യൃത്തെക്രടി വെളിപ്പെടുത്തിക്കൊ ണ്ടു ഈ ഭാഗം അലസാനിപ്പുിക്കാം. ദേവമാതാലവിന്‍െറ ഖൃാകലാവസ്ഥയെ പിത്രീകരിച്ചിടടള്ള ഒരു പദ്യമാ ണിത്‌ :-- പീഴ്തും ശ്വസം തടട്നും ഭടട്ടയുടനേം ശങ്ഭപൊട്ടിഴത്തെറിച്ചും വാദ്യം കുറ്റീര്‍കഴിച്ചാത്തിരുമിഴികളടച്ചും മ്ികച്ചാടടനേരം
-915---
പാദ്ദ്നംം പത്തില്‍ വീണ്ടം ബച്ലുവിവിധമുരുണ്ടം പിരന്ദുമക്പലാപം ചീന്തും കീര്തിച്ചുമേധയം മരിയയുടെ മനം നിങ്ങമംകാത്തിടടെം
മാത്ുവക്ഷസ്സ്റില്‍ വിഹരിക്കുന്ന മണ്ണ്ിമിശിഹായുടെ ഒരു ചിത്രം നോക്കുക:--
*ശ്രീമതാവി൯മടിതനാരതിതികതുകം മ ടം നൽ ചാര്‍ ഭമയ്‌ ഭകഷിദ്പുണന്നാത്തല മലയൊട.സച്ചാത്രയാവസ്ഥയോടേ
മന്‍ കാസ്ത്യാകുറത്ഷോരൊ്‌ ചിരികിിളര ദൃഷ്ടി മേരല്ലോട്ടയത്തി
സാമരല്ലത്തോടുമേവ്യം മിശിഹ രിശ്വാച്യസ്സ്റാന്തിയോടോത്തിടുദ്ങന്‍
പന്തളത്തുതമ്പയരാന്‍൯. ൨. യയാ
സുപ്രസിദ്ധനായ പന്തളത്തു കേരളവമ്മ തമ്പുരാന്‍ സംസ്തൃതഭാഷയില്‍ അസാമാസ്ത്മായ പാണ്ഡിത്യം നേടി യിരുന്ന ഒരു 'കവിതിലകന'ത്രെ. രശ്മാംഗദചരിതം മ ഫാകാവ്യ്യം, വിജയോദയം, വഞ്ചീശശതകം, മാത്താ ണ്ഡദേവോദയം മുതലായവയാണു” ഇദ്ദേഹത്തിന്‍െറ പ്രധാനഭാഷാക്ൃതികഠം, ഇവയസ്ത്പുറമെ തജംമ്മ, അം ബരീഷശതകം, ശകുന്തള, ശ്രീമതി, ദധത്ൃവതി മുതലാ യി പതിനഞ്ചോളം ക്രട്ടുകവിതകമും തമ്പുരാന്‍െറ വക യായിട്ടുണ്ടു. 1090 മുതല്‍ ആരംഭിച്ച കവനകരമുദിയു ടെ ആവശ്യത്തെ പരസ്തരിച്ചു പല വിഷയങ്ങളേയും ആസ്സരദമാക്കി മറ൨ ചില കൃതികളും അവിടുന്നു നിമ്മി ക്കാതിരുന്നിട്ടില്ല. ൭ രിന്‍െറ മമാകേരളവും തമ്പുരാ ൫൯൨ രശ്മാംഗദ ലരിരുവും ഒദരകാലത്തു നിമ്മിക്കാ൯ തുടങ്ങിയ രണ്ടു മഹാകാല്യയ്ങമാണെന്നമമ. സംഗതി ഇ വിടെ പ്രത്യേകം പ്രസ്തറാവയോധ്യമാണു. പക്ഷെ തുമാ കേരളത്തിനുള്ള മെച്ചം രധറംഗഭചരിതത്തിനല്‍്‌ ഇ
-916-
ല്ലെന്നു സമ്മതിച്ചേ തീരു. പുരാണപ്രസിദ്ധമായ ഏ കാദശീമാഹാത്മ്യമാണല്ലെൊ രശാംഗഭചരിതത്തിലെ ഇതിവൃത്തം. പ്രാക്തനമായ കാവ്യ്യനിയമങ്ങളെ അനുക രിച്ചു ഗതാനുഗതികത്വേന ചെയ്തിട്ടു കള ഇതിലെ വത്സ നകം, അധുനാതനന്മാതെ ആകുഷിക്കുവാന്‍ ശക്തമായി ഭവിക്കുന്നില്ല. എന്നുവരികിലം രശവാംഗദ ചരിതത്തിലെ ചിത്രസമ്ം, യമകസ്്റ്‌ം തുടങ്ങിയവ വായിക്കുമ്പോഠം തമ്പുരാനെറ പദസ്വാധിനത, ““വാണിദേവിക്കുടയ നട ന്റ്യന്മലാം പഠ്മളറ്യയന൯" എന്നു പറഞ്ഞിട്ടുക്ളൂ തിനന്‍െറ അന്വത്ഥതം, ആരും സമ്മതിക്കുകതന്നെ ചെയ്യും.
*പവമനേനുമേററവും ജവത്താലവമാനതത്തെ വരുത്ലിടം ഫയ്ങാം നവമാ നരനാഥസേനയില്‍ച്ചേന്നവം മഠനത്തിലണങ്ങു രമോടിത്തേടി? എന്നുതുടങ്ങിയ പട്യങ്ങളില്‍ അത്ഥഭേദത്തോടുക്രടി ശബ്ദു്ങളെ അനായാസമായി ആവത്തിച്ചിട്ടുള്ളതിനന്‍െറ
ഭംഗി നോക്കുക.
കാവ്യയഗുണങ്കളില്‍ ഓജസ്സാണു തമ്പുരാന്‍െറ കൃ തികളിൽ മുഖ്യമായി കാണുന്നത്‌. ശബ്ദാടോപം പന്ത ഉത്തിന്‍െറ കൃതികളുടെ ഒരു പ്രത്യേകതയെന്നുതന്നെ പ യാം. ശബ്ദാലമാരത്തില്‍ തമ്പുരാനെപ്പോലെ ദത്തവേ ധാനുന്മാരായ കേരളിയകവികം അധികം ഉണ്ടോ എ ന്നു സംശയമാണ്ട്‌. പൂരമഥന പുരാണംപുണ്ലപൂര്റ്രൂരദതി ചാരുഫലായിതാംഗയഷ്ടി ബിര കരുദോപയോധി ഭവ്യം മുരഹയസോരരി സാദരം തരടട? 4കളപദമബലാി കനംോദ്യൽ കളകള മേളിത ഗീതി കേട്ടറക്കും കളയുമവധിൃതുതുക്ിത്താം കളരഘടാരടിതത്തിലത്തി രേ? (വവിജയോടജധ)
-917-
ഇങ്ങനെ യാതൊരു തടവ്യം ക്രടാതെ പായുന്ന അദ്ദേഹ ത്തിന്‍െറ വാഗ്വിലാസം ആരെയും അത്ഭൂതപ്പെടുത്തുന്ന തുതന്നെ. **സംസ്ലൃതത്തിലും മലയാളത്തിലുമുള്ള സകല ശബ്ദങ്ങളും അവിടുത്തേയയൂക്ട്‌ അഫമഫമികയാ വഫിച്ചി രുന്ന ദാസ്യം സഹൃഭയന്മാരെ ആശ്ചയയപരവശന്മാരാക്കി ത്തീത്തിരുന്നു'" എന്നു മഹാകവി മുകളൂര്‍ പ്രസ്താപിച്ചിട്ടു ഭളത്തു ഒരു പരമാത്ഥം മാത്രമാണ്‌. ദ്വിതീയാക്ഷരപ്രാസ വാദക്കാലത്തു്‌ തുകളൂര്‍പക്ഷക്കാരനായിരുന്ന തമ്പുരാന്‍ പ്രാസത്തെറ്റുററി ഇങ്ങനെയാണ്ട്‌ അഭിപ്രായപ്പെട്ടിട്ടു ളത്്‌:--
ഭരാന്ദാമതളു ലപികമക്ക സമഃനഅവ- മുണ്ടാകിലാക്കവിത കുഴതുകുദാത്രിയക്ു കുണ്ടാലതാശ്മമറിയാം കുറവാസിടാമത്മ കൊന്തോടിവാഷ്തൂമവനും സുരമിപ്പസ്മനം മുള്ളില്‍പരം ഗുണമിയന്നതു കൊണ്ടുമാത്രം കാള്ജിലും കന്തി പുറമേ ലറാവുംഭപാണ്ഞാല്‍; തൂമ്ളിക്കമാകലരാകത മോദിചേരും പുള്ജിക്കരംഗമിഴി കുടമുകമാക്ചമേകാം”
സസ്ത്ുതപദബഹുലമായ ഭാഷാരീതിയാണു തമ്പു രാന് അധികം സ്വാധീനമറയിരുന്നതെയിലും, ലളിത ഭാഷയില്‍ കവിതയെഴുതാനും തമ്മുരാനു സാധിച്ചിരുന്നു വെന്നുള്ളതിന്‌ മുട്‌ പ്ൃതപട്ങ്ങഠംതന്നെ ദൂഷ്ഠാന്തമണ്ട്‌. അത്രതന്നെയുമല്പ “തമ്മ” എന്ന കൂട്ടുകവിത തമ്പുരാ നു പച്ചമലയാളത്തില്‍ കവിതയെഴ്തുവാനുള്ള കഴിപി യെക്ര്ടി പ്രസ്പഷ്ഠമാക്കുന്നു.
രയദ്രവീരരസങ്ങളെ വണ്ണിക്കുന്ന വിഷയത്തില്‍ ത മട്ട
-918--
മ്പുരാന്‍ കേരളീയകവികളില്‍ ആരുടെയും പിന്നിലല്ല നിലകൊള്ളുന്നതു. പേണീസംഹാരം നാടകതങ്ജമത ന്നെ ഇതിനു ദുഷ്ാന്തമാണു. വിജയോദയത്തിലെ കിരാ താജ്്ുനന്മാര്‍ തമ്മില്‍ നടത്തുന്ന മക്തിപ്രത്യുക്തി, യു ദ്രാം മുതലായ ഭാഗങ്ങളും,
&ചൊടിച്ചഗ്രമാം കളട തള്ാന്നുതുക്ി?
എന്നു തുടങ്ങന്ന :“ഭീമപ്പഭാവഠ കവിതയും, രദ്രവീരര സമടദൃടെ പാരമ്ലതരയെ കാണിക്കുവാന്‍ പയ്യ്യാഘ്ൂമായവ യത്രെ. ചുരുശത്തില്‍ ഭാഷാകവിതയുടെ ഓജസ്റ്റ വദ്ധി പ്പി ച്ചചരില്‍ ശക്തനായ ഒരാഥംതന്നെയായിരുന്നു പന്ത മുത്തു തനുരാന്‍. അവിടുന്നു തീപ്പൂട അവസരത്തില്‍,
എന്‍പ്പന്തളകഷിതിധവന്‍ കുവിതാരസ്ാല-
ഭംാമ്ധത്തു മിന്നിയൊത കോകിലചക്രവത്തി
ഇയ്ധത്തില്‍ മതൃതമാഴിയെചചനകാമിഷേക--
സമ്പന്നമാക്കിയ മഫാ൯ ചരിത്രാതിമന്മാ!? എന്നു” മുള്ളര്‍ മഹാകവി വിലപിച്ചത്‌; വാസ്തവത്തില്‍ കൈരളീംദവിയുടെ വിലാപംതന്നെയായിരുന്നു എന്നു തിനു സംശയമില്ല.
ചതരപ്പടതികള്‍.
ഏകദേശം ഇക്കാവഘട്ടത്തില്‍ ജീപി ച്ചിരുന്നപരാ യി പേരുപറയത്തക്ക പല കവികഴ്ടം മണ്ടായിട്ടുണ്ടു്‌, അവരില്‍ കെ. സി, നാരായണന്‍ നന്പ്യാർ, വിദ്വാന്‍ മനേവിക്രമ ഏട്ടന്‍ തമ്പുരാന്‍, കാത്തൊമ്ളില്‍ അച്ചു തമേനോന്‍൯, കടത്തനാട്ട്‌ ഉദയവമ്മത്തമ്പരാ൯, കടത്ത
219 -
നാട്ട കൃഷ്ണുവാള്ലര്‍, പെട്ടരദിയം ലലിയരാമനിളയത്ത്‌ര കു വിയ്യൂര്‍ വെങ്കടാ പലയ്യുര്‍, ഒറവങ്കര നീലകട്റന്‍ നന്നൃരി രാജാ, കൊട്ടാരത്തില്‍ ശങ്കണ്ണി മുതലായവരുടെ പേ കഠം പ്രത്യേകം പ്രസ്താവയോഷ്ങ്ങളാണു്‌'. മണിപ്ര വാളത്തിന്‍െറ ഒംഗി എല്ലാവരുടെ കവിതകളിലും നല്ല പോലെ കളിയാടുന്നുണ്ട്‌. നാരായ ണന്‍നസമ്പ്യാരുടെ കു വിതയ്ലയള്ള ഒഴിക്ക്‌, സുശ്രാവൃയത എന്നി ഗുണങ്ങാം സ ലിശേഷം ദര്റാഘാഫാഒടളാകുന്നു. അമൃതരിമരാമണീയകം, ആകഷകത്വം എന്നിവ രാമനിളയതിനന്‍െറ കുവിതയു ടെ പ്രത്യേകഗുണങ്ങളായി പറയാം, ഒറവങ്കരയുടെ
"മര്ത്യകോരേണ ശഗോപീ'വസവനിര കുവാന്മാരു െടത്ചാരയെത്ത൯ ചിത്തേബഡിച്ച വ്ചീശ്വര! തവവ്വപനീതിക തെററില്ല; പക്ഷേ, പൊരത്താര്‍മാത്രവിതാ ത൯കണവ വിടുവനദ്രേഷിക്കുനും, സി വ്ൃത്യാ ന്ത്യം വൊനെക്ഷനിവിവളിലുദക്കൊല്ല കരതന്യൃരാശേ??
എന്നുള്ള രമണീയാത്ഥപ്പതിപാദകമായ ഒററഗ്ല്ോകും തന്നെ അദ്ദേഹത്തെ കുവിരാജപടത്തില്‍ അധിരോഹ ണം ചെയ്യിക്കുവാന്‍ പജ്യയാപയമായിരിക്കുന്നു. അസ്താദ്ൃശ മായ കവിതാവാസനു, വണ്ണ്നാ ചാതുയ്യം, അസ്തന്മായ ഫലിരുപ്രയോഗം, ശബ്ദഘടനാവലൈചിത്രച്ഛം എന്നിച രാജന്‍നമ്പൂരിയുടെ കവിതയ്മുയഭള, ചില പ്രതയേകഗു ണങ്ങളാണ്ട്‌. ഗജേന്ദ്രമോക്ഷം 8-൦ ഭാഗം, ബാലോപ ദേശം, നാരദോപാഖ്യാനും എന്നിവയാണ്‌ അദ്ദേഹത്തി നെറ പ്രധാനകൃതികഠം. ഒറവജംരയുടെ ഒററശ്്രോക. ഒം പലതും സഹ്ൃദയന്മാരെ തലകുലുക്കി രസിപ്പിക്കു ന്നവയാണ്ച്‌,
- 220
*താരുണ്ദകോധാഭാരത്തൊടും മതിപൃഥുകാടിത്ൃബിംബത്തിനേക്കാ-- ശരണ്യം തേടുമംഗത്തൊടുമുലകലിജ്യം മന്ദഫാസങ്ങളോടും, കാരുണ്യ്ടത്തര്ചാകിന കടമിഴിാഠം കോഴവിടേഴചമമേഴും പരാരണ്ണിക്കാആഅആവാഗ്ം പത്തുപതിപകിട്ടേഫി മേ! ടേഷിമോദം..?
എന്നുതുടങ്ങിയുള്ള “അം ബികാവിംശതി"യിലെ ഓരോ പ ട്്രവും ശബ്ദുപ്പയോഗചാതുറ്രത്താല്‍ സരസസരസങ്ങളാ ണെന്നുതടന്നെ പറയാം.
4കൊട്ടാരത്തിലെഴും കുവീദ്ദമണിയറം ശങ്മണ്ണി' അ ഖര്‍കളു.ടെ കാല്യനിബന്ധനം മിക്കവാവം കൊച്ചുണ്ണി ത്തമ്പുരാന്‍, കട്ടക്കയം എന്നിവരുടെ സമ്പ്യദായത്തില്‍ നിന്ന്‌ അധികം ഭിന്നമായിട്ടുള്ള തല്ല. പ്രാസനിബ്ബന്ധം ശങ്കണ്ണിയുടെ കവിതയ്മ,്മ പ്രത്യേകലക്ഷണമാണ്‌. നിരത്ഥപദപ്രയോഗം കുറെമ്രമടുമെമ്കിലും പദസ്വാധീ നത, ശയ്യാഗുണം എന്നിവ അദ്ദേഹത്തിന്‍െറ കുവിതക ളില്‍ നല്ലപ്പോലെ കടിയാടുന്നുണ്ടു:-
കാഞ്ജിക്കഴത്ച മൊഴിയും മിഴിയും പലൂദന്തം വജ്ചിക്ഷമിരിഷ്യമാസ്യവുമാശ്ര കുത്താ, ഭനഞ്ജില്‍ കുരുത്ത കുത്തുകുതതൊടെടുത്തു വേഥാല്‍ കൊങ്ിക്കനിത്ചവനെരുമ്മ കൊടുക്കമാരും?.
്പന്തിരന്ദഥ കുഴി്ങു വയ്മസ്ത്റാ-- മന്ത! ഫന്ത! ഖത! കേശവനടപ്പാാം അന്മരാഗമതിലന്നവനിരംം
ചിത്ത ചെയ്ത ചിതമോടത്തിചേടന്‍?
[| കേരവദാസചരിതം)
മി, ശതഃണ്ണിയേയും വെണ്മണിയുടെ തൃതനുകലിതാപദ്ധ
4...
തിയെ പോഷിപ്പി പിടടുഭമപരില്‍ ഒരാളായി കരുതേണ്ട
[1
ത്രാണ്ട.
മൂപ്പര്‍ പത്മനാരപ്പണികര്‍.
സുപ്രസിഭ്ധന്മാരായിരുന്ന ഒടുവം, കെ. സി, മുതലാ യ കവികേസരികളുടെ ഇടയില്‍ മുന്നതമായ ഒരു സ്ഥാ നത്തെ അഫ്ഥിച്ചിരുന്ന ഒരു വിശിഷ്ടകലിയാണു “സരസ കവി" എന്നപേരില്‍ പ്രസിദ്ധനായിത്തിനനിട്ടുളള. മുലൂര്‍ എസ്സ്‌. പരത്മനാഭപ്റൂണിക്കര്‍. ഹരിശ്ചന്ദ്രോപാഖ്യാനം, ധമ്മപദം, എന്നീ കിളിപ്പാട്ടുകളാണ്ട്‌ അദ്ദേഹത്തി ൯൨െറ കൃതികളില്‍, മുഖ്യമായവ. കൃഷ്ണാഇ്മുനവിജയം തുട ങ്ങിയ അനേകം അമ്മനേപ്പ്ുട്ടുകഠം, സന്ദേശഗീത തുട ങ്ങിയ തയഞ്ഞാല്‍പപാട്ടുകഥം, കചേലവൃത്തം മുതലായ കഥകളിപ്പാട്ടുകഠം, കളഹംസം തുടങ്ങിയ ഖണ്ഡകാല്യ്യ അറം, എന്നുവേണ്ട അക്കാലത്തു പ്രചാരത്തില്‍ ഇരുന്ന കാവ്യപ്രസ്ഥാനങ്ങളിലെല്പാം ഈ സരസകവി സ്വൈര മായി വിഹരി ചിട്ടണ്ട്‌. എന്നാല്‍ ഇവ ഒന്നുകൊണ്ടുമല്ല പണിക്കരുടെ യശസ്സ്‌ അധികവും സഹൃദയലോകത്തില്‍ സുസ്ഥാപിതമായിട്ടുമ്ള തു്‌. അന്നു പിഖ്യാതമായിരുന്ന കേരളമിത്രം", 'കേരളസഞ്ചാരി', “സുജനാനന്ദനി", “മല യാളമനോരമ?, മലയാളി, മുതലായ പത്രങ്ങളില്‍, സാ ഫിത്്യായോധനധുരന്ധരന്മാരായ അനേകം കവിലീരന്മാ രമായി പ്രചണ്ഡവും പ്രക്ഷോദജനകവുമായ ചില സമ രങ്ങറം നടത്തി വിജയത്രീലാളിതനായിത്തീന്നതിലാണ്ഞ്‌, ഇദ്ദേഹത്തിന്‍െറ കീത്തിപ്രചുരിമ നിലനിപ്ലന്നതെന്നു നിരാക്ഷേപം പറയാം. അക്കാലത്തു്‌ ഇത്തരം വാദപ്പ
209
തിപാദങ്ങം മട്ടം അസാധാരണമായിരുന്നില്ല. എന്നാല്‍ അതുമുലം, ഇക്കാലത്തു ചിലപ്പ്യോഠം കണ്ടുവരാവള്ളതു പോലെയുള്ള, സമുദായസ്സദ്ധയോ, പുരുഷദ്വേഷമോ അ ന്ന്‌ ആ മഥാന്മാരില്‍ തിരേ ഭവേരൂന്നിയിരുന്നില്ലെന്നു്തു. സംഗതി ഇവിടെ പ്രത്യേകം സ്തത്തവ്യയമാണു്‌. “തുത്തമ പുരുഷന്മാരുടെ ചിത്തം വ്്കത്മിലും തുലോം കഠിനം, നല്‍ത്താരിലും മുദതരംയ സത്യസ്ഥിതി പാക്കിലാക്കറി യാം!" എന്നു പറഞ്ഞിട്ടുള്ള തുപോലെ ഇവര്‍ പോക്കുള ത്തില്‍ എതിരിടന്നതു കണ്ടാല്‍ ഭയങ്കംരന്മാരായ ശത്രു ക്കാം എന്നല്ലാതെ തോന്നുകയില്ല. എന്നാല്‍ പരമാത്ഥ മോ നേര മറി ച്ചുമായിരുന്നു. വിസ്തരഭയത്താല്‍ ആവക സംഗതികമെപ്പററി കൂടുതല്‍ ഒന്നും വിവരിക്കുവാന്‍ ഇ വിടെ തദ്യമിക്കുന്നില്ല.
പണിക്കരുടെ “കവിരാമായണം? പുറപ്പെട്ടതോടുക്ര ടി പത്രലോകത്തില്‍ പ്രചണ്ഡമായ ഒരു കവിതായുദ്ധം തന്നെ നടന്നു, കുഞ്ഞിക്കുട്ടന്‍തമ്പുരാനവര്‍കഠം നിമ്മിച്ച 4കവിരാരത"ത്തില്‍ ഇരഴവകവികഠംക്കു യാതൊരുസ്ഥാ നവും നല്‍കിയിരുന്നില്ല. സമുദായാഭിമാനുവിജു,ംഭണ ത്താല്‍ പ്രക്ഷുബ്ബനായിത്തീന്ന പണിക്കര്‍, ഇതിനു പ്രതി വിധിയായി പല ഇയഴ്ലകവികഠംക്കും തക്ക സ്ഥാ നം നല്‍കിക്കൊണ്ടു നിമ്മി ൭ ഒരു കൃതിയാണു്‌” കവിരാ മായണം. അതിനേപ്പുററി മലയാളി, മനോരമ, കേരള ചന്ദ്രിക എന്നീ പത്രങ്ങളിലെല്ലാം ഭീമമായ ഒരു പോരാ ടടംതന്നെ അന്നു നടന്നു. പല ല്യയാജനാമങ്ങാം ധരിച്ചു്‌ പ ൫ ലോകത്തില്‍ പ്ചത്ൃക്ഷപ്പെട്ടിരുന്ന പ്രതിയോഗികാഠം
_ 223
അനേകരും, അവരോടെല്ലാം ഏതിര്‍പാദങ്ങഥം നടത്തി ക്കൊണ്ടിരുന്നതു പണിക്കര്‍ ഏകനുമായിരുന്നു എന്നുകൂള. സംഗതി ഇവിടെ പ്രത്യേകം പ്രസ്ലാവയോഷ്യമാകുന്നു, കഞ്ഞിക്കുട്ടന്‍തമ്പുരാന്‍, നടുവത്തുമഹന്‍൯, കെ. രാമശൃഷ്ണു പിള്ള, ഒടുവില്‍ കുഞ്ഞുകൃഷ്ണുമനോന്‍, ചിറയി൯കീ ഴ്‌ ഗോവിന്ദപ്പി., മരളൂര്‍ എന്നീ സാഹിത്ൃവീ രന്മാരായിന്നു പ്രതിയോഗികളില്‍ പ്രധാനികഠം എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ ഈ സമരത്തിന്‍െറ തസികത്വവും ശക്തി യും ഏതാണ്ടു" മയഫിക്കാവുന്നതാനണുല്ലൊ. എല്ലാവരും ഓരോ ല്യായനാമങ്ങളാണു ധരിച്ചിരുന്നത്‌. ജാംബ വാന്‍, സിംഹമുസിംഹാ, പാശുപതം, ബഡപാഗി, എ ന്നിങ്ങനെ അവസരോചിതമായ പല ല്യരാജനാമങ്ങറഥം പണിക്കരും സ്വീകരി പ്പിരുന്നു.
ജാംബവാന്‍ എന്ന പേരില്‍ മുലൂര്‍, ഒടുവിന്‍െറ ആക്ഷേപക്ടാംക്കു മവപടി നല്‍കിയ ഒരു പദ്യംമാത്രം ഇവിടെ ഉദ്ധരി ച്ചുകൊള്ളുന്ന:-
ഗോഗ്വാകകൊണ്ടളിലാണ്ഡവും കിടുകിടുപ്പിക്കം കവികകമ്വേഷര വക്ലത്തോഴു ജയിച്ചു നട കുവിതപ്പന്‍പിള്ളയാം പൂള്ളികയെ ശീലം മകക്കലണച്ച കൃഷ്ട്ുകവിരയെ ദ്രികദ്ധന്തമല്‍ പദേ വയ്ക്യാതിരയാടുവില്‍ പെടും മായരെച്ചേക്കേണമെന്നോ മതം?
ഏതല്‍സംബന്ധമറയി പതുപംക്തികളില്‍ കാട്ടു തീപോലെ കത്തിപ്പുടന്നിരുന്ന ഈ ലാദപ്രതിപാദം കഃ ഞ്ഞിക്കുട്ട൯തമ്പരാ൯ അവര്‍കഠംജൂടെ മാധ്ൃസ്വ്ൃത്താല്‍ ഒടുവില്‍ ഒരുവിധം അവസാനിക്കയാണുണ്ടായത്തു്‌. ഇതു പോലെതന്നെ, ഒടുവില്‍ കുഞ്ഞു മൃ്ണുമേനവനെറ “കവി
224
മൃഗാവലി"യെ സംബന്ധിച്ചും മറവം അക്കാലത്തു നടന്ന പല വാദങ്ങളിലും ഈ കവിധീരന്‍൯ ശക്തിയുക്തം പോ രാടിയിട്ടുണ്ട്‌.
കേരളത്തിലെ ഇഈഴ്വകവികളുടെ മാഷ്ശൂദശിയും സ്വതന്ത്രനേതാവും ഇദ്ദേഹമാണെന്നു പറയുന്നതില്‍ ര ണ്ടുപക്ഷമുണ്ടാകാന്‍ വഴിയില്ല. മഹാകവി തു്ളൂര്‍ ഈ സരസകവിയെപ്പുററി പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതു നോക്കുക: സരസകവി മൂലൂര്‍ എസ്റ്റ്‌. പത്മനാഭപ്പണിക്കൾ അ വര്‍കഠം അന്നുവരെ സവണ്്്ക്മാത്രം പ്രപേശനാദ്ഥ മെന്നു സജല്ലിക്കപ്പെട്ടിരുന്ന സഫമിതൃയവേദിയില്‍ നിഭ യമായം നി്ലാധമായും എത്തിച്ചേന്ന്‌, അവിടെ ഒരു ഗ ണനീയമായ പീഠത്തെ ആരോഫണുതേച്ചയ്യ്യാതെ ഇരു ന്നിരുന്നു എങ്കില്‍, തദനന്തരഗാമിയായ കമാരനാശാനു നാമിന്നേകുമനസ്സ്സോടെ നല്‍കുന്ന സാഘിതീസാധ്പഭയമ സ്ഥാനം ഒരിക്കലും ലബ്ലമാകുന്നതുല്ലായിരുന്നു. ഏതു വി ജിഗീഷുവിന്നും പരിപൃത്സ്ുമായ വിജയത്തിനു തുല്യകഷ്യ ന്മാരായ ചില പുരോഗാമികളുടെ സഹായം അത്ൃന്താ പേക്ഷിതമാകുന്നു. ആ സഹായമാണ്‌” കുമാരനാശാനെറ വിഷയത്തില്‍ പത്മനാഭപ്പുണിക്കക്ട നല്‍കുവാന്‍ ഇടവ നനിട്ടുമ്ള തെന്നു ഖസ്തരത ആക്ദം വാദവിഷയമല്ലെന്നു വി ശ്വസിക്കുന്നു." ലു
അദ്ധ്യായം 14
അധ്യാ ചീനരായ ചില പ്രസിദ്ധകവികഠം
ഖി, സി. ബാപക്കള്സുപ്പണിക.
പരേതനായ വീ. സി. ബാലകൃഷ്ണപ്പുണിക്കൾ ഇന്ന ത്തെ പരിവത്തനദശയിലെ പ്രമുഖനായ ഒരു കവിയാ യിരുന്നു. 'പിശ്വരൂപം" “ഒരു വിലാപം" ഇവ രഴ്ടുമാണു പണിക്കരുടെ പ്രധാനമൂതികഠം, രണ്ടും ചിന്മാമസ്ലണ അളായ ഒന്നാംതരം കുവിതകളാകുന്നു. കവിയുടെ പ്രകൃതി നിരീക്ഷണപാടവത്തേയും കല്പനാശക്തിയേയും വെളി പ്പെടുത്തുന്ന വിശ്വരൂപത്തില്‍നിന്നു ചില ദാഗങ്ങഥം ഇ ചിടെ മുദ്ധരിക്കാം'---
മലാതകകരില്ലി രജനി വനിത, ചത്തോ നക്ഷതമാല പ്രണിചെയ്യുവതിനം വേണ്ടി സനവള്ളപിണ്ഡമത്തരുക്കിയെടുത്തു നീതി. ുക്കന്നിതാ തപനമണ്ഡലമകകംതവത്താല്‍."
അങ്ങാട നേക്കേക! ചകുപ്പ വെളൂച്ച പച്ച-- ചയന്നി നിറങ്ജള ടതിങ്ജിയൊരംബരാന്തം അചത്താരുമാമ്്യമൊരേസമയം വിരിഞ പൊന്തുന്ന പൊയ്ക്കുനുയടെ ചന്തമിയന്നിടുന്നു." “അഖയിലീകവരനക്ലദൃമനന്തമാദ്യം ബ്രഹ്ാണ്ഡഭാന്ധേമൊരുഭാഗമഴിച്ചുനോക്കി നോടയത്തികനാത്യ ചില കുല്ലുകലെിരക്ങു നീദ്മാംബരോപരി ന്രത്തിയതാനിരിക്കാം.?
29 ക്
സൂ്യാസ്തരമനം, നക്ഷ ഒദറം എന്നിവയെപ്പുററി പഞ്്ിക്കു ന്ന പ്രസ്ത്തഭാഗങ്ങളില്‍ കവിയുടെ ഭാവനാവൈഭവവും മനോധമ്മപ്രചരിമയും ആരുടെ അഭിനന്ദനത്തെയാണു്‌ അര്‍ഹിക്കാത്ത?
നം തിരിച്ഛറിയുവാനരുതൊടറിത്ഞതോ-
രോന്രാ കഥികുകയുമില്ല, കഥി ചുവരില്‍
പയമേസത്ചംമിതമട്യതുമല്പ സത്യ ഭമാന്നാ;ശി്ങനെ മറത്തതമുന്നു തത്വം.
ഇത്തരം ചാന്താമധുരങ്ങള്ായ പല പദ്യങ്ങളും വിശ്വരൂ പത്തില്‍നിന്നുദ്ധാരിക്കത്തക്കവയായുണ്ട്‌.
“ഒരു വിലാപം" ദാഷയില്ലെ വിഖുപകാവ്യങ്ങളില്‍ ഏതുകൊണ്ടും മാസ്ത്രസ്ഥാനത്തെ അര്‍ഹിക്കുന്ന ഒരു മ നോത്തെകാവ്യയമാണ്ട്‌. സ്വഃപ്രയസിയൂടെ അകാലചരമ ത്തില്‍ കവിക്കുണ്ടായ നിദ്റുപ്രാജശോകത്തെയാണു്‌ ഇ തില്‍ പ്രതിപാദിപ്പിടടുള്മ ജ്‌.
്രിങ്ങില്പൊ്ളും തമസ്സില്‍ക്കടലികലാത കടംപോനലെ ഭലക്രവാളം
ഭുങ്കിപ്പോയ്‌ ദു ഭക്ഷുഷളിരിളില കാറോ താമന നില്ല എന്നിങ്ങനെ അപ്പോഴത്തെ ലോകപ്പകൃതിയെ ചിത്രീക രിച്ചുകൊണ്ടു തുടങ്ങന്ന അതിലെ വണ്ണുനുകഠം രോമാഞ്ച ജനകുമായിരിക്കുന്നു. നായി കയെഡ്റുററി ുലഖിക്കുലാന്‍ തുട ങ്ങിയ കവി പിന്നീടു തത്വ ചിന്തകളെകൊണ്ടു്‌: ആത്മാ വിനെ നിയന്ത്രിക്കുകയും സമാധാനിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഭാഗം ഏററവും ആകുഷ്ദകമായിട്ടുണ്ട്‌.
രശാവേശം നിമിത്തം ഹിലതി വത്തര ചെയ്യുന്നതത്രേ മരിച്ച രശാള്‍പോകയറാത്ഥവ തികളരിയവംനാക്കമറയ്്ം ഞെരുക്കം;
-227-.
ദേശാചരോന്സാരം സുഴ്ചതഫലമെടുതതിടുവാന്‍ തത ചിന്ര-- ലേശാലോലം മനസ്്സിന്നന്മരി കുറയും; തത്വമേ സെഴിന്നം.
കല്പാടേ വിമശിച്ചറിയുവതിനസാദ്ധ്യങ്ങളടകുന്ന നനേ പാകും പറന്ന ദിവൃപ്രകൃതിയുടെ വിലസേബ്വാം വിശേവത്തേരങ്ങം, ലോകംരംഗംട നരന്മാര്‍ നടരിതു വചരയെയ്യാരമാം തത്വമെണ്ടോ പാകം മാസമേദോമലകഥിനമുടലികഷട ഇഷ, ലയമാന്നോ!?
ധീരശ്രീ സറ്വുസൈസ്താധിപനുടെ കരവാളൂഴിപന്നള ചെയ ീരണ്ടിന്നം നമ॥ക്ഷാനയടരേ പഴ മഫശേക്കിമീതെ ജയില്ലു; സ്ാരജ്ജേത! തറിപ്പയകതം നിയമമനുസയ ഹിന ലോകുങ്ചളോരേ നേരത്തേരോവി-യത്തില്‍ തിരിയുമമ്മ തടതീടുവാനാവതളും" ലാവേണ്യംകൊന്തിണങ്ളും പുതുമ കവിതമൊന്റള്ള സര്‍ക ,വിഭവര- ബ്‌ െവംകൊസ്യള മാസ്തസ്മിതി രണപടതാക്ഛലമാം വാച്ചതാപംം ഇവണ്ണം വള്സ്റനീയം ഗരണമഷിലകമാരേവാതജില്‍ തട മടി- ജീവത്താമാദിമൂലത്ചകൃതിയിലൊടുവില്‍ ചെന്നചേരുന്നവല്ലോ.”
എന്നിങ്ങനെ തത്വ ചിന്തകളെ കവിതയില്‍ കലത്തി പ്ര തിപാടിച്ചിട്ടുമമ തിനെറ സ്വാരസ്ത്യം അനി |ചനീയമാ യിരിക്കുന്നു. ഇയമാതിരി തത്വജ്ഞാനമാണ്ട്‌ അസ്വസ്ഥ മായ മനുഷ്യ ചിത്തത്തിനു* എപ്പേസ്സം സമാശ്വാസമരുളു. ന്നതു്‌. അഥവാ വിലാപകാവ്യം കരുണരസപ്രധാന മാകയില്‍ അതു്‌ ഇതരകാവ്യങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ചു കട തല്‍ ആസ്വാദ്യ്യമായിത്തീരുന്നു. ശോകം ഇജഞാനോപദേ
ഷ്ലാവുമാണല്ലൊ.
“അഥവാ ജമപോടലെ നയചെഴ്ലതമാ൯ നോഭററാരു ന്യ ബന്ധവും വൃഥപോലറിവോത്തിടന്ന സല്‍ഗുരുവം മര്യ്യനു വേരെയിലു താന്‍?
എന്നു പരമാത്്ഥം ഇത്തരം മൃത്തമകാവ്ൃങ്ങഥ: വഴിക്കാ അ നാം അനുഭവി പുറിയുന്നള്‌. ജീപിതമരണങ്ങളുടെ
908
പരമമായ പൊരുളു കളെക്കുറി ച്ചു, മേല്പറഞ്ഞ പ്ര സ്ത്ാവങദളി ല്‍നിന്നു കലിയുടെ സ്വതന്ത്രമായ ചിന്താഗ തിയും സ്തൃഷ്ടമാകുന്നുണ്ടല്ലൊ. “പ്രരോദനം” മുതലായ ലി ലാപകാവ്യയങ്ങറംക്കു വളരെമുമ്പാണു വി. സി. യുടെ ഒരു വിലാപം പുറപ്പെട്ടിടടുള്ള തെന്നുക്രടി വായനക്കാർ ഇവി, ടെ സ്തൂരിക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ട്‌. ലളരെ ചെരപ്പത്തില്‍.- 98-ംമത്തെ വയസ്സ്സില്‍---ചരമമടഞ്ഞു ഈ യുവകവി കുറച്ചുകാലവുംകൂടി ജീവി ച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ ഭാഷാകവിത ലച പ്രഡമായ പല സല്‍ക്കാവ്യരത്തങ്ങളും പ്രദാനം ചെയ്യുമായിരുന്നു എന്നുള്ള തിനു യാതൊരു സംശയ
വുമില്ല.
കെ പി. പിഹ൪.
മി. ബാലകൃഷ്ണപ്റുണിക്കരെപ്പോലെതന്നെ അകാല
ത്തില്‍ മൃതിയടഞ്ഞ ഒരു യുവകവിയാണുേ പത്രാധിപര്‍ മി. കെ. പി. പീററര്‍. പീററരുടെ പല കൃതികളും അ പ്രകാശിതങ്ങളാണെന്നറിയുന്നു. സ്വാഭാവികമായ സുഷ മാവിലാസവും പ്രസാദലിശേഷവ്യമാണു പീററരുടെ ക പിതയില്‍ സാധ്ൃതരികമായി കാണുന്ന പ്രധാന ഗുണം. ഭാഷായോഷയുടെ അകൃത്രിമമായ ലാചണ്ജത്തെ വെളി പ്പെടുത്തുവാന്‍ ഇദ്ദേഹത്തിന്‍െറ കൂതികഠം തികച്ഛും പ മ്യാഘ്യൂമത്െ.
*പ്രാലേയ ചാരു മഹനീയസുശാത്രിം മന്ദ
ഫാസ്ധാ ലോല്‍ ഡരദ്നിത്൯രുജയാററിടടന്നോദം,
മാതാപിതാക്കളുതടയോമനം കൊച്ചുകടി--
രാര്‍ വിമങ്ുമൊതു പങ്കിഷിലത്തി മോദാന്‍.,
- 259---
പ്രഭുംപെടാത്ത മത്തിയാറ്ലിവാം, മംണപാടേ ത്ന്ന മകതികയാടു മുട്ടകര്‍ം കുത്തിനിന്നു തിരംപ്രേസന്നമചി:യാമ്ട്ടറി?ല്‍ നേക്കിയൊടും ശര്ധിച്ിഭാത കഥനതങ്ങാം തൃഭങ്ങിയേവം:--
തൃമത്തഴപ്പു പുലരും മമ നാഥ! നികന്‍റ-- മോമന്യുപ്ം സപഭികുണ്ടു രസപ്രതരിന്നായ്‌
൧1 മന്മനസ്സിലതിവായയാടെ തന്നാ-- ഭീമട്ട ഞൊനിറിികെ രാപ്പേകര നിന്നകൊള്ാം."
(ഒരു ചെദുബാലികയടടെ കുന്ത്‌ )
ഇത്യാദി പദ്യങ്ങളില്‍ വഴിഞ്ഞൊഴുകുന്ന മാഷാലാളിതയ വും, പുളകോല്‍ഗമകമരിയായ ഖചഃപ്പസരവ്വം അനിവ്വ ചനീയമെന്നുതന്നെ പറയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.
കെപി. കുറച്പന്‍.
അടുത്തകാലത്തു നില്യാതനായ ഒരു പ്രശസ്ത കവി യാണു കവിതിലകന്‍ മെം പി. കറപ്പന്‍ അവര്‍കഠം. ബാലാകലേശം, ലളിതോപഫാരം, ശാകുന്തളം വഞ്ചി പ്പാട്ട്‌, മ്്യാനചിരുന്ന്‌', ഭത്തൃപരിത്യക്തയായ ശകുന്തള, കൈരളീകൌതുകം എന്നിവയാണു” ഇദ്ദേഹത്തിന്‍െറ പ്രധാനുമൃതികഠം. ദൈമീപരിണയം തത്ജമയും മി. ക ഖ്പ്യന്‍െറ കൃതികളില്‍ മുഖ്യയമായിട്ടുള്ള, ഒന്നുതന്നെ. മനോ ജ്ഞങ്ങളായ മററനേകും ഖണ്ഡകവിതകളും അദ്ദേഹം അ പ്പയൊളൂപ്പൊളായി കൈരളിക്കു സമമ്ററിച്ചിട്ടുണ്ട്‌. അത്ഥ ഭംഗി, ശബ്ദസുഖം, അശ്ലിഷ്കമായ ശയ്യ്യ എന്നിവ മി. കു വപ്പന്‍െറ കവിതയ്ചമ, പ്രത്യേകതകളാകുന്നു. ഭത്തകപ രിത്തക്തയായ ശകന്തമയി ല്‍നിന്ന്‌ ഒന്നുരണ്ടു പദ്യ്യങ്ങറം
5230-55
ഇവിടെ എടുത്തു കാണിക്കാം. ശകുന്തളയുടെ ഭയനീയ സ്ഥിതിയെ കവി ലണ്ണ്ിക്കുകയാണു്‌ :--
്േസ്തയൊ"സരചനഡ്ധയെന്നി? തന്‍. വന്ൃബന്ധജനവും തൃജിചകയാന്‍ ദൈന്യവാര്‍ദ്ധിഷിലുഴനം, മേനകാ-- കന്ത നാവികകരൊഴിഞ്ഞ നരകപോരിം ലോകലോചസനിരയ്ക്ു നത്സുധാ- സേകമായ നവയന്ാനത്തില്‍ നീ ഏകയായ്‌, വിധി പിഴഡ്ഡകിയം യൂണ യ്ാകുയില്ല നിവങ്ങളളൊന്നമേ.
അത്ഥഭംഗിയിലെന്നപപോലെ ശബ്ദുസരന്ദ്യത്തിലും കവി ഭത്താവധാനനാണ്ട്‌
4തരന്തരം പൂമഴ വനത്തില്‍ നീ നിരത്മരായം. വിജജിക്ക മുമ്‌
പരന്തതം ക :ൃപമാമുന്‌'ശ്വരസു വാരന്തരും തന്‍ ദശനഭത്തയയം.*
എന്നു തുടങ്ങിയ പട്യയങ്ങള്‍ഥം അതിലേയ്യദാഹരിക്കാവു ന്നവയാകുന്നു.
“പൂഴുക്ില്‍സാരികൊണ്ടു പുരുറതാശാഭിയ മാര്ധോരോജഭേശമഴകിില്‍ മൂടികാന്റും. ആവംഗവാരാകാരപ്പാള്‍തീരപൂപ്പോ്യാന.- ജവക്കിലങ്ങിങ്ങായി പ്രത്യഥാപ്രബുയ്ധങ്ങള്‍ം, പരിഞ്ഞുരതപധിളികാം തന്‍ചൊല്ലുകളായിടുന്ന കാത്അനത്തരിവളക്കിലുക്കം ഷടിരക്കൊന്മോ,, ഭിനകൂരിപ്പൊന്താലത്താല്‍ ചൂലര്‍ദേവതചെയ്‌ യ ഭിനവ്വം നിനഖുറ൨ നിഭകഴത്നീരാജനം പരമറാല്പസികും പജ്കജബസ്ധബിംബ.- അത്റ്്ൂ ത്തുട്ടില്‍ ശോണപ്പിചകപ്പുചെന്നുകമയ,
- 281--
സന്കഷിത്താമം കൂടി വാരുണീഭഗവതി നി്കഴലാരാധിപ്ലൂ സാദരമനുസായം."
എന്നിങ്ങനെ ““കസ്തറാകമാരി""യെ പണ്ണിക്കുന്നിടത്തും മ റവും കവിയുടെ സമ്ക്ലൃശക്തി ത്രത്തോളും ല്യാപരി ച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന ഭാവുകന്മാക്മ കാണററുന്നതാണ്ട്‌..
4 മദ്രാസ്‌ ശലര്‍ണ്ണരായിയന്ന ഘോഷന്‍ പ്രഭവി നെറ ബഘ്ുമാനാത്ഥം നടത്തപ്പെട്ട തല്ലാനവിരുന്നില്‍ ജാതിമൂലം, ക്ഷണിക്കപ്പെടാതിരുന്നതിലുള്ള മനോവേദ നയെ പ്രകടമാക്ടിക്കൊണ്ടു കവി മാടഭൂപന അടിയറ വെച്ചു ഒരു സുന്ദരകാപ്യ്യമാകുന്നു ുല്യാനുവിരുന്ന്‌. അതി ലെ ഒന്നുരണ്ടു പട്ടയങ്ങറം ഇവിടെ കൃദ്ധരിക്കാം:-
ആചരേപ്പടി പാ്കാണ്‌കിലടിയ൯ സഭ്ധീവരഷ, നള അചോന്താഗമവാഭിമുത്തണികയാലക്ട്ടിലും ധീവര തആമചായ്യത്വരുളുണ്ടു, ചാരുധികണാനിയ്ഷേജിതഅമത്ത്യലോ- കാചായ്യയേത്തേമ? പിഭന്നയെന്തടിയകനുക്കാഫ്ികക തോല്ലികവാ൯? *ലാവബ്ൃക്കടലായിരഭന്തയരപ്പണ്ണ്റുത' കഴമ രാവഷ്ചിക്ക കുടത്തിറക്കുമവസ്ധക്കാമിച്ചു വേടയള്ളതാര്‍!
ആ വന്ധ്ശേത്തേമറാണി തന്‍റ ഭവനക്കാക്കിന്ട ടീപ്രര്‍ട്ടിയില്‍ ഭകവന്മിത്തല; ധിക്ഷതി ച്ിഫ പൂരാവ്യതങ്ങളേ നിങ്ങകേ.”? *മാലോകുക്ക മതിപ്പമോടമരമ്ു ദ്ദീമ്ഫാരതം ഭചിലോലും തദുപജ്തമാതി വിലസൂം ശാകുന്തളം നടേകം
ഈ ലോകോത്തരസൃഷ്ടിരണ്ടുമതുലം ഭചോഭലാത്ത വാലത്മിരു.-. അാരലാലാമാല നിലനീരഭ മിധിത്തന്തികന്‍റ വമ്പല്ുയേ?
കവിയുടെ “ബാലാകലേശം പ്രചണ്ഡമായ വാദ പ്രതിചാദത്തിനു വിഷയീദപി ച്ച ഒരു വിശിഷ്ടകൃതിയാ ണെന്ന സഹ്ൃഭയന്മാക്കിവുക്ക താണല്ലെ. ക്ഷീണവും നിരാശയും ഭാവിക്കാതെ പ്രതിക്രലപരിത്ഭസ്ഥിതികളോ
- 232
$$ പല പ്രകാരത്തിലും എതിരിട്ടു സാഹിത്ൃക്ഷേതത്തി ലും, സമുഭായരംഗത്തിലും ഒന്നുപോലെ അഭ്യസ്ുയാദ്ഥമാ യ വിജയം കൈവരി പ്പ ഈ കമ്മധീരന്‍ തന്‍െറ പിന്‍ ഗാമികഠംക്ക്‌ ഒരു മഫാദാദശവും സുഗമമായ ഒരു സ ഞ്ചാരമാമ്രുവും തെളളിച്ചുകഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്നു നിസ്സ്രംശേ യം വറയാം,
കണ്ടൂ നാരായണമേനോന്‍.
പച്ചമലയാളത്തില്‍ കവിതയെഴുതി ഭാഷാകവിത യെ പഷ്ടിപ്പെടത്തുവാന്‍ യത്തിക്കുന്നവര്‍ ഇപ്പ്യോഠം ആ രുമില്ലെന്നു തോന്നുന്നു. ഏന്നാല്‍ തത ലഴിക്കും പട് സാഹിത്യത്തിനു സാരമായ അഭിവൃദ്ധി ഉണ്ടായിട്ടു ണ്ടെന്നു പറയാതെ തരമില്ല, ഈ മാഗ്ലരത്തില്‍ സഞ്ചരി ചൂനോക്കിയിട്ടുള്ളപരില്‍ മുഖ്യന്മാര്‍ കുഞ്ഞിക്കുട്ടന്‍ തമ്പു തരാന്‍, കുന്ട്ൂര്‍ നാരായണമേനോന്‍, കൂളര്‍. പി. ജി. രാ മയൂര്‍, ഒടുപില്‍ കുഞ്ഞിക്ൃദ്ണ്ുമേനോന്‍ എന്നിപരത്തെ. “നല്പദാഷ"യാണു തയ്മുരാന്‍െറ പച്ചമലയാളകൃതിക ഭില്‍ പ്രഗമസ്ഥാനത്തെ അര്‍ഹിക്കുന്നത്‌. ഇതു" മരൈ തിഫൃത്തെ ആസ്സദമാകടി രചിച്ചിട്ടുമ്മ കഥയാണ്‌. ത സ്ൂരാന്‍െറ നൈസ്്റികമായ കവിലാണീപ്രയോഗം, ഇതരകൃതികളിലെന്നപോലെ 'നല്യരാഷ'യിലും നല്പപോ ലെ പ്പോല്ലസിക്കുന്നുണ്ട്‌.
ര്‍കേടദയം പണ രകളി്തുമയടടേമിണാക്കയാഗ്ും കൊച്ചി കോഴി. ശാലാ തദന്തരഴികടംക്കള്ളടയവര്‍കളിടങ്ങായ രന നടപ്പി പിട്ടാവിച്ചിവകക്ക്റിവകളിലറിവികലാളടംഭമട്നൊക്കയും വെ. ഷ്ിദാവം രണ്ടിടത്തും വരുക ശരിഷണന്ന നസ്മൂരിമാക്ഷ്‌.൪
233
(അല്ലാ അത്ങെന്നു വന്നി വരികികിടിരിക്കും ഒുദൃക്ക മുറ ഒന്തുല്ലാമു 3 വടക്കിയിടടെയരിമയതാണല്ലി! സാമൂതിരിക്കും വട്യാതെന്തേ ചടപ്പാ൯, പറക പരിചിലാക്ാന്തിത൯ ജോലിയോ ഒ ന്നെക്യാം ചൊള്ണിപ്ിടിച്ചിടരചനവനെ മേല്‍ത്തദി മാടിത്തലോടിം ഇതുപോലെ ഒഴുക്കും ഭംഗിയുമുദള ട്ടുവളരെ ഗ്ര്രോകു അറം “നല്പദാഷ"'യില്‍നിന്നു” മുദ്ധരിക്കത്ത കവെയായുണ്ട്‌.
തുക്കൂരിനെറ ഒരു നേല്, തമ്മ എന്നീ കൃതിക ഭും ഈ പ്രസ്ഥാനത്തില്‍ സ്തൂതൃരഫമായ ഒരു സ്ഥാന ത്തെ അര്‍ഹിക്കുന്നുണ്ടു്‌.
രവ്ളത്തിലെഷ്ഷമളപോലുലകരതി്യള്ള
പാള്ളപ്രിട്പു മറയുന്നതു നോക്കിയാലും ഉു്ളത്തിലേയ്മമാരുമതെല്ലടിയത്ചാം ൯൭൯൨ കള്ളക്കിനപ്പാരുളൂ ക്൯റിയുന്നതില്ല." (തുനേഷം)
പ്രടങ്ങളെ രസാനുഗുണമായി പത്ത്ുകോത്ുമ്ള ഏതാ ദൃശപദ്യയങ്ങഥം, ഏതൊരു സാഹിത്യത്തിനും ശാശ്വത സമ്പാഭ്യ്യമായിത്തന്നെ കുരുതപ്പെടേണ്ടവയാണ്ട്‌.
ഈ പ്രസ്ഥാനത്തില്‍ മൂത്ഭവി ചവിട്ടു. കലിതക ളില്‍ ഏതുകൊണ്ടും ക്ജൂരിനെറ “നാലു ഭാഷാകാവ്യ്യ ഒറം"ക്കാണ്ട പ്രശസ്ത്രവിജയം നേടുവാന്‍ സാധിപ്പിട്ടു ളത്ര്‌. കോമപ്പന്‍, കണ്ണന്‍, പാക്കനാര, ചെറിയ ശ കുതു൯തമ്പുരാന്‍ എന്നീ നാല ഖണ്ഡകാവ്യങ്ങളത്രെ നാ ലുഭാഷാകാല്യങ്ങള്‍ം എന്ന പേരില്‍ പ്രസിദ്ധമായിത്തീ ന്നിട്ടമ്മ തു്‌. കുണ്ടൂര്‍ മറവപല ഖൃതികളും രചിച്ചിട്ടുണ്ടെ ങ്കിലും അദ്ദേഹത്തിന്‍െറ യശഃപതാക സുസ്ഥിരമായി പരാറിക്കളിക്കുന്നത്ക്‌ ഈ നാല കൃതികളിലാണ്ട്‌. “നല്പഭാ
3
234...
ഷ?യിലേതുപോലെതന്നെ ഉത്തരകേരളത്തിലെ ചില ഐതിഫ്യങ്ങളെയാണു പ്രസ്തൂതകൃതികളിലും ഇതിവൃ ത്തമായി സ്വീകരി ചിട്ടമ്ള തു്‌. ആശയമ്ദളെ അമൃത്രിമ മായി ആവിഷ്യരിക്കുവാനുമുമു കഴിവ്‌, രചനാഭംഗി എ ന്നിച കണ്ടൂരിന്‍െറ കൃതികളുടെ പ്രത്യേകഗുണങ്ങളാ ണ്ട്‌. പ്രസ്ത്ുതകാപ്യയങ്ങളില്‍ ഈ ഗുണങ്ങഠം സവിശേ ഷം വിള അന്നുണ്ട്‌
പാതി ക്ക പട്യാടികാം, നി൯കുടകണ്‍--. തല്ുണ്ടേ തേഷ്മാഴി! തറ്ുത്തിട്ലവാന൯ രൈരുക്കം തെല്യകേയാ൯ കുനിവികകന്നു തൂണന്ത്കുണം നീ... ബല്ലാല്ലിലംങ്ചളകാം ത൯പണ! പാം ചയ്തു
വദേ! ഒതമിത്തിടക, നിനി തീറ്റമില്ല
സാഷ നീടിടുക, നിെറയുറക്കതമല്യടോ അലേറെയുന്ട്‌ ത പടലല വരും തേന്‍ രാള! നിനക്കിനിലുതുത്ടൊരു കാഠ്ല കാഭയോന്‍." (കാമപ്പ൯)
ഈദ്ദശപടദ്യയങ്ങഠം വായിക്കുമ്പോ രചനയുടെ സാര ഭ്്ൃത്തേയോ, ഭാവത്തിനന്‍െറ സുഗമതയേദയാ ഏതിനെ യാണു കൊണ്ടാടേണ്ടതെന്നു സംശയമായിത്തീരുന്നു.
*പാലാടുകോമേനകട നന്മയുടച്ചു വാത്ത. പോലാറദുദനാററാരു കിഭാവുളവായി മുന്നം കൊലാടു കണ്ണുസവണനണ വചന മാററാര്‍- ക്ഷോലാടിനൊതകതയാരു റാസുലിതന്നെയായി. പോരാള്ളിമാരരിയ വാമ്മമെടത്തു പത്തു-- നഅറാഭ്ൊടത്തേരചനങ്ങനെ പോകടടക്കെ, മാറാതെ വാദഫ്പിടി പിടി ചറ തന്നില്‍ നിന്ന- മുരാതെനിന്നു മലപോലിഭകാതെ കണ്ണന്‍
ഇത്യാദി ഭാഗങ്ങളുടെ ആസ്വാദ്യത അനുദവി ല്പറിയേ
- ഉ35-
ണ്ടതുതന്നെ. ആയോധനവിരനായ കണ്ണന്‍ ഫ്മൃതിരാളി യായ മണ്ണാര്‍ക്കാട്ടു രാജാവുമായി കൂടിമുട്ടുന്നിടത്തെ വാ ഗ്വാദങ്ങഠം നോക്കുക
്ആരിക്കറുന്നുഭയ പോക്കിരിയെനെറ വേജ-- ക്ഷാരിരിക്ടന്നു തകുരാറകാം ചെയ്തിടന്നോ൯? നേരിട്ടുകൊരികിവകനിയെന്നരുമം ചെയ്തിയന്ന പാരി൯മണാഭനാറ കുണ്ണന്നരച്ചിതപ്പോമ. കോലാകടടയീമുതല്‍ പടിച്ചുപഠിച്ചതൊടും ചേലായതില്ലറികൊരാഅവിക്തച്ഛിരന മേലാലുമിങ്ങനെ നടക്ക വഷ്യിതേകാ- ഞധാടലാമടലില്‍ നിഷത്മല ഞാനെടുക്കും. പേരൈയിലായതിനൌരംിടുകാള്ു. ത്യ പോരെഭ്ികലൊടിനി്യമിക്കുടധന വരുക നേതമംലൂത്രിഷ വാഭിതൃമുണ്ടു നേരി- ടരമേതധിറും വഭികിനിക്കമമായു നേരം." (ക്രു)
ഇവിടെ സ്റ്റുരിക്കുന്ന രരദ്രവീരമദ്ധ കറം ഏതൊരു സ ഹൃദയനിലാണു രോമാഞ്ചം ജനിപ്പികമാതിരിക്കുക! വട ക്കേ മലബാറിലെ വീരന്മാരുടെ സ്വഭാവം ഈയ വരിക ളിലെല്ലാം നല്ലപോലെ തെളി ഞ്തുലിള അന്നുണ്ട്‌ . ഭാഷാ പദപ്രയോഗത്തില്‍ കുട്യരിനക്ക. പ്രത്യേക ചാതുരി, സഹൃദയന്മാരില്‍ പലരുടേയും ആദരലിനും അഭിനന്ദ നത്തിനും പലതവണ പാത്രീദപി ച്ചിടട്ള താണു". തനി മലയാളത്തിന്‍െറ മാറേവരച്ചുനോക്കുവാന്‍ മതിയായ ഒരു കാവൃതല്പജമാണു നാല ദാഷാകാപ്യയങ്ങഥം എന്നു നിയ്യി ശര്മം പറയാം. മഹാകവി കാളിദാസന്‍െറ രഘവംശം കുമാരസംഭം എന്നീ മഹാകാവ്യങ്ങഥം കുണ്ടൂര്‍ സരസമാ യ ഭാഷയില്‍ മലയറളത്തില്‍ തത്ജമചെയ്തിട്ടുണ്ട്‌.
കുട്ടമത്ത്‌. അനേകം വിശിഷ്ടകാവ്യയമാല്ങ്ങഥം ചാത്തി കൈ
രളിയെ അലങ്മിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു കലീദ്ദനാണു്‌ ഒരത്തരാഹനായ കുട്ടമത്തു കഞ്ഞി കൃ ്ററക്കറപ്പപര്‍കഠം. ശബ്ദസരന്ദവ്യം, സംഗീതാത്മകുത്വം എന്നിവ കുട്ടമത്തി ന്‍െറ കൂതികഠംക്കുമ്ള പ്രശസ്തശഗുണങ്ങളാകുന്നു. “കാളിയ മദ്ദനം" എന്ന യമകകാപ്യൃമാണു്‌ അദ്ദേഹത്തിന്‍െറ മുഖ്യ കൃതിയെന്നു തോന്നുന്നു. കവിയുടെ പദസ്വാധീനത പ്ര സ്തൂതകൃതിയില്‍ സുദ്യയതമാണ്ട്‌ :--
ശ്രി! സരസം കലയേ: സകലധുമിപ്പാഭപത്മദാസതം, ലയേ!
കുനിവൊടുമായേ! താധേ--െന്നാല്‍ ജന്മം കൃതായ്ാമായേ തമയേ[? ഇതിലെ ശബ്ദും ആരെയും ആനന്ദിപ്പിക്കുന്ന ഒന്നാണെ നനു പറയേണ്ടതില്ലല്ലൊ. ശബ്ദദാരിദ്രൃമുള്ള. ഒരാറംക്ഷ യമകാദികാവ്യങ്ങറം ഒരിക്കലും സമ്മോഭജനകമായി നി മ്മിക്കവാന്‍ സാധിക്കുന്നതല്ല.
*തൂണേധാണേത്തഷോ! ദാഹ, വോ! വ്‌ കമ്മു തജ്യക? എന്നിങ്ങനെ അനുലോ മപ്രതിലോമവാച്ച്യമായി ശബ്ദങ്ങളെ പ്രയോഗിക്കുന്നിട കുവിതയില്ലെന്നുലന്നാല്‍തന്നെ കവിയുടെ ആ ചെ പ്രടിലിട്യയെ സഹ്ൃദയന്മാ൪ സസ്ത്ിതം മാനിക്കാതിരിക്കു കയില്ലല്ലൊ. കവപ്പുവര്‍കഠം പിഭ്്ാശംഖധ്വനി സംഗീതനാടകം, മുകാംബികാപ്പരാണം കിളിപ്പാട്ട്‌, ബാലഗോപാലന്‍ ആട്ടക്കഥ എന്നു തുടങ്ങിയ പല മൃതികഠം വേറെയും ച മച്ഛിടുണ്ട്‌. എന്നാല്‍ കുട്ടമത്തിന്‍െറ കവിതാകാമിനി
ചം...
സഹ്ൃദയന്മാരെ അധികവും ആകഷിക്കുന്നതു്‌ത്തധുനിക കാലത്തു പ്രസിദാപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ലഹുകാവ്യയ അറം വഴിക്കാണെന്നു പറയാതെ തരമില്ല. കവി പ്രായം കൊണ്ടു വൃദ്ധനെമ്മിലും യുവചൈതമ്ത്ം തുളുമ്പുന്ന കവി തകറം അദ്ദേഹം ഇപ്പ്യോഴം കൈരളീദേവിക്ക്‌ മുപഹാര മായി സമമ്റ്വി ച്ചുപോരുന്നുണ്ട്‌
“മുന്നോ പോകനാം മുന്നോ്ച പോകനാം
മുന്നോട്ട പോകനാം ലോകമ! നിമയം.
കരന്നോ കഴികഭോ മാറ്റങ്ങളില്‍ കുണ്ട
പിന്നോക്കുമേന്ം തിരിക്കേണ്ട നാം പദം
ഭൂതകാലത്തിക്കടന്ന നാം വിസ്‌ഴുതി-
പ്രാത്ഥാക്കിന്തീദ്യ വീഷ്ങ്ങളംണവം
അലല്ലേതിയ വിസ്ത വി:ശവവിജയികം-.
കട്ടുസേമേകുന്ന മററുരകല്ലുകം[? ഇങ്ങനെയുള്ള ഉജ്ജവലകവിതകറം പലതും കുവപ്പില്‍നി ന്നു ലഭിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന നമമുടെ കൈരളി ധസ്ത്യധസ്ത തന്നെ!
പി, ചി. കൃശ്ശപാവ്യര്‍
കോട്ടയ്ക്കല്‍ പി, പി. കൃഷ്ണവാര്യര്‍ അവര്‍കഠം പ ഭ്ൂസാഹിത്യത്തിന്‍െറ അഭിവൃദ്ധിക്കായി നാനാവിധ ത്തില്‍ പ്രപത്തിച്ചിട്ടുള്ള ഒരു മഖ്യയകുവിപുംഗവനാകുന്നു. പന്തളത്തുതമ്പുരാന്‍െറ കാലശേഷം, “കവനകരമുദി?"യു ടെ അധിപരായിരുന്ന മി. പാ്വര്‍, തല്‍കൃത്യനിധ്യംഹണം ഒന്നുകൊണ്ടുതന്നെ ഭാഷാകവിതയ്യുച്ഛവേണ്ട പോഷണം നല്‍കിയിട്ടുണ്ട്‌ . രസനിഷ്യയന്ടികളായ അനേകം കാല്യ്ൃത
_ 238.
ല്ലജങ്ങറം നിമ്മിച്ചു്‌ അദ്ദേഹം ഭാഷാകലിതയെ യഥാ വിധി അലങ്ഖരിക്കാതെയുമിരുന്നിട്ടില്ല. അതീതകാവ്യക ത്താക്കളില്‍ പലതടേയും പല്ലകൂതികളെ സമാഹരിച്ചു പ്രസിദധപ്പെടുത്തുന്ന വിഷയത്തില്‍ മി. പാല്യർ സഹി ചിട ക്ലേശങ്ങറംക്കുതന്നെ സാഹിതൃപ്രണയികഠം എന്നും അദ്ദേഹത്തോട കുടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതാണ്ട്‌.
പ്പി. ജി. രാമയ്യര്‍.
മി, പി. ജി, രാമയ്യയരുടെ സതീസുകമാരം, കരിശി ലെ ക്രിസ്ത്ര മുതലായ ശൃതികഠം ഗ്്രാഘാര്‍ഹദങമാകുന്നു. * അരുതരുത്തു പിത്രാ! കേ:പമിപ്പഃപകൃത്യം
കരുതിപിവരിംധതും നിന്‍പദം കന്തിടുന്നേസ കരുണജിവരില്യണ്ടാകേണാമനുകാനമാണി.
ഭുരമുരിതവഴികക്‌ മ ൃകരാച്ചന്മതി പ്രേമം.
എന്നു തുടങ്ങിയ ചില പദ്യങ്ങറം സന്ദദസാരല്യംകൊണ്ടു്‌ ആരെയും കോഠംമയിര്‍കൊള്ളിക്കവാന്‍ പര്യായമായ തന്നെ, ദഭാഷയേറിവരുന്ന മണിപ്രവാളമാണു രാമയ്യര്‍ പയോഗിക്കാവക്ക തു”. ലോകപ്രസിദ്ധമായ കാളിദാസ ശാകുന്തളത്തെ വലിയകോയിത്തമ്പുരാന്‍െറ കാലത്തുത ന്നെ ഇദ്ദേഹം ഭാഷയില്‍ തജ്ജിമചെയ്തിട്ടണ്ടെന്നള്ള. തും ഇവിടെ പ്രസ്താവയോധ്യമാകുന്നു.
വി കെ, ജോസഫ്‌ മാപ്പിള. മിയി
ഭാഷാസാഫിത്യത്തറവാട്ടിലെ പേരും പെരുമയും പക്വതയും തികഞ്ഞ ഒരു വൃദ്ധകവിയാണ്ട മി, വി, കെ, ജോസഫ്‌ മാപ്പിഒ. കേരഖവക്മ പ്രട്ടതികളുടെ നേ
239
തൃത്വത്തില്‍ ഒരു കാലത്തു്‌ കൈരളീരംഗത്തില്‍ നടന്ന സാഹിരൃയസമരത്തില്‍ സജീവമായ രാഗം വഹിച്ചിട്ടുള്ള. ഒരു യോദ്ധാവാണു മാപ്പിള അവര്‍കഠം. അക്കാലത്തെ മനോരമ, മലയാളി, കേരളമിത്രം, നസ്റ്രാണിദീപിക മു തലായ പത്രഗന്ഥകങ്ങളില്‍ അദ്ദേവമിന്‍െറ കവിതാ വിലാസം മുടശ്ാതെ പ്രരൃക്ഷപ്പെട്ടിരുന്നു. ുദകലജീപി കം അത്ുതപ്പസവം; വേദമണിഗാഥ, സാറാമ്മ, സംഗീ തജപമാല മുതലായ കൃതികഠം അദ്ദേഹത്തിനെറ തൂലിക യില്‍നിന്നു കൈരളിക്കു ലഭിച്ചിട്ടുഭ്കവയാണ്ഞ്‌', ക്രി ലിറ ജനനത്തെ വിഷയീകരിച്ചു” എഴുതിയിട്ടുള്ള അ ത്ഭുതപ്പസവം തുക്മലില്‍നിന്ന്‌” ഒരു ഭാഗം ഇവിടെ ഉ ഭ്ധാരിക്കാം:--
ഭതരുണീമണിയെക്കിടണമെന്നായ
തരുണന്മാരെട്യാരുമിരന്നു
കനകയുടെ വ്രതമഴിഷരുതതെന്നാല്‌'
ബസ്തൃസമാമുനിവരന്മമിരന്നു....
മംലര്‍മിഴിയെത്തകാനമയി
പയ്ചുന്നരയും തദ്ധയും ക ശടരുമായ്‌ വന്നെത്തിയ പുൂരുക- വിഡ്‌ഡികളിക്കാ കണ്ടമുതിഞ്ഞു."
കവിയുടെ ഒരു ഒററഗ്്രോകവുംക്രടി മദ്ധരിച്ചുകൊള്ളു ന്ന...
*ധമ്മത്തല്‍, കോടകെടി, ്്രൂലഭ മലയാ കൊത്തളം കുത്തിം യസ്സ്റത..... ക്ഷത്താല്‍ ഗോപുരം തീത്മപയിമിതയശസ്സ്ാന്‍ക്കൊടിക്കറ നട്ടി, ശര്മത്താല്‍ ജടരിച്ചന്ചതി ഭനത്തിയില്‍ ചേരു ഗശീകടംകണ്‌- നക്കത്താല്‍ി രാമവക്കുക്ഷിര്തിപതി വിജചിക്ഷേനമക്ഷി ണമെന്നും.”
അദ്ധ്യായം 15
മഹാകവി കുമാരനാശാന്‍.
കവിതാസരധത്തിന്‍െറ മുത്തുംഗത്തംഗേത്തിലുള്ള, രത്നശിലാതലത്തെയഠണു നാമിനി അധിരോഫണംചെ യ്തു ഭശിക്കുവാന്‍ പോകുന്നതു്‌. കാവ്യയദേവതയ്മക്്‌ ആരൃ തിയെന്നും പ്രശൃതിയെന്നും രണ്ടു ലിഭാഗങ്ങളെ കല്ലിക്കാ മെങ്കില്‍, ആകൃതിയെ പ്രധാനമായി അവലംബിച്ചുള്ള. രമണീയതയാണു നാമിതുവരെ കണ്ടുകഴിഞ്ഞതു്‌,. കൈ രമീകാവ്യകസ്തക പൈതലായി വാണിരുന്ന ആദിമഘ ട്ടത്തില്‍, കേവലം കോമളവള്സ്ങ്ങള്‍ഥം കലന്ന രാമചരി താദി കീത്തനങ്ജറം പാടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ക്രമേണ സം സ്തൃതവരനുമായുള്ള. സമ്പക്കത്തോടെ താരുബ്ലഭശയേയും കടന്നുപോകുന്നു. സംസ്ലൃതപ്രചൂരമായ ഭാഷാരീതിയും, മാനാമുട്ടുന്ന അതിശയോക്തികളും, പ്ൃത്രിമങ്ങളായേ കവി കല്പനകജടം മനോധമ്മങ്ങളും ഈ ദ്വിതീയഘട്ടത്തിലെ കൃതികളുടെ, വിശേഷിച്ചു ചമ്പുകാല്യങ്ങളുടെ, മുഖ്യല ക്ഷണങ്ങളായി കുണക്കാക്കാവുന്നതാണു”. എഴുത്തു ഒന്‍െറഭക്തിദാവമയമായ ചൈതന്യവും, ചമല്ലാരപൃള്സ്റ മായ പ്രതിപാദനരീതിയും, നമ്പ്യാരുടെ കവനുധമ്മങ്ങളാ യ തന്മയത്വം, അകൃത്രിമത്വം മുതലായവയും""കവിതാദേ വിയുടെ നിതൃസൌന്ദര്യത്തെ പ്രോജ്വലിപ്പിക്കുമാവ്‌ ഈ ദശയുടെ അവസാനത്തില്‍ മുദയംചെയ്തിട്ടുള്ള വതന്നെ, പക്ഷെ, തുഞ്ചനു, കുഞ്ചന്‍ മുതലായവരുടെ അനന്മരഗാ മികളില്‍, പ്രസ്ത്തഗുണങ്ങഥം തീരെ കുറമ്ഞുതുടടടി.
241.
വെന്മണിപ്രഭതികളായ നമ്പൃയരിപ്പാടന്മാര്‍, കൊടുങ്ങ ലര്‍ തമ്പുരാക്കുന്മാര്‍ മുതലായവരുടെ ലളിതപദാകലിത മായ മനോഹരദാഷയും, ആശയപ്രകടനരിതിയും കാ പ്യാംഗനയുടെ വള വ്യക്‌ മറെറാരുപ്രകാരത്തില്‍ അനു കരലമായിരുന്ന എന്നമ്മ. യ്ക്‌ ഇവിടെ വിസ്തരിക്കുന്നില്ല. അതുപോലെതന്നെ, കേരളവമ്മപ്രടുതികളുടെ ശാകന്ത ളാടദിതജ്ജമകളും, മമാകേരളമയൂരസന്മേശാദി കാവ്യ ങ്ങളും കുവിതാവനിതയുടെ ചില അംഗങ്ങളെ പരിപ സ്ലമാക്കുവാ൯ ൭പകാരപ്പെടിടടണ്ടെന്നുമ്മതും നിരാക്ഷേ പമാകുന്നു. ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണെയിലും, അനുകരണ ത്തിന്‍െറയോ അനുഖാജത്തിനവെറയോ പഠ്റിതചധ്യണ ത്തിന്‍െറയോ രൂപത്തിലുദമ കൃതികഠം ഇക്കാലത്തു വള. രെ വദ്ധിക്കുകയാ൪! പട്യസാഫിത്ൃത്തിനു സാരമായ യാതൊരുല്‍ഗതിയും സിി ച്ഛിരുന്നില്ലെന്നുതന്നെ പറ യാം, നഗ്നരൂപത്തില്‍ ശ്ൃശോരത്തെ വെളിച്ചത്തു വിളി ച്ലോതുന്ന വെബ്ണ്ടിപ്രദൃതികളുടെ കൃതികഥം ഭാഷാക വിതയെ സ്വല്പമൊന്നു ദുഷിപ്പിമൊതെയുമിരുന്നിട്ടില്ല. യാഥാസ്ഥിതികതയും ഗതാനുഗതികത്വവും നാക്കു നാറം വദ്ധി പ്ൂതന്നെ വന്ന, ഇങ്ങനെ പരിണാമത്തില്‍ ഭാഷാകുവിത ഏതാണ്ട തരിശംകസ്ഥാനത്തെ അവലംബി ക്കുകയാണുണ്ടായമ്ക്‌. കവിതാദേവിയുടെ വിമോചന ത്തിന്‌ ഒരു പൃതിയ മാലും വെട്ടിത്തുറക്കേണ്ട ആവശ്യ വും ഈ ഘട്ടത്തില്‍ ഒഴിച്ചുക്ൂടാത്തവണ്ണം വന്നുചേന്‌. കേരളത്തിലെ പരിതഃസ്ഥിതികഠം ഇങ്ങനെ അസ്വത ത്ത്രമായും അനിയന്ത്രിതമായും ല്യഠപിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ആ ഒരു ഘട്ടത്തിലാണു ബ്ഖ്വിടീഷൂകാരുടെ സൃശോഭനമാ
31
947.
യ ഭരണത്തിഒെറ ഫലമായി ഭാരതഖണ്ഡം ഒുട്ടുക്കുണ്ടാ യ ഒരു പുതിയ മുണരവും, പ്രബോധനവും കേരളീയരേ യും ബാധിച്ചുതുടങ്ങിയതു്‌. രാഷ്ണീയമായും സാമുദായിക മായും ആദ്ധ്യാത്മികമായും തങ്ങളുടെ പുരോഗമനത്തിനു തകുന്ന സ്വതന്ത്രമാറ്റ്‌ങം പലതും ഇക്കെത്തു വെട്ടി ത്തുറക്കവാന്‍ തുടങ്ങി. ദനസമുദായക്ടളുടെ ആപാരവി ചാരങ്ങളില്‍ എല്ലാററിലും പന്നുക്ൂടിയ ഈ പരിവത്ത നം ഒടുവില്‍ അവരുടെ അന്മദ്ലുതങ്ങളെ വഫിക്കുന്ന ഭാ ഷയേയും ബാധിച്ചുവെന്ന പറയുവാനുള്ളൂ. ഭാഷയും സാഹിത്യവും ഒരു ഘട്ടത്തിലും, പരിഷ്ട്രാരവിഷയത്തില്‍ മനുഷ്യ്യസമുദായം മറെറാരു ഘട്ടത്തിലും വത്തിക്കുക ലോ കചരിത്രത്തില്‍ അസംഭാവ്യയമാണല്ലൊ. മാരോ കാല ത്തെ ഭാഷയും സാഹിത്യവും, അതതുകാലത്തെ മനുഷ്യ ന്‍െറ വിചാരവികാരങ്ങളുടെ അഥവാ, സാസ്ല്രാരപരി ഷ്യ്രാരങ്ങളു.ടെ, പ്രത്ൃക്ഷദഭ്ുണമായിരിക്കുമെന്നുമ്ളുതു നി ്യിചാദമാകുന്നു.
മേല്‍പ്രകാരം സംഭവി ലു) പ്രബുദ്ധത, കേരളീയക വികളേയും *കണ്ണമിഴിപ്പിച്ചു ലുറവമേ നോക്കിച്ചു." [ തോടുക്രടി അവര്‍ തശ്ങളയടെ യഥാത്ഥസ്ഥിതി മനസ്സി ലാക്കുകയും, സാക്ഷാല്‍ സംസ്പാരോന്‍മുഖങ്ങളായ യത്ത ങ്ങളില്‍ ല്യാപ്പതരായിത്തുടങ്ങകയും ചെയ്തു. ഏതു്േശമാ യ തുതല്‍ിബുദ്ധതയുടെ ഫലമാണ്‌, ദാഷയിലെ ഖബണ്ഡകാ വൃപ്പസ്ഥാനം. വൃത്തം, ഭാഷ രീതി, വിഷയം, വിചാ രം അലദ്യാരം ആദിയായ എല്ല സംഗതികളിലും കു വിതയ്മ്ട' ഇവിടെ വലുതായ മാററംതന്നെ സംഭവിച്ചു
-942--
ത്രിശങ്കസ്വഥ്ലുത്തില്‍ സ്ഥിതിചെയ്യിരുന്ന, അഥവാ പാ രതന്ത്ത്ത്തില്‍ കഴിഞ്ഞുകൂടിയിരുന്ന, കവിതാലക്ഷ്കിയെ അവിടെനിന്നു വിമുക്തയാക്കി സാക്ഷാല്‍ സ്വതന്ത്സ്വ രൂത്തിലേഡ്യ പ്രവേശിപ്പിക്കുലാനമമ സ്വദ്ലകുവാടംത ന്നെയാണ്‌ ഖണ്ഡകാല്യങ്ങംമുലം ഇവര്‍ പെട്ടിത്തുറ ന്നതു്‌, നവീനുപ്പസ്ഥാനത്തിനന്‍െറ മപജ്ഞാതാക്കളില്‍ അ തിമുഖ്യനായ ഒരാളാണു മഹാകവി കുമാരനാശാന്‍. ഖ ണ്ഡകാല്യ്യകത്താക്കളില്‍ ഏതുകൊണ്ടുംപ്രഥമസ്ഥറനത്തി നവകാശി കുമാരനാശാന്‍ അവര്‍റംകതന്നെയാണെന്്‌ പറയുവാന്‍ ആതു ശമ്മികേേണ്ടതില്ല. സഹ്ൃദയവജ്യനാ യ കെ. ഹം, പ്രണിക്കര്‍ അവര്‍കഠം പറയുന്നതുപോലെ /അസ്തൃയന്മാരുടെ യശോദ്ൂമാവില്‍ പുല്ലുനേടിക്കുന്ന ചില ്കൌശികവ്വജ്‌"മെറഴികെ മറവു. മലയാളികറം" സ കലരും ഈ അഭിപ്രായത്തെ ഭൃദരിക്കുകയും, അഭിനന്ദി ക്കുകയും ചെയ്യുമെന്നുമ്മതു നിസ്സുംശയംതന്നെ, വീണപൂ പവ, നുളനി, ലീപ, പ്രരോദനം, ഗ്രാമവൃക്ഷത്തിലെ കു യില്‍, ചിന്മാവിഷ്ണയായ സീത, ദരവസ്ഥ, ചണ്ഡാലഭി ക്ഷുകി, കരുണ എന്നിലയത്െ അദ്ദേഹത്തിന്‍െറ സ്വത നത്രകൃതികളില്‍ മുഖ്യമായിട്ടുമ്മ വ. ഇതിനുപുറമേ ബുദ്ധ ചരിതം, ബാലരാമായണം മുതലായ തത്ജമകളുമുണ്ടു്‌. പ്രസ്ത്തകൂതികഠം ഓരോന്നും യശശ്ശരീരനായ അദ്ദേഫ ത്തിനെറ വിജയദ്ധവജവൈജയന്തി കളായി എന്നും വി രാജിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമെന്നു തിനു സംശയമില്ല.
ആശാനെറ മിക്ക കൃതികളുടെയും പ്രമേയം, അഥ
ഇ
വാ പ്രതിപാഭ്ചിഷയം, പരിത്ുദ്ധമായ സ്റ്റേഫമാണ്ട്‌, ദൈവത്തിനു മുത്തിയും, വിശ്വത്തിനു തൂണും, മോ ക്ഷത്തിനു കോണിയും ആയിട്ടു യാതൊന്നൊ, അ അനെയുള്ള ദസ്റ്റേഹമത്െ ഭക്തി, പ്രേമം, മൈത്രി, അ നുകമ്പ എന്നിങ്ങനെ വസ്ത്രഭേദേന നാനാപരിണതിയെ മാറിമാറി വഹിച്ചു, പ്രപഞ്ചത്തില്‍ അനശ്വരമായി ഖിരാജിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതു്‌. ആശാന്‍െറ നളിനി, ലീ ല, പ്രരോദനം തുടങ്ങിയ മത്തമകാവ്യയങ്ങളുടെ എല്ലാം ജീ വനായി സ്ഥിതിചെയ്യന്നതു്‌ ഏതാദ്ദശമായ സ്റ്റേഹമല്പാ തെ മറെറാന്നുമല്ല:-
*്നേഷമാണലിലസാരമമൂഴികി-ഡ്ലേഫസ്വാരമിഷ സയ്മേകമാം."(നജിനി)
*രറികില്ലനരാഗമേറെയാം-ആഠിവോര്‍തെററിയുയ ഭമാക്കെയാക്കകില്‍ നിറവേദുകയില്യ കാമിതം-കറയും ഫര! സഖി ഓഗ്ശംമികഠം"?, (ഭീല) സഫജാമലരാഗമേ! മനേേഗുായേജും സ്തൂടരത്ഥഥാണു നീ മഫനീയമതാണ മാറിലു-നഹമാത്മാവണിയുന്ന ഭഷണം!
പൂരുമാന്ന പുമത്ലഫേ൬ നീ_തരുണിചംത്തരുണീറ്നോങ്ങംം ഖീ, നിരുപിക്കുകി: നീ ചപ്പ ഫാ-മരുട മോഫനപുക്ട്വാടിയായ്‌.൪ (ധി: സീത)
*സ്ക്റേഹത്തെ.്കതുതി സ്വയം കഴി കില്‍ ന്റാവത്തി ചത്തീടവിന്‍. (ക്രരോഭനം..)
4സ്്റേഷത്തില്‍.നിഅിക്ക൦: -- ലോകം -- ന്റ്രേഫത്താല്‍ വൃദ്ഥിതേടുന്നു സ്ല്േഹം താന്‍ ജിവിതം ദി മന്‍ -- ല്ലേ -- വ്യഹോത്തിതമന്ന മരദനേം..? (ച്ധലേരിക്ഡകി)
എന്നി അനെ അദേഹത്തിന്‍െറ മിക്കഐതികളും ഈ വി
- 245--
ശിഷ്ണമായ പ്രേമത്തിന്‍െറ അജയ്യ്യവും അഭംഗുരവുമായ അവസ്ഥാന്തരങ്ങളെ ആൃദശരൂപേണ ലഞ്ണി ച്ച്‌, കാവ്യ ലോലുപന്മാക്ട പരമനിര്‍വൃതിയെ പ്രദാനംചെയ്യുന്നു, സാധ്വജനീനമായ പ്രണയത്തിന്‍െറ വിവിധപ്പകാരങ്ങ ളെ ആശാനെവ്പ്യോലെ അത്ര വിശദമായി ഒരു കേരളീയ മഫാകുവിയും നാള തുവരെ പ്രകാശിപ്പി ചിട്ടില്ലെന്നുള്ളു. തു നിവ്വിപാദംതന്നെ.
സകലജീപജാലങ്ങളും സുഖത്തെമാത്രം കാഠക്ഷിക്കു ന്നതായി കാണപ്പെടുന്നു. മനുഷ്യഹൃദയം ആനന്മോന്മുഖ മായിട്ടത്രെ എപ്പോഴും വ്യാപരിക്കുന്നതക്‌. തന്നിമിത്തം വേദാന്തികളില്‍ ചിലര്‍, മനുഷ്യാത്മാവു" ആനന്ദസ്വരൂ പനാണെന്നുപോല്ും നി്ക്രചിക്കാനിടയായിട്ടുണ്ട്‌. ആനു ദ്ദോന്മുഖനായ ഈ ആത്മായിനു പരമസുഖം നല്‍കുന്ന മാലും ഏതെന്നുള്ള ചിന്തയാണു “മതങ്ങളുടെ എല്ലാം അസ്ഥിവാരം, ആത്മസ്വാതന്ത്രയ്യത്തെ സകലമതങ്ങളും ശാശ്വതസുഖകാരണമായി നിദ്ദേശിച്ചുംകാണുന്നു. പ്ര തസ്വാതന്ത്രപ്ൃമോ, ആബ്ലോത്മികമായ സ്റ്റേഹത്തില്‍ നിന്ന്‌; അഥവാ ദിപ്യ്യമായ ആത്മെക്യത്തില്‍ന്നിന്നു*, മാത്രമേ ഉുത്ഭവിക്കുകയുമുള്ള. ഇപ്രകാരം നിത്ൃയസുഖച രിണാമിയായും, ഏതവസ്ഥയിലും അലവ്യയഭിചാരിയായും സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന മപാധിരഫിതമായ ത്ത സ്ന്റേഹത്തെ യാണു്‌, ആശാന്‍ തന്‍െറ പ്രധാനകാവ്യങ്ങളൂ.ടെയെ ല്ലാം ജീപാത്മാലായി സ്വീകരിച്ചിട്ടുടമമ്മ്‌. അതുകൊ ണ്ടുതന്നെയാണു ഭിന്നജാതിമതസ്ഥരായ സകല സ ഏുടയരും ആശാനെറ കൃതികളെ കൂടുതലായി ആട
അത്തി
രിച്ചുപോരുന്നതെന്നുക്മ തും ഇവിടെ സവിശേഷം സ്ത്ര ണീയമായിരിക്കുന്നു. ആശാനേയും അദ്ദേഹത്തിന്‍െറ തൃ തികളേയുംപററി വിദ്വാന്‍ സി. എസ്സ്‌. നായര്‍ അവര്‍ കഠം പുറപ്പെടവിച്ചിടടുലമ ഒരു അഭിപ്രായം ഈ ഘട്ട ത്തില്‍ പ്രസ്ലാവയോഷഗ്യമാണ്ട്‌:-
*മനുഷ്ട്യനെറ ബാഫ്യ്യാവയവചേഷ്കകളേക്കാഠം, അ ന്തകരണവ്ൃത്തികളാണു കവിതയില്‍ അധികം തത സ്വാല്ലൃതയുള്ള വയായിരിക്കുന്നതെന്നു കുമാരനാശാന്‍ അ വര്‍കഠം തനെറ ശൃതികഠകൊണ്ടു തെളിയിച്ചു, ഭവ ഭ്രതിയെപ്പോലെ ഭാവഗായകകവിയായ കമാരനാശാ൯ സാധാരണകയികളുടെ ല്സ്റ്നോപകരണ്ങ്ടളെയൊന്നും ആത്തയിക്കാതെ മനസ്തത്വങ്ങളെ നിരീക്ഷണം ചെയ്ത്‌ സ്വന്തം കല്പനകഠം മപയോഗിച്ചു്‌; മനോഭാവങ്ങളെ, ലിശേഷിച്ചു സ്നേഫത്തെ, എടുത്തു വണ്സ്റിക്കുകയും ജീപി തതത്വങ്ങളെ വിമശിക്കുകയും ചെയ്തകൊണ്ടാണു ത നെറ കുവനങ്ങറം രചിപ്പിട്ടുള്ളത്്‌. ലോകത്തിന്‍െറ എ ഭയതന്ത്രികളുടെ സ്ത്ന്ദനത്തിലാണു മനന്ത്രാസ്രുപണ്ഡിത നായ കുമാരനാശാെറ ദൂഷ്ഠി എപ്പോഴും പതിയുന്നത്‌. പ്രേമത്തിന്‍െറ മുദലമേനിയില്‍, കുമ്മഗതിയുടെ അ ല്ലെങ്കില്‍ വിധിയുടെ തീക്ഷ്‌ ണമായ തിരിച്ചടിയേറവ ണ്ടാകുന്ന പരിക്കുകളെ ഇത സൂക്ഷ്മമായി വീക്ഷിച്ചു മന സ്ത്രിലാക്കുകയും ഇത തന്മയത്വത്തോടുകൂടി വ്സ്സിക്കുക യും ചെയ്തിട്ടുളള കുവികഠം വളരെ വളരെ ചുരുക്ക" മാഞ്ഞ്‌." ഇനി നമുക്ക്‌ അദ്ദേഹത്തിന്‍െറ പ്രധാനകൃതി കില്‍ ചിലതിനെപ്പററി കറഞ്ഞൊന്നു പയ്യയാലോ
_247-.
ചിക്കാം.
ആശാ൯െറ പ്രഥമവ്വം പ്രധാനവുമായ കൃതി, വീണ പൂവത്രെ. വിണപൂവിനെറ പ്രസിദ്ധീകരണത്തോഴുക്ര ടിയാണു സാഫിത്യലോകത്തില്‍ ആശാന്‍െറ പേര്‍പൊ ഒ്ങിയത്കു്‌. ഈ കാവ്യത്തെ ആഴ്യ ധം ഒരു അസ്ത്രാപദേശ മായി കരുതാവുന്നതാണ്‌. “സുന്ദരിയും സല്‍ഗുണവതി യും പരസ്തുരാനുരാഗത്തിനു പാത്രീദപിക്കാതെ പരഫസ്തു ഗതുയൂമായ ഒരു നായികയുടെ അകാലമൃതിയില്‍ നായക രണ്ടായ മനോവിചാരമാണു പ്പസ്തരതകാല്യൃത്തിലെ ഖി ഷയം, ഈ വിഷയത്തെ ഒരു പൂവിനെറ ജീചിതത്തോടു പരിപൂള്സ്ണുമായി സംഘടിപ്പി ച്തിലാണു കവിയുടെ കു ലാകയശലം സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്ള്‌."
ഫാ!